Η ώρα για ένα μεγάλο ΟΧΙ που μπορεί να φέρει ένα αξιοπρεπές ΝΑΙ

Η στιγμή είναι κρίσιμη. Οι εξελίξεις τρέχουν καθημερινά και εγώ διάλεξα σχεδόν μια εβδομάδα τώρα να μην μιλώ και να περιμένω. Οι προβλέψεις είχαν γίνει από καιρό, τα αναμενόμενα αναλύθηκαν κι αυτά από καιρό, τώρα ήταν η ώρα των διαπραγματευτών να φτάσουν σε ένα αποτέλεσμα. 

Ωστόσο, η σημερινή παρέμβαση του ΔΝΤ που ζητά μείωση των μισθών και των συντάξεων σε άμεση συγχορδία με τις εργοδοτικές οργανώσεις της χώρας, και με την αθέλητη ή αφελή συμπαράταξη των φιλο-ευρωπαϊκών διαδηλώσεων της Αθήνας με κάνουν να θέλω να πω τη γνώμη μου.

• Από τη στιγμή που το Ευρωγκρούπ ΑΝΑΓΚΑΣΤΗΚΕ υπό την πίεση των γεγονότων και των ηγετών και της Αμερικής να πει ένα δειλό “ΟΚ” στις προτάσεις των Αθηνών αποδεχόμενο ότι αποτελούν βάση διαπραγμάτευσης, και
• από τη στιγμή που ο Σόιμπλε δεν μίλησε και η κυρία Μέρκελ είπε ένα δειλό και τραβηγμένο ψιλο-Οκέι έστω κι αν ανέφερε πάλι τους “θεσμούς”, δηλαδή το πεδίο όπου παίζει μπάλα ο Σόιμπλε, και
• από τη στιγμή που άρχισε να διαφαίνεται ότι ο Σύριζα έκανε πολλά βήματα πίσω και ότι είναι πλέον η ώρα της Ευρώπης να “παίξει μπάλα”, κατά την προσφιλή έκφραση των Ευρωπαίων που αυτή τη φορά χρησιμοποίησε ο Αλέξης Τσίπρας, και
• από τη στιγμή που έχουν αυτοεξευτελιστεί όλοι εκείνοι που απειλούν εδώ και καιρό τη χώρα μας με καταστροφή αλλά όλο και πηγαίνουν πιο εκεί τις απαιτήσεις τους και τις αυτοϊκανοποιούν χωρίς ενδοιασμούς,

νομίζω ήρθε η ώρα να πει η δική μας διαπραγματευτική ομάδα το επικίνδυνο αλλά καταλυτικό ΟΧΙ

Ένα ΟΧΙ που θα στοχεύει κατ ευθείαν στην νεοφιλελεύθερη πολιτική!

Αυτό που μας ζητούν τώρα είναι να ΜΗΝ ΚΑΤΑΝΕΜΗΘΟΥΝ τα βάρη ΔΙΚΑΙΑ και ΑΝΑΛΟΓΑ με την δυνατότητα καθενός έστω κι αν έτσι το μεγαλύτερο μέρος πηγαίνει στις επιχειρήσεις και τους πλούσιους. Ζητούν από την ελληνική κυβέρνηση να ξαναβάλει τα βάρη στους εργαζόμενους του δημοσίου και στους συνταξιούχους δημοσίου και ιδιωτικού τομέα. 
Αν είναι να πούμε ΟΧΙ γι αυτόν τον λόγο, αξίζει τον κόπο. 
Όχι για λόγους μόνο δικαιοσύνης αλλά (κυρίως) και για λόγους διαπραγματευτικούς. Παγιδεύτηκαν σε ένα κατ' αρχήν ΟΚ και τώρα θέλουν να ξεφύγουν βάζοντας δύσκολα στον Σύριζα. Τα δύσκολα όμως γυρνάνε μπούμερανγκ. Έτσι όπως όλος ο κόσμος έχει επικεντρωθεί στην ελληνική διαπραγμάτευση, έτσι όπως μέσα ενημέρωσης και σχολιαστές δεν αφήνουν τίποτε να πέσει κάτω, θα είναι πολύ δύσκολο στους Ευρωπαίους ηγέτες να εξηγήσουν πως αναστατώνουν το παγκόσμιο οικονομικό σύστημα και πυροβολούν στο κεφάλι μία χώρα απλά και μόνο γιατί ΠΙΑΝΕΙ μεν τους στόχους που θέτουν εκείνοι αλλά επιθυμεί να το κάνει με τρόπο ΚΟΙΝΩΝΙΚΑ ΔΙΚΑΙΟ (όσο δίκαιος γίνεται υπό τις συνθήκες αυτές).

Επομένως, αν θέλουμε ένα έντιμο και αμοιβαία επωφελές ΝΑΙ, είναι τώρα η ώρα για ένα δυνατό και αγέρωχο ΟΧΙ.

Έτσι κι αλλιώς χρόνος υπάρχει. Θα μας τον δώσουν ακόμα κι αν δεν τον ζητήσουμε. Μέχρι τις 19 Ιουλίου (εν όψει της πληρωμής της 20ης Ιουλίου) θα καταπιούν τα πάντα, ακόμη και την αθέτηση πληρωμής στο ΔΝΤ. Και ένα δικό μας ΟΧΙ θα επικρέμαται σαν πραγματική απειλή στα κεφάλια τους γιατί αυτό το "όχι" θα το προεξοφλήσουν πολύ γρήγορα τα χρηματιστήρια και οι αγορές ομολόγων.
Μας απείλησαν με το GRΕXIT, ας ανταποδώσουμε με την απειλή του  GRACCIDENT

Μας έπαιξαν πολλές φορές αυτό το παιχνίδι. Καιρός να το παίξουμε κι εμείς. Η διαβεβαίωση Τσίπρα ότι δεν πληρώνουμε αν δεν υπάρξει συμφωνία είχε προκαλέσει έναν κλυδωνισμό που τον υπολόγισαν στα σοβαρά. Μια νέα απειλή, με διπλωματικό και συγκεκαλυμμένο τρόπο διατυπωμένη, θα έφερνε τα πράγματα στα ίσια τους. Ας το επιχειρήσουν. Τώρα είναι ο καιρός!