Καθώς στενεύουν τα περιθώρια όλο και πληθαίνουν οι αναλύσεις των σχολιαστών. Στα κανάλια της τηλεόρασης και του ραδιοφώνου στην έντυπη δημοσιογραφία, παντού, λέγονται και ξαναλέγονται τα ίδια πράγματα. Κι αφού όλα έχουν ειπωθεί, αναμασούν και επιλέγουν οι επόμενοι μερικά από τον έναν και μερικά από τον άλλον εκ των προηγηθέντων σχολιαστών αυξάνοντας το πλήθος των κοινοτυπιών που ακούμε καθημερινά ( ... αν ακούμε ...). Μέσα σε αυτό το πλήθος χάνονται πλέον και κάποιες πιο φρέσκες ιδέες ή κάποιες πραγματικά ενδιαφέρουσες πληροφορίες.
Τι θα κάνει ο Σύριζα αν τον στριμώξουν εντελώς και δεν τον αφήσουν να πάρει ανάσα απορρίπτοντας ό,τι κι αν προτείνει, ό,τι κι αν δεχτεί, όποια υποχώρηση κι αν κάνει; Ο Σύριζα έχει πει "δημοψήφισμα" και ο Σόιμπλε συμφώνησε. Μα το δημοψήφισμα πιο πολλά προβλήματα δημιουργεί παρά επιλύει, και τα περισσότερα τα δημιουργεί στους Ευρωπαίους, καθώς επιτρέπει σε ένα εκλογικό σώμα που δεν το ελέγχουν (απολύτα) να πάρει αποφάσεις κρίσιμες για το δικό τους μέλλον.
Αν βγει -ας πούμε- σαν αποτέλεσμα ένα "ναι στην Ευρώπη κι ας τα θέλει όλα", τότε πως θα κυβερνήσει ο Σύριζα; Θα χάσει τους βουλευτές του και θα πάρει δανεικούς από το Ποτάμι; Αυτό ξεχάστε το! Κι αν φύγει ο Σύριζα (ας πούμε με εκλογές) ποιος θα κυβερνήσει και με ποιο πρόγραμμα; Η ΝΔ με την "πιστωτική γραμμή στήριξης"; Θα δεχτεί ο ελληνικός λαός να γίνει δουλικό της κακιάς συμφοράς; Δεν το νομίζω ...! Πάντως η ΕΕ θα μπορεί να πανηγυρίσει ότι υπάρχει ΕΝΑΣ ΛΑΟΣ που την αποδέχεται κι ας είναι όπως είναι! ... αυτό θα αποτελέσει πραγματική ένεση αισιοδοξίας και ζωής για τον Σόιμπλε και την πολιτική ελίτ που εκπροσωπεί.
Αν όμως το δημοψήφισμα γίνει στη βάση "Τσίπρας ή Σόιμπλε;" και βγει αποτέλεσμα "όχι στην Ευρώπη υπό αυτές τις συνθήκες" τότε πως θα ξαναμαζευτεί το πράγμα ώστε να μην διαλύσει η Ευρωζώνη; Με την Μαρί Λεπέν να έρχεται ακάθεκτη σε ένα-δυο χρόνια στη Γαλλία κρατώντας ένα τεράστιο "όχι στην Ευρώπη" και με τη Βρετανία να έχει δεσμευτεί σε δημοψήφισμα το 2017 με την κοινή της γνώμη να είναι αρνητική στην γερμανοκρατούμενη Ευρώπη, ποια ΕΕ και ποια Ευρωζώνη θα υπάρχουν σε λίγα χρόνια, αν η Ελλάδα ξεκινήσει να ξετυλίγει το νήμα του πουλόβερ;
Από την πλευρά μας έχουμε να αναρωτηθούμε αν μας συμφέρει με ευρώ στο χέρι κι ας μειώνεται συνεχώς το βιοτικό μας επίπεδο και η ποιότητα της ζωής μας ή με το εθνικό νόμισμα (τη δραχμή) και μερικά δύσκολα χρόνια (λένε για ένα ως δύο το πολύ) με την προοπτική να βγούμε πολλαπλά κερδισμένοι σαν χώρα και σαν πολίτες αργότερα.
Οι φόβοι μας, η αισιοδοξία μας, τα λάθη και τα σωστά μας θα καθορίσουν το μέλλον μας. Όμως η Ευρώπη για ποιο λόγο να μπλέξει σε μια περιπέτεια που αν πετύχει δεν θα κερδίσει τίποτε κι αν αποτύχει κινδυνεύει να τα χάσει όλα; Γιατί να επιτρέψει μια διαδικασία που άλλοι (οι Έλληνες) θα καθορίσουν εν πολλοίς το δικό της μέλλον;
Βεβαίως ο Σόιμπλε δεν είναι τυχαίος. Για να βγαίνει με τέτοια σιγουριά και τέτοια αλαζονεία και να επιζητεί το δημοψήφισμα για να μας καθυποτάξει πλήρως ή να μας πετάξει έξω (και το ένα και το άλλο του κάνουν) πάει να πει πως τα έχει μετρήσει καλά. Κυρίως πρέπει να έχει καταλήξει στο συμπέρασμα ότι αν ο Σύριζα δεν υποχωρήσει στα κυριότερα σημεία της πολιτικής που θέλει να επιβάλει σε όλη την Ευρώπη (εργασιακά, ασφαλιστικό είναι οι πυλώνες αυτής της πολιτικής), τότε ο Σύριζα και η Ελλάδα μαζί του "πρέπει να πεθάνουν". Αδιαφορώντας για τα γεωπολιτικά επιχειρήματα θέλει να δημιουργήσει τετελεσμένα στις ΗΠΑ και την Κομισιόν (που δεν θέλουν την Ελλάδα εκτός Ευρώπης) και στην Μέρκελ που δείχνει να αλληθωρίζει προς το μέρος τους.
Ο Σύριζα και η κυρίως διαπραγματευτική του ομάδα (Τσίπρας, Βαρουφάκης, Κοτζιάς, Καμένος κλπ) φαίνεται ότι βλέπουν και το τυρί (δημοψήφισμα) και τη φάκα. Δεν δίστασαν να κάνουν πράξη το "ανάμεσα σε ΔΝΤ και μισθούς-συντάξεις εγώ πληρώνω μισθούς και συντάξεις". Το ΔΝΤ είχε διαρρεύσει εδώ και δέκα μέρες περίπου ότι αν δεν πληρωθεί μια δόση δεν χάθηκε κι ο κόσμος. Μετά βρήκε καλύτερο πρόσχημα και αυτοπληρώθηκε. Ξέρει πάντως ότι τα ψέματα τελείωσαν. Δεν θα πληρωθεί χρέος αν δεν δώσει τα σχετικά χρήματα η ΕΚΤ, ούτε η ΕΚΤ θα πάρει λεφτά αν δεν πληρώσει η ίδια τον εαυτό της. Αυτό η ελληνική πλευρά το έκανε σαφές. και μίλησε για δημοψήφισμα υπενθυμίζοντας ότι παρά την αισιοδοξία του Σόιμπλε το πουλόβερ θα αρχίσει να ξηλώνεται από εδώ, από την Ελλάδα.
Όσο ο Σόιμπλε μας αντιμετωπίζει περήφανα και αγέρωχα σαν να είμαστε ποντίκια πιασμένα στη φάκα, τόσο κάποιοι άλλοι παίκτες στο διεθνές σκηνικό νιώθουν να τους σηκώνεται η τρίχα.
Όσο ο Σκάι και ο Στουρνάρας ανησυχούν για τα δεινά που επισωρεύει η διακυβέρνηση Σύριζα στην οικονομία της χώρας και τις σχέσεις της με τους εταίρους, τόσο τρίβουν κάποιοι τα χέρια τους περιμένοντας τη στιγμή που μόνοι τους -και χωρίς ανάγκη εκπροσώπων πλέον- θα μπορέσουν να πουν το από καιρό αναμενόμενο ΌΧΙ στην Γερμανία.
Όπως δείχνουν τα πράγματα, πραγματικά, ο πόλεμος είναι πολύ σοβαρό πράγμα για να το εμπιστεύεσαι στους στρατηγούς.
