ΠΕΡΙ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ

Τρία θέματα που συμπλέκονται σε ένα σήμερα μου δίνουν αφορμή να γράφω για την δημοκρατία:

Α.-

Ημέρα του Βολταίρου σήμερα. Ενός φιλοσόφου και συγγραφέα που χαρακτηρίζει τον γαλλικό διαφωτισμό του 18^ου (και 19^ου) αιώνα. Μπορεί η σύγχρονη δημοκρατία να εφευρέθηκε στην Αγγλία γύρω στον 13ο-17^ο αιώνες, όμως στην Αμερική δοξάστηκε και στη Γαλλία έγινε σύστημα φιλοσοφίας και ζωής. Ο Βολταίρος ήταν ένας από αυτούς που της έδωσαν νόημα. Είναι η αστική δημοκρατία, μια λειψή και κουτσή και στραβή δημοκρατία, που οι Αμερικάνοι προσπαθούν να την επιβάλλουν (προσχηματικά) στον κόσμο με γνωστά φρικιαστικά αποτελέσματα. Ο Βολταίρος, λοιπόν, είναι η πρώτη αφορμή.

Β.-

Ο λόγος (και η διαδήλωση) περί Λιπασμάτων σήμερα, είναι η δεύτερη αφορμή. Κι αυτό κυρίως γιατί το καλοκαίρι που μας πέρασε, μια κυβέρνηση ντυμένη με τον μανδύα της δημοκρατικότητας (αφού ήταν εκλεγμένη) ψήφισε νομοθετική διάταξη κόντρα στο συμφέρον του λαού που εκλέχτηκε δήθεν για να υπηρετήσει.

Η διάταξη πέρασε με τις γνωστές διαδικασίες του κατεπείγοντος και τον αποκλεισμό κάθε συζήτησης επ’ αυτού καθώς ελάχιστοι γνώριζαν τι ψήφιζαν και κανείς δεν συζήτησε επί του περιεχομένου. Εκ των υστέρων μόνο μάθαμε τι είχε γίνει.

Η εκτελεστική και νομοθετική εξουσία (οι διαχωρισμένες κατά τον Ρουσώ και Βολταίρο και τους Γάλλους φιλοσόφους του 18ου αι.) συμπτυγμένες σε μια ΟΛΙΓΑΡΧΙΑ, αποφάσισαν εναντίον μας για το καλό τους!

Γ.-

Η γιορτή του Πολυτεχνείου, αύριο, είναι η τρίτη αφορμή. Εκείνη η κορυφαία αντιδικτατορική εκδήλωση (και βαθιά αντιφασιστική), έθεσε επί τάπητος το ζήτημα της δημοκρατίας που είχαν καταλύσει τα τανκς. Δεν εμβάθυνε στην ουσία της δημοκρατίας που ζητούσε καθώς η έλλειψη (ή παραβίαση) του συντάγματος της αστικής δημοκρατίας ήταν το ζητούμενο. Έτσι η μεταπολίτευση έχτισε ένα “δημοκρατικό” καθεστώς που ήταν, φυσικά, ολιγαρχικό και που θεωρήθηκε, εξ ίσου φυσικά, ως το ποθούμενο όραμα του αγώνα. Δεν υπήρχε μέτρο σύγκρισης και η κριτική επικεντρώθηκε σε επί μέρους γεγονότα (π.χ. αρμοδιότητες του Προέδρου) και όχι στην ουσία.

Για ποιο πράγμα γκρινιάζω;

Μα για τη “δημοκρατία” μας φυσικά που στην πρώτη σκληρή δοκιμασία απέδειξε πόσο λίγη ήταν και είναι.

Μια κυβέρνηση αποφασισμένη να ενεργήσει σε βάρος του λαού που την εξέλεξε και πεπεισμένη ότι κάνει το σωστό (δικαιολογία η κρίση), κι ένας πολιτικός μαέστρος στις περιγραφές του συντάγματος και της νομιμότητας που απορρέει από αυτό (Βενιζέλος), ήταν αρκετοί για να κουρελιάσουν κάθε έννοια δημοκρατίας μέσα σε 4-5 χρόνια.

Λένε πως η δημοκρατία είναι προβληματικό καθεστώς αλλά το καλύτερο από τα υπάρχοντα. Δεν θα διαφωνήσω. Το πρόβλημα είναι ότι τα υπάρχοντα προφανώς δεν φτάνουν για πρότυπα και πρέπει να κοιτάξουμε στα μάτια την αλήθεια και να αναζητήσουμε την πραγματική δημοκρατία.

Οι αναρχικοί και οι αυτόνομοι, θεωρούν πως η άμεση δημοκρατία είναι δυνατή. Θα ψηφίζουμε σε κάθε γειτονιά, λένε. Και πως θα διοικείται το κράτος; Πως θα προκύπτει ο υπουργός των εξωτερικών ή της οικονομίας; Εύκολα ερωτήματα που δύσκολα βρίσκουν απαντήσεις από τις συνελεύσεις της γειτονιάς.

Σαν συμβολή στον διάλογο που πρέπει κάποτε να γίνει θα παραθέσω μερικά αποσπάσματα από τα βιβλία του Αλέξανδρου Κόντου, ενός ανθρώπου που μελέτησε το θέμα πολύ και σε βάθος για μια ζωή. Ισχυρίζεται πως μόνο το αθηναϊκό πολίτευμα (και το ελληνικό κατ’ επέκταση) ήταν δημοκρατία. Το κλειδί που ξεχωρίζει την δημοκρατία από τις ολιγαρχίες ή τις μοναρχίες, είναι η ΚΛΗΡΩΣΗ. Όταν ολόκληρος ο λαός μετέχει της εξουσίας (και αυτό εξασφαλίζει η κλήρωση) τότε έχουμε Δημοκρατία. Οι εκλογές εξασφαλίζουν μόνο τις Ολιγαρχίες και στην καλύτερη περίπτωση δίνουν συρρικνωμένες δημοκρατίες που εύκολα μετατρέπονται σε ολιγαρχίες (όπως στην περίπτωσή μας, καλή ώρα).

Λέει λοιπόν  ο κ. Αλέξανδρος Κόντος:

ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ, ΚΟΙΝΟΒΟΥΛΕΥΤΙΣΜΟΣ, ΣΟΣΙΑΛΙΣΜΟΣ

Ας έχουμε πρώτα κατά νου πως οι τρόποι διακυβέρνησης, παρά τα πολυποίκιλα ονόματά τους, είναι όλοι κι όλοι τρεις: Δημοκρατία, Ολιγαρχία, Μοναρχία. Αυτό μας κατέγραψαν οι πρόγονοι από τον Ηρόδοτο μέχρι τον Πλάτωνα και τον Αριστοτέλη. Μόνο όμως η Δημοκρατία είναι δυνατό να χαρακτηριστεί πολίτευμα, γιατί μόνο αυτή διαμορφώνει πολίτες και πολίτιδες. Τα άλλα δύο κυβερνητικά σχήματα μόνο καθεστώτα είναι δυνατό να χαρακτηριστούν κι όχι πολιτεύματα, γιατί δε διαμορφώνουν πολίτες, αλλά πειθαναγκάζουν τους ανθρώπους να γίνονται υπήκοοι, με τη δυνατότητα να γίνονται άλλοτε περισσότερο υπάκουοι κι άλλοτε λιγότερο υπάκουοι. Ο άνθρωπος όμως δεν είναι έμβιο υπήκοο αλλά πολιτικό έμβιο, «πολιτικὸν ζῷον» κατά τη γνωστή ρήση του Αριστοτέλη. Κι όσο για τη Δημοκρατία είναι μόνο μία και χωρίς επίθετα. Οι διάφοροι επιθετικοί προσδιορισμοί το μόνο που κάνουν είναι να καταδεικνύουν πως αυτός που τους χρησιμοποιεί, στην ουσία δε γνωρίζει τη Δημοκρατία.

Θα πρέπει να γίνει κατανοητό πως ο Κοινοβουλευτισμός και ο Σοσιαλισμός είναι κι αυτοί πολιτειακές παραλλαγές ολιγαρχικές, είναι καθεστώτα όχι πολιτεύματα, παρά την κατάχρηση της λέξης «δημοκρατία» και των παραγώγων της, που κάνουν οι υπέρμαχοί τους. Ο Κοινοβουλευτισμός και ο Σοσιαλισμός, όπως και κάθε άλλο και με όποιο όνομα μοναρχο-ολιγαρχικό καθεστώς, καθιερώνει τον επαγγελματισμό στην εξουσία και χωρίζει τους ανθρώπους σε άρχοντες και αρχόμενους. Ο επαγγελματισμός στην εξουσία με βάση την εκλογή και το διορισμό είναι το θεμέλιο των μοναρχο-ολιγαρχικών πολιτευμάτων. Στα μοναρχο-ολιγαρχικά καθεστώτα υπάρχουν πλήθος κοινωνικο-πολιτικών ομάδων, που ικανοποιούν τη δίψα για εξουσία πολλών μοναρχο-ολιγαρχικών μελών της κοινωνίας. Τα κόμματα, τα σωματεία, οι κάθε είδους σύλλογοι, τα θρησκεύματα, είναι μοναρχο-ολιγαρχικά εξουσιαστικά σχήματα, είναι μοναρχο-ολιγαρχικές κοινωνικο-πολιτικές ομάδες-πηγές εξουσίας, που χωρίζουν την κοινωνία σε  άρχοντες και αρχόμενους.

Δημοκρατία υπήρξε μόνο στην αρχαία Ελλάδα κι όχι παντού. Θεμελιώδης θεσμός της ήταν η ανάδειξη των αξιωματούχων με κλήρωση κι ας καταθλίβεται γι’ αυτό ο φίλος μου ο Αντώνης (όχι ο Σαμαράς, άλλος). Οι 30.000 πολίτες Αθηναίοι κλήρωναν από ανάμεσά τους 20.000 συμπολίτες τους στα διάφορα αξιώματα. Αιρετοί ήσαν μόνο 50. Ας κάνει κάποιος τις μαθηματικές πράξεις για να βρεθεί το ποσοστό. Αντώνη, βάλε κάτω τα Μαθηματικά σου. Και ποιο ήταν το αποτέλεσμα του δημοκρατικού πολιτεύματος; Ο Ελληνικός Πολιτισμός. Στη Δημοκρατία δεν υπήρχαν ούτε κόμματα, ούτε συνδικάτα, ούτε άλλοι σύλλογοι και κοινωνικο-πολιτικές ομάδες-πηγές εξουσίας. Στη Δημοκρατία υπήρχε μια και μόνη ομάδα-πηγή εξουσίας: ο Δήμος. Σ’ αυτόν ανήκαν όλοι και με κλήρωση αναλάμβαναν κάποιο αξίωμα. Ποτέ το ίδιο πρόσωπο δεν ξανάπαιρνε το ίδιο αξίωμα. Ο διαχωρισμός σε άρχοντες και αρχόμενους ήταν άγνωστος στην Αθήνα. Το ίδιο και στη Σπάρτη: ποτέ το ίδιο πρόσωπο δεν ξαναέγινε Έφορος.

Η φιλοσοφία της Δημοκρατίας θέλει τον άρχοντα μη προβλέψιμο και μη επαγγελματία Η εκλογή σήμερα συνεπάγεται τον επαγγελματισμό λίγων και των ίδιων οικογενειών στην εξουσία και συνεπάγεται και την πρόβλεψη για το ποιοι θα είναι αξιωματούχοι. Η πρόβλεψη των αρχόντων όμως τους κάνει διαφθόριμους και χωρίζει την κοινωνία σε άρχοντες και αρχόμενους.

Κι ακόμα. Η πρόβλεψη των πολιτειακών ταγών, η πρόβλεψη στην Πολιτική, συνεπάγεται και το απρόβλεπτο της Οικονομίας, δηλαδή συνεπάγεται το θεσμό της Ελεύθερης Αγοράς.  Ο θεσμός της Ελεύθερης Αγοράς, δηλαδή ο νόμος της προσφοράς και της ζήτησης, είναι νόμος καθαρά μοναρχο-ολιγαρχικός. Το γεγονός και μόνο πως ο Κοινοβουλευτισμός και ο Σοσιαλισμός ανέχονται την Ελεύθερη Αγορά, καταδεικνύουν πως πρόκειται για μοναρχο-ολιγαρχικά συστήματα διακυβέρνησης,

Στη Δημοκρατία οι άρχοντες είναι μη προβλέψιμοι εξαιτίας του θεσμού της κλήρωσης και γι’ αυτό δύσκολα διαφθείρονται. Κι όσο οι άρχοντες είναι μη προβλέψιμοι, τόσο προβλέψιμη είναι η Οικονομία. Ας το επαναλάβουμε: στη Δημοκρατία δεν ισχύει ο θεσμός της Ελεύθερης Αγοράς.

Η φιλοσοφία της Δημοκρατίας θέλει να ασκείται η εξουσία από όλο το Δήμο-Λαό, όλος ο Δήμος-Λαός πρέπει να περνά από όσο περισσότερα  αξιώματα γίνεται, γιατί η εξουσία είναι σχολείο από το οποίο πρέπει να περνάν όσο το δυνατό περισσότεροι πολίτες και πολίτιδες. Αυτό διασφαλίζεται μόνο με την κλήρωση. Έτσι στη Δημοκρατία δεν υπάρχει η διαφοροποίηση άρχοντες-αρχόμενοι.

Στην αρχαία Αθήνα, ας το επαναλάβουμε κι ας μην αρέσει στο φίλο μου τον Αντώνη, σε 20.000 αξιωματούχους μόνο οι 50 ήσαν αιρετοί, όλοι οι άλλοι ήσαν κληρωτοί. Κι έτσι η Αθήνα και η Ελλάδα μεγαλούργησαν.

Αν μιλάμε για Δημοκρατία και δεν αναφερόμαστε στο θεσμό της κλήρωσης είναι σα να κάνουμε σκορδαλιά χωρίς σκόρδο.

Εμείς εδώ στην Ελλάδα εφεύραμε τη Δημοκρατία, το μόνο, όπως ειπώθηκε, πολίτευμα κι εξαιτίας της και για κανένα άλλο λόγο άνθισε ο Ελληνικός Πολιτισμός, το Ελληνικό Θαύμα. Οποιοσδήποτε λαός θα έφτανε σε παρόμοια αποτελέσματα, αν ζούσε με Δημοκρατία. Εμείς εδώ στην Ελλάδα πάντως δε χρειαζόμαστε κανένα άλλο πολίτευμα.

Υπάρχουν τρεις βασικές ρήσεις που περιγράφουν το ελληνικό, το δημοκρατικό πολίτευμα.

1. Δημοκρατικόν τὸ κληρωτὰς εἶναι τὰς ἀρχάς, τὸ δ’ αἱρετὰς ὀλιγαρχικόν» (Αριστοτέλης, Πολιτικά, Δ, 1294β 8-9)

[Είναι δημοκρατικό το να είναι οι αρχές κληρωτές, το να είναι αιρετές είναι ολιγαρχικό.]

2. «Χρώμεθα πολιτείᾳ οὐ ζηλούσῃ τοὺς τῶν πέλας νόμους, παράδειγμα δὲ μᾶλλον αὐτοὶ ὄντες τινὶ ἢ μιμούμενοι ἑτέρους· καὶ ὄνομα μὲν διὰ τὸ μὴ ἐς ὀλίγους ἀλλ’ ἐς πλείονας οἰκεῖν δημοκρατία κέκληται.» (Θουκ. Β, 37, 1) [Γιατί χρησιμοποιούμε πολίτευμα που δε ζηλεύει τους νόμους των γειτόνων, παράδειγμα αντίθετα όντας μάλλον εμείς οι ίδιοι σε κάποιον παρά μιμητές άλλων· και τ’ όνομά του, επειδή η διοίκηση δεν είναι σε λίγους αλλά σε περισσότερους, έχει κληθεί: Δ η μ ο κ ρ α τ ί α.]

3. «Καὶ μᾶλλον Ἕλληνας καλεῖσθαι τοὺς τῆς παιδεύσεως τῆς ἡμετέρας ἢ τοὺς τῆς κοινῆς φύσεως μετέχοντας.» (Ισοκράτης, Πανηγυρικός, 50, 6-8) [Και περισσότερο αποκαλούνται Έλληνες αυτοί που μετέχουν στη δική μας [την αθηναϊκή (όχι γενικά ελληνική αλλά), τη δημοκρατική, ο Ισοκράτης ήταν Αθηναίος] παιδεία παρά στην κοινή φύση, καταγωγή, φύτρα.]

Ουσιαστικά ο Ισοκράτης εκφράζει ρητά και κατηγορηματικά πως οι Έλληνες δεν είναι φυλή αλλά πολίτευμα, δημοκρατικό βέβαια. Η ρήση αυτή του Ισοκράτη είναι παράλληλη με το θεσμό να μετέχουν στους Πανελλήνιους Αγώνες και συνεπώς να θεωρούνται Έλληνες μόνον όσοι τηρούσαν τους εξής βασικούς πολιτειακούς όρους: 1) να έχουν ανώτατο πολιτειακό όργανο την Εκκλησία του Δήμου και 2) οι άρχοντες να είναι κυρίως ενιαύσιοι και μη επαναλήψιμοι. Αυτές οι δύο πολιτειακές αρχές τηρούνταν τόσο στην Αθήνα όσο και στη Σπάρτη. Κι όταν γνωρίζουμε τί γινόταν στην Αθήνα και στη Σπάρτη, γνωρίζουμε τί γινόταν σε όλο τον Ελληνισμό.

Αν οι αρχαίοι Έλληνες είχαν αυτές τις αρχές, δε φταίει ο φιλαλήθης ιστορικός, όταν τις επισημαίνει. Κι αν η Μακεδονική Μοναρχία βοηθημένη από τις πράξεις και τις παραλείψεις κι άλλων μοναρχο-ολιγαρχικών Ελλήνων και ξένων στάθηκε ο νεκροθάφτης της Δημοκρατίας, πάλι δε φταίει ο φιλαλήθης ιστορικός, όταν το επισημαίνει.

Η ενδελεχής χρήση των τριών δημοκρατικών αποσπασμάτων θα εξαλείψει κάθε προσπάθεια υπονόμευσης πως υπάρχει ξενική επήρεια. Γιατί κανένας μη Έλληνας μέχρι τώρα δεν έχει μπορέσει να κατανοήσει τις δυνατότητες του δημοκρατικού πολιτεύματος

Ας το ξαναπούμε. Η εξουσία είναι σχολείο από το οποίο πρέπει να περνάν όσο το δυνατό περισσότεροι πολίτες και πολίτιδες.

Η Πυθία, όταν ρωτήθηκε ποιοι πρέπει να ασχολούνται με την Πολιτική, απάντησε μονολεκτικά: «Οπισθοπύγωνες.»

Άμα όμως κάποιος ήθελε μονιμότητα στην εξουσία οι Έλληνες τον ονόμαζαν τύραννο και κατά το Θαλή το Μιλήσιο «το παραδοξότατον» είναι «γέρων τύραννος», γιατί οι Έλληνες τους τυράννους συνήθως δεν τους άφηναν να γεράσουν, τους απέκτειναν όσο γρηγορότερα μπορούσαν. Οι τυραννοκτόνοι ήσαν τα πιο τιμώμενα πρόσωπα, όπως ο Αρμόδιος και ο Αριστογείτονας.

Αν θέλουμε κάτι το ελληνικό, ας κοιτάξουμε τη Δημοκρατία κι ας αφήσουμε τον Κοινοβουλευτισμό και το Σοσιαλισμό στους μοναρχο-ολιγαρχικούς και τους επαγγελματίες της εξουσίας. Και, για να μην υπάρξει καμιά παρεξήγηση: από τα σύγχρονα πολιτεύματα το καλύτερο είναι ο Κοινοβουλευτισμός δυτικού τύπου. Όμως ο οποιοσδήποτε Κοινοβουλευτισμός δεν είναι Δημοκρατία.

Για την ισότητα των δύο φύλων.

Να επιδιωχθεί η ισότητα των δύο φύλων σε όλα τα κέντρα αποφάσεων.

Με νόμο να παίρνουν τα ανήλικα αγόρια το επώνυμο και το θρήσκευμα της μητέρας, όταν εκείνη ήταν ανύπαντρη και τα ανήλικα κορίτσια το επώνυμο και το θρήσκευμα του πατέρα, όταν εκείνος ήταν ανύμφευτος. Φυσικά μετά την ενηλικίωσή τους θα κάνουν ό,τι θέλουν.

Να προωθούνται οι μικτοί γάμοι και να ευνοείται η προσχώρηση στην Ελληνική Ορθοδοξία ή στην Αρχαιο-Ελληνική Θρησκεία για όσους θρησκεύονται.

Να επικροτείται και να επιδιώκεται ο ίσος αριθμός ιερέων και ιερειών σε όλα τα θρησκεύματα, καθώς και ο γάμος των ιερωμένων. Δε θα υπάρξει ποτέ πραγματική ισότητα των δύο φύλων, αν ο πάπας και οι πατριάρχες δεν είναι μια φορά άντρας και μια φορά γυναίκα.

Να γίνει προσπάθεια να περάσουμε σταδιακά και ειρηνικά από το τρέχον αγγλοσαξονικό πολίτευμα του Κοινοβουλευτισμού (που ουσιαστικά είναι Συρρικνωμένη Μοναρχία) στο ελληνικό της Δημοκρατίας.

1) Για τώρα.

Να διδάσκεται στα σχολεία πως ο θεμελιώδης θεσμός της Δημοκρατίας είναι η κλήρωση των αξιωματούχων (βουλευτών, δικαστών, διοικητικών υπαλλήλων), ενώ η εκλογή είναι ο θεμελιώδης θεσμός της Ολιγαρχίας και της Μοναρχίας.

Να αναδείχνονται οι μαθητικές κοινότητες με κλήρωση και όχι με εκλογές. Η θητεία τους να είναι μισή σχολική χρονιά, έτσι ώστε να περνάνε από τις μαθητικές κοινότητες όσο το δυνατό περισσότεροι/ες μαθητές/τριες. Ο κληρωμένος/η δεν ξανακληρώνεται ποτέ σ’ όλη τη διάρκεια της φοίτησης του γυμνασίου ή του λυκείου εκτός αν αρχίζει καινούργιος γύρος. Κάτι ανάλογο να γίνεται και στα δημοτικά..

Να αποσυρθεί η Πολιτεία του Πλάτωνα από τα σχολεία και να διδάσκεται η Αθηναίων Πολιτεία του Αριστοτέλη.

Η Πολιτεία του Πλάτωνα είναι κείμενο με θέσεις ολιγαρχικές και φασιστίζουσες και δεν πραγματοποιήθηκε ποτέ ευτυχώς, ενώ η Αθηναίων Πολιτεία του Αριστοτέλη είναι το κύριο κείμενο διδαχής της Δημοκρατίας.

Να ενεργοποιηθεί ο θεσμός του Δημοψηφίσματος και να επικυρώνεται η εκάστοτε Αναθεώρηση του Συντάγματος με Δημοψήφισμα.       

Η τριττή (κατ’ Αριστοτέλη) διάκριση των μορίων του πολιτεύματος (Νομοθετικό, Δικανικό, Αρχικό) να υπάρχει και μέσα στα κόμματα.

Να πάψει να διδάσκεται στα Πανεπιστήμια πως η τριττή διάκριση των λειτουργιών του πολιτεύματος είναι εφεύρεση του Μοντεσκέ, αλλά πως υπήρχε ήδη στην Αρχαία Ελλάδα. Ο Μοντεσκέ την πήρε από τον Πλάτωνα και τον Αριστοτέλη. (Κάποια άλλη στιγμή θα αναφέρω το απόσπασμα του Πλάτωνα και το απόσπασμα του Αριστοτέλη που οδήγησαν τον Μοντεσκέ να γράψει για την τριττή διάκριση των λειτουργιών του πολιτεύματος.)

Η αρχηγία του Κόμματος (Αρχικό-Εκτελεστικό) να είναι ενιαύσια, τριαδική, αιρετή και επαναλήψιμη. Στην τριαδική αρχηγία να εκπροσωπούνται πάντα και τα δύο φύλα εναλλακτικά: τη μια χρονιά δύο άντρες μία γυναίκα, την επόμενη δύο γυναίκες ένας άντρας.

Τα άλλα αξιώματα (Αρχικό-Εκτελεστικό) να είναι ενιαύσια, κληρωτά και μη επαναλήψιμα.

Να υπάρχει κληρωτό Πειθαρχικό Συμβούλιο (Δικανικό) για κάθε περίπτωση (στέρηση της ιδιότητας του μέλους ή οτιδήποτε άλλο, άμα χρειασθεί. Δεν υπάρχει καμία δικαιοδοσία της τριαδικής αρχηγίας Στο κληρωτό Πειθαρχικό μπορεί να καταφύγει οποιοδήποτε μέλος εγγραμμένο και οικονομικά τακτοποιημένο.

Το Καταστατικό του Κόμματος (Νομοθετικό) ψηφίζεται από όσο το δυνατό περισσότερα μέλη εγγραμμένα και οικονομικά τακτοποιημένα, ακόμα και με αλληλογραφία, μετά βέβαια από ανάλογη συζήτηση και ενημέρωση.

Να αφαιρεθεί το δικαίωμα από την τριαδική αρχηγία του κυβερνώντος κόμματος να προκηρύσσει εκλογές κατά το δοκούν.

Να καθιερωθεί συνταγματικά να γίνονται εκλογές κάθε δεύτερο Ιανουάριο.

Ουσιαστικά πρέπει να αφαιρεθούν από τους αρχηγούς των κομμάτων οι μοναρχικές αρμοδιότητες.

Αναθεώρηση του Συντάγματος και να εγγραφούν σ’ αυτό και τα άρθρα 57, 58, 64 και 131 του Συντάγματος της Τροιζήνας.

Τα επίμαχα άρθρα του Συντάγματος της Τροιζήνας

Άρθρο 57. Οι Αντιπρόσωποι (δηλαδή οι βουλευτές) εκλέγονται δια τρία έτη· το τριτημόριον αυτών αλλάζει κατ’ έτος· το πρώτον και το δεύτερον έτος η αλλαγή γίνεται δια κλήρου.

Άρθρο 58. Ο αυτός δεν δύναται να εκλεχθεί Αντιπρόσωπος εις δύο κατά συνέχεια περιόδους.

Άρθρο 64. Τα μέλη της Βουλής λαμβάνουσι τον τεταγμένον μισθόν από το Εθνικόν Ταμείον, ενόσω είναι παρόντα, όπου η Βουλή συνεδριάζει· και όλον μεν, όσον καιρόν διαρκεί η Σύνοδος· τον ήμισυν δε, μετά την παύσιν αυτής.

Άρθρο 131. Οι Γραμματείς (δηλ. οι Υπουργοί) της Επικρατείας (δηλ. του Κράτους) είναι υπεύθυνοι και κατηγορούνται έμπροσθεν της Βουλής διά προδοσίαν, κατάχρησιν δημοσίων χρημάτων και δι’ υπογραφήν των εις διάταγμα αντιβαίνον εις τους θεμελιώδεις νόμους.

Με βάση τα άρθρα 57-58: να επιδιωχθεί η αποεπαγγελματοποίηση της βουλευτείας, του βουλευτιλικιού. Το βουλευτιλίκι να είναι για ένα μόνο χρόνο, όπως ήδη έχει ειπωθεί, και να μη στοιχειοθετείται συνταξιοληπτικό δικαίωμα.

2) Για το άμεσο μέλλον.

Σταδιακή αποεπαγγελματοποίηση του Δικανικού. Λαϊκοί κληρωτοί δικαστές παντού. Τα πρώτα χρόνια να υπάρχει κάποιος επαγγελματίας δικαστής χωρίς δικαίωμα ψήφου, για να διευθετεί τα δικονομικά.

Όταν όλοι οι δικαστές γίνουν λαϊκοί κληρωτοί, να μη στοιχειοθετείται συνταξιοληπτικό δικαίωμα.

Πολιτικός γάμος υποχρεωτικός.

Χωρισμός Κράτους Εκκλησίας.

3) Για το εγγύς μέλλον

Ονοματοδοσία υποχρεωτική.

Πειραματική μικρή (30.000-50.000 κάτοικοι μαζί με τους ξένους) πόλη. Η πόλη δε μεγαλώνει, αλλά σχηματίζονται καινούργιες, αν αυξηθεί ο πληθυσμός.

Η πόλη αυτή θα κυβερνιέται όπως η αρχαία Αθήνα.

4) Για το απώτατο μέλλον

Να ιδρυθούν πολλές ισοπληθείς πόλεις. Όλη η Ελλάδα να ισομοιραστεί σε 415 πόλεις ισοπληθείς, που θα κυβερνιόνται όπως η αρχαία Αθήνα. Μικρότερες οικιστικές μονάδες βέβαια δε θα καταργούνται, απλώς θα ενθαρρύνεται η προσέλευση στις ισοπληθείς πόλεις.

Η Πολιτική δεν είναι επάγγελμα αλλά λειτούργημα που πρέπει να τελείται από όλες τις πολίτιδες και όλους τους πολίτες.

Η Δημοκρατία είναι το φώς, είναι η μόνη λύση για την Ανθρωπότητα. Όμως τη Δημοκρατία μόνο η Ελλάδα γνώρισε γι’ αυτό μόνο από την Ελλάδα μπορεί να προέλθει φως.

Με τη Δημοκρατία η Ελλάδα μεγαλούργησε. Με τη Δημοκρατία θα ξαναμεγαλουργήσει.

5) Σειρά μέτρων για τη διάδοση της Ελληνικής Γλώσσας και πολιτιστική επίθεση.

Μαθήματα αρχαίων ελληνικών δωρεάν για εθελοντές ενήλικες.

Όσοι ξένοι και ομογενείς μαθαίνουν Αρχαία ή Νέα Ελληνικά, να γίνονται δεκτοί ώστε να περνάν διακοπές στην Ελλάδα με μειωμένες τιμές και να τους γίνονται μαθήματα Νέων Ελληνικών.

Σε συμφωνία με τους εφοπλιστές να γίνονται μαθήματα Νέων Ελληνικών στα πληρώματα των εμπορικών πλοίων ελληνικής ιδιοκτησίας.

Διαβήματα ώστε να καταργηθεί η ερασμιακή προφορά των Αρχαίων Ελληνικών στα διάφορα ιδρύματα του Εξωτερικού, όπου αυτά διδάσκονται.

Να μεταφραστούν και στα Νέα Ελληνικά οι υπότιτλοι των ελληνικών εκθεμάτων στα διάφορα μουσεία του Εξωτερικού.

Να γραφεί και στα Νέα Ελληνικά η επιγραφή που βρίσκεται στην προκυμαία της Μασσαλίας και λέει πως εκεί έφτασαν οι Φωκαείς, για να διαδώσουν τον πολιτισμό στη Δύση.

Να γίνει εικονική πραγματικότητα των απανταχού αρχαίων ελληνικών θεάτρων και κατασκευή τους σε προπλάσματα, όπως γίνεται ήδη με τα αγάλματα, ώστε να αγοράζονται και να στολίζουν τα σπίτια των αγοραστών.

Η Πολιτική δεν είναι επάγγελμα αλλά λειτούργημα που πρέπει να τελείται από όλες τις πολίτιδες και όλους τους πολίτες ή από όσο το δυνατό περισσότερους κι όχι πάντα τους ίδιους.

Η Δημοκρατία είναι το φως, είναι η μόνη λύση για την Ανθρωπότητα. Όμως τη Δημοκρατία μόνο η Ελλάδα τη γνώρισε γι’ αυτό μόνο από την Ελλάδα μπορεί να προέλθει πάλι και η Δημοκρατία και το φως.

Εξαιτίας της Δημοκρατίας η Ελλάδα μεγαλούργησε. Με τη Δημοκρατία θα ξαναμεγαλουργήσει.

Το παρελθόν της Ελλάδας είναι το μέλλον της ανθρωπότητας.

Α. Κ.