Παρασκευή 12 Ιουνίου 2015

Ελληνικός θρίαμβος στο Μπακού! Ευχαριστούμε Δημήτρη Παπαϊωάννου για μια ακόμη φορά!

Είδατε την τελετή έναρξης στο Μπακού;
Εκπληκτική! Μόλις τελείωσε και είμαι ακόμη υπό το κράτος των εντυπώσεων που μου προξένησε αυτή η καταπληκτική γιγαντιαία παράσταση του Δημήτρη Παπαϊωάννου.
Το μέγα-θέαμα του Πεκίνου το 2008 με τα σούπερ ακροβατικά (μέγα-τσίρκο) και το θέατρο σκιών του Λονδίνου το 2012 (επαρχιακή παμπ) δεν είχαν καμιά σχέση με την ΤΕΧΝΗ ΜΕ ΚΕΦΑΛΑΙΑ που παρουσίασε η Αθήνα το 2004 και επίσης καμία σχέση με το υπέροχο, συναισθηματικό, διδακτικό, συγκινητικό και εσώψυχο θέαμα που παρουσίασε ο Έλληνας καλλιτέχνης στο Ολυμπιακό Στάδιο του Μπακού.

Ήταν εκεί ο Πούτιν και ο Ερντογάν. Ο δικός μας ο Παυλόπουλος που ήταν; Τι τον βγάλαμε πρόεδρο; Θα έδινε και τα χαιρετίσματα του Καραμανλή και του Λαφαζάνη στον Πούτιν ... τέλος πάντων. Πάντως οι Αζέροι έβγαλαν πρώτη την ελληνική ομάδα και την ελληνική σημαία, όπως γίνεται στους Ολυμπιακούς. Μεγάλη τιμή για τη χώρα μας ... όποιος δεν το καταλαβαίνει δεν ξέρει που πατεί και που πηγαίνει ...

Από το "the toc" παίρνω κάποιες δηλώσεις του Δ.Παπαιωάννου για τον τρόπο που αντιμετωπίζει αυτά τα υπερθεάματα (όπως το εκπληκτικό της Αθήνας)

 «Σκοπός μας είναι να δημιουργήσουμε στο περιβάλλον έναν αρχιτεκτονικό χώρο που να φιλοξενεί εικόνες όχι σε κατακερματισμένες σκηνές... Αυτό προσπάθησα να κάνω στην Αθήνα, κι αυτή είναι η βασική μου αρχή κι εδώ. Το να έχεις ένα θέμα είναι ένα πράγμα. Το να έχεις ένα θέμα, όμως, αυτό δεν κάνει το σόου. Τι μέσα που χρησιμοποιείς για να εκφραστείς; Αυτό είναι το σόου», εξηγεί ο Παπαϊωάννου.
    Ο διεθνής ΄Ελληνας ομολογεί: «Είμαι διάσημος για το πόσο ψυχαναγκαστικά οργανωτικός είμαι. Μ' αρέσει να τεστάρω τα πάντα....» Τι είναι αυτό που τον πυροδοτεί με τη μεγαλύτερη ενέργεια; «Οι εθελοντές. Η ενέργεια των εθελοντών είναι πράγματι τεράστια Σε κάνει να ξεχνάς τις νύχτες αϋπνίες. Ολοι οι άνθρωποι κουράζονται. Αλλά αυτό συμβαίνει μ' αυτά τα πράγματα. Είναι σίγουρα αξέχαστα....»

Τι μου μένει από όλα αυτά;
Ζούμε και υπάρχουμε παρά τον κομπλεξικό Σόιμπλε και την ξερακιανή Λαγκάρντ (ποιος ξέρει από που την κρατάει ο Γερμαναράς). 
Σ' ευχαριστώ Δημήτρη Παπαϊωάννου για μια ακόμη φορά!