 |
| Εικοσιπέντε δραχμές της Κρητικής Πολιτείας των αρχών του 20ου αιώνα Προβάρουμε διάφορα νομίσματα ώστε να είμαστε έτοιμοι την κατάλληλη στιγμή |
Όλο και
πληθαίνουν (στα ευρωπαϊκά μέσα) οι
προειδοποιήσεις για έξοδο της Ελλάδας
από το ευρώ και όλο και περισσότερο
συζητιέται (από Ευρωπαίους πολιτικούς)
το θέμα του εθνικού νομίσματος ως της
καλύτερης λύσης για να γλυτώσει η Ευρώπη
από την Ελλάδα και η Ελλάδα από την
Ευρώπη. Με αντικατοπτρισμό, οι δηλώσεις
αυτού του είδους αναπαράγονται
θριαμβευτικά από τα εγχώρια μέσα και
τους ντόπιους πολιτικούς της άχαρης
αντιπολίτευσης.
Οι
συζητήσεις που γίνονται από τα ξένα
μέσα και τους ξένους πολιτικούς οφείλονται
στην αδυναμία τους να αποδεχτούν ότι
πάνω από την οικονομία είναι η πολιτική
και τα γεωπολιτικά συμφέροντα ενώ για
τις συζητήσεις που γίνονται στην Ελλάδα
είναι ολοφάνερο ότι οφείλονται σε
αντιπολιτευτική τύφλωση και προπαγάνδα.
Στην
ουσία οι προβλέψεις για το αν θα φύγουμε
ή όχι είναι τζούφιες και άχρηστες αφού
η παραμονή μας αποφασίστηκε οριστικά
από τις ΗΠΑ και επιβεβαιώθηκε από την
Γερμανία. Η πραγματική και μόνη συζήτηση
που θα έπρεπε να κάνουμε είναι για το
αν συμφέρει ή όχι σε εμάς τους Έλληνες
να πάμε σε εθνικό νόμισμα.
Να το
θέσω διαφορετικά. Στη συζήτηση για το
αν θα βρεθούμε ΕΚΤΟΣ ή αν θα μείνουμε
ΕΝΤΟΣ της ευρωζώνης υπάρχουν δυο κύρια
ερωτήματα. Το ΑΝ και το ΠΩΣ.
Αν μας
πετάξουν έξω, τότε προέχει το ΠΩΣ
Αν
αποφασίζουμε εμείς τότε προέχει το ΑΝ
Και τα
συζητάμε όλα αυτά ΟΧΙ ΓΙΑΤΙ ΤΙΘΕΝΤΑΙ
ΑΥΤΗ ΤΗ ΣΤΙΓΜΗ τα ερωτήματα αλλά για να
μπορέσουμε να τα θέσουμε εμείς όταν και
αν κρίνουμε ότι μας συμφέρει.
 |
| Ξένα μέσα παρουσιάζουν την πιθανότητα της δραχμής να κρύβεται πίσω από διατυπώσεις της αριστερής κυβέρνησης ότι ανάμεσα στην αθέτηση πληρωμών των Μισθωτών ή του ΔΝΤ, προτιμά να ρίξει το ΔΝΤ. Άρα ... δραχμή, καταλαβαίνουν τα τζιμάνια |
Να
ξεκαθαρίσουμε πριν από όλα κάτι:
Η
επιστροφή της Ελλάδας σε εθνικό νόμισμα
(δραχμή) αν γίνει άτακτα, απρογραμμάτιστα,
ξαφνικά και θυμωμένα, θα αποτελέσει
Αρμαγεδδώνα, δηλαδή μια πολύ
δυσάρεστη κατάσταση αν όχι καταστροφή.
Ο λόγος: Θα πάμε σε ένα νόμισμα που είναι
βέβαιο πως θα υποτιμηθεί άμεσα, αφού
δεν θα το αξιολογούν σαν ακριβό οι ξένοι,
ενώ θα χρειαστούμε κάποιο χρόνο μέχρι
να το τυπώσουμε και να το μοιράσουμε.
Επομένως θα έχουμε μια υποτίμηση
προαναγγελθείσα που σημαίνει ότι θα
αδειάσουν οι τράπεζες από καταθέσεις
και καμιά επένδυση δεν θα μπορεί να
γίνει πουθενά.
Επομένως
η ενδεχόμενη επιστροφή μας σε εθνικό
νόμισμα θα πρέπει να γίνει (αν
γίνει) προγραμματισμένα και με τάξη.
Πολλοί έχουν περιγράψει μια τέτοια
πορεία (Αλαβάνος με το Σχέδιο Β, Κατσανέβας,
Ιγγλέσης, Καζάκης κλπ.) και δεν θα
επαναλάβω τα επιχειρήματα και τα σενάριά
τους. Είναι όλες πορείες που μπορούν να
μας βγάλουν από τις δυσκολίες σε 2-3
χρόνια και να πάμε σε ανάπτυξη με εθνική
ανεξαρτησία πλέον.
Αφού τελειώσαμε με αυτό, ας ξεκαθαρίσουμε
και κάτι ακόμη:
Όλο και
περισσότεροι γίνονται αυτοί που θέλουν
να συζητήσουμε σαν κοινωνία για το
εθνικό νόμισμα. Όχι με φωνές, ολοφυρμούς
και αφορισμούς όπως κάνουν μέχρι στιγμής
τα μνημονιακά κόμματα και το Ποτάμι
(ουσιαστικά μνημονιακό είναι κι αυτό)
που προβάλουν την καταστροφή που θα
επιφέρει η δραχμή για να δικαιολογήσουν
την αδικαιολόγητη πορεία στην οποία
έβαλαν την Ελλάδα όλα αυτά τα χρόνια.
Το αίτημα για να συζητήσουμε γίνεται
από τους ανθρώπους και τους φορείς που
φοβούνται ότι με την πολιτική του ο
Σύριζα και ο Βαρουφάκης θα μας κρατήσουν
στο ευρώ και έτσι θα χαθεί οριστικά η
ευκαιρία για μια ανεξάρτητη πορεία της
εθνικής μας οικονομίας.
Είναι
ο φόβος ότι η Ελλάδα θα μπορέσει να βγει
εν μέρει από τη δύσκολη θέση και θα
καταφέρει να γίνει μια φαινομενικά
“φυσιολογική” χώρα, δηλαδή θα μπορεί
να δανείζεται από τις αγορές, ίσως να
καταφέρει κι όλας να έχει ένα καλό ρυθμό
ανάπτυξης, όμως θα παραμείνει ες αεί
αποικία χρέους και χώρα εξαρτώμενη από
την ΕΕ.
Φαίνεται
παράξενο αλλά αυτό είναι η ουσία. Με τη
ΝΔ και το ΠαΣοΚ η αποτυχία του προγράμματος
διάσωσης ήταν βέβαιη. Θα συνεχίζαμε σε
ένα κατήφορο μείωσης των εισοδημάτων
και στασιμοπληθωρισμού που θα έκαναν
αναγκαία την επάνοδο στη δραχμή και το
εθνικό νόμισμα. Τώρα, όμως, με την
διαπραγμάτευση που κάνει ο Σύριζα -και
εφ' όσον αυτή καταλήξει επιτυχώς- η
Ελλάδα θα μπορεί να προχωρήσει με το
ευρώ και να “κρύψει” τις αδυναμίες της
οικονομίας. Έτσι θα έχει χαθεί η ευκαιρία
να αλλάξει ριζικά η ελληνική οικονομία
με ένα δικό της νόμισμα και η ευκαιρία
επίσης για μια πραγματικά ανεξάρτητη
ελληνική πολιτική. Στην ουσία είναι ο
φόβος ότι μια επιτυχία του Σύριζα (των
Τσίπρα-Βαρουφάκη) θα αφήσει στα αζήτητα
τις προοπτικές που θα έδινε η επιστροφή
στην δραχμή.
Γι αυτό
χρειάζεται μια δημόσια συζήτηση για το
εθνικό νόμισμα. Για να σιγουρευτούμε
ότι αυτό που ΕΠΙΘΥΜΟΥΜΕ σαν Ελλάδα
σκληρά διαπραγματευόμενη είναι και
αυτό που πραγματικά μας ΣΥΜΦΕΡΕΙ.
Μήπως
κάνουμε λάθος και πρέπει να αλλάξουμε
ρότα;
Πότε
πρέπει να “χαιρόμαστε”, όταν ηττάται
ο Σόιμπλε και καταπίνει τη γλώσσα του;
ή όταν περνάει το δικό του και γυρίζουμε
“ταπεινωμένοι” αλλά πιο κοντά στην
δραχμή; Οι απαντήσεις σε αυτά τα ερωτήματα
δίνονται εύκολα αν κανείς έχει ξεκάθαρες
απόψεις σχετικά με το ποιο είναι το
πραγματικό συμφέρον μας. Και για να
δοθούν απαντήσεις πρέπει να τεθούν τα
ερωτήματα, άρα να γίνει η συζήτηση.
