Παρασκευή 30 Ιανουαρίου 2015

DE-FENSE, DE-FENSE με άλλα λόγια: "και τώρα, Άμυνα"


Όπως είπαμε, το πόκερ άρχισε.
Θυμίζω ότι στη φάση αυτή το αποτέλεσμα που θέλει η Ελλάδα είναι η ισοπαλία, να μην χάσουμε, να μην τσακιστούμε. 
Ευτυχώς ο Κοτζιάς το ισορρόπησε (πήρε και εύσημα εκατέρωθεν) και ευτυχώς ο Δραγασάκης το δικαιολόγησε (ενθουσιασμός, σου λέει). Να περάσει η α' φάση ήσυχα για να μπούμε στην ουσιαστική διαπραγμάτευση.
 --------------------------
Ήδη το μνημόνιο καταργήθηκε στην πράξη. Θυμίζω ότι η τρόικα δεν σήκωνε την παραμικρή αντίρρηση για κάποιες απολύσεις ή για λεπτομέρειες του ΕΝΦΙΑ. Τώρα η κυβέρνηση λέει ότι θα επαναπροσλάβει τους αδίκως απολυμένους! Αυτό σημαίνει ότι η ΜΟΝΟΜΕΡΗΣ ενέργεια εκ μέρους μας ήδη έχει πραγματοποιηθεί.
Βλέπουμε την αντίδραση των θεσμικών Ευρωπαίων που για όποιον διακρίνει κάτω από τις γραμμές είναι ΟΡΓΗ και ΦΡΙΚΗ (όχι για τη Ρωσία). Ευτυχώς επικρατεί η γαλατική ευγένεια και επί πλέον είμασταν τόσο γρήγοροι που τους αιφνιδιάσαμε.
Θα αντιδράσουν όμως σύντομα και με πολλή μεγάλη σκληρότητα στις εκφράσεις τους. Θα απαιτήσουν ΥΠΟΤΑΓΗ. Εμείς πρέπει να έχουμε την εξυπνάδα να κάνουμε την πάπια, παριστάνοντας τους αφελείς. Ας γαυγίσουν! Μέχρι και τον Ιούνιο δεν μπορούν να μας κάνουν τίποτα ουσιαστικό πέρα από απειλές.
Είπαμε, στη φάση αυτή (Φεβρουάριος-Μάρτιος) θέλουμε ισοπαλία. Θέλουμε να μην τσακιστεί κανείς γιατί έτσι δεν θα τσακιστούμε, αφού μόνο εμείς κινδυνεύουμε. Μετά (Απρίλιο-Μάϊο) θα ξεδιπλωθεί η δική μας επίθεση.
Χρειάζεται υπομονή.  
-------------------------- 
Στη β' φάση έχουμε τον Βαρουφάκη, μεγάλο όπλο μας που τέτοιο δεν έχουν αυτοί κανένα. Είναι σαν να έχουμε Σπανούλη-Διαμαντίδη-Παπαλουκά στην ίδια ομάδα. Όταν τους είχαμε νικήσαμε τις ΗΠΑ (στην Ιαπωνία).
Ήδη ο τύπος υφαίνει ένα πέπλο δηλώσεων, προτάσεων, τοποθετήσεων που δημιουργούν για τη Γερμανία ασφυκτικό κλίμα.
Όταν θα έρθει η ώρα, αυτό το πλέγμα θα χρησιμοποιηθεί για να παρουσιαστούν οι ελληνικές προτάσεις που θα έχουν συνοχή, θα είναι εντός των θεσμικών πλαισίων που υπάρχουν και θα είναι απολύτως λογικές και πολύ δύσκολο να απορριφθούν. 
Στην ουσία θα είναι μια πρόταση αναδιοργάνωσης της Ευρώπης που θα εξυπηρετεί κι εμάς. Έχουν ήδη αναπτυχθεί στην μετριοπαθή πρόταση (moderate proposal) των Βαρουφάκη, Γκαλμπρέηθ και Χόλλαντ. Το βιβλίο παρουσιάστηκε τον Ιούνιο στην Αθήνα και το προλόγισε ο Τσίπρας που προφανώς το έχει διαβάσει. Γι αυτό είναι τόσο καλός.
Οι Μέρκελ-Σόιμπλε την γνωρίζουν επίσης και την φοβούνται. Γι αυτό θα κοιτάξουν να μας τσακίσουν (ή να τσακίσουν τον Βαρουφάκη αν μπορέσουν) πολύ νωρίς, πριν έρθει η ώρα της μετριοπαθούς πρότασης να κατατεθεί (επισήμως εννοούμε). Όταν θα τεθεί σε συζήτηση θα είναι δύσκλο να απορριφθεί. Και τότε θα αναπνεύσει και η Ελλάδα. 
Εκεί, στην Β' φάση θα τους στριμώξουμε.
Αν έχουμε αντέξει ως τότε. 

Τρίτη 27 Ιανουαρίου 2015

ΠΟΚΕΡ ΕΥΡΩΠΑΪΚΟ


Τι θα βρει ο Τσίπρας στην πρώτη του επίσκεψη στα ευρωπαϊκά όργανα;
Μας δίνει μια ιδέα το στριμμένο ύφος του Σόιμπλε, τα φαρμακερά λόγια της Λαγκάρντ, οι ύπουλες διαβεβαιώσεις όλων των αξιωματούχων ότι «μας θέλουν», «θα μας βοηθήσουν», «θα συζητήσουν μαζί μας» αλλά εμείς πρέπει να «τηρήσουμε τις υποχρεώσεις» μας.

Τι σημαίνει, όμως, η φράση "να τηρήσουμε τις υποχρεώσεις";
Βραχυπρόθεσμα, άμεσα δηλαδή, μας ζητάνε να δεχτούμε την πρώτη αξιολόγηση, που σημαίνει να δεχτούμε νέα μείωση συντάξεων, αύξηση του ΦΠΑ στις κατηγορίες που είναι μειωμένος, απολύσεις στο δημόσιο κλπ., αυτά που περιλαμβάνονται χοντρικά στο περίφημο e-mail Χαρδούβελη.
Μεσοπρόθεσμα μας ζητάνε να συνεχίσουμε στο «πρόγραμμα» δηλαδή να βγάζουμε μεγάλα δημοσιονομικά πλεονάσματα για να τους τα δίνουμε αποπληρώνοντας 7 δις. τον χρόνο για τόκους κλπ. Πράγματα αδύνατα βεβαίως εκτός κι αν τρώμε τις σάρκες μας.
Μακροπρόθεσμα μας ζητάνε (με βάση τις προβλέψεις των ψηφισμένων μνημονίων) να εξισωθούν τα εισοδήματά μας με εκείνα των γειτονικών χωρών Βουλγαρίας και Ρουμανίας.

Τήρηση των υποχρεώσεων σημαίνει επί πλέον φτωχοποίηση της χώρας με κατάληξη την έσχατη ένδεια. Τότε, θα μιλούν μαζί μας και θα μας βοηθούν υπό όρους πάντα, και όροι είναι αυτά που προεκτέθησαν και που είναι μέρος μόνο των μνημονιακών ρυθμίσεων.

Το αποτέλεσμα της Κυριακής όμως, λέει τα ακριβώς αντίθετα πράγματα. Η υπερψήφιση της νέας κυβέρνησης λέει ότι ο κόσμος διαφωνεί με την μείωση των συντάξεων, την αύξηση του ΦΠΑ, την αποπληρωμή ληστρικών τόκων, το κατρακύλημα των εισοδημάτων και μισθών στα επίπεδα των 150-200 ευρώ τον μήνα. Και η νέα κυβέρνηση δεσμεύεται από αυτή την εντολή πολύ περισσότερο από όσο δεσμεύεται από τις συμφωνίες της απελθούσας κυβέρνησης.
Επομένως ο διάλογος που «αποδέχονται» οι Ευρωπαίοι είναι χωρίς κανένα νόημα.

Φυσικά και οι διαβεβαιώσεις των στελεχών της κυβέρνησης ότι θα κάνουν διάλογο για ένα νέο πρόγραμμα είναι επίσης χωρίς κανένα νόημα. Γιατί να είναι αρκετός ένας διάλογος ώστε να μας δώσουν ένα νέο πρόγραμμα, όταν το υπάρχον τους συμφέρει πολύ περισσότερο; Και γιατί να κάνουν μια χάρη στον Τσίπρα … για να σπρώξουν περισσότερο τους Ποντέμος και όλους εκείνους που τους αμφισβητούν;
Ο διάλογος που θα γίνει λοιπόν, θα είναι προφανώς προσχηματικός. Για τα μάτια. Η σύγκρουση βρίσκεται αλλού. Έχει ήδη γίνει και εν πολλοίς έχει προεξοφληθεί.

Ο Σόιμπλε έχει ήδη μετρήσει το κόστος μιας ανοιχτής σύγκρουσης. Το είπε όταν πιέστηκε. «Ναι, δεν έχουμε καμιά άλλη πρόταση πλην της παραμονής της Ελλάδας αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι δεν σκεφτόμαστε, οι σκέψεις δεν απαγορεύονται» είπε. Εννοεί ότι αν τους πιέσουμε πολύ το έχουν μετρήσει και δεν τους νοιάζει. Θα μας διώξουν. Τα ίδια ακριβώς λέει και το παγωμένο βλέμμα της Μέρκελ. Έριξαν ήδη το πρώτο τους χαρτί στο τραπέζι. Μπλοφάρουν;

Ο Σύριζα έχει κι αυτός μετρήσει το κόστος (για την Ευρώπη) μιας ανοιχτής σύγκρουσης και ξέρει ότι το αποτέλεσμα θα είναι η διάλυση. Γνωρίζοντάς το, λέει «τα βλέπω». Το είπε ο Βαρουφάκης χτες στο BBC. «Αν ξεκινήσει ένα Grexit θα απελευθερωθούν δυνάμεις καταστρεπτικές που κανείς δεν μπορεί να συγκρατήσει» τους είπε. Ως πότε, όμως, θα μπορεί η κυβέρνηση να συνεχίσει να ποντάρει;

Πόσο μπορεί να αντέξει η κυβέρνηση σε αυτό το σκληρό πόκερ;

Αν οι δυο αντίπαλοι (Τσίπρας-Μέρκελ) αποφασίσουν να βρουν μια λύση που να μην οδηγεί στην αμοιβαία καταστροφή, τότε θα γίνει πραγματικός διάλογος. Και εκεί θα έχουμε πολλά όπλα και επιχειρήματα. Γιατί θα έχουμε εμείς το προβάδισμα τη γνώσης.

Το 2010 και το 2012 εμείς, οι Έλληνες, είμασταν «άσχετοι» (για να μην πω ζώα) και αλυσοδεμένοι σε λίστες (Χριστοφοράκου, εξοπλιστικών, υποβρυχίων κλπ) ενώ εκείνοι, οι δανειστές, ήταν τζιμάνια. Εξασφάλισαν έτσι συμφωνίες κερδίζοντας όσα περισσότερα μπορούσαν και δεσμεύοντάς μας με λεόντειες εις βάρος μας ρυθμίσεις.
Το 2015 εμείς έχουμε το βαρύ πυροβολικό που λέγεται Βαρουφάκης (αλλά και άλλους διεθνούς φήμης οικονομολόγους) στα δικά μας χαρακώματα. Εκείνοι έχουν στην καμπούρα τους την αποτυχία του προγράμματος που οι ίδιοι επέβαλαν στην Ελλάδα (πρόβλεπαν ανεργία μέχρι 15% και ύφεση μόνο το 2011 και 2012).


Αν καταφέρουμε να περάσουμε την πρώτη φάση του σκληρού πόκερ, εκεί που κινδυνεύουν όλοι να παίξουν τα ρέστα τους και φτάσουμε στην πραγματική διαπραγμάτευση οι πιθανότητές μας θα είναι πολύ καλές. Η πρώτη φάση θα διεξαχθεί γύρω στον Μάρτη. Εκεί θέλουμε ισοπαλία. Η επόμενη φάση, που θα κορυφωθεί τον Ιούνιο με Ιούλιο του 2015 θα είναι όλα τα λεφτά. 
Ας ευχηθούμε να πάνε όλα καλά.

Παρασκευή 23 Ιανουαρίου 2015

Περί διαπραγμάτευσης ο λόγος


Αντί για οποιοδήποτε άλλο ΠΡΟΓΡΑΜΜΑ ΔΙΑΠΡΑΓΜΑΤΕΥΣΗΣ με τον Ντράγκι και τους εταίρους μας στο Ευρωγκρούπ, η Ελλάδα θα έπρεπε να πάει με την επιστολή των 15 οικονομολόγων που δημοσιεύτηκε σήμερα στους Φαϊνάνσιαλ Τάϊμς και αναδημοσιεύουμε εμείς παρακάτω από την ελληνική Χάφιγκτον Ποστ.
Ο ΝΟΜΠΕΛΙΣΤΑΣ ΟΙΚΟΝΟΜΟΛΟΓΟΣ ΚΑΙ ΚΑΘΗΓΗΤΗΣ ΓΙΟΖΕΦ ΣΤΙΓΚΛΙΤΣ

Ένα είναι βέβαιο, ότι δεν γίνεται να προπαγανδίζεις τα επιχειρήματα εναντίον σου κάνοντας ταυτόχρονα διαπραγμάτευση. Αυτό είναι παραλογισμός και είναι η χαρακτηριστική περίπτωση στην οποία έπεσαν οι Σαμαράς και Βενιζέλος. 
Έλεγε ο Σόιμπλε "άσε Γιάννη" (επειδή τον βόλευε) έλεγαν κι αυτοί "άσε, δεν πειράζει" (επειδή το είπε ο Σόιμπλε). Έλεγε ο Σόιμπλε "βιώσιμο το χρέος" (γιατί τον εξυπηρετούσε) έλεγαν κι αυτοί "βιώσιμο αγά μου" (γιατί μόνο να επαναλαμβάνουν τις εντολές γνώριζαν). Έλεγε ο Σόιμπλε "δεν πρέπει να κόψει χρήμα η ΚΤΕ" (γιατί δεν συμφέρει τη Γερμανία) έλεγαν κι αυτοί "όχι χρήμα από την ΚΤΕ" (γιατί το είπε ο Σόιμπλε).
Αυτό το αναξιοπρεπές αναμάσημα το ονόμαζαν διαπραγμάτευση. Και όταν ζήτησαν για πληρωμή κάποια ψίχουλα στήριξης από τον Σόιμπλε έφαναγ σουτ κανονικό κι έξω από το γήπεδο.... Τους επέβαλε εκλογές εδώ και τώρα!
Και καλά ... ο Σαμαράς ως συμμαθητής και συγκάτοικος και φίλος του ΓΑΠ είναι φυσικό να είναι όλιγον βλαξ, το εξυπνοπούλι ο Βενιζέλος όμως πως έπεσε σε τέτοια παγίδα; Ίσως έχει άλλα ραμένα στη γούνα του αυτός ...

Πριν καταχωρήσω την επιστολή των 15 οικονομολόγων (βασικά προερχομένων από την Μ.Βρετανία με κάποιους νομπελίστες ανάμεσά τους) να πως δυο πράγματα:

1.- Η απόφαση του Ντράγκι (ΕΚΤ) για τις προϋποθέσεις που βάζει στην Ελλάδα, περιέχει μεν τον όρο της αξιολόγησης (δυσμενές αυτό) αλλά δεν αναφέρει τη λέξη "τρόικα". Αυτό αφήνει στην νέα κυβέρνηση το περιθώριο να ζητήσει αξιολόγηση του προγράμματος από την ΕΕ και το Ευρωγκρούπ συνολικά και να πετύχει αναθεώρησή του, χωρίς να χρειαστεί να περάσει από καμιά τρόικα την οποία έτσι κι αλλιώς δεν αναγνωρίζει ως μη θεσμικό όργανο της ΕΕ. Δεν ξέρω αν θα το καταφέρει, αυτή είναι μια δική μου γνώμη, δεν ξέρω ούτε αν το βλέπει έτσι ο Σύριζα.


2.- Χτες είχε μια συζήτηση στο Μεγκα. Μετείχαν:
Ένας ύπουλος δημοσιογράφος (Ευαγγελάτος) 
Μια οχιά γυναίκα-αράχνη (Μιράντα Ξαφά) που ανήκει στο Ποτάμι (ήταν να μπει επικεφαλής στο Επικρατείας) αλλά εκεί δήλωνε "τεχνοκράτης", 
Ένας κοτζάμπασης παλιάς κοπής (Σταμάτης), "τα ζα μου αργά" που καταλάβαινε μόνο μέσες-άκρες τι συζητιόταν και απλά επαναλάμβανε φωνάζοντας τα πιο κοινότυπα επιχειρήματα της ΝΔ, 
Ο Αλαβάνος, πολύ σοβαρός, πολύ καλός αλλά εκτός κλίματος καθώς υπεράσπιζε το σενάριο του εθνικού νομίσματος που ήταν εκτός επικαιρότητας και 
Ο Γιάννης Βαρουφάκης. 
Απορώ πως άντεξε ...! Φυσικά η επιχειρηματολογία του και το επίπεδο των παρεμβάσεών του τόσο υψηλό που δεν ξέρω αν άγγιξε τον μέσο τηλεθεατή. Τον μέμφομαι μόνο γιατί δεν δήλωσε εξ αρχής "τεχνοκράτης κι εγώ όσο η κυρία απέναντι λέει πως είναι τεχνοκράτισσα" και γιατί φέρθηκε ευγενικά στον άξεστο μπαστουνόβλαχο που είχε απέναντί του και στον δημοσιογράφο ειδικών αποστολών που είχε δίπλα του,

Το ρεπορτάζ για την επιστολή των 15 κορυφαίων οικονομολόγων στους Φαϊνάνσιαλ Τάϊμς έχει ως εξής:

Υπέρ της ελάφρυνσης του ελληνικού χρέους και της χορήγησης αναπτυξιακών κονδυλίων στην Ελλάδα τάσσονται 15 διεθνούς φήμης οικονομολόγοι με επιστολή τους στους Financial Times. Μεταξύ αυτών που υπογράφουν στην επιστολή είναι και οι νομπελίστες Χριστόφορος Πισσαρίδης και Τζόζεφ Στίγκλιτς.
Οι οικονομολόγοι υποστηρίζουν χαρακτηριστικά ότι πως η ελάφρυνση χρέους είναι μία αναγκαία, αν και όχι αρκετή, συνθήκη για να μπορέσει να «αναρρώσει» η Ελλάδα.
«Μόνο με μία τέτοια ανακούφιση θα καταφέρει να αναπτύξει μία οικονομία που αξιοποιεί τις ικανότητες των ανθρώπων της και συμβάλει σε μία ενωμένη και δημοκρατική Ευρώπη.»
Παράλληλα, υπογραμμίζουν ότι θα πρέπει να δοθεί έμφαση στη συνέχιση των μεταρρυθμίσεων, ενώ θα πρέπει να ενισχυθεί και η αύξηση της αποδοτικότητας στην είσπραξη φόρων.
Οι οικονομολόγοι στην επιστολή τους προτείνουν:
Πρώτον, την υπό όρους παράταση της περιόδου χάριτος, έτσι ώστε η Ελλάδα να μην χρειάζεται να εξυπηρετεί χρέος, παρά μόνον όταν καταγράφει ρυθμό ανάπτυξης τουλάχιστον 3% και μέχρις ότου ανακτήσει τουλάχιστον το 50% του ΑΕΠ που έχει χάσει από το 2008 (ρήτρα ανάπτυξης).
Δεύτερον, την μείωση κάποιου μέρους του επίσημου χρέους, ώστε να υπάρχει περισσότερος διαθέσιμος δημοσιονομικός χώρος
Και τρίτον, τη χορήγηση σημαντικών επενδυτικών κεφαλαίων στη βάση του σχεδίου Γιούνκερ, που θα στηρίξουν τις ελληνικές εξαγωγές.
«Πιστεύουμε ότι όλη η Ευρώπη θα ωφεληθεί εάν δοθεί στην Ελλάδα η ευκαιρία να κάνει μια νέα αρχή. Άλλωστε, όπως μας έχει υπενθυμίσει (σε άρθρο της) η Γκίλιαν Τετ, μετά την ελάφρυνση του χρέους κατάφερε η οικονομία της Γερμανίας να αναπτυχθεί – και να μεταρρυθμιστεί – το 1950.»
Αναλυτικά οι νομπελίστες που υπογράφουν την επιστολή:  
  • Prof Joseph Stiglitz,Columbia University
  • Prof Chris Pissarides,London School of Economics
  • Prof Charles Goodhart,London School of Economics
  • Prof Marcus Miller,Warwick University
  • Michael Burke,Economists Against Austerity
  • Prof Panicos Demetriadis,University of Leicester
  • Prof Stephany Griffith-Jones,IPD Columbia University
  • Prof Gustav A Horn,Macroeconomic Policy Institute (IMK)
  • Prof Mary Kaldor,London School of Economics
  • Neil MacKinnon,VTB Capital
  • Prof Jose Antonio Ocampo,Columbia University
  • Avinash Persaud Peterson,Institute for International Economics
  • Helmut Reisen,Shifting Wealth Consult
  • Robert Skidelsky,University of Warwick
  • Prof Frances Stewart,University of Oxford
  • Prof Robert Wade,London School of Economics
  • Hilary Wainwright,Transnational Institute, Amsterdam
  • Prof Simon Wren-Lewis,Merton College Oxford

Τρίτη 20 Ιανουαρίου 2015

ΠΡΟΤΙΜΗΣΕΙΣ


Την Κυριακή εκλογές. Την προτίμησή μου την έχω δείξει, είναι ο Σύριζα. Τον ψήφισα το 2012 όταν η εκλογή ήταν πραγματικά κρίσιμη για το μέλλον της Ελλάδας. Δυστυχώς, χάσαμε. Η καταστροφή που ακολούθησε ήταν αποτέλεσμα της λανθασμένης επιλογής των ψηφοφόρων που προτίμησαν την υποταγή με αντίτιμο την μίζερη ζωή που μας χάρισε η Νέα Δημοκρατία.
Τώρα έχουμε μια ακόμη εκλογή που θα μπορούσε να θεωρηθεί και αυτή κάπως κρίσιμη. Όχι όπως του '12 βεβαίως. Απλά τώρα, έστω και με καθυστέρηση, μπορούμε να ξαναβρούμε λίγη από την αξιοπρέπειά μας. Τώρα δεν είναι τόσο η κρισιμότητά της που την κάνει σπουδαία όσο η ιστορικότητά της. Για πρώτη, ουσιαστικά, φορά η Αριστερά θα πάρει την κυβερνητική εξουσία και ευθύνη σε μια χώρα της Ευρώπης.
Κάνοντας ζουμ στα ψηφοδέλτια, θέλω να πω και κάποιες προτιμήσεις μου, κι αν μπορέσω να επηρεάσω και κανέναν, πολύ θα το χαρώ.
Στην περιφέρειά μου, την Β' Πειραιά, ήδη ανάρτησα τις προτιμήσεις μου από την πρώτη μέρα που ανακοινώθηκε το ψηφοδέλτιο. Τώρα θα προσθέσω μια ακόμη προτίμησή μου στην Α' Αθηνών. Μία στη Β' Αθηνών και μία στην Α' Πειραιά
Στην Β' Πειραιά είχα καταγράψει τους Παναγιώτη Λαφαζάνη, Εύη Καρακώστα και Θανάση Λαζαρίδη. Η σχετική ανάρτηση εδώ.

Ο Παναγιώτης Λαφαζάνης, φίλος από παλιά και συμφοιτητής μου στα χρόνια 1970-74, είναι γνωστός σε όλους, δεν χρειάζεται συστάσεις. Με τον Παναγιώτη συμπορεύτηκα πολιτικά μόνο σε περιόδους ανωμαλίας, στην χούντα (1971-73) και αργότερα στον Συνασπισμό την περίοδο της διάσπασης του ΚΚΕ (1990-94). Στη μεταπολίτευση (1974-89) εκείνος ήταν στο ΚΚΕ κι εγώ ανένταχτος και μετά το ’94 εγώ πήγα στο ΠαΣοΚ. Τα τελευταία χρόνια υποστηρίζω τον Σύριζα αλλά δεν είμαι ενταγμένος κομματικά. Με τις απόψεις του συμφωνώ κατά ένα πολύ μεγάλο μέρος.

Η Εύη Καρακώστα από τις αρχές του ’80 ήταν επικεφαλής στην «Ανθρώπινη Πόλη» που ήταν στο Κερατσίνι «αδελφό σχήμα» των «Ανένταχτων» της Δραπετσώνας. Βρεθήκαμε μαζί στην Παμπειραϊκή Επιτροπή για την Ανάπλαση (2000-2008) και ξανά στην Πρωτοβουλία για την δική μας Ανάπλαση (2014). Είναι αρχιτέκτων, με μεγάλη δράση επαγγελματική αλλά και πολιτική (στον Δήμο, στην Περιφέρεια), στέλεχος των «Ενεργών Πολιτών» του Μανώλη Γλέζου. Πολύ αξιόλογος άνθρωπος με απόψεις που βλέπουν στο μέλλον και εγγύηση ότι το θέμα της Ανάπλασης δεν θα βαλτώσει τώρα που όλα μοιάζουν ευνοϊκά (Δήμος, Περιφέρεια και –πιθανότατα- Κυβέρνηση στα χέρια του Σύριζα). Πρωταγωνίστησε στην κατάθεση προσφυγής στο Σ.τ.Ε. από πολίτες (πέραν εκείνης του δήμου) για τον χώρο της Βιομηχανικής Ζώνης.

Ο Θανάσης Λαζαρίδης είναι Δραπετσωνίτης φιλόλογος που δεν διορίστηκε όταν έπρεπε και τώρα ψάχνει στα φροντιστήρια και σε άλλες δραστηριότητες (ραδιόφωνα, σπορ, σινεμά κλπ.) να βρει τρόπους για να επιβιώνει και να εξασφαλίσει σύνταξη. Τον καταλαβαίνω γιατί θα μπορούσα να είμαι στη θέση του (αν δεν είχα κι εσένανε… που λέει και ο Πάριος). Συνεπής στην αριστερά, παρών σε όλα τα πολιτικά γεγονότα με όποιο προσωπικό κόστος, αξίζει να τιμηθεί κι αυτός με την ψήφο μας. Όποτε μιλήσει κανείς μαζί του θα συναντήσει πάντα ένα χαμόγελο και μια αισιόδοξη κουβέντα. Έχει απόψεις, είναι λογικός, έχει χιούμορ και είναι γνώστης της πολιτικής.

Για την Α' Πειραιά, θέλω να σημειώσω την παρουσία του Θοδωρή Δρίτσα, με τον οποίο συμμετείχα πρόσφατα στον ωραίο αγώνα του για τη δημαρχία Πειραιά. Δεν χρειάζεται να πω πολλά για τον Θοδωρή ο οποίος είναι μια προσωπικότητα με καθολική αναγνώριση στον Πειραιά ακόμα και από τους αντιπάλους του.


Για την Α' Αθηνών, θέλω να σημειώσω την ξεχωριστή παρουσία του Στέλιου Ελληνιάδη, πασίγνωστου ανθρώπου του πολιτισμού, που η δράση του είναι πολύ μεγάλη εντός και εκτός Ελλάδας. Να σημειώσω όμως δυο μόνο από τα τελευταία πράγματα με τα οποία ασχολήθηκε και για τα οποία έχω προσωπική γνώμη. Έφτιαξε μια Λέσχη Φιλίας και Πολιτισμού και έδωσε ζωή και δράση σε δεκάδες (και εκατοντάδες συνολικά) ανθρώπους που τους έφερε κοντά. Χωρίς αυτόν θα ήταν άγνωστοι μεταξύ τους. Και ασχολήθηκε όσο κανείς άλλος με τον ελληνισμό της Ουκρανίας που βρέθηκε και ακόμα βρίσκεται σε πολύ δύσκολη θέση. Η εκλογή του Στέλιου Ελληνιάδη θα είναι κόσμημα για την ίδια τη Βουλή, για τον Σύριζα και για όλους μας.


Για την περιφέρεια της Β' Αθηνών όπου παρεπιδημούν πολλοί μεγαλόσχημοι και αστέρες, έχω να προτείνω τον Ανδρέα Καρίτζη. Ένα παιδί που πήρε πτυχία και διδακτορικά (δρ. Φιλοσοφίας) και δούλεψε στο πλάι του Αλέξη Τσίπρα όταν ακόμα τα ποσοστά του Σύριζα ήταν ισχνά. Ικανός και νέος, ορεξάτος και γεμάτος ιδέες, είναι μια από τις ελπίδες μας ότι ο πολιτικός κόσμος μπορεί να ανανεωθεί και από αυτή την ανανέωση να προκύψει και μια νέα πορεία για την χώρα μας. 

Αυτά από εμένα. Εσείς αποφασίζετε.

Δευτέρα 19 Ιανουαρίου 2015

Η διαπραγμάτευση έχει ήδη αρχίσει

Πίνακας του Ρούμπενς: Η ΠΤΩΣΗ ΤΟΥ ΦΑΕΘΟΝΤΟΣ
Ελπίζω να μην είμαστε εμείς ο Φαέθων αλλά η πολιτική της Μέρκελ
Τα πρώτα σημάδια φάνηκαν από πολύ νωρίς. Οι Ευρωπαίοι είδαν ότι ο Σαμαράς προσπαθούσε να κερδίσει χρόνο χωρίς όμως ουσιαστικό αποτέλεσμα και, θέλοντας να τελειώνουν με την ελληνική εκκρεμότητα, του επέβαλαν τις πρόωρες εκλογές. Ήδη είχαν καταστρώσει σχέδια για την αντιμετώπιση του Σύριζα.
Εδώ μια αναγκαία σημείωση: Δεν είναι ο Σύριζα που θα αντιμετωπίσουν, ούτε καν οι Ποδέμος, που εντός ολίγου έρχονται στην Ισπανία, είναι οι ίδιοι οι λαοί της Ευρώπης. Τα φαινόμενα “we all are Greeks” αυτό δείχνουν.
Η διαπραγμάτευση λοιπόν ξεκίνησε με τις θέσεις του Σύριζα να λειαίνονται τόσο ώστε να μπορούν να γίνουν δεκτές ως η μία βάση συζήτησης και τις δηλώσεις των Ευρωπαίων αξιωματούχων να αλλάζουν εντυπωσιακά για να προσδιορίζουν την άλλη βάση.
Θέμα πρώτον: το χρέος που ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ βιώσιμο αλλά πρέπει να κουρευτεί (κατά Σύριζα) ή να αναδιαρθρωθεί (κατά Μέρκελ). Οι μόνοι που έμειναν να το λένε βιώσιμο είναι ... ο Σαμαράς!
Θέμα δεύτερον: η δανειακή σύμβαση που ΔΕΝ ΑΜΦΙΣΒΗΤΕΙΤΑΙ ούτε η αναγκαιότητά της (από τον Σύριζα) ούτε η παραχώρησή της (από την Μέρκελ) αλλά πρέπει να αντικατασταθεί με άλλη χωρίς λιτότητα και χωρίς αντιφάσεις με το ευρωπαϊκό κεκτημένο (Σύριζα) ή να ολοκληρωθεί με παρόμοιες με τις σημερινές ρυθμίσεις (Μέρκελ). Το πρόγραμμα της ανθρωπιστικής κρίσης και επανεκκίνησης της οικονομίας του Σύριζα θα πρέπει να χωρέσει σε μια τέτοια δανειακή σύμβαση (κατά Σύριζα) ή θα πρέπει να περιμένει για αργότερα (κατά Μέρκελ). Μόνο ο Σαμαράς θα μείνει με την υπάρχουσα δανειακή σύμβαση στο χέρι να την κραδαίνει σαν το αναγκαίο κακό προκειμένου να χρηματοδοτηθεί η ελληνική οικονομία. Και το κακό που θα κάνει (ενδέχεται να κάνει) αυτή η επιμονή είναι να διασπά ένα αναγκαίο εθνικό και πανευρωπαϊκό μέτωπο κατά της λιτότητας. Οι Μέρκελ-Σόιμπλε δεν πρέπει να έχουν συμμάχους σε αυτή την πολιτική ώστε να μην μπορέσουν να οδηγήσουν την διαπραγμάτευση σε αδιέξοδο.
Θέμα τρίτον: η αναπτυξιακή πολιτική, που γίνεται πλέον ΑΠΟΔΕΚΤΗ Η ΑΝΑΓΚΑΙΟΤΗΤΑ ΤΗΣ. Θα πρέπει να χρηματοδοτηθεί από την ΚΤΕ με αγορά ευρωομολόγου (κατά Σύριζα) ή με αγορές των ομολόγων των κρατών από τις κεντρικές τράπεζες (κατά Μέρκελ) όπως σε λίγες μέρες θα αποφασιστεί από το ευρωγκρούπ. Μόνο ο Σαμαράς μένει να επιμένει ότι με κάποιο μαγικό τρόπο θα επιτευχθούν οι ρυθμοί 4-5% τα επόμενα χρόνια με την ίδια πολιτική που αντί να φέρνει επενδύσεις από το εξωτερικό κατάφερε να μειώσει και την εσωτερική ζήτηση διαλύοντας την χώρα.
Θέμα τέταρτον: τα ζητήματα δημοκρατίας που σε μια χώρα αποικία χρέους είχαν υποχωρήσει πολύ πίσω από το ευρωπαϊκό κεκτημένο. Ήδη εδώ ο Σύριζα επιμένει σε μια όσο γίνεται πιο πλήρη αποκατάσταση των θεσμών (δικαιοσύνη, εργασιακές σχέσεις, βουλή, κατάργηση αυταρχικών νόμων κλπ) και η Ευρώπη φαίνεται να συναινεί. Η διαπραγμάτευση εδώ μπορεί να μην είναι και τόσο σκληρή. Ο Σαμαράς θα αποδειχθεί ότι ο ίδιος ήταν ο εμπνευστής αυτού του ακροδεξιάς οσμής αυταρχισμού με τον οποίο κυβέρνησε.

Η αναμενόμενη επίσκεψη του Πάμπλο Ιγκλέσιας, επικεφαλής των Ποδέμος στην Αθήνα, θα ολοκληρώσει τον συμβολισμό.
Το νέο που έρχεται θα είναι το νεανικό και γεμάτο αισιοδοξία δίδυμο των ΤΣΙΠΡΑ-ΙΓΚΛΕΣΙΑΣ
Το παλιό που οδεύει προς τον κάλαθο των αχρήστων θα είναι το μαραζωμένο δίδυμο των ΣΑΜΑΡΑ-ΡΑΧΟΪ που επιδείχθηκε τόσο άκομψα προ ημερών. 
Και δεν θα αλλάξει αυτή η εικόνα όσες εγκληματικές οργανώσεις κι αν αποκαλυφθούν αυτές τις τελευταίες μέρες, όσοι Ξηροί κι αν συλληφθούν και τρομερά υποθετικά χτυπήματα με ταπεράκια εξουδετερωθούν, όσοι νεκροί κι αν βρεθούν στην Αμφίπολη.
Γιατί τα λέω όλα αυτά; Πρώτον γιατί τα βλέπω να συμβαίνουν μπρος στα μάτια μας και Δεύτερον γιατί θέλω να είμαι αισιόδοξος.

Κυριακή 18 Ιανουαρίου 2015

Για το Ελληνικό Χρέος

Άρθρο του Βέλγου Ερίκ Τουσαίν φιλοξενούμε σήμερα, και πήραμε την μετάφραση από τον Γιώργο Μητραλιά. Πηγή προέλευσης η Ελληνική Επιτροπή Ενάντια στο Χρέος. Ο Τουσαίν είναι μέλος μιας Διεθνούς Επιτροπής για την ακύρωση του Χρέους των χωρών του Τρίτου Κόσμου και συγγραφέας πολλών βιβλίων. 
Το TVXS είχε δημοσιεύσει μια περίληψη του άρθρου προ ημερών και σήμερα δημοσιεύει το πλήρες κείμενο που είναι αυτό που ακολουθεί. Το άρθρο δημοσιεύεται και θα δημοσιευτεί σε γνωστές εφημερίδες της Ευρώπης.
Μιλά για το ελληνικό χρέος και δίνει μερικές καλές ιδέες. Το παραθέτω ως έχειμε τις υποσημειώσεις του.

Από τότε που προκηρύχτηκαν οι εκλογές της 25ης Ιανουαρίου 2015, η δυνατότητα του Σύριζα να βγει νικητής από τις κάλπες και να σχηματίσει κυβέρνηση παρουσιάζεται σαν απειλή στη κοινή γνώμη και ειδικά σε εκείνη της Ευρωζώνης. Και όμως, αυτοί που κρούουν τον κώδωνα του κινδύνου γνωρίζουν θαυμάσια πως ο Σύριζα έχει εξαγγείλει ότι δεν θα αναστείλει την αποπληρωμή του χρέους και δεν θα βγει από το Ευρώ όταν θα γίνει κυβέρνηση. Ο Σύριζα προτείνει την αναδιαπραγμάτευση του χρέους σε ευρωπαϊκό επίπεδο και εύχεται να μείνει η Ελλάδα στην Ευρωζώνη. Ωστόσο, ο Σύριζα δεσμεύεται να τερματίσει τα άδικα και αντικοινωνικά μέτρα που έλαβαν οι προηγούμενες κυβερνήσεις και η Τρόικα.
Αυτή η καμπάνια για τις υποτιθέμενες απειλές που εκφράζει ο Σύριζα στοχεύει να φοβίσει τους Έλληνες ψηφοφόρους ώστε να παραιτηθούν από το δικαίωμά τους στην αλλαγή. Στοχεύει επίσης στη περίπτωση νίκης του Σύριζα να στρέψει ένα μέρος της ευρωπαϊκής κοινής γνώμης ενάντια στον ελληνικό Συνασπισμό Ριζοσπαστικής Αριστεράς προκειμένου να αποτρέψει το ενδεχόμενο να κερδίσει το Podemos  τις ισπανικές εκλογές το φθινόπωρο του 2015. Θα μπορούσαμε να έχουμε και άλλες εκπλήξεις σε χώρες όπως η Πορτογαλία, η Σλοβενία ή Κύπρος αν οι πολίτες εκτιμήσουν ότι αξίζει το κόπο να προσπαθήσουν να αντικαταστήσουν μια υπερσυντηρητική καταστροφική πολιτική με μιαν αριστερή πολιτική. Οι Ευρωπαίοι ηγέτες και τα μεγάλα ιδιωτικά συμφέροντα που τους υποστηρίζουν γνωρίζουν ότι η πλειοψηφία του πληθυσμού της Ευρωζώνης κάνει αρνητικό απολογισμό των πολιτικών που ασκούνται τα τελευταία χρόνια και ψάχνει να βρει τρόπο για να στηρίξει δυνάμεις που τάσσονται υπέρ της αλλαγής. Η νίκη του Σύριζα στην Ελλάδα θα συνιστούσε μεγάλη απειλή για τα παραδοσιακά κόμματα, τόσο τα συντηρητικά όσο και τα «σοσιαλιστικά», που φοβούνται ότι η  επιδημία θα μπορούσε να εξαπλωθεί και στην Ισπανία.
 Το χρέος που ζητάνε από την Ελλάδα να αποπληρώσει αντιπροσωπεύει το 175% του εθνικού πλούτου που παράγεται ετησίως και αποτελεί ένα αφόρητο βάρος για τον ελληνικό λαό.
Τι θα γίνει αν όντας στη κυβέρνηση , ο Σύριζα αποφάσιζε να πάρει τοις μετρητοίς το άρθρο 7 ενός κανονισμού  που υιοθετήθηκε το Μάη του 2013 από την Ευρωπαϊκή Ένωση και αφορά τις χώρες που υποβάλλονται σε ένα σχέδιο διαρθρωτικής προσαρμογής; Συγκεκριμένα, πρόκειται για  τη Πορτογαλία, την Ελλάδα και τη Κύπρο.
Το σημείο 9 του άρθρου 7 επιβάλλει  στα κράτη που βρίσκονται σε καθεστώς διαρθρωτικής προσαρμογής να πραγματοποιήσουν πλήρη λογιστικό έλεγχο του δημόσιου χρέους προκειμένου να εξηγήσουν γιατί το χρέος αυξήθηκε υπερβολικά και να εντοπίσουν παρατυπίες. Ιδού το πλήρες κείμενο:  « Τα κράτη μέλη που υπόκεινται σε πρόγραμμα μακροοικονομικής προσαρμογής διεξάγουν πλήρη έλεγχο των δημόσιων οικονομικών τους προκειμένου να εκτιμήσουν, μεταξύ άλλων, τους λόγους που οδήγησαν σε υπερβολικά υψηλά επίπεδα χρέους και να εντοπίσουν οποιαδήποτε πιθανή παρατυπία”(1).
 Η ελληνική κυβέρνηση του Αντώνη Σαμαρά απέφυγε επιμελώς να εφαρμόσει αυτή τη διάταξη του κανονισμού για να αποκρύψει από τον ελληνικό πληθυσμό τις πραγματικές αιτίες της αύξησης του χρέους και τις παρατυπίες που συνδέονται με αυτήν.  Το Νοέμβρη του 2012, το ελληνικό κοινοβούλιο στο οποίο κυριαρχούσε τότε η δεξιά είχε απορρίψει πρόταση του Σύριζα για τη συγκρότηση ερευνητικής επιτροπής για το χρέος, με 167 ψήφους κατά, 119 υπέρ και 0 αποχές.
 Είναι ξεκάθαρο ότι μετά την ενδεχόμενη εκλογική νίκη του Σύριζα, μια κυβέρνηση που θα σχηματιστεί υπό την ηγεσία του θα μπορούσε θαυμάσια να πάρει τοις μετρητοίς την Ευρωπαϊκή Ένωση και να συγκροτήσει επιτροπή λογιστικού ελέγχου του χρέους (με συμμετοχή πολιτών)  για να αναλύσει τη διαδικασία υπερβολικής χρέωσης της Ελλάδας, να εντοπίσει πιθανές παρατυπίες και να ταυτοποιήσει παράνομα, άνομα και απεχθή τμήματα …αυτού του χρέους.
Η συμμετοχή των πολιτών είναι καθοριστικής σημασίας σε μια διαδικασία λογιστικού ελέγχου που θέλει να είναι σοβαρή και ανεξάρτητη. Αξίζει λοιπόν να σημειωθεί ότι στο προαναφερθέντα κανονισμό της ΕΕ, στο άρθρο 8, συνιστάται η συμμετοχή  «των κοινωνικών εταίρων και των αντιπροσωπευτικών οργανώσεων της κοινωνίας των πολιτών» στην επεξεργασία του «προγράμματος μακροοικονομικής προσαρμογής». Ένας λόγος παραπάνω για να τους κάνουμε να μετάσχουν ενεργά στο λογιστικό έλεγχο.
Ιδού ορισμένα στοιχεία κλειδιά που θα μπορούσαν να φωτιστούν από τη πραγματοποίηση του λογιστικού ελέγχου:

Το ελληνικό χρέος που αντιπροσώπευε το 113% του ΑΕΠ το 2009 πριν την έκρηξη της ελληνικής κρίσης και την επέμβαση της Τρόικας, η οποία κατέχει τα 4/5 αυτού του χρέους, έφτασε το 175% του ΑΕΠ το 2014. Κατά συνέπεια, την επέμβαση της Τρόικας ακολούθησε μια πολύ έντονη αύξηση του ελληνικού χρέους.
Από το 2010 και μέχρι το 2012, οι πιστώσεις που έδωσε η Τρόικα στην Ελλάδα χρησίμεψαν σε πολύ μεγάλο βαθμό για να εξοφληθούν οι κύριοι πιστωτές της Ελλάδας μέχρι εκείνη τη περίοδο, δηλαδή οι ιδιωτικές τράπεζες των κυριότερων οικονομιών της Ευρωπαϊκής Ένωσης, αρχής γενομένης από τις γαλλικές και γερμανικές τράπεζες (2). Περίπου το 80% του ελληνικού χρέους το κατείχαν το 2009 οι ιδιωτικές τράπεζες 7 χωρών της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Από μόνες τους, το 2009, οι γερμανικές και γαλλικές τράπεζες κατείχαν περί το 50% του συνόλου των τίτλων του ελληνικού χρέους.
Ένας λογιστικός έλεγχος του ελληνικού χρέους θα καταδείξει ότι οι ευρωπαϊκές ιδιωτικές τράπεζες αύξησαν πάρα πολύ τις πιστώσεις τους στην Ελλάδα ανάμεσα στα τέλη του 2005 και στο 2009 (οι πιστώσεις αυξήθηκαν πάνω από 60 δισεκατομμύρια ευρώ περνώντας από τα 80 δισεκατομμύρια στα 140 δισεκατομμύρια) χωρίς να λαβαίνουν υπόψη τη πραγματική ικανότητα της Ελλάδας να αποπληρώσει.  Οι τράπεζες ενήργησαν τυχοδιωκτικά, βέβαιες  καθώς ήσαν ότι οι ευρωπαϊκές αρχές θα έσπευδαν να τις βοηθήσουν σε περίπτωση που θα υπήρχαν προβλήματα.
 Όπως διαφαίνεται πιο πάνω, ο λογιστικός έλεγχος θα καταδείξει ότι το σχέδιο της υποτιθέμενης διάσωσης της Ελλάδας, που κατέστρωσαν οι ευρωπαϊκές αρχές με τη βοήθεια του ΔΝΤ, χρησίμεψε στη πραγματικότητα για να επιτρέψει στις τράπεζες μερικών ευρωπαϊκών χωρών που διαθέτουν αποφασιστική επιρροή στα ευρωπαϊκά όργανα να συνεχίσουν να αποπληρώνονται από την Ελλάδα ενώ ταυτόχρονα μεταφέρουν το ρίσκο τους στα κράτη μέσω της Τρόικας.  Δεν είναι η Ελλάδα που σώθηκε αλλά μάλλον μια χούφτα μεγάλων ευρωπαϊκών  ιδιωτικών τραπεζών που εδρεύουν κυρίως στις πιο ισχυρές χώρες της ΕΕ. Έτσι, οι ευρωπαϊκές ιδιωτικές τράπεζες αντικαταστάθηκαν από την Τρόικα που έγινε ο κύριος πιστωτής της Ελλάδας από τα τέλη του 2010.

Ο λογιστικός έλεγχος θα αναλύσει κατά πόσο είναι νόμιμο και έννομο αυτό το σχέδιο διάσωσης. Είναι άραγε σύμφωνο με τις συμβάσεις της ΕΕ (ειδικά με το άρθρο 125 που απαγορεύει σε ένα κράτος μέλος να επωμιστεί τις οικονομικές δεσμεύσεις ενός άλλου κράτους μέλους); Άραγε τηρήθηκε η κανονική ευρωπαϊκή διαδικασία λήψης αποφάσεων; Οι δημόσιοι δανειστές του 2010 (δηλαδή, τα 14 κράτη μέλη που παραχώρησαν δάνεια στην Ελλάδα συνολικού ύψους 53 δισεκατομμυρίων ευρώ, το ΔΝΤ, η ΕΚΤ, η Ευρωπαϊκή Επιτροπή, κλπ) άραγε σεβάστηκαν την αρχή της αυτονομίας της θέλησης του δανειζόμενου, δηλαδή της Ελλάδας, ή μήπως επωφελήθηκαν από την απόγνωσή της μπροστά στις κερδοσκοπικές επιθέσεις των χρηματαγορών για να της επιβάλλουν συμβάσεις που αντιβαίνουν στο δικό της συμφέρον;  Μήπως αυτοί οι δανειστές επέβαλαν λεόντειους όρους, ειδικά όταν απαιτούσαν υπερβολικά ποσοστά αποπληρωμής; (3) Άραγε τα 14 κράτη, μέλη που το καθένα τους χορήγησε διμερές δάνειο στην Ελλάδα, σεβάστηκαν τις νομικές και συνταγματικές διατάξεις της χώρας τους καθώς και εκείνες της Ελλάδας;
Πρέπει επίσης να γίνει ο λογιστικός έλεγχος της δράσης του ΔΝΤ. Γνωρίζουμε ότι μέσα στους κόλπους της ηγεσίας του ΔΝΤ πολλοί εκτελεστικοί διευθυντές (ο Βραζιλιάνος, ο Ελβετός, ο Αργεντινός, ο Ινδός, ο Ιρανός, ο Κινέζος, ο Αιγύπτιος) είχαν εκφράσει πολύ μεγάλες επιφυλάξεις για το δάνειο που παραχώρησε το ΔΝΤ τονίζοντας συγκεκριμένα ότι, με δεδομένες τις πολιτικές που της επιβάλλονταν,  η Ελλάδα δεν θα ήταν σε θέση να το εξοφλήσει (4).
Μήπως η ελληνική κυβέρνηση, σε συμπαιγνία με τον τότε Γενικό Διευθυντή του ΔΝΤ, είχε ζητήσει από τη διοίκηση την επιφορτισμένη με τις στατιστικές να παραχαράξει τα σωστά στοιχεία για να παρουσιάσει μια οικονομική κατάσταση τόσο κακή που θα επέτρεπε στο ΔΝΤ να ξεκινήσει σχέδιο διάσωσης; Αρκετοί ανώτερα στελέχη του δημοσίου βεβαιώνουν ότι αυτό όντως συνέβη. Μήπως η ΕΚΤ υπερέβη σε πολύ μεγάλο βαθμό τη δικαιοδοσία της απαιτώντας από το ελληνικό κοινοβούλιο να νομοθετήσει για το δικαίωμα στην απεργία ή για τον ορισμό των μισθολογικών επιπέδων;
Το Μάρτη του 2012, η Τρόικα οργάνωσε μια αναδιάρθρωση του ελληνικού χρέους που παρουσιάστηκε εκείνη την εποχή ως επιτυχία. Ας θυμηθούμε ότι ο τότε πρωθυπουργός Γ. Παπανδρέου  είχε αναγγείλει στις αρχές Νοεμβρίου 2011 και την παραμονή μιας συνάντησης του G20, τη πρόθεσή του να οργανώσει τον Φεβρουάριο του 2012 δημοψήφισμα για αυτή τη αναδιάρθρωση του ελληνικού χρέους που προετοίμασε η Τρόικα. Κάτω από τη πίεση της Τρόικας, αυτό το δημοψήφισμα δεν έγινε ποτέ και ο ελληνικός λαός είδε να του στερούν το δικαίωμα να αποφανθεί για τα νέα χρέη. Τα μεγάλα ΜΜΕ αναπαρήγαγαν το επιχείρημα ότι η αναδιάρθρωση επέτρεπε να μειωθεί κατά 50% το ελληνικό χρέος. Στη πραγματικότητα, το ελληνικό χρέος είναι μεγαλύτερο το 2015 από ό,τι ήταν το 2011, τη χρονιά που προηγήθηκε της μεγάλης διαγραφής του υποτιθέμενου 50%. Ο λογιστικός έλεγχος θα καταδείξει ότι αυτή η επιχείρηση αναδιάρθρωσης που συνιστούσε μια τεράστια εξαπάτηση συνδεόταν με το βάθεμα των πολιτικών που αντιβαίνουν στο συμφέρον της Ελλάδας και του πληθυσμού της.
Ο λογιστικός έλεγχος πρέπει επίσης να εκτιμήσει κατά πόσο οι αυστηροί όροι που επέβαλε η Τρόικα στην Ελλάδα σε αντάλλαγμα για τις πιστώσεις που της παραχωρήθηκαν συνιστούν μια χαρακτηριστική παραβίαση μιας σειράς συμβάσεων και συνθηκών  που οφείλουν να σέβονται  οι δημόσιες αρχές τόσο της πλευράς των πιστωτών όσο και εκείνης του δανειζόμενου, δηλαδή της Ελλάδας. Ο καθηγητής νομικής  Andreas Fischer-Lescano, για λογαριασμό του Εργατικού Κέντρου της Βιέννης (5) απέδειξε  χωρίς καμιά αμφιβολία ότι τα προγράμματα της Τρόικας είναι παράνομα σύμφωνα με το ευρωπαϊκό και το διεθνές δίκαιο. Τα μέτρα που προβλέπονταν από τα προγράμματα προσαρμογής και τα οποία επιβλήθηκαν στην Ελλάδα καθώς και οι συγκεκριμένες πολιτικές που αποτελούν τις άμεσες συνέπειές τους παραβιάζουν μια σειρά θεμελιωδών δικαιωμάτων όπως το δικαίωμα στην υγεία, στη μόρφωση, στη στέγαση, στη κοινωνική ασφάλιση, σε ένα δίκαιο μισθό αλλά και την ελευθερία του συνεταιρίζεσθαι και τη συλλογική διαπραγμάτευση. Όλα αυτά τα δικαιώματα προστατεύονται από πολυάριθμα νομικά κείμενα σε διεθνές και ευρωπαϊκό επίπεδο όπως από τη Χάρτα θεμελιωδών δικαιωμάτων της Ευρωπαϊκής Ένωσης, την Ευρωπαϊκή Σύμβαση για τα ανθρώπινα δικαιώματα, την ευρωπαϊκή κοινωνική Χάρτα, τις δυο Συμβάσεις του ΟΗΕ για τα ανθρώπινα δικαιώματα, τη Χάρτα του ΟΗΕ, τη Σύμβαση του ΟΗΕ για τα δικαιώματα του παιδιού,  τη Σύμβαση του ΟΗΕ για τα δικαιώματα των ατόμων με αναπηρία, αλλά και από τις συμβάσεις της Διεθνούς Οργάνωσης Εργασίας (ΔΟΕ) που έχουν καθεστώς γενικής αρχής του δικαίου (PGD). Ο κατάλογος των άρθρων που παραβιάστηκαν από τα Μνημόνια που επιβλήθηκαν στην Ελλάδα, και που κατάρτισε με κάθε λεπτομέρεια ο καθηγητής Ficher-Lescano, είναι εντυπωσιακός και εμπλέκει τη νομική ευθύνη των οντοτήτων που συγκροτούν την Τρόικα ή που δημιουργήθηκαν από αυτήν (για παράδειγμα, ο Ευρωπαϊκός Μηχανισμός Σταθερότητας).
Ο λογιστικός έλεγχος θα πρέπει να εξακριβώσει αν, όπως  το επιβάλλει ο προαναφερθείς Κανονισμός (ΕΕ) Νο 472/2013 του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου της 21ης Μαΐου 2013, τα «πρόγραμμα μακροοικονομικής προσαρμογής  σέβεται πλήρως το άρθρο 152 της Συνθήκης για τη λειτουργία της Ευρωπαϊκής Ένωσης και το άρθρο 28 της χάρτας θεμελιωδών δικαιωμάτων της Ευρωπαϊκής Ένωσης». Ο λογιστικός έλεγχος πρέπει επίσης να εξακριβώσει κατά πόσο τηρείται το ακόλουθο εδάφιο του Κανονισμού: ««Οι προσπάθειες δημοσιονομικής εξυγίανσης που καθορίζονται στο πρόγραμμα μακροοικονομικής προσαρμογής λαμβάνουν υπόψη την ανάγκη να εξασφαλίζονται επαρκή μέσα για τις θεμελιώδεις πολιτικές, όπως είναι η εκπαίδευση και η δημόσια υγεία». Πρέπει επίσης να εξακριβωθεί κατά πόσο εφαρμόζεται η εξής θεμελιώδης αρχή του Κανονισμού: ««Σύμφωνα με το άρθρο 9 της Συνθήκης για τη λειτουργία της Ευρωπαϊκής Ένωσης, η Ένωση πρέπει να λαμβάνει υπόψη κατά τον καθορισμό και την εφαρμογή των πολιτικών και των δράσεων της, τις απαιτήσεις που συνδέονται με  την προαγωγή ενός υψηλού επιπέδου απασχόλησης, με την εξασφάλιση επαρκούς κοινωνικής προστασίας, με την καταπολέμηση του κοινωνικού αποκλεισμού, καθώς και με το δικαίωμα στην εκπαίδευση υψηλού επιπέδου, στη κατάρτιση και στη προστασία της ανθρώπινης υγείας».
Πρέπει να γίνει αντιπαραβολή των προαναφερθέντων με την έκθεση αξιολόγησης της εφαρμογής του δεύτερου προγράμματος διαρθρωτικής προσαρμογής που δημοσιεύθηκε τον Απρίλιο του 2014 από τις αρμόδιες υπηρεσίες της ΕΕ και στο οποίο οι συντάκτες του χαιρετίζουν  τη μείωση κατά 20% των θέσεων εργασίας στο ελληνικό δημόσιο (6). Σε ένα πλαίσιο με τίτλο οι «επιτυχίες του οικονομικού προγράμματος προσαρμογής» («Success stories of the Economic Adjustment  Programme»), μπορούμε να διαβάσουμε ότι οι μεταρρυθμίσεις της αγοράς εργασίας επέτρεψαν να μειωθεί ο νόμιμος ελάχιστος μισθός και ότι καταργήθηκαν 150.000 θέσεις εργασίας στη δημόσια διοίκηση («decrease in general government employment by 150.000», σελ.10).
Ο λογιστικός έλεγχος θα πρέπει να μπορέσει  να δείξει ξεκάθαρα ότι τα μέτρα που έχουν υπαγορεύσει οι πιστωτές συνιστούν προφανή πισωγυρίσματα της άσκησης των θεμελιωδών ανθρώπινων δικαιωμάτων και χαρακτηριστική παραβίαση μιας σειράς συμβάσεων. Μπορούν να ταυτοποιηθούν σημαντικές παρατυπίες. Κατά συνέπεια, η επιτροπή που θα επωμιστεί να διεξαγάγει το λογιστικό έλεγχο θα μπορεί να εκφέρει τεκμηριωμένη  γνώμη για το κατά πόσο το χρέος που έχει συνάψει η Ελλάδα με την Τρόικα είναι νόμιμο, άνομο ή άκυρο.

Σημειώσεις:

  1. Κανονισμός (ΕΕ) Νο 472/2013 του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου της 21ης Μαΐου 2013 σχετικά με την οικονομική και δημοσιονομική επιτήρηση των κρατών μελών της Ευρωζώνης  που γνωρίζουν ή κινδυνεύουν να γνωρίσουν σοβαρές δυσκολίες από την άποψη της οικονομικής τους σταθερότητας  http://eur-lex.europa.eu/legal-content/FR/TXT/?uri=uriserv:OJ.L_.2013.140.01.0001.01.FRA
  2. C. Lapavitsas, A. Kaltenbrunner, G. Lambrinidis, D. Lindo, J. Meadway, J. MIchell, J.P. Painceira, E. Pires, J. Powell, A. Stenfors, N. Teles:  «The eurozone between austerity and default», September 2010. http://www.researchonmoneyandfinance.org/index.php/publication/eurozone-reports/33-second-rmf-report-on-the-eurozone-crisis-eurozone-between-austerity-and-default. Βλέπε επίσης Eric Toussaint « Grèce-Allemagne : qui doit à qui ? (2) Créanciers protégés, peuple grec sacrifié », publié le 8 octobre 2012,http://cadtm.org/Grece-Allemagne-qui-doit-a-qui-2
  3. Τα απαιτούμενα επιτόκια που κυμαίνονταν μεταξύ 4% και 5,5% το 2010-2011 έπεσαν περίπου στο 1% το 2012 μετά από τις διαμαρτυρίες που έγιναν από πολλές πλευρές (συμπεριλαμβανομένης και της ιρλανδικής κυβέρνησης στην οποία είχε επίσης επιβληθεί ένα πολύ υψηλό επιτόκιο από τα τέλη του 2010). Ρίχνοντας πολύ τα επιτόκια, τα 14 κράτη μέλη αναγνώρισαν ντε φάκτο ότι τα προηγούμενα επιτόκια ήταν υπερβολικά.
  4. Βλέπε τις αποκαλύψεις που έκανε η Wall Street Journal: http://blogs.wsj.com/economics/2013/10/07/imf-document-excerpts-disagreements-revealed/. Eπίσηςhttp://greece.greekreporter.com/2013/10/08/secret-imf-report-shows-greek-bailout-worries/
  5. Βλέπε την έκθεση του «Human Rights in Times of Austerity Policy»,   που δημοσιεύθηκε στις 17 Φεβρουαρίου 2014, και είναι διαθέσιμη στο http://www.etui.org/content/downloa...).pdf.
  6. European Commission, Directorate-General for Economic and Financial Affairs. The Second Economic Adjustment Programme for Greece, Fourth Review-April 2014, p.3.  Βλέπε:http://ec.europa.eu/economy_finance/publications/occasional_paper/2014/pdf/ocp192_en.pdfΗ έκθεση περιλαμβάνει 304 σελίδες.

Σάββατο 17 Ιανουαρίου 2015

Η ΝΕΟΛΑΙΑ ΣΗΜΕΡΑ


Το βιντεάκι της νεολαίας Σύριζα, ένα 6-λεπτο ταινιάκι μικρού μήκους, δείχνει τα προβλήματα που αντιμετωπίζουν οι νέοι στην κοινωνία Σαμαρά-Μέρκελ.
Παίζει εξαίρετα ο φίλος μου Χάρης Σώζος!
Υπάρχει στο youtube.
Μπορείτε να το δείτε εδώ



Παρασκευή 16 Ιανουαρίου 2015

Οικονομία και Πολιτική διαπλέκονται ισχυρά!


Δυο οικονομικά γεγονότα των τελευταίων ημερών αξίζει τον κόπο να σχολιάσουμε:

ΓΕΓΟΝΟΣ ΠΡΩΤΟ η απόφαση του Ευρωπαϊκού Δικαστηρίου που «δικαίωσε» την κίνηση του κεντρικού τραπεζίτη Μάριο Ντράγκι το 2012 να δηλώσει ότι η ΕΚΤ θα αγοράζει όλα τα ομόλογα των κρατών με χρέος στην Ευρώπη. Πράγμα που σήμαινε ότι η ΕΚΤ έδινε ένα δίχτυ προστασίας στις υπερχρεωμένες χώρες έναντι των «αγορών». Ακόμα κι αν τα σπρεντς ανέβαιναν λόγω των αγοραίων εκτιμήσεων θα υπήρχε πάντα αγοραστής τους, δηλαδή δεν θα οδηγούσαν σε χρεοκοπία. Αυτή η εξαγγελία του Ντράγκι είχε ηρεμήσει τις «αγορές» και η ηρεμία διαρκεί ως σήμερα.

                     

Στην απόφαση αυτή εναντιώθηκε η Γερμανία και το συνταγματικό της δικαστήριο προσέφυγε ΚΑΤΑ της απόφασης του Ντράγκι στο Ευρωπαϊκό Δικαστήριο. Θεωρούσαν ότι υπερβαίνει τις εξουσίες που η Γερμανία είχε επιφυλάξει για την ΕΚΤ. Κεντρικός στόχος και βασικός όρος της Γερμανίας εξ’ άλλου για την ευρωπαϊκή ενοποίηση ήταν ο περιορισμός της ΕΚΤ σε συγκεκριμένο ρόλο μόνο θεματοφύλακα της νομισματικής σταθερότητας και της μη επέκτασής της σε ζητήματα οικονομικής πολιτικής. Στην ουσία οι Γερμανοί έβλεπαν τον Ντράγκι να παραβιάζει τους δικούς τους θεμελιώσεις όρους της ΕΕ και προσέφυγαν στο ευρωπαϊκό δικαστήριο για να τον σταματήσουν. Όμως το ευρωπαϊκό δικαστήριο τον δικαίωσε. Δεν θα μπω στις λεπτομέρειες της απόφασης αλλά η ουσία είναι ότι η κίνηση του Ντράγκι να καλύψει (ως ΕΚΤ) τις χώρες με χρέος αγοράζοντας τα ομόλογά τους δικαιώθηκε. Για τα τυπικά αναφέρω ότι ο εισαγγελέας είναι αυτός που τον δικαιώνει εισηγητικά και ότι η απόφαση θα γραφτεί σε μερικούς μήνες.

ΠΑΡΕΝΘΕΣΗ: Να σημειώσω ότι γράφτηκαν πολλά για μια αναφορά της Ραχήλ Μακρή σε μια συζήτηση ότι αν η ΕΚΤ σταματήσει την ρευστότητα προς την Ελλάδα θα μπορεί η Τράπεζα της Ελλάδας να «τυπώσει» χρήμα γύρω στα 100 δις. για να διατηρήσει την ρευστότητα των ελληνικών τραπεζών. Δεν το γνώριζα το θέμα, διάβασα όμως (σε έντυπα όπως το Capital.gr συντάκτης Γ.Καισάριος κλπ.) ότι αυτή είναι μια πρακτική στην οποία ΗΔΗ είχε προσφύγει η Ελλάδα το 2010 εκδίδοντας χρήμα σε ύψος 110 δις. τότε και αυτή τη στιγμή τρέχει παρόμοια πρακτική στην Ιρλανδία όπου έχει «τυπωθεί» χρήμα ύψους 80 δις. ευρώ. Αυτά γίνονται υπό έκτακτες συνθήκες και προβλέπονται από τις ευρωπαίκές συνθήκες. Για μια τέτοια περίπτωση μίλησε η Ραχήλ Μακρή που φάνηκε πολύ πιο διαβασμένη από τους απίστευτα πολλούς άσχετους που της επιτέθηκαν χωρίς καν να έχουν ακούσει τι είπε και πως το είπε.

ΓΕΓΟΝΟΣ ΔΕΥΤΕΡΟ η απόφαση της κεντρικής ελβετικής τράπεζας να καταργήσει ΜΟΝΟΜΕΡΩΣ τη συμφωνία της με την ΕΕ για κατώτατο όριο ισοτιμίας Ευρώ-Ελβετικού Φράγκου στο 1 προς 1,2. Αυτομάτως η Ελβετία «υποτίμησε» μονομερώς το ευρώ κατά 30% περίπου. Να σημειώσω ότι μια ΜΟΝΟΜΕΡΗΣ απόφαση της Ελλάδας στο ζήτημα του χρέους θα προκαλούσε πολύ μικρότερη ζημιά στην Ευρώπη και στις χώρες της που αποτιμούν τα αποθεματικά τους σε ευρώ και η υποτίμηση τα μειώνει σημαντικά.
Η απόφαση αυτή στηρίχτηκε μεταξύ άλλων (και κυρίως) στην «χαλάρωση» που διαπιστώνουν στην ΕΕ και την ΕΚΤ οι πιο πιστοί στο σημερινό χρηματοοικονομικό οικοδόμημα Ελβετοί. Η απόφαση του ευρωπαϊκού δικαστηρίου πρέπει να έπαιξε πολύ μεγάλο ρόλο στην στάση τους καθώς επιτρέπει και επισήμως (με δικαστική απόφαση) αυτή την χαλάρωση που ο Ντράγκι έχει εξαγγείλει και θα πραγματοποιήσει με την έκδοση ευρωομολόγου. Πιο Γερμανοί από τους Γερμανούς όπως πάντα οι Ελβετοί δεν θέλουν να συνδέσουν την τύχη του δικού τους νομίσματος με το ευρώ που το βλέπουν να παίρνει κατεύθυνση κεϋνσιανή, δηλαδή απαγορευμένη για την λογική της σταθερότητας.

Οι εξελίξεις αυτές δεν είναι μακρινές και ξένες για την ελληνική οικονομία. Ήδη θεσμικοί παράγοντες και μέσα στην Γερμανία μιλούν για αλλαγή πολιτικής. Βλέπουν ότι η λιτότητα στην Ευρώπη έφερε ήδη αποπληθωρισμό, δηλαδή μείωσε τη δυνατότητα ανάπτυξης. Αν συνεχιστεί αυτή η περιοριστική πολιτική η Ευρώπη θα χωθεί σε βαθιά ύφεση από την οποία θα μπορεί να ξεφύγει μόνο με μεγάλο κόστος. Και κάτι τέτοιο έχει αρχίσει να φαίνεται ήδη δυσβάστακτο. Όλα αυτά σχετίζονται άμεσα και με τις πολιτικές εξελίξεις και στην Ελλάδα, και στην Ισπανία και στις άλλες χώρες του νότου. Στην ουσία η πρόταση του Σύριζα είναι μια ευκαιρία για την Ευρώπη να αλλάξει. Ίσως να είναι και όρος επιβίωσης.

Πέμπτη 15 Ιανουαρίου 2015

ΤΟ ΜΗΝΥΜΑ ΤΩΝ ΕΚΛΟΓΩΝ




Η ΚΤΕ ανακοίνωσε χτες ότι θα εξακολουθεί να εγγυάται τα ελληνικά ομόλογα για έξι ακόμα μήνες πέραν του Μαρτίου 2015 που έληγε η εγγύηση που είχε δώσει. Κατέρρευσε, λένε, ένας ακόμα μύθος, ότι θα αδειάσουν τα ΑΤΜ των τραπεζών αν βγει ο Σύριζα που στηριζόταν στον μύθο της ασφυξίας λόγω έλλειψης ρευστότητας των τραπεζών.
Ναι, αλλά τον ρόλο του τον έπαιξε, κάνοντας την κυρά-Μαρία, φίλη της πεθεράς μου να λέει ότι θα ψηφίσει ΝΔ γιατί αν βγει ο Σύριζα η σύνταξή της δεν θα φτάσει μέχρι τα ταμεία των τραπεζών. Κι από την άλλη, ποιος εμποδίζει την διακοπή της παροχής εγγυήσεων μετά από έξι μήνες;
Η ζωή δεν κινείται με γραμμικές εξισώσεις αλλά δυναμικά και με τρόπο απρόβλεπτο. Τα γεγονότα δεν προκύπτουν από κάποιες ΑΡΧΙΚΕΣ ΣΥΝΘΗΚΕΣ και κάποιους ΝΟΜΟΥΣ ώστε να είναι προβλέψιμα ανά πάσα στιγμή. Κάθε νέο γεγονός ΠΡΟΚΥΠΤΕΙ σαν συνέπεια του άμεσου και απώτερου παρελθόντος και τυχαίων νέων περιστατικών, έτσι οι προβλέψεις είναι πάντοτε επισφαλείς. Όταν οι άνθρωποι σχεδιάζουν, οι Θεοί γελούν!
Ωστόσο, με όποιες διανοητικές δυνάμεις έχουμε, κάνουμε εκτιμήσεις που λίγο απέχουν από προβλέψεις. Στην ουσία βλέπουμε ένα θολό τοπίο που λέγεται «μέλλον» και κάνουμε μια ενέργεια προς μια γενική κατεύθυνση ελπίζοντας ότι θα επηρεάσει αυτό το μέλλον προς την επιθυμητή τάση.

Κανείς δεν μπορεί να ξέρει πως θα εξελιχθεί το ντόμινο που θα ξεκινήσει στις 25 Ιανουαρίου με την εκλογή του Σύριζα. Πολλές ενδείξεις υπάρχουν ότι η Ελλάδα θα μπει σε μια νέα αναγεννητική πορεία και ότι η Ευρώπη θα βρει την αφορμή για να αλλάξει. Δεν αποκλείεται όμως η Ελλάδα να γίνει το «Κούγκι» στο οποίο θα αποτίνουν φόρο τιμής οι λοιποί Ευρωπαίοι αναγνωρίζοντας ότι με το δικό μας ολοκαύτωμα απελευθερώθηκαν αυτοί. Ωστόσο η πρόκληση παραμένει:
Θα συνεχίσει η Ελλάδα με την ουρά στα σκέλια, υπόδειγμα της τιμωρημένης και ρημαγμένης χώρας, βουτηγμένη σε αντιδημοκρατικό κατήφορο, και ζαλισμένη από τα τρομερά ψέματα περί μεταρρυθμίσεων, ανάπτυξης, πλεονασμάτων και όλων των άλλων που απλά προσβάλουν τη νοημοσύνη μας; Ή θα ψηφίσει Αριστερά για πρώτη φορά στην ιστορία της (και στην ιστορία της Ευρώπης νομίζω), διαλέγοντας να αγωνιστεί αντί να κρύβεται;
Τα επιχειρήματα υπέρ ή κατά της πρότασης του Σύριζα πολλά. Τα «κατά» τα ακούτε κάθε μέρα σε υπερβολική ποσότητα από τα κανάλια. Τα «υπέρ» τα έχω αναλύσει και εγώ (και άλλοι πολύ καλύτερα βεβαίως) τα τελευταία χρόνια που τίθεται το θέμα. Δεν χρειάζεται να τα επαναλάβω. Απλά, όσο πλησιάζουμε στις εκλογές έχω την αίσθηση ότι το δίλημμα ξεκαθαρίζει:
Θα φοβηθούμε και θα βάλουμε την ουρά στα σκέλια ή θα τολμήσουμε, έχοντας καλές πιθανότητες αλλά καμιά σιγουριά;

Αυτό νομίζω ότι θα είναι το μήνυμα της 25ης Ιανουαρίου 2015.