Είδα το πρωί στον ΣΚΑΪ τον Φίλη, σε αντιπαράθεση με τον Νικήτα Κακλαμάνη και τον λυπήθηκα. Πάει το αγέρωχο ύφος, πάει η περηφάνια. Ίδια τα λόγια με το παρελθόν αλλά σκυμμένο πλέον το κεφάλι.
"Αφού αν φέρετε συμφωνία στη Βουλή, θα έχετε αρραγή την πλειοψηφία, τότε τι μας χρειάζεστε εμάς να σας ψηφίσουμε;" ρώτησε εύλογα ο Κακλαμάνης
"Μην το λέτε αυτό, είναι σημαντικό να δούμε τι θέση θα πάρει η αντιπολίτευση", ήταν η θλιβερή απάντηση.
Καλά, δεν υπάρχει κανείς να τους πει:
"Μην προβληματίζεστε κύριοι, δεν την θέλουμε την ψήφο σας και δεν μας νοιάζει ούτε αν συμφωνείτε ούτε αν διαφωνείτε. Εμείς θα φέρουμε -αν φέρουμε- μια συμφωνία θετική για τον λαό και θα την ψηφίσουμε μόνοι μας. Εσάς δεν σας θέλουμε. Ό,τι αγγίζετε το μαγαρίζετε, μακριά λοιπόν από εμάς!"
Γιατί δεν τους το λένε; Επειδή δεν το σκέφτηκαν; Όχι, βέβαια! Δεν τους το λένε γιατί, απλά, έχουν χάσει το "πλεονέκτημα του ηθικού" (προσοχή όχι το ηθικό πλεονέκτημα, αυτό για να χαθεί πρέπει να περάσουν 5-6 χρόνια διαφθοράς και ρουσφετιού προηγουμένως), έχουν απολέσει την ορμή τους, βρίσκονται σε εσωτερική κρίση. Δεν έχουν πια το αναγκαίο ηθικό, είναι σε κατάθλιψη!
Έχουν προφανώς διχαστεί. Ο επίσημος Σύριζα θέλει να πάρει μια συμφωνία που να μην είναι εξευτελιστική κι ας είναι βαριά για τα μέτρα του Σύριζα. Έτσι κι αλλιώς με εκείνην της ΝΔ δεν θα συγκρίνεται αφού εκείνη είχε μειώσεις μισθών, συντάξεων, διάλυση εργασιακών σχέσεων κλπ. Όμως ακόμη κι εκείνη δεν περιείχε τίποτε το φοβερό σε σχέση με όσα έχουν γίνει στην Ελλάδα τα πέντε χρόνια του μνημονίου. Υφεσιακά μέτρα ήταν αλλά δεν θα μας βύθιζαν αυτά όπως δεν θα μας σώσουν τα μέτρα της νέας συμφωνίας όποια κι αν είναι αυτή. Κατά τη γνώμη μου, κακώς μπλέχτηκε τόσο πολύ ο Σύριζα με τα δευτερεύοντα στοιχεία της διαπραγμάτευσης (την ολοκλήρωση του παλιού μνημονίου) με αποτέλεσμα να έχουν περάσει σε δεύτερη μοίρα όλα τα σημαντικά.
Έχει περάσει σε δεύτερη μοίρα η ΚΥΡΙΑ ΔΙΑΠΡΑΓΜΑΤΕΥΣΗ για το Χρέος, και για τα Πρωτογενή Ελλείμματα-Πλεονάσματα της προσεχούς δεκαετίας, επομένως και για τον τρόπο αποπληρωμής ή απομείωσης του χρέους και για την δυνατότητα να υπάρξει ανάκαμψη.
Έχει περάσει σε δεύτερη μοίρα η υπόθεση της Οικονομικής Ανασυγκρότησης,που είναι το πιο σημαντικό ζήτημα για το οποίο εκλέχτηκε ο Σύριζα. Ακόμη ούτε μια καλή περιγραφή του μοντέλου που θέλει να εγκαθιδρύσει δεν έχουμε δει.
Αντί να υπάρχει κριτική μέσα στον Σύριζα που να ζητά να αφήσουν τα δευτερεύοντα, να τελειώσουν με τις λεπτομέρειες και να δουν τα σημαντικά, υπάρχει αντίθετα μεγάλη ένταση εστιασμένη ακριβώς στα δευτερεύοντα ζητήματα της διαπραγμάτευσης του 2ου μνημονίου, αυτού που άφησε μισοτελειωμένο η ΝΔ (και το εξάρτημά της, το ΠαΣοΚ). Ήδη αύριο το Κόκκινο Δίκτυο (οι Νταβανέλος, Μηλιός κλπ.) οργανώνουν εκδήλωση στην ΕΣΗΕΑ με θέμα "Σύγκρουση με τους δανειστές τώρα". Όχι πως είναι κακό να μιλούν οι άνθρωποι και να προβληματίζονται, όμως εμένα μου μοιάζει με πίεση και μάλιστα με στενό μαρκάρισμα της ηγετικής διαπραγματευτικής ομάδας.
Μέσα σε αυτό το ζοφερό κλίμα, έχει χαθεί το ηθικό των Συριζαίων (εντάξει ... όχι όλων!). Οι απαντήσεις δίνονται με αίσθηση ενοχής ή φόβου για την εσωκομματική αντίδραση που θα προκαλέσουν και η άνεση με την οποία μιλούσαν όλοι, βέβαιοι για τον κοινό αγώνα, τους κοινούς στόχους και την μεταξύ τους αλληλεγγύη έχουν χαθεί. Μπορεί και βγαίνει ο Σαμαράς και απαιτεί από τον Σύριζα να ζητήσει "συγνώμη"!!! Βγαίνει ο Βενιζέλος και κάνει πλάκα με λογοπαίγνια!!! (τουλάχιστον αυτός τα καταφέρνει σε αυτά). Βγαίνει ακόμα και ο Σταύρος Θεοδωράκης και προσφέρεται με αίσθημα εθνικής ευθύνης. Και οι περισσότεροι Συριζαίοι βγαίνουν στα κανάλια σαν θλιμμένοι συγγενείς άλλοτε κηρύσσοντας επανάσταση κι άλλοτε μιλώντας σαν την Πυθία. Άλλος σαλπίζει την έφοδο προς τον λαό κι άλλος προς την Κόκκινη Πλατεία. Κρίμα!
Ας είμαστε ψύχραιμοι. Στην ουσία τίποτε δεν έχει αλλάξει ακόμα. Όλα είναι όπως και λίγο μετά την εκλογή του Σύριζα, από τότε που ο Βαρουφάκης εξασφάλισε τα 5 δισ.. Χάρη σε αυτά τα πέντε δισ ευρώ επιμηκύναμε τις τέσσερις με πέντε το πολύ εβδομάδες που μας έδιναν ο Σαμαράς και ο Σόιμπλε σε τέσσερις με πέντε μήνες. Από τότε ισχύουν τα ίδια επιχειρήματα, τα ίδια προβλήματα, το ίδιο σκηνικό και οι ίδιες δυνατότητες λύσης. Δηλαδή:
Το ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΟ επιχείρημα προεξοφλήθηκε όλα αυτά τα χρόνια της κρίσης. Οι Ευρωπαίοι έκαναν κινήσεις ώστε να προστατευτούν από ένα ξαφνικό ντόμινο καταρρεύσεων και δεν φοβούνται (άσχετα αν έχουν δίκιο) πια το Γκρέξιτ. Από την άλλη, οι Έλληνες χόρτασαν ψέμα και τρομοκρατία, με αποτέλεσμα να μην δίνουν πια βάση στον φόβο με τον οποίο τα μέσα ενημέρωσης προκαλούσαν τον πανικό και έκαναν το Γκρέξιτ φόβητρο. Κανείς δεν το φοβάται πια (ασχέτως αν αυτό είναι σωστό ή λάθος).
Το ΓΕΩΠΟΛΙΤΙΚΟ επιχείρημα, όμως, παραμένει σαν ο πλέον σημαντικός παράγοντας για ΟΛΟΥΣ και για τη Δύση και για την Ελλάδα.
Τους Ευρωπαίους, από πλευράς οικονομίας, δεν τους νοιάζει και τόσο να τα βρούμε. Μπορεί να κάνουν λάθος, πάντως πιστεύουν ότι δεν θα διαλυθεί η Ευρωζώνη αν αποχωρήσει η Ελλάδα. Κάποιοι έχουν σοβαρές αντιρρήσεις αλλά επικρατούν εκείνοι που θέλουν διαζύγιο. Ο λόγος όμως που αυτό το διαζύγιο είναι πολύ δύσκολο να βγει είναι γιατί υπερτερεί το ευρύτερο συμφέρον της Δύσης (δηλαδή των ΗΠΑ) να μείνει η Ελλάδα στο μαντρί και να μην αρχίσει τους (δικαιολογημένους πλέον) πειραματισμούς με Κινέζους και Ρώσους. Η επιστροφή της Ελλάδας θα τους κοστίσει πολύ περισσότερο από την παραμονή της. Γι αυτό και μέχρι την τελευταία στιγμή το σενάριο της επίτευξης συμφωνίας είναι για τους "Εταίρους μας" (λέγε με και Αμερική) το επικρατέστερο.
Για τους Έλληνες, οικονομικά, επίσης δεν μας νοιάζει να τα βρούμε. Ίσως κάνουμε λάθος αλλά είναι πλέον κοινή η αίσθηση ότι αυτό που θέλει να μας φορέσει η Ευρώπη είναι ένα κοστούμι που δεν μας κάνει. Ο μόνος τρόπος για να αποκτήσουμε απασχόληση, ανάπτυξη (με ελληνικές επιχειρήσεις) και ευημερία (σε μια διάρκεια μ2-3 χρόνων) είναι η επιστροφή στο εθνικό νόμισμα. Κάποιοι πιστεύουν (ή έχουν μάθει να παπαγαλίζουν) ότι μας περιμένει καταστροφή όμως μια αναλυτική συζήτηση εύκολα θα έπειθε τον καθένα πως καλύτερα θα ήταν να παίρναμε διαζύγιο. Ο λόγος όμως που και για εμάς το διαζύγιο είναι μια απευκτέα υπόθεση είναι και πάλι Γεωπολιτικός. Μια Ελλάδα εκτός δυτικής ομπρέλας θα ήταν ιδανικός τόπος για επάνοδο στο βαλκανικό τρελοκομείο (Σκόπια, Αλβανοί, Τούρκοι) με τις γελοίες αλλά επικίνδυνες αντιπαραθέσεις που έχουν και σοβαρό οικονομικό αντίκτυπο. Γι αυτό και μέχρι την τελευταία στιγμή το σενάριο επίτευξης συμφωνίας είναι και για την Ελλάδα επικρατέστερο.
Έτσι κι αλλιώς όλα θα κριθούν πολύ σύντομα. Όπως αυτός ο Μάιος ήταν και συνεχίζει να είναι το σκηνικό των "γουναράδικων" όπου έπεσαν, πέφτουν και θα συνεχίσουν να πέφτουν τα κορμιά, έτσι και σε διάστημα ολίγων εβδομάδων θα γνωρίζουμε τι μέλλει γενέσθαι. Στις 19 Ιουλίου όλα θα έχουν λήξει. Μάλλον με κάποιο κρίσιμο τηλεφώνημα του Ομπάμα προς όλες τις πλευρές.
