Στο χτεσινό επεισόδιο, ο Παλαιολόγος δίνει τα στοιχεία που καίνε τον Δον Κάρλος στον Δον Χουάν. Τελείωνε ως εξής η χτεσινή δημοσίευση:
«Θα ήθελα τώρα να μάθω πώς έγινες κάτοχος αυτών των επιστολών, ιδιαίτερα του Κάρλος. Ποιος σε έστειλε εδώ, αγαπητέ μου δάσκαλε;» είπε ο Δον Χουάν.
«Οι επιστολές βρέθηκαν στην Ισταμπούλ! Αγοράσαμε την επιστολή του Δον Κάρλος. Την άλλη μας την έδωσε ο ίδιος ο Σοκουλού Αφέντης. Ήρθαν στα χέρια μας και παραδίνονται σε εσάς από μια οργάνωση ελεύθερων Ελλήνων.»
«Έχουν οι Γραικοί οργανώσεις;» έκανε ο Δον Χουάν.
*****************************
 |
| Ο Δον Κάρλος και οι φυλακές του Εσκοριάλ όπου άφησε την τελευταία του πνοή. |
Κεφ. 6ε
..........
«Οι Γραικοί είναι ραγιάδες τώρα, αλλά, δεν θα είναι για πάντα έτσι» είπε ο Ιάκωβος.
«Ποια οργάνωση είναι αυτή. Πώς μπλέκει μ’ όλα αυτά;»
«Λέγεται Αδελφότητα για την Ελευθερία. Είναι μια οργάνωση που έχει σκοπό της την απελευθέρωση της Ελλάδας από τον Οθωμανό» είπε ο Παλαιολόγος. «Έχει κλάδους σε όλα τα σπουδαία κέντρα. Ο κλάδος μας στην Κωνσταντινούπολη βρήκε πρόσβαση σε αυτά τα έγγραφα. Εκμεταλλευτήκαμε την κόντρα που υπάρχει ανάμεσα στον Σοκουλού Μεχμέτ και τον Ζοάο Μιγκέζ και τα πήραμε.»
Ο Δον Χουάν γύρισε προς εμένα και τη Διονυσία που καθόταν δίπλα μου.
«Υποθέτω, ότι ο κλάδος της Αδελφότητας στη Μαδρίτη είστε εσείς αγαπητοί μου.»
«Έτσι είναι, Εξοχότατε» είπα. «Δεν είμαστε αντίθετοι όμως στα συμφέροντά σας ή στα ισπανικά συμφέροντα.»
«Σύμφωνοι, κύριε Χάρμο. Δεν είπα ότι είστε εχθροί μας. Όμως, δεν γνωρίζω ποια νομιμότητα είναι ισχυρότερη για εσάς και την αγαπητή Δόνα, εγώ ή η οργάνωσή σας;»
«Δεν βρίσκονται σε αντίθεση αυτά, Κύριε» είπα αμέσως.
«Μα πώς δεν βρίσκονται;» είπε ο Χουάν. «Είναι δυο διαφορετικές κεφαλές.»
«Η δική μας οργάνωση δεν έχει κεφαλή, ούτε αρχηγό» είπε ο Παλαιολόγος.
«Και ποιος αποφασίζει;»
«Κάθε επτά χρόνια γίνεται μια συνάντηση. Συζητάμε τις εξελίξεις στον κόσμο και τη στρατηγική μας. Από εκεί και πέρα κάθε κλάδος ενεργεί στα πλαίσια των κοινών στόχων για τους οποίους έχουμε συμφωνήσει.»
«Χωρίς αρχηγό δεν θα γίνετε ποτέ αποτελεσματικοί» παρατήρησε ο Δον Χουάν. «Καμιά οργάνωση δεν ζει χωρίς έναν αρχηγό! Αυτό, όμως, είναι πρόβλημά σας. Πρέπει να δούμε πως θα χειριστούμε αυτή την μπομπάρδα που μπορεί να τινάξει, πραγματικά, τη Μαδρίτη στον αέρα.»
«Η γνώση της συνωμοσίας» είπε ο Ροντρίγκες «μπορεί να την σβήσει απ’ τη γέννησή της. Ο Βασιλιάς, μόλις μάθει τι θα συμβεί, θα καταστείλει τους Μαυριτανούς στην Ανδαλουσία. Ο ισπανικός στόλος θα κινηθεί στις ακτές να τις προστατέψει απ’ τους Βερβερίνους. Μπορεί να συλλάβει και τους συνωμότες στο παλάτι του.»
«Με τον ανιψιό και φίλο μου τι θα γίνει;» αναρωτήθηκε ο Δον Χουάν. «Ο πύργος του στη Μαδρίτη έχει γίνει κέντρο περιέργων. Περνούν Ολλανδοί, Γάλλοι, προτεστάντες, Μορίκος και διάφοροι περίεργοι. Όλος αυτός ο κόσμος δεν είχε νόημα να μαζεύεται στη Μαδρίτη στον πύργο του διαδόχου. Μετά από τις αποκαλύψεις σας όλα εξηγούνται.»
«Μπορεί να γίνει επικίνδυνος ο Δον Κάρλος. Δεν έχουμε ιδέα πώς έχει στήσει την παγίδα του» είπε ο Ροντρίγκες.
«Θα του μιλήσω» είπε ο Δον Χουάν.
«Θα αποκαλύψεις τις επιστολές;» ρώτησε ο Ματίας.
«Όχι, Ματίας, δεν είμαι ανόητος! Από την απάντησή του θα καταλάβω αν πρέπει να δει ή όχι αυτές τις επιστολές ο Βασιλιάς» είπε ο Δον Χουάν.
«Είσαι πολύ ώριμος για την ηλικία σου, Εξοχότατε» είπε ο Ροντρίγκες. «Συγνώμη για την παρατήρησή μου.»
Ο Χουάν έδειχνε προβληματισμένος. Διάβασε ξανά τα γράμματα του Κάρλος προς τον Νέζη και του Σοκουλού στον Φίλιππο. Ο Μέγας Βεζίρης εξηγούσε ότι τυχόν άνοδος του Δον Κάρλος στον θρόνο θα προκαλούσε πόλεμο. Καταγράφονταν οι καταστρεπτικές οικονομικές συνέπειες στα δύο βασίλεια. Οι περίτεχνες διατυπώσεις της επιστολής δεν έδειχναν φόβο. Ο λόγος του Οθωμανού είχε το αγέρωχο ύφος του κατακτητή του κόσμου, όμως, η ουσία ήταν ξεκάθαρη. Οι αυτοκρατορίες δεν χρειάζονταν τυχοδιωκτισμούς. Τα κράτη δεν κυβερνιόνταν με επιθυμίες για μια Εβραϊκή Σιών ή με το ασίγαστο πάθος για μια γυναίκα. Αυτά πίστευε κι ο Φίλιππος.
«Ο Φίλιππος θα εξοργιστεί» είπε ο Δον Χουάν. «Ίσως ο Κάρλος να μην είναι μπλεγμένος. Μακάρι!»
Μιλήσαμε κι άλλο και βρήκαμε την ευκαιρία να του πούμε λίγα περισσότερα για την Αδελφότητα. Του φαινόταν μια προσπάθεια ουτοπική αλλά με ευγενικούς σκοπούς.
«Η αναγέννηση ενός κράτους Ελλήνων έχει χροιά μιας σταυροφορίας» είπε ο Ροντρίγκες.
«Τους συμπαθείς πολύ Ματίας» είπε ο Δον Χουάν. «Κι εγώ τους συμπαθώ. Με έχουν επηρεάσει κι εμένα οι δάσκαλοί μου και οι ιστορίες τους.»
Δεν του προτείναμε να γίνει αρχηγός μας αφού μόλις τώρα μάθαινε για την ύπαρξη της οργάνωσης. Είχαμε κάνει ήδη μια καλή εισαγωγή για ό,τι σκοπεύαμε να του προτείνουμε στο κοντινό μέλλον. Έτσι κι αλλιώς προείχαν άλλα τώρα. Οι επόμενες μέρες ήταν κρίσιμες. Παιζόταν το δικό του μέλλον και το μέλλον της Ισπανίας.
Ο Χουάν μίλησε με τον Κάρλος. Ο διάδοχος όχι μόνο δεν αρνήθηκε τίποτε αλλά του πρότεινε να κάνουν το κίνημα κατά του Φιλίππου μαζί. Την αποκαλυπτική συζήτηση μού την περιέγραψε αργότερα ο ίδιος ο Δον Χουάν.
«Ο πατέρας μου είναι καταπιεστικός. Στραγγαλίζει τις ζωντανές δυνάμεις του τόπου μας και του καιρού μας με τον φανατισμό του! Δεν είναι άξιος μιας τέτοιας αυτοκρατορίας! Στην καινούρια εποχή χρειάζονται φωτισμένοι ηγέτες, η δική του ηγεσία είναι καταστροφή» είπε ο Κάρλος.
«Μήπως ο μόνος λόγος είναι η Ιζαμπώ;»
«Αυτή είναι άλλη μια αμαρτία του που θα στείλει τον πατέρα μου στην κόλαση» είπε ο διάδοχος.
«Μην παρασύρεσαι από το πάθος σου» είπε ο Χουάν.
«Έλα μαζί μου, Χουάν. Θα βοηθήσουμε τον κόσμο να προχωρήσει μπροστά! Η Ιζαμπώ, εσύ κι εγώ! Τι λες γι αυτό;»
«Να προσέχεις. Δέχεσαι πολύ κόσμο, ύποπτους τύπους. Μπορεί ο πατέρας σου να σε καταλάβει» του είπε ο Χουάν.
«Δεν με νοιάζει τι ξέρει. Αντιπροσωπεύει το παρελθόν και τον σκοταδισμό!»
«Είναι όμως Βασιλιάς. Σε παρακολουθεί πολύ καιρό.»
«Είμαι ο Ινφάντες, ο διάδοχος, και δεν θα δίνω λόγο για τους επισκέπτες μου.»
«Κάρλος, πρόσεχε. Μείνε μακριά απ’ τον Ζοάο Μιγκέζ!» είπε ο Δον Χουάν. «Ο πατέρας σου γνωρίζει τις προσπάθειες του να σε χρησιμοποιήσει.»
«Ποιος τα λέει αυτά;»
«Τα λένε στην Ισταμπούλ. Περιμένουν από σένα να σκοτώσεις τον πατέρα σου για να πανηγυρίσουν! Κι ο Φίλιππος έχει ακούσει αυτές τις φήμες.»
Του ανέφερε επίτηδες τον Νέζη για να τον φοβίσει και να τον κάνει να εγκαταλείψει τις συνωμοσίες. Του έδειχνε το κακό που ερχόταν, αλλά, δεν του άλλαξε γνώμη.
«Δεν με καθοδηγεί ο Μιγκέζ. Εγώ τον χρησιμοποιώ» είπε ο Κάρλος. «Θα ελευθερώσω την Ιζαμπέλα από τον φριχτό πατέρα μου. Θα ελευθερώσω τους Ισπανούς, και τις Κάτω Χώρες απ’ την καταπιεστική του παρουσία.»
«Μια εξέγερση των Μορίκος θα μπορούσε να βλάψει την Ισπανία.»
«Την Ισπανία την βλάπτει ο πατέρας μου που υπηρετεί τον σκοταδισμό και την οπισθοδρόμηση. Κάθε μέρα που μένει στον θρόνο η θλιβερή του παρουσία, η Ισπανία βυθίζεται σε ηθικό θάνατο. Κι εγώ, Χουάν, καίγομαι βαθιά μέσα μου. Δεν την αντέχω άλλο τη ζωή μου έτσι, δεν την θέλω αυτή τη ζωή!» φώναξε ο Δον Κάρλος.
Ο Δον Χουάν είδε ότι ο Δον Κάρλος δεν θα σταματούσε με κανένα τρόπο. Θα έπρεπε να πεθάνει ο ένας από τους δυο, είτε ο ίδιος είτε ο πατέρας του. Η Ιζαμπέλα έπαιζε μεγάλο ρόλο στο άρρωστο μυαλό του. Ο φλογισμένος και παθιασμένος από έρωτα διάδοχος είχε την εντύπωση πως αυτόν τον φόνο δεν τον ήθελε μόνο αυτός. Πίστευε πως κι η Βασίλισσα ενέκρινε και τον περίμενε για να λυτρωθεί από τον τυραννικό της σύζυγο.
«Βοήθησέ μας Χουάν» είπε ο Κάρλος. «Ο Βασιλιάς δεν είναι άνθρωπος του Θεού. Δεν βλέπεις τι κάνει με την Ιζαμπώ; Θα την ξεκάνει! Λιώνει, δεν το βλέπεις;»
Από τον Ροντρίγκες έμαθα τη συνέχεια. Ο Δον Χουάν, υπό τις συνθήκες αυτές, αναγκάστηκε να προειδοποιήσει τον Βασιλιά. Τρόμαξε με τον τρελαμένο Δον Κάρλος που διψούσε για αίμα και θέλησε να προλάβει την αιματοχυσία. Παράλληλα έπρεπε να προλάβει την εξέγερση των Μορίκος.
«Τα πιστεύεις όλα αυτά που σου είπα;» ρώτησε ο Χουάν τον Φίλιππο όταν του μίλησε.
«Παρακολουθώ τον Κάρλος τον τελευταίο καιρό» είπε ο Φίλιππος. «Βλέπω μια περίεργη συμπεριφορά και αυτούς που τον επισκέπτονται στον πύργο του. Ως τώρα δεν καταλάβαινα τι ετοίμαζε αλλά, τώρα, όλα πια ξεκαθαρίζουν. Το γράμμα του Σοκουλού εξηγεί τη συνωμοσία και το γράμμα του διαδόχου στον Μιγκέζ επιβεβαιώνει την ενοχή του. Ο κίνδυνος είναι να μπλέξει η Ισπανία σε εμφύλιο πόλεμο.»
«Ίσως να είναι κιόλας αργά» είπε ο Δον Χουάν στον ετεροθαλή αδελφό του.
«Ποτέ δεν είναι αργά για να γίνει το θέλημα του Θεού» απάντησε εκείνος με το στυλ του.
Η απερισκεψία και το ανεξέλεγκτο πάθος του νεαρού είχαν μετατραπεί σε εσχάτη προδοσία. Η Ισπανία απειλείτο με ένα εμφύλιο πόλεμο κι εξεγέρσεις που θα εκμεταλλεύονταν οι αντίπαλοί της. Η αντίδραση του Φίλιππου συγκλόνισε όλη την αριστοκρατία της Ευρώπης και ιδιαίτερα τις βασιλικές αυλές. Κάλεσε τον Δον Κάρλος στο παλάτι, τον ανέκρινε και γρήγορα είδε το απύθμενο μίσος του γιου του για το πρόσωπό του. Η Ιζαμπέλα ήταν το κυρίαρχο πρόσωπο σε μια διαμάχη που θα έπρεπε να είναι κρατική υπόθεση. Η νεαρή Βασίλισσα ήταν το φάντασμα που στοίχειωνε τις σκέψεις των δύο αντρών που δεν δίστασαν να χτυπηθούν. Πατέρας και γιος όρμησαν ο ένας στον άλλον. Αν μπορούσε ο Κάρλος θα γινόταν πατροκτόνος με τα γυμνά του χέρια. Η Ισαβέλλα κατέρρευσε μπροστά σε αυτή τη σκηνή. Πριν συλληφθεί ο Κάρλος από τη φρουρά, πατέρας και γιος αντάλλαξαν γροθιές και βρισιές σαν κωπηλάτες σε γαλέρες. Ο παθιασμένος έρωτας, κι η τρέλα που προκαλεί, είναι παντού ο ίδιος, στο λιμάνι και στο παλάτι.
Ήταν Ιανουάριος του 1568. Μια σκληρή, πολύ ψυχρή και συννεφιασμένη μέρα ο Φίλιππος διέταξε τον εγκλεισμό του γιου του στις φυλακές. Η Βασίλισσα κλείστηκε στο παλάτι, κι ακόμη χειρότερα, στον εαυτό της. Ο Βασιλιάς περιέπεσε σε μια κατάσταση νευρωτική. Ασχολιόταν μανιωδώς με λεπτομέρειες της διοίκησης για να ξεχάσει όσα συνέβαιναν. Ευθυνόταν πολύ κι αυτός. Είχε αποφασίσει να παντρευτεί την μνηστή του γιου του. Ήθελε ένα αντίγραφό του για την διαδοχή καταπιέζοντας την προσωπικότητα του διαδόχου.
Ένα μήνα μετά, ο Φίλιππος έχρισε τον Χουάν γενικό διοικητή του ισπανικού στόλου. Έπρεπε να πάρει ο πρίγκιπας το βάπτισμα του πυρός κυνηγώντας πειρατές που λεηλατούσαν τις ακτές της Ισπανίας. Μαζί του είχα μπαρκάρει κι εγώ. Εκτός από εμένα, μαζί με τον πρίγκιπα ταξίδευε και ο λοχαγός Φέλιξ. Έμενε σε μια κουκέτα δίπλα στην κουκέτα του πρίγκιπα κι ήταν η όμορφη νεαρή αριστοκράτισσα Πενέλοπε. Όλοι ήξεραν ότι έμενε με τη θεία της στην Ανδαλουσία, εκείνη όμως είχε μπαρκάρει μαζί μας. Ντύθηκε στρατιώτης, κόβοντας τα μαλλιά της, κι έμεινε σαν Φέλιξ μαζί με τον αγαπημένο της.
Όπως διαπίστωσα στη συνέχεια, αυτό ήταν αναγκαία προϋπόθεση για να ταξιδέψει ο πρίγκιπας με γαλέρα. Μια γυναίκα ντυμένη στρατιώτης τον συνόδευε στις θάλασσες για να γλυκαίνει τις μοναχικές βραδιές. Μίλησε μαζί μου αρκετά στην εκστρατεία κι έμαθε πολλά για την Αδελφότητα. Ήταν συζητήσεις που τον προετοίμαζαν για το πλήρωμα του χρόνου. Ο Χουάν ήθελε μια σταυροφορία κατά των Μουσουλμάνων. Την ήθελε για την ανάκτηση των Αγίων Τόπων, αλλά, και για την απελευθέρωση της Ελλάδας.
Ελλιμενιστήκαμε το καλοκαίρι του 1568 στη Βαλέντσια. Εκεί μάθαμε για τον θάνατο του Δον Κάρλος. Το νέο έπεσε σαν κεραυνός. Επισπεύσαμε την μετακίνησή μας προς Μαδρίτη. Προλάβαμε την κηδεία του που έγινε με καθυστέρηση αφού το σώμα του ταριχεύτηκε. Ο Φίλιππος ήταν νευρικός. Οι φήμες έλεγαν ότι ο ίδιος τον είχε δηλητηριάσει. Δύσκολα σκεφτόταν κανείς ότι ο θρησκευόμενος, συνετός Φίλιππος θα δολοφονούσε τον ίδιο του τον γιο. Τα γεγονότα που είχαν συμβεί πάντως σήκωναν πολλές εξηγήσεις.
Ο Δον Χουάν ζήτησε να δει την βασίλισσα που ήταν σε κακό χάλι. Δεν έτρωγε κι είχε κλειστεί στον εαυτό της. Έλεγε ότι εκείνη έφταιγε για την κόντρα πατέρα και γιου με την τραγική κατάληξη. Η Ιζαμπέλα τον απέφυγε γιατί δε ήθελε να την δει εκείνος σε αυτή την κατάσταση. Ήταν έγκυος στο τρίτο παιδί που θα χάριζε στον Φίλιππο. Πριν ακόμη μπει το νεκρό σώμα του Δον Κάρλος στον τάφο, η βασίλισσα έσβησε κι αυτή. Γέννησε το τρίτο της παιδί κι έφυγε. Το παλάτι της Ισπανίας βάφτηκε κατάμαυρο όπως κατάμαυρες ήταν οι ψυχές όλων μέσα και έξω από αυτό. Το κλίμα στην Μαδρίτη ήταν άρρωστο το καλοκαίρι του 1568.
Ο Δον Χουάν μάλωσε πολλές φορές με τον Φίλιππο τις μέρες αυτές. Κρατούσαν τους ομηρικούς καυγάδες τους μακριά από κοινή θέα αλλά ήταν επεισοδιακοί. Ο Χουάν κατηγορούσε τον Βασιλιά για την υπερβολικά σκληρή στάση του απέναντι στην Βασίλισσα. Δεν επέπληττε ο Βασιλιάς Φίλιππος τον Δον Χουάν αλλά ήταν ο πρίγκιπας που επέπληττε τον ετεροθαλή αδελφό του. Υπήρχε κλίμα μεγάλης έντασης.
Μάλωσαν δημόσια με τον βασιλιά ακόμα και για τη θέση που θα κατείχε στην ακολουθία του φέρετρου της νεκρής. Ο Χουάν ήθελε τη θέση του δίπλα στον Φίλιππο, κοντά στην καημένη Ισαβέλλα. Ήξερε πόσο θα τον ήθελε εκείνη κοντά της αν ζούσε. Κάπου εκεί η απόφασή του Δον Χουάν έπεσε σαν βόμβα. Θα πήγαινε σε μοναστήρι να μονάσει! Ο Φίλιππος δεν προσπάθησε καν να τον μεταπείσει. Ο Δον Χουάν διάλεξε ένα μοναστήρι κοντά στο Βαγιαδολίδ.
«Λοχαγέ, ευχαριστώ για τη συνεργασία και για όλες τις συζητήσεις μας» μου είπε. «Δεν θα ξεχάσω όσα είπαμε.»
«Εξοχότατε, εγώ σας ευχαριστώ για τις ευκαιρίες που μου δώσατε. Θα σας θυμάμαι πάντα με εκτίμηση κι αγάπη.»
«Να χαιρετήσεις εκ μέρους μου τη σινιόρα Δονίζια και την μικρούλα κόρη σου. Θα με συνοδέψεις μέχρι τη Μονή.»
«Πολύ ευχαρίστως, Υψηλότατε» είπα.
«Δεν είμαι υψηλότατος» τόνισε για μια ακόμη φορά.
«Θα είστε σύντομα» τόλμησα να πω. «Όλη η Ισπανία από εσάς περιμένει πια!»
«Μου λες να συνεχίσω το έργο του Δον Κάρλος;»
«Όχι βέβαια Εξοχότατε» είπα. «Δεν θα τολμούσα.»
«Ο Δον Κάρλος, έγκλειστος με διαταγή του πατέρα του, πέθανε από ασιτία! Μαζί του πέθανε κι η Ιζαμπώ. Με νοιάζει, λοχαγέ, αν θα είμαι Υψηλότατος ή Εξοχότατος; Οι νεκροί αυτοί ήταν φίλοι, συνομήλικοί μου, υψηλότατοι κι οι δυο! Σε τι τους ωφέλησε; Αγωνίστηκαν πατέρας και γιος για μια γυναίκα που κατάφεραν κι οι δυο να την κάνουν να σβήσει.»
Δεν μίλησα για να μην ξύσω πληγές.
«Εσύ που θα πας αφού δεν θα μείνεις εδώ;» με ρώτησε.
Μου είχε προτείνει να μείνω στη Μαδρίτη να κρατάω τα λογιστικά του βιβλία και να διατηρώ κάποιες επαφές. Τον είχα ευχαριστήσει αλλά δεν είχα δεχτεί.
«Θα πάω στη Βενετία κι αργότερα στην Κέρκυρα.»
«Θα γίνει εκεί η συνάντησή σας;» με ρώτησε. «Πέρασαν επτά χρόνια νομίζω.»
«Η συνάντηση μας θα γίνει μάλλον στη Βενετία» είπα έκπληκτος αλλά κι ικανοποιημένος που το θυμόταν.
«Καλή επιτυχία» μου είπε κι έδειχνε ειλικρινής.
«Θα μεταφέρω τις ευχές σας. Θα ενθουσιαστούν.»
«Ωραία! Εσείς τουλάχιστον έχετε ελπίδα» είπε.
Θυμόταν λοιπόν την Αδελφότητα και τις περιοδικές μας συναντήσεις. Μου άρεσε αυτό γιατί έδειχνε άδολο ενδιαφέρον.
«Κάποια στιγμή θα πάω στην Ελλάδα. Έχω ακούσει γι αυτήν πολλά. Θέλω να δω τα μέρη όπου έζησαν τόσοι θεοί και τόσοι ήρωες.»
«Η επιθυμία σας, Κύριε θα πραγματοποιηθεί» είπα.
Δεν άφησε την κουβέντα μας στον αέρα. Είπε τη γνώμη του που, βέβαια, δεν μπορούσε να είναι αισιόδοξη.
«Όπως σου εξήγησα, Χάρμο, δεν υποτιμώ αυτό που κάνετε, όμως, το θεωρώ ουτοπικό κι ανεφάρμοστο.»
«Παρ’ όλα αυτά, Εξοχότατε, εμείς θα συνεχίσουμε!»
Πριν τελειώσουμε πρόλαβα να του πω μια φράση μόνο.
«Ξέρετε….,» είπα. «Εκεί στη Βενετία θα συζητήσουμε και το θέμα του αρχηγού.»
«Βέβαια, είναι αναγκαίο! Ξέρεις τη γνώμη μου.»
«Χρειαζόμαστε, όμως, τον κατάλληλο άνθρωπο.»
«Χωρίς αναγνωρισμένη κεφαλή δεν θα μπορέσετε ποτέ να γίνετε αποτελεσματικοί.»
«Αλήθεια, Εξοχότατε, θα μπαίνατε εσείς επικεφαλής μιας τέτοιας κίνησης;»
Γέλασε. Δεν κορόιδευε βέβαια αλλά το απέρριπτε χωρίς ούτε καν να το σκεφτεί.
«Έχω πολλά στο κεφάλι μου, Χάρμο. Έχω έναν Βασιλιά που έχασε γιο και γυναίκα και μια χώρα πολιορκημένη από παντού. Έχω κι έναν νέο κόσμο πέρα από τον Ατλαντικό που περιμένει να τον ανακαλύψω. Ευχαριστώ πολύ, λοχαγέ, για την τιμητική προσφορά, αλλά, δεν θα πάρω!
===
*****************************
Από την Δευτέρα 29 Μαρτίου το κεφάλαιο 7 (στη Βενετία)
