Τον μακρινό χρονικά Οκτώβρη του 2013,
πριν ακόμα χρισθεί καν υποψήφιος δήμαρχος ο Χρήστος Βρεττάκος, είχα
καταθέσει με πλήρες σκεπτικό πρόταση για Κοστολόγηση της Απαλλοτρίωσης
των Λιπασμάτων.
Η πρόταση τότε είχε ψηφιστεί ΟΜΟΦΩΝΑ από τους 29 παρόντες (αριθμός ασυνήθιστος για τα συμβούλια εκείνης της εποχής). Ήταν η 15η Οκτώβρη 2013 και ο αριθμός της απόφασης είναι 352/2013
Το σκεπτικό της πρότασής μου ήταν (μεταξύ άλλων) το εξής:
******************
Σε όλη αυτή την περίοδο πάντοτε υπήρχε ως πρόταση και η απαλλοτρίωση της γης υπέρ του δημοσίου και η δημιουργία χώρων κοινοχρήστων, μητροπολιτικού πάρκου, ελεύθερων ακτών κλπ. με την άνεση που όλα αυτά θα μπορούσαν να γίνουν αν ο χώρος ήταν δημόσιος. Η πρόταση αυτή συνήθως απορριπτόταν εκ προοιμίου λόγω του μεγάλου κόστους της γης και της απροθυμίας των ιδιοκτητών να πουλήσουν.
Σήμερα που η αγορά ακινήτων έχει καταρρεύσει, η τιμή κτήσης μπορεί να είναι πολύ μικρότερη. Αν προστεθεί μάλιστα και η βούληση του δημοσίου (δήμου) να την μετατρέψει σε χώρο πρασίνου και αναψυχής, τότε η τιμή πέφτει ακόμα περισσότερο καθώς δεν έχει κανένα συντελεστή δόμησης ή μόνο έναν ελάχιστο για κτήρια διατηρητέα και καταστήματα αναψυχής ή χώρους πολιτισμού. Με την τιμή να πέφτει κάτω από το μισό εκείνης του 2010 η αγορά από το δημόσιο δεν είναι πλέον απαγορευτική.
Επί πλέον έχουμε το δεδομένο ότι και η Εθνική Τράπεζα, μετά την πτώχευσή της το 2008 και τις κρατικές ανακεφαλαιοποιήσεις είναι πλέον σχεδόν εξ ολοκλήρου κρατική. Η προοπτική της απαλλοτρίωσης δεν είναι πλέον απαγορευτική. Είναι όμως μέχρι σήμερα ένα απλό πολιτικό σύνθημα, μια ευχή, μια διεκδίκηση. Χρειάζεται πλέον να μελετηθεί επισταμένα και να γνωρίζουμε κατά πόσον στέκεται η πρόταση και τι κοστίζει ή τι κέρδη αφήνει για την πόλη, τους κατοίκους, τη χώρα. Πρέπει το θέμα να μελετηθεί με τρόπο επιστημονικό. Να εκτιμηθεί αντικειμενικά το κόστος (και όχι μόνο για τα Λιπάσματα πλέον), να εξεταστούν τα πολεοδομικά και νομοθετικά εργαλεία που μπορούν να χρησιμοποιηθούν και οι εναλλακτικές λύσεις, να εκτιμηθεί το κόστος διατήρησης, να καταγραφούν σενάρια ανάπτυξης κέντρων πολιτισμού, αναψυχής κλπ. και τα έσοδα που μπορούν να αποφέρουν, να μελετηθεί το πλεόνασμα καταναλωτή που αφήνουν αυτές οι δράσεις, να μελετηθεί το είδος της χλωρίδας που μπορεί και πρέπει να αποτελέσει το “πράσινο”, να εξεταστεί αν υπάρχει μέρος της παραλίας που μπορεί να δοθεί για μαρίνα, να εξεταστεί η συνάφεια των δράσεων στον χώρο αυτόν με τον Πειραιά γενικώς και την περιβάλλουσα περιοχή της πόλης μας κλπ.
Μας χρειάζεται μια μελέτη που να έχει για άξονά της την ΑΠΑΛΛΟΤΡΙΩΣΗ (ή αγορά) των χώρων και την αξιοποίηση της τέως βιομηχανικής ζώνης με βάση αυτή την ιδέα.
*********
Βεβαίως τα πράγματα άλλαξαν μετά τις εξελίξεις του 2015-16 όταν πουλήθηκε ο ΟΛΠ και η παραλία εξαιρέθηκε από την πώληση και χαρίστηκε στον δήμο.
Η πρόταση τότε είχε ψηφιστεί ΟΜΟΦΩΝΑ από τους 29 παρόντες (αριθμός ασυνήθιστος για τα συμβούλια εκείνης της εποχής). Ήταν η 15η Οκτώβρη 2013 και ο αριθμός της απόφασης είναι 352/2013
Το σκεπτικό της πρότασής μου ήταν (μεταξύ άλλων) το εξής:
******************
Σε όλη αυτή την περίοδο πάντοτε υπήρχε ως πρόταση και η απαλλοτρίωση της γης υπέρ του δημοσίου και η δημιουργία χώρων κοινοχρήστων, μητροπολιτικού πάρκου, ελεύθερων ακτών κλπ. με την άνεση που όλα αυτά θα μπορούσαν να γίνουν αν ο χώρος ήταν δημόσιος. Η πρόταση αυτή συνήθως απορριπτόταν εκ προοιμίου λόγω του μεγάλου κόστους της γης και της απροθυμίας των ιδιοκτητών να πουλήσουν.
Σήμερα που η αγορά ακινήτων έχει καταρρεύσει, η τιμή κτήσης μπορεί να είναι πολύ μικρότερη. Αν προστεθεί μάλιστα και η βούληση του δημοσίου (δήμου) να την μετατρέψει σε χώρο πρασίνου και αναψυχής, τότε η τιμή πέφτει ακόμα περισσότερο καθώς δεν έχει κανένα συντελεστή δόμησης ή μόνο έναν ελάχιστο για κτήρια διατηρητέα και καταστήματα αναψυχής ή χώρους πολιτισμού. Με την τιμή να πέφτει κάτω από το μισό εκείνης του 2010 η αγορά από το δημόσιο δεν είναι πλέον απαγορευτική.
Επί πλέον έχουμε το δεδομένο ότι και η Εθνική Τράπεζα, μετά την πτώχευσή της το 2008 και τις κρατικές ανακεφαλαιοποιήσεις είναι πλέον σχεδόν εξ ολοκλήρου κρατική. Η προοπτική της απαλλοτρίωσης δεν είναι πλέον απαγορευτική. Είναι όμως μέχρι σήμερα ένα απλό πολιτικό σύνθημα, μια ευχή, μια διεκδίκηση. Χρειάζεται πλέον να μελετηθεί επισταμένα και να γνωρίζουμε κατά πόσον στέκεται η πρόταση και τι κοστίζει ή τι κέρδη αφήνει για την πόλη, τους κατοίκους, τη χώρα. Πρέπει το θέμα να μελετηθεί με τρόπο επιστημονικό. Να εκτιμηθεί αντικειμενικά το κόστος (και όχι μόνο για τα Λιπάσματα πλέον), να εξεταστούν τα πολεοδομικά και νομοθετικά εργαλεία που μπορούν να χρησιμοποιηθούν και οι εναλλακτικές λύσεις, να εκτιμηθεί το κόστος διατήρησης, να καταγραφούν σενάρια ανάπτυξης κέντρων πολιτισμού, αναψυχής κλπ. και τα έσοδα που μπορούν να αποφέρουν, να μελετηθεί το πλεόνασμα καταναλωτή που αφήνουν αυτές οι δράσεις, να μελετηθεί το είδος της χλωρίδας που μπορεί και πρέπει να αποτελέσει το “πράσινο”, να εξεταστεί αν υπάρχει μέρος της παραλίας που μπορεί να δοθεί για μαρίνα, να εξεταστεί η συνάφεια των δράσεων στον χώρο αυτόν με τον Πειραιά γενικώς και την περιβάλλουσα περιοχή της πόλης μας κλπ.
Μας χρειάζεται μια μελέτη που να έχει για άξονά της την ΑΠΑΛΛΟΤΡΙΩΣΗ (ή αγορά) των χώρων και την αξιοποίηση της τέως βιομηχανικής ζώνης με βάση αυτή την ιδέα.
*********
Βεβαίως τα πράγματα άλλαξαν μετά τις εξελίξεις του 2015-16 όταν πουλήθηκε ο ΟΛΠ και η παραλία εξαιρέθηκε από την πώληση και χαρίστηκε στον δήμο.
Ο κύριος στόχος της απαλλοτρίωσης, η
πρόσβαση στις ακτές, η ανάκτηση των ακτών, είχε πλέον κερδηθεί μέσα από
άλλα κανάλια.
Γι αυτό κύριος στόχος της απαλλοτρίωσης, η
πρόσβαση στις ακτές, η ανάκτηση των ακτών, είχε πλέον κερδηθεί μέσα από
άλλα κανάλια.ό η απαλλοτρίωση των Λιπασμάτων δεν ήταν η μόνη
υποχρεωτική οδός. Μπορούσε να γίνει πολεοδόμηση στα Λιπάσματα και
απαλλοτρίωση στην περιοχή της Όιλ Ουάν και της Λαφάρτζτ. Όμως το θέμα
δεν είναι η διατύπωση διαφωνιών. Εξάλλου το ίδιο το κείμενο του 2013 και
η απόφαση του δημοτικού συμβουλίου εκείνου του Οκτώβρη πριν από επτά
χρόνια συμφωνούν με ό,τι κινεί σήμερα η διοίκηση και ο δήμος γενικώς.
Μια και η υπόθεση της απαλλοτρίωσης των Λιπασμάτων είναι στην επικαιρότητα και αναμένουμε σχετική απόφαση δικαστηρίου, είπα να την θυμίσω.
Η ιστορία πρέπει να είναι γνωστή, και για να συμβεί αυτό, καλό είναι να την υπενθυμίζουμε.
Παρακάτω μπορείτε να δείτε την σχετική ανάρτηση στο μπλογκ μου της 30ης Οκτώβρη 2013.
Υπάρχει επίσης κι η ανάρτηση της 17ης Οκτώβρη 2013 με την οποία ανήγγειλα την ψήφιση της πρότασης στο ΔΣ πριν ακόμα εκδοθεί κι επίσημα η απόφαση.
Μια και η υπόθεση της απαλλοτρίωσης των Λιπασμάτων είναι στην επικαιρότητα και αναμένουμε σχετική απόφαση δικαστηρίου, είπα να την θυμίσω.
Η ιστορία πρέπει να είναι γνωστή, και για να συμβεί αυτό, καλό είναι να την υπενθυμίζουμε.
Παρακάτω μπορείτε να δείτε την σχετική ανάρτηση στο μπλογκ μου της 30ης Οκτώβρη 2013.
Υπάρχει επίσης κι η ανάρτηση της 17ης Οκτώβρη 2013 με την οποία ανήγγειλα την ψήφιση της πρότασης στο ΔΣ πριν ακόμα εκδοθεί κι επίσημα η απόφαση.
http://giorgostsiridis2012.blogspot.com/…/10/blog-post_17.h…
