Ο Στέλιος Ελληνιάδης, για λογαριασμό του ραδιοφωνικού σταθμού "105.5 ΣΤΟ ΚΟΚΚΙΝΟ" βρίσκεται στην Ουκρανία, κοντά στην εκεί ελληνική ομογένεια, με την οποία έχει μακροχρόνιους και πολύ στενούς δεσμούς.
Μας έστειλε χτες την εξής επιστολή (3η) που είναι ταυτόχρονα και πολεμική ανταπόκριση και διαβάζεται μονορούφι. Ο Στέλιος στέλνει συνεχώς τέτοιες ανταποκρίσεις (μόλις πριν λίγο ήρθε η 4η, δηλαδή το "4ο δελτίο θυέλλης"). Δεν θα τις δημοσιεύω όλες, θα πρέπει να τις κάνει βιβλίο, θα αναρτώ όμως κάποιες από αυτές για ενημέρωση αλλά και ευαισθητοποίηση. Εκεί πέρα έχουν μεγάλη ανάγκη από φάρμακα.
Φίλες και Φίλοι,
Χτες κηδεύτηκε ο Αθανάσιος Κοσσέ, Ρωμιός από το χωριό Ραζντόλνιε-Καράκουμπα. Ο Αθανάσιος γύρισε στο χωριό του από την Ελλάδα όπου έμενε πολλά χρόνια και σκοτώθηκε από τον κυβερνητικό στρατό. Βιντεοσκοπούσε τον πόλεμο που διεξάγεται στην περιοχή του, ανέβαζε αποσπάσματα στο youtube για να ενημερώνεται ο κόσμος για το συμβαίνει στην ανατολική Ουκρανία και, τελικά, εντάχθηκε, καθώς λένε οι μαρτυρίες, στο στρατό της Λαϊκής Δημοκρατίας του Ντονιέτσκ. Άλλος ένας Έλληνας νεκρός σ’ αυτό το χαμηλής δημοσιογραφικής επικαιρότητας μακελειό.
Η Ευρώπη δεν θέλει να ανησυχούν οι πολίτες της για όσα διαδραματίζονται στην Ουκρανία με μεγάλη ευθύνη των κυβερνήσεων και των πολιτικών της Ευρώπης. Η μητέρα του Θανάση που διαμένει στο Ντονιέτσκ, είδε να σκεπάζουν το γιό της τα χώματα του Ραζντόλνιε-Καράκουμπα, ενός ελληνικού χωριού που σε όλες τις μεγάλες συμφορές του 20ου αιώνα, πρόσφερε το δικό του μερίδιο απώλειας και πόνου, από την επανάσταση του 1917, τις διώξεις του 1937-38 και την επέλαση των γερμανικών στρατευμάτων στο δρόμο για το Στάλινγκραντ μέχρι τη σημερινή καταστροφή της ανατολικής Ουκρανίας. Η χαροκαμένη μάνα είχε την ελπίδα ότι ο γιος της θα ήταν ασφαλής στην Ελλάδα, αλλά η μοίρα έγραφε άλλα. Το όνομα Κοσσέ συναντιέται συχνά στις ελληνικές οικογένειες της Αζοφικής Θάλασσας.
Χτες, το απόγευμα της Παρασκευής, 21 Νοεμβρίου, στο χωριό Σαρτανά, το μεγαλύτερο από τα ελληνικά χωριά της Αζοφικής, με επτά περίπου χιλιάδες κατοίκους ελληνικής καταγωγής, τιμήθηκε ένα από τα σημαντικότερα πρόσωπα του Ελληνισμού της Μαύρης Θάλασσας, ο διευθυντής της εφημερίδας «Έλληνες της Ουκρανίας» (Έλληνι, στη διάλεκτο), Ανατόλη Μπαλτζή. Μεταξύ των παρευρισκομένων ήταν ο πρώην δήμαρχος, γιος του εξαίρετου ποιητή Λεόντι Κυριάκοφ, τον οποίο επισκεπτόμουν συχνά και είχα την ευκαιρία να μαγνητοσκοπήσω συζητώντας και απαγγέλλοντας ποιήματά του στη ρωμέικη διάλεκτο που μιλούσε άπταιστα, αλλά και ο νυν δήμαρχος, ο φίλος μου Στέφανος Μαχσμά.
Ο Ανατόλη, αποσυρμένος τώρα λόγω σοβαρών προβλημάτων υγείας, πέρασε όλη τη ζωή του κάνοντας αγώνα για τη διάσωση, αναγέννηση και συνέχιση του ελληνικού πολιτισμού της Αζοφικής Θάλασσας, με ρίζες στην Κριμαία και την ευρύτερη περιοχή της Μαύρης Θάλασσας. Αγωνίστηκε για την καταγραφή και ανάδειξη της ιστορίας των Ελλήνων, με έρευνα, καταγραφή, άρθρα, βιβλία και εκδηλώσεις, υποστήριξε με όλες του τις δυνάμεις το Πολιτιστικό Κέντρο με τις ομάδες μουσικής, χορού και θεάτρου και το Ιστορικό και Λαογραφικό Μουσείο των Ελλήνων, στο Σαρτανά, ήταν ένθερμος συμπαραστάτης στη διδασκαλία της νέας ελληνικής στο σχολείο του Σαρτανά και πήρε μέρος σε όλες τις δράσεις των Ελλήνων, όλων των κοινοτήτων σε πόλεις και χωριά, με αφοσίωση και ζήλο.
Στην τιμητική εκδήλωση, στο ωραίο Πολιτιστικό Κέντρο, οι ιθύνοντες της Ομποσπονδίας των Ελληνικών Συλλόγων και κοινοτήτων, ο δήμαρχος, ο συντονιστής εκπαίδευσης του ελληνικού υπουργείου Παιδείας που βρέθηκε στη Μαριούπολη από την Οδησσό και ο υπογράφων Κωνσταντινουπολίτης, εξέθεσαν πολύ παραστατικά το έργο και την προσφορά του Ανατόλη Μπαλτζή, ενώ οι συνομήλικοι φίλοι του τον προσφώνησαν φιλόσοφο και οι νέοι μουσικοί, τραγουδιστές και χορευτές τού αφιέρωσαν επί σκηνής ρωμέικα, ρώσικα και ουκρανικά τραγούδια. Ξεχωριστή ήταν η στιγμή που η ρωμέισσα ποιήτρια … Πάπους απήγγειλε ένα ποίημα που έγραψε ειδικά για τον Ανατόλη. Και, βέβαια, η εκδήλωση ολοκληρώθηκε με τοπικά φαγητά, βότκα και κρασί, συζητήσεις, κεράσματα και προπόσεις, και μια υπέροχη σπιτική τούρτα με ελληνικότητα διακόσμηση!
Ήταν μια πολύ συγκινητική, με νόημα, εκδήλωση στο μακρινό από την Ελλάδα ελληνικό χωριό Σαρτανά, στη στέπα, στα βόρεια της Αζοφικής Θάλασσας, κοντά στα σύνορα με τη Ρωσία. Με νόημα ξεχωριστό λόγω της ιδιόμορφης κατάστασης που βιώνουν οι άνθρωποι εκεί, με στρατιωτικά μπλόκα γύρω από το χωριό, με ένοπλους στρατιώτες και οχήματα του ουκρανικού στρατού μέσα στο χωριό, που, αν μη τι άλλο, συμβολίζουν τον τεχνητό διχασμό που διαλύει την Ουκρανία, μια χώρα που μέχρι πριν από λίγους μήνες αποτελούσε πρότυπο ειρηνικής συμβίωσης πάνω από εκατό διαφορετικών εθνοτήτων, από Ουκρανούς, Ρώσους, Έλληνες, Τάταρους, Βούλγαρους, Αρμένιους, Εβραίους, Ρουμάνους μέχρι λαούς και φυλές από τη Σιβηρία και την Άπω Ανατολή. Μία θαυμαστή πολυεθνοτική συνύπαρξη που βρίσκεται πλέον σε πολύ μεγάλο κίνδυνο. Κίνδυνο που επί δεκαετίες άνθρωποι σαν Ανατόλη πάλεψαν με όλο τους το είναι για να μην επανεμφανιστούν.
Δυστυχώς, η παρουσία ένοπλων στρατιωτών στην εκδήλωση έδειχνε με τον πιο καταφανή τρόπο ότι αυτός ο κίνδυνος, όσο υπάρχουν ιμπεριαλιστές και ολιγάρχες, δεν μπορεί να εκλείψει. Και ότι για να γίνει ο κόσμος ειρηνικός και οι λαοί να συνυπάρχουν με ομόνοια δημιουργικά και διαχρονικά θα χρειαστούν ακόμα πολλοί άνθρωποι των ιδεών και των θυσιών σαν τον Ανατόλη Μπαλτζή.
Δυστυχώς, η παρουσία ένοπλων στρατιωτών στην εκδήλωση έδειχνε με τον πιο καταφανή τρόπο ότι αυτός ο κίνδυνος, όσο υπάρχουν ιμπεριαλιστές και ολιγάρχες, δεν μπορεί να εκλείψει. Και ότι για να γίνει ο κόσμος ειρηνικός και οι λαοί να συνυπάρχουν με ομόνοια δημιουργικά και διαχρονικά θα χρειαστούν ακόμα πολλοί άνθρωποι των ιδεών και των θυσιών σαν τον Ανατόλη Μπαλτζή.
Από το ελληνικό χωριό Σαρτανά, στη νοτιοανατολική Ουκρανία,
με αγάπη,
Στέλιος Ελληνιάδης (Παρασκευή βράδυ, 21 Νοεμβρίου 2014)
