Με την σημερινή δημοσίευση ολοκληρώνεται το έβδομο κεφάλαιο και η τρίτη Συνεδρία της Αδελφότητας στην Βενετία το 1569.
Έχουν καταρτιστεί τα νέα σχέδια που πρέπει να μπουν σε εφαρμογή.
*****************************
κεφ. 7β
...............
«Να τον σπρώξουμε σε μια Ιερή Συμμαχία» συμπλήρωσε ο Φραγκίσκος. «Αυτό περιμένει κι ο Πάπας.»
«Ας μην κάνουμε μόνο υποθέσεις» είπε ο Ιουστίνος. «Ας δούμε πως θα τα συνδέσουμε όλα αυτά.»
«Σας βεβαιώνω» επέμεινε ο Φραγκίσκος. «Αν πιεστούν ταυτόχρονα ο Φίλιππος στην Ανδαλουσία κι οι Βενετοί στην Κύπρο, η Ιερά Συμμαχία θα γίνει γεγονός!»
«Στην Κύπρο η επέμβαση των Τούρκων είναι βέβαιη» είπε η Σοφία. «Να το έχουμε δεδομένο.»
«Το βεβαιώνω κι εγώ» είπε η Μαργαρίτα. «Στο Τουρίνο το έχουν σίγουρο. Ο Δούκας έχει προειδοποιήσει τους δόγηδες με ατράνταχτες αποδείξεις. Φιλοξένησα τον Πετροκόκκινο(i), που ήρθε από την Πύλη. Ήθελε να αγοράσει τα δικαιώματα της Σαβοΐας επί της Κύπρου για τον Σουλτάνο.»
«Έχει τέτοια δικαιώματα ο οίκος της Σαβοΐας;»
«Απ’ τον καιρό των Λουζινιάν» είπε η Μαργαρίτα. «Οι Τούρκοι θέλουν το δικαίωμα για να εγείρουν αξιώσεις.
«Οι Βενετοί πως το αξιολόγησαν αυτό;»
«Φοβήθηκαν και κατάλαβαν» είπε η Μαργαρίτα.
«Εθελοτυφλούν στην Βενετία» είπε η Σοφία.
«Πιστεύουν ότι η διπλωματία θα τους σώσει και πάλι» είπε ο Ιουστίνος. «Όμως οι φίλοι μας από την Πόλη κι από το Τουρίνο βλέπουν τα πράγματα καθαρά.»
«Να τα πούμε στους Βενετούς» είπε ο Καλλέργης.
«Τα ξέρουν όλα αλλά προτιμούν την ψευδαίσθηση ότι οι Τούρκοι τελικά δεν θα το κάνουν» είπε ο Ιουστίνος. «Είναι δύσκολη η υπεράσπιση της Κύπρου. Θα υποστούν πολλά αν μπλέξουν σε πόλεμο. Προτιμούν να χώνουν το κεφάλι στην άμμο και να μην δουν τον κίνδυνο.»
«Αγνοούν τις προειδοποιήσεις» είπε η Μαργαρίτα
«Πάντως ο Δούκας δεν ενέδωσε» είπε η Σοφία. «Δεν τους πούλησε τα δικαιώματα.»
«Καλά έκανε» είπε ο Φραγκίσκος. «Θα ήταν ανήθικο να τους δώσει αφορμή για εισβολή! Ο Πάπας θα αντιδρούσε κι ο οίκος της Σαβοΐας θα είχε πρόβλημα με τους Ισπανούς.»
«Οι Τούρκοι δεν χρειάζονται τα δικαιώματα. Μπορούν να ισχυριστούν ότι έχουν προβλήματα με τους πειρατές. Δήθεν θα προστατέψουν έτ6σι την επικοινωνία της Ισταμπούλ με τους Άγιους Τόπους και την Αίγυπτο.»
Ο Ροντρίγκες άκουγε όλη αυτή την ώρα με προσοχή. Είπε κάτι στον Βαλέρη για να μεταφράσει.
«Ο Ματίας λέει» είπε ο Βαλέρης «ότι και για τη Μάλτα βρήκαν σαν δικαιολογία τους πειρατές. Τα ίδια θα πουν και για την Κύπρο.»
«Αν επιτεθούν στην Κύπρο θα την πάρουν» είπε ο Μενάγιας. «Η υπεράσπιση του νησιού είναι σχεδόν αδύνατη. Τα παράλια της Τουρκίας είναι απέναντι ενώ οι πιο κοντινές βάσεις της Βενετίας είναι στην Κρήτη.»
«Που μπορεί να δεχτεί ταυτόχρονα κι η Κρήτη τουρκική επίθεση για αντιπερισπασμό» είπε ο Καλλέργης.
«Ας δούμε τα πράγματα καθαρά» είπε η Αλεξάνδρα. «Οι Τούρκοι θα επιτεθούν στην Κύπρο. Θα αναγκάσουν τους Βενετούς να συμμαχήσουν με τον Πάπα και την Ισπανία.»
«Αυτό είναι το πιο πιθανό» συμφώνησαν όλοι.
«Άρα θα κηρυχτεί πιο εύκολα η σταυροφορία που εμείς την έχουμε ανάγκη. Έτσι δεν είναι;»
«Ναι, αν τα πράγματα εξελιχθούν έτσι» είπε ο Βαλέρης.
«Πρέπει, επομένως, να σχεδιάσουμε την επόμενη δική μας κίνηση» είπε η Αλεξάνδρα. «Φτάσαμε χρονικά πολύ κοντά στον στόχο μας. Ας εκμεταλλευτούμε όσα ξέρουμε.»
«Έχει δίκιο η Αλεξάνδρα» είπε ο Φραγκίσκος. «Αυτό είναι το πλεονέκτημά μας. Μόνο εμείς έχουμε πληροφόρηση απ’ όλα τα μέτωπα. Έχουμε, έναντι όλων των άλλων, ένα προνόμιο που πρέπει να εκμεταλλευτούμε.»
Ο Ματίας μου ζήτησε να μεταφράσω και πήρε τον λόγο.
«Αξιότιμες Κυρίες, Κύριοι» είπε ο Ροντρίγκες. «Μιλώ για πρώτη μου φορά στην Αδελφότητα. Επιτρέψτε μου πρώτα να εκφράσω τα συναισθήματά μου.»
«Φυσικά!» του απαντήσαμε όλοι εν χορώ.
Με ύφος σοβαρό ο Ματίας μάς κοίταξε όλους ένα γύρω εμφανώς ευχαριστημένος από τη στιγμή.
«Φίλοι μου, ακούω την συζήτησή σας που μεταφράζουν ευγενικά οι φίλοι μου κύριοι Χάρμος και Μενάγιας. Θα ήθελα να εκφράσω τον ενθουσιασμό μου και την μεγάλη μου εκτίμηση για την Αδελφότητά σας. Εδώ μέσα αναπτύσσετε συλλογισμούς που κανένα άλλο σώμα σε όλη την Ευρώπη δεν μπορεί να κάνει. Η πληροφόρησή σας προηγείστε όλων των επιτελείων, οθωμανικών βενετικών ή ισπανικών. Εκείνοι γνωρίζουν μέρος της αλήθειας ενώ εσείς έχετε σφαιρική γνώμη. Συνδυάζετε τις πληροφορίες σας με τρόπο που με εντυπωσίασε.»
Μας άρεσε που ο Ροντρίγκες μας έβλεπε έτσι.
«Είμαι, λοιπόν, ενθουσιασμένος, που βρίσκομαι εδώ και συμμετέχω σε το Σχέδιό σας» συνέχισε ο Ματίας. «Ένα Σχέδιο που θα κινήσει τους Γραικούς και την ελληνική χερσόνησο για να αποκτήσετε το δικό σας κράτος. Θα χρειαστείτε την βοήθεια του Θεού, όμως, πιστεύω πως θα την έχετε γιατί η υπόθεση που παλεύετε είναι δίκαιη. Θα είναι θέλημά του η επιτυχία σας. Εγώ σας δηλώνω ότι είμαι ολόψυχα μαζί σας όπου χρειαστεί κι ανυπομονώ να φανώ χρήσιμος!»
Το λογύδριο άξιζε επιβράβευσης κι ο Ισπανός δέχτηκε επιδοκιμασίες από όλους. Ο κουρσάρος των θαλασσών δεν είχε συνηθίσει στον ρόλο πολιτικού ομιλητή. Ντράπηκε αλλά ένιωσε καλά και το στήθος του φούσκωσε από περηφάνια.
«Κύριε, ήσασταν έξοχος» του ψιθύρισα.
Η Διονυσία του έπιασε το χέρι και τον κοίταξε μέσα στα μάτια με τρόπο αφοπλιστικό.
«Μας δώσατε μεγάλο κουράγιο Ματίας» του είπε.
«Σ’ ευχαριστώ Δόνα Δονίζια» της απάντησε.
Ο Ιουστίνος σαν προεδρεύων επανέφερε τα πράγματα στη θέση τους και συνέχισε τη συζήτησή μας.
«Αγαπητές κυρίες και κύριοι, έχουμε πολλή δουλειά να κάνουμε. Πρέπει να δώσουμε τις κατάλληλες πληροφορίες στη Μαδρίτη, την Βιέννη, την Ρώμη την Βενετία και την Γένοβα. Να βοηθήσουμε την άμυνα της Κύπρου και να φροντίσουμε να το μάθουν οι Βενετοί. Πρέπει, τέλος, να γίνει πολλή και καλή δουλειά στην Κωνσταντινούπολη. Ο Σοκουλού κι ο Νέζη έχουν ρόλο στη φάση αυτή. Πρέπει να μάθουμε τι θα κάνουν και να το κάνουν όπως θέλει το δικό μας Σχέδιο.»
«Χρειαζόμαστε την Ιερά Συμμαχία» είπε ο Φραγκίσκος. «Πρέπει να φανεί η απειλή στην Κύπρο και στην Ανδαλουσία.»
«Δεν θα υποχρεώσουμε κανέναν να κάνει κάτι που δεν θέλει, όμως μπορούμε να τα συντονίσουμε. Αν συμπέσουν οι απειλές θα προκαλέσουν δυτική αντίδραση» είπε ο Ιουστίνος
Οι Ισπανοί θα σταματούσαν εύκολα την μαυριτανική εξέγερση. Ο Δον Χουάν θα αποκτούσε ακόμη περισσότερο την εμπιστοσύνη του Φίλιππου. Έπρεπε όμως να νιώσουν απειλή όταν θα ένιωθαν το ίδιο κι οι Βενετοί. Στη Κύπρο θα έπρεπε να οργανωθεί μια ισχυρή αντίσταση. Η πολιορκία έπρεπε να γίνει σοβαρό και χρόνιο πρόβλημα. Τότε ο Πάπας θα μπορούσε να μαζέψει τους καθολικούς ηγέτες υπό την σκέπη του. Έπρεπε ακόμα να αναλάβει αρχηγός της Αδελφότητας ένα σπουδαίο όνομα όπως αυτό του Δον Χουάν.
«Χρειαζόμαστε την θεά Τύχη μαζί μας» είπε ο Καλλέργης.
«Και του θεού του Ροντρίγκες» είπε η Μαργαρίτα.
«Όλους τους θεούς κι όλες τις τύχες χρειαζόμαστε» είπα.
«Μην χάνεις την πίστη σου στον αγώνα μας, Χάρμο» μου είπε για να με ενθαρρύνει η Διονυσία.
«Δεν είναι θέμα πίστης γλυκιά μου» της είπα. «Θέλει ψύχραιμη εκτίμηση των καταστάσεων.»
«Αν το πιστέψουμε θα έχουμε δύναμη» είπε η Σοφία.
Είχε κοκκινίσει από την ένταση. Ήταν σαν αμαζόνα!
«Πιο πολύ απ’ όλα χρειαζόμαστε έναν επιφανή αρχηγό» είπα και κέντρισα το ενδιαφέρον τους.
«Θέλουμε έναν γαλαζοαίματο» παρενέβη ο Βαλέρης.
Είχε συζητηθεί το θέμα. Ξέραμε για τον Δον Χουάν. Δεν ήταν νέο αλλά η απόφαση έπρεπε να είναι ομαδική.
«Ο αγώνας μας χρειάζονται έναν αρχηγό σεβαστό στις αυλές της Ευρώπης. Όλοι γνωρίζουμε ότι ο νεαρός πρίγκιπας Δον Χουάν της Αυστρίας είναι ο καταλληλότερος. Έχει παιδεία ελληνική, είναι γενναίος, είχε δασκάλους τον Διασσωρίνο και τον Παλαιολόγο. Δεν του έχουμε κάνει επίσημα πρόταση. Ήρθε η ώρα να αποφασίσουμε να του το προτείνουμε, ελπίζοντας ότι θα δεχτεί!» είπε ο Ιουστίνος.
«Εγκρίνουμε ομόφωνα» ήταν η απάντηση όλων.
Έπρεπε να αποδεχτεί την πρόταση κι ο Δον Χουάν που ήδη την είχε απορρίψει γελώντας. Δεν μίλησα γι αυτό.
«Αρκετά για σήμερα» είπε ο Ιουστίνος.
Κήρυξε το τέλος της πρώτης μέρας της συνεδρίασης και περάσαμε για δείπνο.
Δεν ήταν εύκολο να γίνει ένα λεπτομερές σχέδιο που να δίνει και εναλλακτικές λύσεις σε κάθε ενδεχόμενο. Είχαμε την διάθεση να δουλέψουμε. Κάναμε συζητήσεις φτιάξαμε σχέδια, ανταλλάξαμε σκέψεις και φτάσαμε σε ένα κορμό αποφάσεων. Αυτό κράτησε τρεις μέρες. Την πέμπτη μέρα της συνεδρίασης ο Ιουστίνος μας κάλεσε πάλι στην αίθουσα των συσκέψεων. Εκεί μας είπε τα καθήκοντα του καθενός μας.
«Αγαπητές μου Κυρίες, Κύριοι, φίλοι μου, φτάσαμε στο τέλος. Ελπίζω να αναπλήρωσα το κενό που άφησε φεύγοντας ο Ιάκωβος Ηρακλείδης. Μετά από πλήρη μελέτη των δεδομένων καταλήξαμε όλοι μαζί σε κάποια αποτελέσματα.»
Ήμασταν όλοι έτοιμοι να αναλάβουμε αποστολές.
«Για αρχηγό της κίνησής μας και πρώτον Ηγεμόνα του ελληνικού κράτους, διαλέξαμε τον Δον Χουάν τον Αυστριακό, Φυσικά, προϋπόθεση είναι ότι εκείνος θα δεχτεί. Οι αγαπητοί Κύριοι Ροντρίγκες, Βαλέρης και Παλαιολόγος μαζί με τον κύριο Χάρμο επιφορτίστηκαν να του το πουν.»
«Καλή τύχη Κύριοι» ακούστηκε απ’ όλα τα στόματα.
«Σπουδαία είναι η αποστολή μας στην Πόλη. Εκεί θα μεταβούν η Αλεξάνδρα κι η Χριστίνα για να βοηθήσουν την προσέγγιση του Καντακουζηνού με τον Νέζη. Στόχος μας είναι να συμβαδίζουν τα συμφέροντα του Νέζη με τα δικά μας, ή έστω, να μην είναι αντίθετα. Στην Πόλη επίσης θα δράσουν και η αγαπητή μας Ελένη κι ο Πατριάρχης δια μέσου του Μεγάλου Βεζίρη Σοκουλού. Στόχος μας είναι να τρομάξουν οι Οθωμανοί τους Βενετούς και τους Ισπανούς χωρίς να χαθεί η Κύπρος. Θα μπορέσει έτσι ο Πάπας να τους ενώσει.»
«Τι θα κάνουμε για την Κύπρο;» ρώτησε ο Βαλέρης.
«Θα στείλουμε στην Κύπρο τον Χάρμο με πεντακόσιους στρατιώτες από τη Μάνη και την Απουλία. Θα ενισχύσουμε τους Βενετούς και θα συμβάλλουμε στην άμυνά τους. Θέλουμε να κερδίσουμε την εμπιστοσύνη τους» είπε ο Ιουστίνος.
Η Διονυσία μου έσφιξε το χέρι.
«Πάμε εκεί που χάθηκε ο Διασσωρίνος» μου ψιθύρισε.
«Μην φοβάσαι» της είπα.
Μου τσίμπησε το χέρι και μου ψιθύρισε ότι φοβάται για μένα και τη μικρή μας Δηιάνειρα. Την καθησύχασα αλλά όχι πειστικά. Δεν ένιωσα καλά καθώς πίστευα πολύ στη διαίσθηση της Διονυσίας και στην κρίση της. Η αυθόρμητη αντίδρασή της με ανησύχησε αλλά δεν είπα τίποτε.
«Στην Κύπρο είναι συνδεδεμένο μέλος της Αδελφότητας ο ευπατρίδης Πέτρος Ροντάκης. Έχουμε επαφή με τον διοικητή του κυπριακού ιππικού τον ευπατρίδη Ευγένιο Συγκλητικό(ii). Θα τους ορκίσεις, Χάρμο ως μέλη της Αδελφότητας. Αυτοί θα έχουν ισχυρό λόγο απέναντι στους Βενετούς. Θα έρθεις σε επαφή μαζί τους αμέσως με την άφιξή σου στην Κύπρο »
«Θα τα αναγνωρίσει η Βενετία όλα αυτά ή μόλις φύγει ο κίνδυνος θα μας ξεχάσει;» ρώτησε ο Παλαιολόγος.
«Θα είμαστε πολύ προσεκτικοί» είπε ο Βαλέρης.
«Ιάκωβε, διεκδικούμε για την μελλοντική Γραικία μέρη που ανήκουν στους Οθωμανούς ή στους Βενετούς. Δικά τους εδάφη θέλουμε να πάρουμε. Θα χρειαστούμε την καλή θέληση και των δύο κάποια στιγμή» τόνισε ο Ιουστίνος.
«Εντάξει, συμφωνώ πως πρέπει να δουλεύουμε γι αυτές τις κρίσιμες σχέσεις» είπε ο Παλαιολόγος.
«Ωστόσο ας προβληματιζόμαστε» είπε η Αλεξάνδρα.
«Σε κάθε κίνηση ελλοχεύουν κίνδυνοι, όμως, προχωράμε αποφασιστικά για να πετύχουμε» είπε ο Φραγκίσκος
«Το βάρος με τους Ενετούς πέφτει κατά βάση σε μένα» συνέχισε ο Ιουστίνος. «Ελπίζω οι σχέσεις μου με τους δόγηδες κι ο λόγος μου να βελτιωθούν μετά από την έγκαιρη στήριξή μας στην Κύπρο.»
«Γι αυτό θα μιλήσουμε με τον Εβραίο στην Πόλη» είπε ο Καντακουζηνός. «Ευτυχώς οι δουλειές μου πάνε καλά γιατί η σχέση με τον Νέζη περνάει από το σεντούκι του.»
«Ιάκωβε, εσύ, ο Ροντρίγκες κι ο Βαλέρης θα πάτε στην ισπανική αυλή. Μετά θα έρθει κι ο Χάρμος» είπε ο Ιουστίνος.
«Είναι σημαντικός ο Δον Χουάν» είπε ο Φραγκίσκος.
«Θα βοηθήσω κι εγώ» είπε μέσω εμού ο Ροντρίγκες.
«Στη Σαβοΐα την υπόθεση έχουν αναλάβει η Μαργαρίτα κι η κόρη της Σοφία.»
«Η Σοφία έχει ξεπεράσει τις προσδοκίες μου» είπε η Μαργαρίτα. «Όμως, ας τα πει η ίδια.»
Η Σοφία κοκκίνισε αλλά πήρε τον λόγο να εξηγήσει.
«Η Σαβοΐα είναι μικρή χώρα, αλλά, σημαντική για εμάς. Έχει τα δικαιώματα των Γενοβέζων σε νησιά του Αιγαίου και θα είναι πολύτιμη αν αποφασιστεί να γίνει ένα νέο κράτος, Θα έμπαινε και σε μια ιερή συμμαχία που θα έφτιαχνε ο Πάπας. Η πρόσβασή μας στην αυλή του Τουρίνου είναι κρίσιμη.»
Ήταν μια πολύ όμορφη εικοσιοχτάχρονη νεαρή. Είχε παντρευτεί έναν ανιψιό του Φιλιβέρτου(iii), του Μεγάλου Δούκα της Σαβοΐας Έμενε στο Τουρίνο, πρωτεύουσα του Δουκάτου. Ο Μέγας Δούκας εκτιμούσε την Σοφία για την ομορφιά της, αλλά, και την έντονη προσωπικότητά της.
«Όπως ξέρετε ο πεθερός μου Φιλιβέρτος με συμπαθεί. Συζητάμε πολύ κι έχει πεισθεί να δώσει τους τίτλους που έχει σ’ ένα ελληνικό κράτος, αν κι όποτε το πετύχουμε.»
«Γνωρίζω τον Φιλιβέρτο» είπε ο Ροντρίγκες. «Σ’ εκτιμά πολύ, Σοφία. Μου έχει πει εξαιρετικά λόγια για εσάς.»
«Σας ευχαριστώ για τα καλά σας λόγια, Ιππότη.»
«Δεν είναι δικά μου. Ήταν λόγια του μεγάλου Δούκα.»
«Ας δούμε το στρατιωτικό μέτωπο» είπε ο Ιουστίνος. «Θα έχουν γενικό πρόσταγμα στην ξηρά ο Μενάγιας και στη θάλασσα ο Καλλέργης. Θα τους συντονίζει ο Μορμόρης απ’ την Κέρκυρα. Ο Μενάγιας, με τον Μορμόρη, απ’ την Ήπειρο ως τον Μοριά, θα προετοιμάσουν τους οπλαρχηγούς. Ο Καλλέργης θα προετοιμάσει και θα μυήσει τους καπετάνιους. Θα είναι όλοι έτοιμοι να εξεγερθούν με το σύνθημα.»
Ο Μενάγιας, ο Μορμόρης κι ο Καλλέργης ήταν έτοιμοι γι αυτή τη δουλειά.
«Εσύ, Φραγκίσκο έχεις την πιο σημαντική και κρίσιμη αποστολή. Πρέπει να πείσεις τον φίλο σου Γκισλιέρι, τώρα που έχει γίνει Πάπας, να οργανώσει μια δυτική συμμαχία.»
«Αυτό θα συμβεί αν οι εξελίξεις στην Κύπρο και την Ανδαλουσία, είναι όπως περιμένουμε» είπε ο Φραγκίσκος. «Ο Πάπας είναι πεπεισμένος ότι η σταυροφορία είναι αναγκαία και θα την πραγματοποιήσει.»
Γύρισε προς τον Ροντρίγκες που καθόταν δίπλα μου.
«Σεβαστέ Ματίας, περιμένουμε από εσάς καλά νέα. Να έχουμε τον Δον Χουάν αρχηγό στην επόμενη συνάντησή μας.»
«Να μεταφέρετε στον Υψηλότατο όταν τον δείτε και τα δικά μου χαιρετίσματα» είπα.
«Θα μου λείψεις, κύριε Χάρμο» είπε ο Ροντρίγκες.
«Να μας επισκεφτείτε στην Κύπρο» του είπε η Διονυσία.
«Θα μένουμε στο αρχοντικό των Μενάγια» του είπα. «Μας το διαθέτει ο Πέτρος όσο χρόνο μείνουμε εκεί.»
«Θα φύγετε με τον Μενάγια για Απουλία, Σαλέντο και Καλαβρία» μου υπενθύμισε ο Ιουστίνος. «Θα συγκεντρώσετε το σώμα των πεντακοσίων στρατιωτών.»
«Πότε θα γίνει αυτό;» τον ρώτησα.
«Σε ένα με δυο μήνες. Πρέπει πρώτα να στείλουμε τις επιστολές και τα χρήματα.»
«Θα είμαστε εδώ ως το Πάσχα» μου είπε η Διονυσία.
«Πως θα τα μάθουν όλα αυτά οι Βενετοί;» ρώτησα.
«Θα μεταφέρουν το στράτευμά σου στην Κύπρο αυτοί, με τις δικές τους γαλέρες.»
«Θα είναι Έλληνες οι στρατιώτες μου;» τον ρώτησα.
«Τριακόσιοι θα είναι Έλληνες» μου είπε. «Θα βρεις και γνωστούς σου από την Κορώνη.»
«Όταν φύγαμε με τον Ιάκωβο από την Κορώνη πήγαμε στη Χίο ενώ εκείνοι ήρθαν στην Ιταλία» είπα.
«Έχουν προκόψει σε Απουλία και Σαλέντο. Θεωρούν, όμως, ακόμα δουλειά τους την μάχη» είπε ο Ιουστίνος. «Είναι πάντα πρόθυμοι να πολεμήσουν τους Τούρκους. Θα περιμένουν με ανυπομονησία να τους βρεις.»
«Οι άλλοι διακόσιοι ποιοι θα είναι;»
«Θα είναι εκατό έμπειροι Αλβανοί από την Καλαβρία, με επικεφαλής κάποιον Γιώργη Τσόμη. Θα τον συναντήσεις στο Μπάρι. Άλλοι εκατό θα είναι Ιταλοί από τη Λομβαρδία και θα τους βρεις να σε περιμένουν στο Ρίμινι.»
«Ο Γιώργης ο Τσόμης!» έκανα έκπληκτος. «Τον γνώρισα στην Κορώνη, σπουδαίο παλικάρι!»
«Τους Ιταλούς θα μαζέψει ο Μάρκος Μαρτινέγκο, ένας Λομβαρδός συμβολαιογράφος. Ζήλεψε την δόξα του θείου του Τζιρόλαμο, που είναι στρατηγός των Βενετών.»
«Στην Κύπρο ποιος είναι Τοποτηρητής;» ρώτησα.
«Είναι ο Ντάντολο, ένας Βενετός ευγενής με καλούς τρόπους αλλά μέτριος στρατιώτη. Δεν θα περάσεις καλά μαζί του. Δεν σου πάει σαν χαρακτήρας όμως να μην σε πειράξει» είπε ο Ιουστίνος. «Ο Ντάντολο θα πληρώνει το μισό μισθό των στρατιωτών. Τα υπόλοιπα θα τα δίνεις από τραπεζογραμμάτια που θα έχεις μαζί σου και που θα ρευστοποιήσεις εκεί.»
«Τα σχόλια που γίνονται για τον Ντάντολο είναι πολύ επικριτικά» είπε ο Βαλέρης. «Απορούν όλοι πως του έδωσαν τη θέση του τοποτηρητή στην Κύπρο σε καιρό πολέμου. Φαίνεται ότι δεν πιστεύουν πως θα γίνει πόλεμος.»
«Υπάρχουν και σπουδαίοι αξιωματικοί στην Κύπρο σε καίριες θέσεις» είπε ο Ιουστίνος.
«Ελπίζω να τους φανούμε χρήσιμοι για να πάρουμε τα ανάλογα ανταλλάγματα» είπα.
«Θα εξαργυρώσουμε αυτή την κίνησή μας ακριβά. Να είσαι βέβαιος» μου απάντησε.
«Μόλις βρω καιρό θα έρθω να σας βρω στη Λευκωσία» είπε ο Ροντρίγκες. «Ελπίζω να έρθω με σταυροφορικό στρατό και στόλο και με τον Δον Χουάν μπροστάρη.»
«Μακάρι να φτάσετε, Ματίας, με τον πρίγκιπα ως τους Αγίους Τόπους. Μακάρι να ανοίξετε και τον δικό μας δρόμο» του είπε ο Μενάγιας.
«Προχωράτε πολύ αλλά είστε στον σωστό δρόμο» είπε χαμογελώντας ο Φραγκίσκος.
«Ελπίζουμε να μας υποδεχτείτε με άνθη και δάφνες» είπε ο Ροντρίγκες σε μένα και τη Διονυσία.
«Σας ευχαριστούμε, Ιππότη Ματίας, για την παρηγοριά» είπε η Διονυσία.
Δεν της άρεσε καθόλου η ιδέα να πάμε στην Κύπρο.
«Δόνα Δονίζια, η ζωή που διαλέξατε με τον Χάρμο κι όλους τους φίλους σας εδώ, τα έχει αυτά» της είπε εκείνος.
«Δεν είναι δειλία» είπε η Διονυσία. «Απλά έχω ένα πολύ κακό προαίσθημα.»
«Θα το ξεπεράσεις γλυκιά μου» της είπα εγώ.
«Θέλω να το ξεπεράσω κι ίσως βοηθήσει το τέλος του καρναβαλιού» είπε εκείνη με αυτοσαρκασμό.
Η Διονυσία μου άρεσε πολύ. Ήμουν στα πενήντα οχτώ μου χρόνια, αλλά, ήμουν γοητευμένος μαζί της. Είχα γνωρίσει γυναίκες στη ζωή μου και για κάποιες είχε χτυπήσει δυνατά η καρδιά μου. Καμιά δεν με είχε κερδίσει τόσο απόλυτα. Μου είχε χαρίσει μια υπέροχη κορούλα που την υπεραγαπούσα και που είχε κάνει τη ζωή μου όμορφη. Το χτύπημα από τον χαμό του Ηρακλείδη με είχε συγκλονίσει και αν δεν ήταν η Διονυσία θα είχα τρελαθεί. Ήμουν ακόμα πνευματικά άρρωστος κι είχα πού και πού διαλείψεις. Έβγαινα εκτός πραγματικότητας για κάποια μικρά χρονικά διαστήματα, αλλά, επανερχόμουν.
Η Διονυσία ήταν ο σταθερός κρίκος που με συνέδεε με την πραγματικότητα όταν χανόμουν. Μου χάριζε την ευτυχία απλόχερα και με συνέδεε με το μέλλον που το έβλεπα στα μάτια της μικρής μου Δηιάνειρας.
«Εμείς αποχωρούμε» είπα. «Νιώθω λίγο κουρασμένος.»
Μας χαιρέτησαν με σεβασμό κι αγάπη. Τα πρόσωπα που είχαν σημαδέψει τη ζωή μου ήταν σχεδόν όλα εκεί. Και μαζί τους η μόνη οικογένεια που είχα μετά την αναχώρησή μας με τον Ιάκωβο από την Κερασούντα. Ένιωθα την Αδελφότητα σαν τη δική μου οικογένεια και τον σκοπό μας σαν τον μοναδικό σκοπό της ζωής μου.
«Έχεις χλομιάσει, μήπως νιώθεις άσχημα;» με ρώτησε ανήσυχη η Διονυσία.
«Θέλω να δω λίγο την Δηιάνειρα» της είπα.
«Πάμε» μου ψιθύρισε και κρεμάστηκε από το χέρι μου. «Θέλω να δοκιμάσουμε τις στολές μας. Αύριο θα πάμε στον δημόσιο ανοιχτό χορό στη πλατεία του Αγίου Μάρκου.»
«Τι στολή έχετε διαλέξει;» ρώτησα χαμένος μέσα σε μια γλυκιά ζαλάδα.
«Λεμονανθού» είπε. «Ταιριάζει πολύ με το περιβάλλον. Θα παρελάσουμε στην λαχαναγορά την Ερμπερία, στο Ριάλτο!»
«Λεμονανθοί!» σκέφτηκα φωναχτά. «Μυρίζουν όμορφα οι λεμονιές την άνοιξη!»
Στο μυαλό μου ήρθαν οι ευτυχισμένες μέρες στον Πόντο, στην Κερασούντα. Λες και μύριζα τις κερασιές, τις ανθισμένες αμυγδαλιές, τους λεμονανθούς. Θυμήθηκα τα γλυκά παιδικά μου χρόνια και το όνειρο της ελευθερίας που είχαμε τόσο πολύ πλησιάσει. Ένιωθα γεμάτος!
===
παραπομπές:
i Ιστορικό γεγονός η προσπάθεια των Οθωμανών να εξαγοράσουν τα δικαιώματα της Κύπρου από τον Φιλιβέρτο που την εκτέλεσε το 1564 ο Νικόλαος Πετροκόκκινος, Έλληνας από την Χίο (ΠΗΓΗ: Ιστορία Ελληνικού Έθνους, τόμος Ι’ σελ. 200).
ii Ο Ροντάκης και ο Συγκλητικός είναι πρόσωπα υπαρκτά που έπαιξαν ρόλο στην μάχη της Κύπρου το 1570 (ΠΗΓΕΣ: Ιστορία Ελληνικού Έθνους, τόμος Ι’ σελ. 308,312)
iii Ο Εμμανουήλ Φιλιβέρτος ήταν ένας πολύ δυνατός ηγέτης του Δουκάτου της Σαβοΐας που είχε ανεβάσει πολύ το κύρος του Δουκάτου που στεκόταν ανάμεσα στα Γαλλικά εδάφη και τις Ισπανικές κτήσεις (στην βόρεια Ιταλία). Ο Φιλιβέρτος μετέφερε το 1563 την πρωτεύουσα από το Σαμπερύ στο Τουρίνο.(ΠΗΓΗ: Βικιπέδια)
*****************************
Αύριο Τετάρτη, 31/3, συνεχίζουμε με το όγδοο κεφάλαιο (8α)
