Χτες,
ο Τσίπρας στο Κόκκινο 105,5 και ο Βαρουφάκης
στη Le Monde, έδειξαν καθαρά με λόγια, σχήματα
και αναλυτικές περιγραφές, ποια ήταν
τελικά τα όριά μας μέσα στην Ευρωζώνη. Διαπραγματευόμασταν με το πιστόλι στον κρόταφο. Κι ο Χάμερμπας τα σχολιάζει με τη σημερινή
του συνέντευξη στην L'Obs
Λέει ο
Βαρουφάκης στη Le Monde:
Έχω
χάσει τον λογαριασμό πόσες φορές
βρεθήκαμε μπροστά στο φάντασμα του
κλεισίματος των τραπεζών μας, επειδή
αρνούμασταν να δεχθούμε ένα πρόγραμμα
το οποίο είχε αποδείξει την
αναποτελεσματικότητα του. Οι πιστωτές
και το Eurogroup έκλειναν τα αφτιά στα
οικονομικά επιχειρήματά μας. Ήθελαν
να παραδοθούμε. Με κατηγόρησαν ακόμη
και για το ότι τόλμησα να τους διδάξω
ένα μάθημα..
Η είσοδος των τεχνοκρατών
στον γύρο των διαπραγματεύσεων επιβεβαίωσε
τους χειρότερους φόβους μας. Δημοσίως,
οι πιστωτές διατυμπάνιζαν την επιθυμία
τους να πάρουν τα χρήματά τους και να
δουν την Ελλάδα να κάνει μεταρρυθμίσεις. Στην
πραγματικότητα, είχαν ένα στόχο: Να
ταπεινώσουν την κυβέρνησή μας και να
μας αναγκάσουν να συνθηκολογήσουμε.
Ο
Αλέξης Τσίπρας στο "Κόκκινο 105,5"
είπε στον (δημοσιογράφο) Αρβανίτη ότι:
Αν
έκανα αυτό που έλεγε η καρδιά μου "να
τα βροντήξω", όταν έδινα τη μάχη 17
ώρες μόνος, ήξερα ότι την επόμενη μέρα
θα κατέρρεαν οι τράπεζες. Έδωσα τη μάχη
γνωρίζοντας ότι αν θα φύγω θα ξαναγυρίσω
ίσως με δυσμενέστερους όρους».Το να
επικρατήσει στην τελική απόφαση η
προστασία των λαϊκών στρωμάτων, της
χώρας και της αριστεράς, από μια εκδικητική
πολιτική, ήταν μια ορθή επιλογή
Λέει η
φωνή της συνείδησης της Γερμανίας
μιλώντας στους συμπατριώτες του
Γερμανούς:
Ο
απόηχος παγκοσμίως της τραχείας και
τευτονικής συμπεριφοράς της Γερμανίδας
καγκελαρίου Άγκελα Μέρκελ και του
υπουργού Οικονομικών Βόλφγκανγκ Σόιμπλε,
η οποία στόχευε στο να οδηγήσει στην
απομάκρυνση της Ελλάδας από την ευρωζώνη,
δείχνει ότι η γερμανική κυβέρνηση έπεσε
σε μία παγίδα – την ιστορική παγίδα
μιας ημιηγεμονικής θέσης – από την
οποία ακριβώς η Ευρωπαϊκή Ένωση είχε
καταφέρει να μας προστατεύσει έως σήμερα
(Χάμερμπας στην L'Obs από το TVXS)
Αυτά
έγιναν.
Τα
ξέραμε, τα μυριζόμασταν, τα φοβόμασταν,
αλλά ότι θα είναι τόσο τραγικά, κυνικά
και ξεδιάντροπα κανείς δεν μπορούσε να
το φανταστεί. Όχι κανείς ... εγώ! Εγώ, ο ανιστόρητος, ήμουν που δεν
μπορούσα να φανταστώ αυτό το χάλι.
Υπέθετα πως το "μέτωπο λογικής"
που πρόταξαν οι Τσίπρας και Βαρουφάκης
θα αντιμετωπιζόταν ως τέτοιο και όχι
ως ενοχλητικό βουητό ενός "ανωφελούς"
κουνουπιού που μόνο μια μυγοσκοτώστρα
του αξίζει.
Αυτό
σημαίνει ότι η “διαπραγμάτευση” γινόταν
υπό πολύ χειρότερους όρους από εκείνους που περίμενα ή φοβόμουν. Κι ίσως πραγματικά να
χάθηκε πολύτιμος χρόνος ανάμεσα στον
Φεβρουάριο και τον Ιούνιο στον οποίο
το ελληνικό κράτος ξέμεινε από χρήματα
εντελώς. Όμως και πάλι δεν θα αποφεύγαμε
τα κάπιταλ κοντρόλ ήδη από την 1η Μαρτίου
αφού στις 28 Φεβρουαρίου έληγε το πρόγραμμα
Σαμαρά και η μη επίτευξη συμφωνίας στις
20 Φεβρουαρίου θα σήμαινε ότι τα ΑΤΜ θα
έκλειναν, απλά, τρεις μήνες νωρίτερα
απ' ό,τι έγινε τελικά.
Θα ήταν καλύτερα αν το κλείσιμο της στρόφιγγας γινόταν πιο νωρίς, κι αν το δημοψήφισμα γινόταν κι αυτό πιο νωρίς; Δεν γνωρίζω. Γνωρίζω αυτά που έγιναν (και όχι όλα, ένα μέρος από αυτά) και, πάντως, όχι αυτά που θα γίνονταν αν τα πράγματα είχαν εξελιχθεί αλλιώς.
Νομίζω
πως υπό τις συνθήκες αυτές πήραμε ό,τι
καλύτερο γινόταν άλλο αν δεν μας είναι αρκετό. Όσο για την έξοδο από
την Ευρωζώνη της λυκοφιλίας, δεν ξέρω
τα γεωπολιτικά δεδομένα. Αν θα μπορούσε να υπάρξει στήριξη από ΗΠΑ ή Κίνα, σε πραγματικές ενέργειες κι όχι απλές δηλώσεις, τότε θα έπρεπε ίσως
να επιχειρηθεί, αλλιώς η κατάσταση έξω
δεν είναι καθόλου καλύτερη και δεν έχω
λόγους να την ζηλεύω. Αυτό όμως δεν το
ξέρει κανείς από εμάς τους κοινούς
θνητούς.
