Κυκλοφορεί για "διαβούλευση" ένα νομοσχέδιο της κυβέρνησης με το οποίο καταργεί την απλή αναλογική στις εκλογές της τοπικής αυτοδιοίκησης. Ο νέος νόμος που θα ισχύσει θα ορίζει ότι με 43% ο δήμαρχος θα έχει το 66% των εδρών του δημοτικού συμβουλίου. Επαναφορά στο παρελθόν, εμπρός πίσω που έλεγε και ο δήμαρχος Πώποτας στο Κολοκοτρωνίτσι. Αγνοώντας την ανάγκη της κοινωνίας για εξεύρεση συναινέσεων και για πολιτικές κι όχι κομματικές ή παραταξιακές λογικές στη διαχείριση των κοινών, επανέρχεται στα παλιά.
Πρόκειται για μια οπισθοδρόμηση από τις πολλές που συναντήσαμε τα τελευταία χρόνια, ενδεδυμένη κι αυτή με ένα επικοινωνιακό επίχρισμα. Η συγκέντρωση (αντί της αποκέντρωσης) των εξουσιών στον πρωθυπουργό, ονομάστηκε επιτελικό κράτος. Η κατάργηση προκηρύξεων και θεσμών καθολικής αποδοχής (όπως κάποιες ανεξάρτητες αρχές) ονομάστηκε αποτελεσματικότητα. Η κατάργηση της απλής αναλογικής και των θεσμών συμμετοχικότητας ονομάστηκε κυβερνησιμότητα κ.ο.κ.
Για τους δήμους και τα εκλογικά συστήματα θα μιλήσω στη συνέχεια. Πρώτα θα παραθέσω μερικά στοιχεία για το εκλογικό σύστημα που θα ήθελα (έστω και ουτοπικά) να ισχύει και κατόπιν θα καταθέσω απόψεις μου για το εκλογικό σύστημα που θα έπρεπε (πρακτικά) να ισχύσει με τις παρούσες συνθήκες.
Το πρώτο σχέδιο, την ουτοπία, το παρουσίασα σε ανύποπτο χρόνο, στις 28 Ιουλίου 2015 με τίτλο ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ ΣΤΟΥΣ ΔΗΜΟΥΣ.
Σε γενικές γραμμές το σχέδιο αυτό λέει πως για τον Δήμο:
α.- αποφασίζουν ΟΛΟΙ οι δημότες για όλα τα θέματα (κι όχι οι δημοτικοί σύμβουλοι ή ο Δήμαρχος)
β.- διοικούν (κυβερνούν) ΟΛΟΙ οι δημότες εκ περιτροπής και για σύντομη θητεία
γ.- δικάζουν, επιλύοντας τις μικροδιαφορές μεταξύ των δημοτών ΟΛΟΙ οι δημότες χωρίς να χρειάζεται η καταφυγή σε ειρηνοδικεία
Το δεύτερο σχέδιο, το άμεσα εφικτό και αναγκαίο για να εφαρμοστεί σύστημα είναι μια βελτίωση του συστήματος που ψηφίστηκε από τον Σύριζα το 2018 και με βάση το οποίο διεξήχθησαν οι εκλογές του 2019. Βεβαίως υπάρχει μια ουσιαστική βελτίωση που φροντίζει για την κυβερνησιμότητα των δήμων και αφαιρεί τα επιχειρήματα της ΝΔ για το γκρέμισμα της απλής αναλογικής. Το σύστημα αυτό παρουσιάστηκε από την τοπική εφημερίδα της Δραπετσώνας ΔΗΜΟΓΡΑΦΙΑ το μακρινό 1980, δηλαδή 41 χρόνια πριν από σήμερα.
Θα αναφερθώ αναλυτικά στα σχέδια αυτά προσεχώς. Το βέβαιο είναι πως η Ελλάδα δεν έχει ανάγκη από αυταρχικά και αδιαφανή συστήματα ενισχυμένης αναλογικής κι ενισχυμένης διαφθοράς όπου οι αποφάσεις θα παίρνονται εσαεί κεκλεισμένων των θυρών. Σε παλιές εποχές οι δήμαρχοι κι οι δημοτικοί σύμβουλοι πορεύτηκαν με ό,τι τους επέτρεπε να έχουν το αυταρχικό μεταμφυλιακό κράτος ή το κράτος περιορισμένης ευθύνης που προέκυψε μετά την μεταπολίτευση. Εδώ και αρκετό καιρό, θα έπρεπε όλα αυτά να έχουν πια ξεπεραστεί. Αυτό που προτείναμε (οι Ανένταχτοι μέσα από την ΔΗΜΟΓΡΑΦΙΑ) το 1980 θα έπρεπε σαράντα χρόνια μετά να είναι στο προσκήνιο για ψήφιση. Κι όμως, αντ' αυτού βλέπουμε και πάλι ενίσχυση του δημαρχοκεντρικού μοντέλου.
Κάποτε η χώρα πρέπει να πάει μπροστά. Φτάνουν τα βήματα πίσω. Φτάνει πια η νοοτροπία Περίανδρου Πώποτα στο ένδοξο Κολοκοτρωνίτσι: "εμπρός, πίσω!"
