Οι εκλογές, σε δεκατρείς μέρες από σήμερα, αναμένεται
να δώσουν ένα νέο πολιτικό σκηνικό στην Ελλάδα. Κανείς δεν μπορεί να είναι
βέβαιος πριν από τα αποτελέσματα της Κυριακής 25 Ιανουαρίου, ωστόσο συνηγορούν στο
παραπάνω συμπέρασμα τρεις τουλάχιστον παράγοντες.
1.- οι δημοσκοπήσεις που δίνουν όλες ένα σαφές
προβάδισμα του 3-5% στον Σύριζα, μη αναστρέψιμο μέσα σε δύο εβδομάδες.
2.- το γεγονός ότι ο φόβος του 50% περίπου του
εκλογικού σώματος για τις συνέπειες που θα έχει στην μικροοικονομία η εκλογή του
Σύριζα αντισταθμίζεται από έναν αντίστοιχο φόβο του άλλου 50% για το επίσης φοβερό
ενδεχόμενο να ξαναβγεί η ΝΔ και να θεωρήσει δικαιολογημένα ότι ο ελληνικός λαός
εγκρίνει όλα αυτά που έκανε και σκοπεύει να συνεχίσει να κάνει.
3.- όλοι οι ξένοι θεωρούν βέβαιο ότι θα υπάρξει
πολιτική αλλαγή στην Ελλάδα και ετοιμάζονται γι αυτήν. Κάτι πρέπει να ξέρουν.
Ο Αλέξης Τσίπρας ήδη μας είπε ότι η κυβέρνησή του
θα έχει μόνο 10 υπουργεία (αντί για 18 που έχει σήμερα) και δεν θα έχει
γενικούς γραμματείς τις θέσεις των οποίων θα εμπιστευτεί στη δημόσια διοίκηση.
Επίσης ο Σύριζα έχει εξαγγείλει με το πρόγραμμα της
Θεσσαλονίκης ότι θα διαθέσει:
Α) 1,8 δις για την αντιμετώπιση της ανθρωπιστικής κρίσης,
Β) 6,5 δις για την επανεκκίνηση της οικονομίας
(μέτρα για ανάπτυξη),
Γ) 3 δις για την εργασία (άνεργοι κλπ.).
Τα χρήματα αυτά (11,3 δις) υπολογίζει να
εισπράξει:
Α) 3 δις από τα οφειλόμενα (με τις ρυθμίσεις που θα
κάνει)
Β) 3 δις από την φοροδιαφυγή και το οικονομικό
έγκλημα
Γ) 3 δις από το ΕΣΠΑ και
Δ) 3 δις από το ΤΧΣ (ταμείο χρηματοπιστωτικής
σταθερότητας)
Σύνολο 11,3 δις. έξοδα με 12 δις. έσοδα. Μακάρι να
το πετύχει.
Παράλληλα ακούσαμε και εξαγγελίες στο διαρκές
συνέδριο του Σύριζα που συμπληρώνουν το πρόγραμμα έκτακτης ανάγκης της Θεσσαλονίκης
και αφορούν στην Δικαιοσύνη, στην Δημοκρατία, στα Μέσα Μαζικής Ενημέρωσης κλπ.
Μακάρι να γίνουν και αυτά!
Πέραν αυτών, όμως, εκεί που θα παιχτεί το μεγάλο
στοίχημα των πρώτων μηνών θα είναι στο πεδίο της Ευρωζώνης.
Οι διεθνείς
αναλυτές, και αρκετοί πολιτικοί, έχουν πεισθεί ότι η Ευρώπη θα πρέπει κάτι να
δώσει στην Ελλάδα μετά από 5 περίπου χρόνια ύφεσης και άγριας λιτότητας. Ομολογούν
επίσης αβίαστα ότι το κούρεμα είναι αναγκαίο και πρέπει να γίνει σύντομα. Το
πρόβλημα είναι ότι με τον τρόπο αυτό θα είναι σαν να δέχεται η Μέρκελ την ήττα της,
πράγμα που δεν θα δεχτεί και τόσο εύκολα. Θα πρέπει να βρεθεί ένας τρόπος ώστε
και το χρέος να μειωθεί και η ανάπτυξη να ξεκινήσει χωρίς κανείς να παραδεχτεί
το λάθος ή την βιασύνη του. Αν βρεθεί αυτός ο τρόπος, θα προχωρήσουμε χωρίς
μεγάλες αναταράξεις. Και θα είναι η ρύθμιση του πολιτικού «ελληνικού προβλήματος»
οδηγός και για την Ισπανία ή την Ιρλανδία.
Για την Ευρώπη συνολικά, η «μετριοπαθής πρόταση για
την κρίση του ευρώ» που πρότειναν από το 2010 αρχικά και με συνεχή updates (επικαιροποιήσεις)
κατέθεσαν σε βιβλίο πρόσφατα, το 2014, οι Βαρουφάκης, Γκαλμπρέηθ, Χόλαντ θα
μπορούσε να γίνει σε γενικές γραμμές δεκτή. Εξ άλλου εκτός από μετριοπαθής
(σύμφωνη με τους σημερινούς θεσμούς και κανόνες) είναι και μια ευφυής πρόταση. Ελπίζω
να είναι βουλευτής ο Βαρουφάκης (βάζει στη Β’ Αθηνών) και να την προωθήσει με
δημοκρατική νομιμοποίηση και όχι ως τεχνοκράτης (κάτι που και ο ίδιος επιθυμεί).
Μακάρι κάτι να πετύχει!
Για την Ελλάδα μια διαβεβαίωση της Μέρκελ (και του
Σόιμπλε εννοείται) ότι θα γίνει κούρεμα γενναίο σύντομα αλλά όχι άμεσα, έστω κι
αν επιμείνουν σε έμμεσο κούρεμα (παρατάσεις και χαμηλά επιτόκια) σαν δήθεν
καλύτερη λύση, θα ήταν ικανή μια μετάθεση του προβλήματος για το μέλλον. Και
μια συνεδρίαση της ΕΕ και της Ευρωζώνης ειδικά για την Ελλάδα θα μπορούσε να αντικαταστήσει
την διεθνή διάσκεψη. Ακόμη μια ρύθμιση για το κατοχικό δάνειο θα λειτουργούσε
εκτονωτικά.
Με τις τρεις αυτές κινήσεις, ο Σύριζα θα είχε πετύχει τον στόχο του
(εν μέρει βέβαια) και η Μέρκελ θα είχε κρατήσει τον τουπέ της. Η Ελλάδα όμως θα
είχε απαλλαγεί οριστικά από τρόικα και μνημόνιο, θα έβρισκε πηγές για να
χρηματοδοτήσει την ανάπτυξη και θα δημιουργείτο κλίμα κατάλληλο για επενδύσεις
που είναι αναγκαίες. Μακάρι!
Στο εσωτερικό μέτωπο η νομοθέτηση ξανά των
εργατικών δικαιωμάτων (συλλογικές διαπραγματεύσεις, κατώτατος μισθός, μετενέργεια
κλπ.) και η κατάργηση των αυταρχικών νόμων και των προγραμματισμένων απολύσεων,
θα έδινε την αίσθηση ότι ο Σύριζα τηρεί τις υποσχέσεις του ενώ θα βελτιωνόταν
το κλίμα στην κοινωνία. Η λύση του ασφαλιστικού με επαναφορά της εργοδοτικής
εισφοράς και την αύξηση της ασφαλισμένης εργασίας, είναι κι αυτή ένα αναγκαίο
βήμα. Η αναδιοργάνωση όλου του δικαστικού συστήματος, ο έλεγχος της αστυνομίας
και του στρατού και η αντιμετώπιση του μεταναστευτικού προβλήματος είναι πολύ
πιο δύσκολο να επιτευχθούν αλλά θα πρέπει να αναληφθούν και προς τα εκεί
πρωτοβουλίες. Μακάρι να γίνουν κι αυτά!
Πολλά «μακάρι» είπαμε αλλά αυτή είναι η πραγματικότητα.
Ζούμε μέρες ιστορικές καθώς για πρώτη φορά στην ελληνική ιστορία (εκτός από την
κατοχή και το ΕΑΜ) η Αριστερά αυτοπροσώπως ετοιμάζεται να ανέλθει στην εξουσία.
Θα λείπει το ΚΚΕ αλλά ίσως είναι καλύτερα έτσι. Ούτε το ΚΚΕ πρέπει να φθαρεί,
και η διακυβέρνηση είναι φθορά, ούτε η αριστερά πρέπει να απολογείται για τις αντιευρωπαϊκές
θέσεις του ΚΚΕ που δεν έχουν περάσει ακόμα στον κόσμο. Η σύμπραξη ΚΚΕ-Σύριζα
αυτή την εποχή θα ήταν καταστροφική και για τον Σύριζα και για το ΚΚΕ.
Ωστόσο ο
Σύριζα του 2015 δεν είναι ΠαΣοΚ του ’81, δεν είναι «αριστρερίζον» κίνημα και
εννοεί την αριστερή του φρασεολογία πολύ περισσότερο από όσο την εννοούσε ο Αντρέας.
Γι αυτό και θα είναι ένα πολύ ενδιαφέρον πείραμα αυτό που πάει να γίνει εδώ
στην Ελλάδα σε δεκατρείς μέρες. Για πρώτη φορά η Αριστερά θα πάρει την εξουσία
σε μια χώρα όπου «όλα παίζονται και την στιγμή που παίζονται». Και για πρώτη
φορά την παρακολουθεί ο κόσμος όλος καθώς η πορεία της (καλή ή κακή) θα έχει
πανευρωπαϊκές συνέπειες.
Μακάρι να μας βγει σε καλό!
