ΓΕΝΟΚΤΟΝΙΑ ΤΩΝ ΠΟΝΤΙΩΝ
Γιορτάζεται αύριο στις 19 Μαΐου
Από το βιβλίο «Από τον Πόντο και τη Μικρασία στον Πειραιά, εδώ στη Δραπετσώνα» των Γ.Χατζόπουλου, Γ.Τσιρίδη και έκδοση της Ένωσης Ποντίων Πειραιά, ένα κομμάτι για την γενοκτονία. Υπάρχουν κι άλλα στο βιβλίο για το θέμα φυσικά.
«Κύριος στόχος του πολιτεύματος των Νεότουρκων ήταν η με κάθε μέσο απαλλαγή της χώρας από τους μειονοτικούς και αλλόθρησκους πληθυσμούς που αποτελούσαν τις αφορμές για τις επεμβάσεις των Χριστιανικών κρατών είτε με απαιτήσεις είτε με πολέμους υπέρ των ομοθρήσκων πληθυσμών, και η δημιουργία ενός ομοιογενούς Τουρκικού κράτους που θα έπαιρνε τη θέση της παλιάς πολυπολιτισμικής Οθωμανικής Αυτοκρατορίας.
Μαζί με την Εθνοκάθαρση οι Νεότουρκοι προπαγάνδιζαν και τη Δημοκρατία και τον εκσυγχρονισμό, με αποτέλεσμα αρκετοί Έλληνες να ενταχθούν στις γραμμές τους καθώς και μέλη των άλλων μειονοτήτων (Αρμένιοι, Εβραίου κλπ.) ελπίζοντας στον εξευρωπαϊσμό της παλιάς Οθωμανικής Αυτοκρατορίας. Ο Κεμάλ, αποκληθείς κατόπιν Ατατούρκ, είναι ο εκφραστής αυτού του κινήματος που αρχικά έκανε πραγματικά κάποια βήματα για τον εκδημοκρατισμό και εκσυγχρονισμό της Αυτοκρατορίας, αργότερα όμως έδειξε το εθνικιστικό του πρόσωπο.
Βέβαια και οι Έλληνες δεν έμειναν απαθείς θεατές της ιστορίας και του σφαγιασμού τους. Ένα μεγαλειώδες αντάρτικο δημιουργείται στα βουνά του Πόντου. Οι Πόντιοι διεκδικούν ακόμα και την ανεξαρτησία της πατρίδας τους ιδιαίτερα όταν η Οθωμανική Αυτοκρατορία ηττάται το 1918 από τους συμμάχους, στους οποίους μετέχει και η Ελλάδα και διασπάται.
Το αντάρτικο δημιουργείται αρχικά για λόγους αυτοάμυνας έναντι της επιθετικότητας των Τούρκων τσετών που επιζητούν την εθνοκάθαρση για να απαλλαγούν από τους ξένους. Το 1916 ο ανατολικός Πόντος καταλαμβάνεται από τους Ρώσους. Οι Έλληνες προσφεύγουν στους Ρώσους αλλά όταν η επανάσταση στη Ρωσία αποσύρει τα στρατεύματα της από το Οθωμανικό έδαφος οι Έλληνες είναι και πάλι εκτεθειμένοι. Νέο αντάρτικο και νέα αντίσταση. Ακόμα και όταν ο Ελληνικός στρατός αποβιβάζεται στη Σμύρνη και προχωρά στο βάθος της Μικρασίας για την Άγκυρα οι αντάρτες του Πόντου παρενοχλούν τον στρατό του Κεμάλ. Τελικά ο ελληνισμός του Πόντου καθώς και το αντάρτικο όπως και ο ελληνισμός της Μικρασίας παραδίδονται στους Τούρκους το 1922 και υφίσταται την ολοκληρωτική καταστροφή. Στις μαρτυρίες των επιζώντων που έφτασαν στην Ελλάδα, εξιστορούνται τα μαρτύρια των Ελλήνων αλλά και ο ηρωισμός των Πόντιων ανταρτών
Η Γενοκτονία θα γινόταν ούτως ή άλλως, είτε οι Πόντιοι έβγαιναν στα βουνά και έφτιαχναν το Αντάρτικο, όπως και έκαναν, είτε όχι. Ήταν ένα σχέδιο προγραμματισμένο και εκτελεσμένο με μακρόπνοη προοπτική του βαθέως κράτους της Τουρκίας που τότε φτιαχνόταν και συμβάδισε με την αναγέννησή της μέσα από την τέφρα της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας. Ωστόσο, η αντίσταση όπως και η είσοδος των Ρώσων που έγιναν θερμά αποδεκτοί από τους Έλληνες, ενέτειναν τις δράσεις τους.
Πρόκειται για μια γενοκτονία άνευ προηγουμένου στην ιστορία που λαμβάνει χώρα σε τρεις φάσεις, το 1908, το 1912 και στη μεγαλύτερη έκτασή της το 1915. Και μετά τη γενοκτονία των Αρμενίων, η και ταυτόχρονα με αυτήν, το 1914 που αρχίζει ο διωγμός των μειονοτήτων, το 1916 με αφορμή την επέμβαση των Ρώσων και σε όλη τη διάρκεια του Ελληνοτουρκικού πολέμου 1920-1922 πραγματοποιείται η γενοκτονία των Ποντίων.»
