Ένας δικηγόρος (Νικ. Αντωνιάδης, στο i-dimokratia το σχετικό) ήδη έστειλε εξώδικο στον Τσιόδρα και τον εγκαλεί γιατί, χωρίς να έχει σίγουρες οδηγίες από τον ΠΟΥ ότι η μετάδοση του κορωνοϊού γίνεται και ασυμπτωματικώς, εισηγήθηκε το λοκντάουν. Μετά την 8η Ιουνίου, όταν ο ΠΟΥ ανακοίνωσε ότι η ασυμπτωματική μετάδοση του κορωνοϊού είναι πολύ σπάνια, ο Τσιόδρας θα έπρεπε να εισηγηθεί άμεσα την κατάργηση κάθε είδους λοκντάουν. Αφού δεν το έκανε, σύμφωνα με τον δικηγόρο που ζήτησε την δίωξη, ο λοιμοξιολόγος είναι μηνύσιμος εκτός αν δώσει ικανοποιητικές απαντήσεις. Βεβαίως ένα εξώδικο δεν είναι ένα πολύ σπουδαίο νομικά έγγραφο, όμως δείχνει μια αλλαγή κλίματος στον δημόσιο χώρο και στην μονοκαλλιέργεια του φόβου των τελευταίων μηνών. Δεν ξέρω πού και αν υπάρχει σε όλα αυτά υπερβολή, όμως κάτι αλλάζει στον δημόσιο διάλογο. Από την τρομοκρατία του στυλ «όποιος δεν υπερασπίζεται τα μέτρα, τα πολεμά, άρα είναι κίνδυνος για την δημόσια υγεία» τώρα οι φωνές του σκεπτικισμού και του προβληματισμού ακούγονται πιο ελεύθερα.
Δεν είναι, όμως, μόνο το παραπάνω η έκπληξη των ημερών. Έχει κι άλλα. Όπως ας πούμε ότι ασχέτως αν κάποιοι αρκετοί συμπολίτες μας έχασαν τις δουλειές τους, ωστόσο, η ανεργία μειώθηκε. Ναι, μειώθηκε γιατί αυτοί οι πολλοί άνεργοι βγήκαν (στατιστικώς) από την κατηγορία του ενεργού οικονομικά πληθυσμού με αποτέλεσμα να πέσει το ποσοστό των ανέργων σαν μέρος ενός μικρότερου συνόλου. Επίσης η ανάπτυξη έρχεται. Δεν ήταν αναμενόμενα όλα αυτά μετά τα μαγαζιά που έκλεισαν και το γεγονός ότι τουρίστας δεν φάνηκε όλον τον προηγούμενο καιρό ούτε για δείγμα.
Υπάρχουν κι άλλα. Ένα κανάλι (το Μέγκα) πρόβαλε το θέμα των οσμών στη Δραπετσώνα κι αμέσως άρχισε μια σειρά δημοσιευμάτων, εκπομπών και ρεπορτάζ που έκαναν το πρόβλημα πανελλήνιο αν όχι και οικουμενικό. Ο εισαγγελέας κινήθηκε, ο υπουργός έστειλε αμέσως συνεργείο για να σβήσει τη φωτιά που άναψε ο Μαρινάκης και μπαγιάτικα δημοσιεύματα για ραδιενέργεια ξαναβγήκαν στο φως της δημοσιότητας. Δεν ήταν αναμενόμενα όλα αυτά μετά από κάμποσα χρόνια σιγής που επικρατούσε γύρω από το θέμα.
Και δεν σταματούν εδώ οι εκπλήξεις. Πήζει το κέντρο από μια Μπακογιάννεια πεζοδρόμηση χωρίς πρόγραμμα, ερωτεύονται αίφνης όλα τα παιδιά (που δίνουν πανελλήνιες) την ποίηση και ο Παναθηναϊκός, μετά το ποδόσφαιρο, σβήνει μηχανές και στο μπάσκετ.
Κι ενώ στο Περού και τις ΗΠΑ συνεχίσουν να ανακοινώνονται θάνατοι από κορωνοϊό, όλοι καταλαβαίνουν πως αλλού ανασαίνει ο κόσμος. Οι ζωές των μαύρων αξίζουν, γράφουν διάφοροι λευκοί ή μαύροι στους δρόμους, και αγάλματα ρατσιστών γκρεμίζονται.
Σε ένα μόνο σημείο δεν υπάρχουν εκπλήξεις: Κανείς δεν νοιάζεται για την αιτία των φαινομένων. Κανείς δεν ενδιαφέρεται για τον υπερπληθυσμό που απειλεί να πνίξει κάθε άλλο ζωντανό ή μη οργανισμό στον πλανήτη. Κανείς δεν νοιάζεται που οι ελάχιστοι κυβερνούν τον κόσμο επειδή η δημοκρατία έχει γίνει κουρέλι. Κανείς δεν νοιάζεται που ονομάζουν δημοκρατία τον κοινοβουλευτισμό (ολιγαρχία) ή την ισλαμική του εκφορά (θεοκρατία). Κανείς δεν ασχολείται με τα αυτονόητα.
Οδεύοντας προς το τέλος.
