Μπαίνοντας στο 2021, εν όψει εορτασμού των 200 χρόνων από την επανάσταση, με πιάνει μια διάθεση να κάνω απολογισμούς για λογαριασμό της ελληνικής κοινωνίας. Ας σημειώσω ότι έχουμε τρεις πρωτιές σε παγκόσμιο επίπεδο, οι δύο μόνιμες και ουσιαστικές, η τρίτη πρόσκαιρη.
1. Η Ναυτιλίας μας, αν και είμαστε μόνο ένα μικρό κράτος, είναι η μεγαλύτερη στον κόσμο. Τρομερό κατόρθωμα αυτό για έναν λαό και πηγή περηφάνιας.
2. Η σημαία μας μπαίνει πρώτη στους Ολυμπιακούς αγώνες δείχνοντας πως στον αθλητισμό (με συνεπακόλουθο τον πολιτισμό) έχουμε μια πρωτοπορία σε σχέση με όλα τα άλλα κράτη της γης.
3.- Προσφάτως, γίναμε η πρώτη στον κόσμο χώρα σε αμφισβήτηση των ΜΜΕ. Δεν ξέρω πόσο θα κρατήσει αυτή η πρωτιά, σήμερα όμως είναι αξιοσημείωτη.
Μερικές αποδείξεις του τρίτου ισχυρισμού:
«Τα ποσοστά δυσπιστίας προς τα μέσα επικοινωνίας είναι τα υψηλότερα, περίπου διπλάσια, από την υπόλοιπη Ε.Ε.» (Πηγή: Γ.Πλειός, ΕφΣυν)
«Από έρευνα
κοινής γνώμης, που διενήργησε σε δείγμα 1.300 ατόμων το Εργαστήριο Δημοσιογραφίας και ΜΜΕ του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης από τους 1.300 ερωτηθέντες οι 769 δηλώνουν ότι εμπιστεύονται λίγο έως καθόλου τα ΜΜΕ.» (πηγή E-NEWS 27/7)
«Σύμφωνα με μεγάλη διαδικτυακή έρευνα του YouGov 144 (έρευνα του Reuters) όπου πήραν μέρος και ψήφισαν περισσότεροι από 70.000 πολίτες, ένας στους τρεις (1/3) πολίτες δεν εμπιστεύονται τις ειδήσεις, ενώ το 29% αποφεύγει να τις παρακολουθεί, με τους μισούς εκ των οποίων να θεωρούν πως είναι "βλαβερές" για την υγεία τους. Στη χώρα μας, σε αντίθεση με ότι συμβαίνει στις υπόλοιπες χώρες, οι χρήστες έχουν θετικότερη γνώμη για τα social media απ’ ότι για τα παραδοσιακά μέσα, κι αυτό οφείλεται στην εξαιρετικά χαμηλή εμπιστοσύνη που δείχνουν στα ειδησεογραφικά μέσα γενικότερα.» (πηγή Ινστιτούτου του Reuters για τη Μελέτη της Δημοσιογραφίας)
«Παρατηρούμε πολύ μεγάλη έλλειψη εμπιστοσύνης όχι μόνο στις ειδήσεις, αλλά κυρίως προς τους δημοσιογράφους, τους οποίους οι Έλληνες πολίτες εμπιστεύονται ελάχιστα. Κατέχουν το μικρότερο ποσοστό εμπιστοσύνης από ότι οι κάτοικοι όλων των άλλων χωρών του δείγματος.» (πηγή Reuters, Πανεπιστήμιο της Οξφόρδης)
Γενικώς είμαστε οι δεύτεροι μετά του Αμερικανούς (κάπου διάβασα, όχι τσεκαρισμένο, ότι σύμφωνα με άλλες έρευνες περάσαμε πρώτοι) σε ποσοστά δυσπιστίας απέναντι στα ΜΜΕ. Και πώς να μην συμβαίνει αυτό όταν είναι γνωστό ότι τα ΜΜΕ εξωραΐζουν καταστάσεις και δημιουργούν ψευδαισθήσεις στον κόσμο για να αποσπάσουν την συναίνεσή του σε ουσιώδεις τομείς της δημόσιας ζωής.
- Υπερασπίστηκαν
όλες τις πολιτικές που οδήγησαν την Ελλάδα στην χρεοκοπία καθώς τα
οικονομικά συμφέροντα (κυρίως τράπεζες και μεγαλοπαράγοντες) εξαγόραζαν
μέσα και δημοσιογράφους.
- Υπερασπίστηκαν
με πάθος τα μνημόνια και την υπαγωγή της Ελλάδας στην κατηγορία της
υποτακτικής χώρας που τα δέχεται όλα αδιαμαρτύρητα. Ακόμα κι αν είχαν κάπου δίκιο, λόγω της διεθνούς πίεσης, δεν έπεισαν κανέναν ότι το έκαναν από ενδιαφέρον για τον λαό.
- Υπερασπίστηκαν με ανεπίτρεπτο πάθος το ΝΑΙ στο δημοψήφισμα διογκώνοντας την δυσπιστία απέναντι στο ΝΑΙ (κι εκεί έφαγαν τα μούτρα τους)
- Κακολόγησαν όσο μπορούσαν την αριστερά (έφαγαν τα μούτρα τους το 2015 αλλά πήραν ρεβάνς το 2019). Ειδικά τα τηλεοπτικά μέσα ξεπέρασαν κάθε όριο λογικής στήριξης της μιας πλευράς έναντι της άλλης.
- Υπερασπίστηκαν και συνεχίζουν να υπερασπίζονται ένα σύστημα οικονομικών και πολιτικών παραγόντων που επιβιώνουν άλλοτε με λαμογιές, άλλοτε με την κυβερνητική στήριξη (ή υποταγή) κι άλλοτε με την παραπλάνηση.
Είναι σίγουρα ένα από τα μεγάλα προτερήματα του Έλληνα το γεγονός ότι μπορεί και αντιστέκεται σε αυτή τη λαίλαπα. Μπορεί από υπερ-αντίδραση να πέφτει σε λάθη και να δέχεται μερικές φορές "ψεκασμένες" θεωρίες, όμως η υγιής αντίδρασή του είναι αξιοσημείωτη. Κάποιες φορές βέβαια τρώει την "φόλα" όμως σε γενικές γραμμές απέναντι στους ψεύτες και τους έντεχνους κατασκευαστές κλίματος ο Έλληνας δυσπιστεί. Κι όταν θυμώνει, τότε αντιδρά. Αυτό συμβαίνει συνήθως είτε στις μεγάλες διαδηλώσεις είτε και στις ημέρες των εκλογών.
Ελπίζω μέσα στις επόμενες δεκαετίες να απαλλαγούμε από την πληγή των χειραγωγημένων ΜΜΕ (φυσικά δεν είναι όλα το ίδιο) και να βρούμε άλλες πρωτιές για την Ελλάδα που να μας ανεβάζουν σαν λαό στον άτυπο παγκόσμιο ανταγωνισμό.
