Αγανάκτησα χτες με την ΕΡΤ που στο βραδινό της δελτίο έδειχνε σαν πρώτες ειδήσεις ένα εστιατόριο που λειτουργούσε παράτυπα κι ένα κορωνοπάρτι που είχε γίνει κάπου στην Ελλάδα. Την ίδια εκείνη ώρα σειόταν το κέντρο της Αθήνας από χιλιάδες Αθηναίους που διαδήλωναν για τον Κουφοντίνα. Πριν καν πεθάνει ο απεργός πείνας, αυτοκτονώντας ΧΩΡΙΣ την θέλησή του, πεθαίνει η ελευθερία της δημοσιογραφίας αυτοκτονώντας ΧΩΡΙΣ την θέλησή της κι αυτή. Όπως ο Κουφοντίνας δεν δέχεται την τροφή που θα τον κρατήσει εν ζωή, έτσι κι η δημοσιογραφία στην χώρα μας δεν δέχεται την τροφή (είδηση) που την κρατά ζωντανή. Κι είναι κι οι δυο φυλακισμένοι, ο μεν ένας στον Δομοκό, η δε άλλη στα δεσμά του κομματικού κράτους. Που αποδεικνύεται κράτος ΕΠΙΤΕΛΙΚΑ ΚΟΜΜΑΤΙΚΟ (ή κομματικά επιτελικό), με αρχηγό τον ίδιο τον πρωθυπουργό που πήρε στις δικές του αρμοδιότητες όλα τα ασυνόδευτα, μεταξύ αυτών τα προσφυγάκια, την ΕΥΠ και την ΕΡΤ!
Μου έγραψαν φίλοι, με αντίθετες από τις δικές μου απόψεις, τις αντιρρήσεις τους. Δεν θέλουν να βλέπουν Κουφοντίνα ούτε στις ειδήσεις ούτε στο Φ/Μ ούτε πουθενά. Είναι εχθρός της δημοκρατίας και δολοφόνος, λένε. Είναι ένας Ρουπακιάς επί έντεκα. Από την σκοπιά τους φαίνεται, καταρχάς, να έχουν δίκιο που αγανακτούν. Όμως εδώ μιλάμε για ένα αγαθό που ξεπερνά τον απεργό πείνας και τον καθένα από εμάς. Μιλάμε για το αγαθό της ελευθερίας του τύπου που στην χώρα μας, τελευταία, πλήττεται βάναυσα.
Από την μια το κομματικά επιτελικό και επιτελικά κομματικό κράτος έχει επιβάλλει λογοκρισία στα δημόσια ΜΜΕ. Από την άλλη μια δράκα ισχυρών επιχειρηματιών έχει μετατρέψει τα ιδιωτικά ΜΜΕ σε μέσα χειραγώγησης της κοινής γνώμης. Μαρινάκης, Αλαφούζος, Σαββίδης, Βαρδινογιάννης και παρόμοιοι επιχειρηματίες τα έχουν στην ιδιοκτησία και στην υπηρεσία τους.
Η Ιταλία του Μπερλουσκόνι μοιάζει με ήπιο κρατητήριο μπροστά στο γκουαντάναμο της ελληνικής πραγματικότητας. Λυπάμαι που υπάρχουν πολίτες που επικροτούν αυτή την αυθαιρεσία, βγάζοντας άθελά τους τα "μάτια" τους (και τα "αυτιά" τους) με τα ίδια τους τα χέρια.
Η ελευθεροτυπία είναι ένα αγαθό που μόνο αν σου το στερήσουν καταλαβαίνεις την σπουδαιότητά του. Και το αγαθό αυτό αποκτήθηκε με κόπους στη διάρκεια των αιώνων. Η ελευθεροτυπία αυτή είναι που χάθηκε από την τηλεόραση του κομματικά επιτελικού κράτους και ανθεί πλέον στο διαδίκτυο, μέχρι να την περιορίσουν κι εκεί. Η ελευθεροτυπία που επιτρέπει στον πολίτη να νιώθει πως έχει στήριγμα απέναντι στις αυθαιρεσίες των ισχυρών, των χειριστών της εξουσίας, της κάθε μαφίας του δημόσιου βίου.
Αυτή πλήττεται με τα καμώματα της ΕΡΤ που όλα τα έχει υποτάξει στις σκοπιμότητες της εικόνας με την οποία πορεύεται η κυβέρνηση. Που επιδιώκει να διχάσει τον κόσμο και να ανοίξει πόλεμο με τους ακραίους αριστερούς για να φανεί σαν η μόνη δύναμη ικανή να επιβάλλει την τάξη. Θέλει να ξεχάσουν οι πολίτες την διαχείριση της πανδημίας, το χάλι της οικονομίας, τα αντιδημοκρατικά και αντεργατικά της μέτρα και την ανικανότητα στην διαχείριση της καθημερινότητας. Να αρχίσουμε να παίζουμε κλέφτες κι αστυνόμους. Με πρώτο θύμα τον απεργό πείνας που θα πυροδοτήσει την καρικατούρα του εμφυλίου που αποζητά, κι αμέσως επόμενο την ελευθεροτυπία που έτσι κι αλλιώς πνέει τα λοίσθια υπό την διακυβέρνησή της.
