Ο Σύριζα έχασε τη δεδηλωμένη τις πρώτες πρωινές ώρες. Οι 149 βουλευτές του έγιναν 117 και ... στην πορεία βλέπουμε ...
Το παιχνίδι το είχε χάσει από τη στιγμή που εξήγγειλε δημοψήφισμα, ανεξαρτήτως αποτελέσματος. Έριξε την αξιοπιστία του στο εξωτερικό κοντά στο μηδέν, έκανε διεκδικούμενη την παραμονή του στην κυβέρνηση (αν και πήρε τελικά ένα γενναιόδωρο φιλί της ζωής από τον λαό) και μπήκε εθελουσίως σε ένα τούνελ χωρίς έξοδο. Αντί να πει ένα ΟΧΙ (σαν διαπραγματευτική ομάδα ή έστω σαν Βουλή) για να οδηγηθεί στο καλύτερο δυνατό ΝΑΙ προτίμησε να πάει σε δημοψήφισμα και να σπάσει τα σχοινιά. Πέντε μήνες δουλειά την πέταξε στον κάλαθο των αχρήστων. Η επάνοδος στην διαπραγμάτευση με τις πανεθνικές διασκέψεις υπό τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας ήταν ένα πήδημα στο κενό με την ελπίδα ότι θα μας λυπηθούν και θα μας ανοίξουν αλεξίπτωτο.
Ίσως το γιούρογκρουπ (που συνεδριάζει ακόμη) μας δώσει μια προθεσμία ακόμη, αν και ο Σόιμπλε δεν χορταίνει όσο αίμα κι αν δει. Ούτε τα σκληρά μέτρα, ούτε η διάλυση του Σύριζα θα τον ικανοποιήσουν. Μπορεί μάλιστα ο Γερμαναράς να σκυλιάσει βλέποντας ότι κάποιοι ψυχοπονιάρηδες Ευρωπαίοι θα συγκινηθούν με τις ανθρωποθυσίες (των λαϊκών στρωμάτων και τον αυτοχειριασμό της κυβέρνησης) και θα τον σταματήσουν. Στην περίπτωση αυτή θα φυλάξει την αδηφάγα όρεξή του για αργότερα. Ίσως μπουν ξανά στη μέση και οι Αμερικανοί οπότε μια διαπραγμάτευση με τους θεσμούς (ας τους ξαναλέμε πια τρόϊκα) θα την κερδίσουμε. Κι ίσως ανοίξουν σιγά-σιγά οι τράπεζες. Το παιχνίδι όμως έχει χαθεί. Όπως κάθε φορά που οι Έλληνες έχαναν μάχες και παιχνίδια, θα χαθεί με αυτογκόλ, με αυτοκτονία, με Κούγκι, με Κερκόπορτα, με Νοταράδες. Δεν έχει σημασία αν πρόκειται περί μύθων, με τους μύθους γράφεται η ιστορία.
Τώρα καταλαβαίνω (το "τώρα" είναι τρόπος του λέγειν) την ακατανόητη απόφαση του Τσίπρα για δημοψήφισμα. Ήταν για να κερδίσει χρόνο έναντι των εσωκομματικών του αντιπάλων και να τους υπερκεράσει με ένα "Όχι που θα ήταν Ναι". Ήταν ΟΧΙ όταν εξαγγέλθηκε και έγινε ΝΑΙ με τις συνεντεύξεις του Τετάρτη, Πέμπτη και Παρασκευή. Ίσως αυτό το "Όχι που ήταν Ναι" να του έδωσε και το εκπληκτικό 61%, όμως τον εγκλώβισε ακόμη περισσότερο. Και στην Ευρώπη αναξιόπιστος και στην Ελλάδα μνημονιακός!
ΣΗΜΕΙΩΣΗ: Ελπίζω να έγινε κατανοητό ότι το "άντε γεια" είναι το "χαιρετίσματα στην εξουσία", ότι δηλαδή ο Σύριζα ήταν μέχρις εδώ. Όχι για μένα, δεν του λέω εγώ το "'αντε γεια". Δεν αποτιμώ αρνητικά ό,τι έδωσε ως τώρα, απλά βλέπω ότι δεν μπορεί πλέον να δώσει τίποτε άλλο. Με τις νέες εξελίξεις που μας αναμένουν (μάλλον το Φθινόπωρο) θα δούμε αν θα εξακολουθήσει να υπάρχει ελπίς ή αν η διακεκαυμένη ζώνη θα εξαπλωθεί παντού.
Και κάτι ακόμη: Μου είπαν ότι ο Σύριζα είναι κόμμα νέου τύπου. Ότι θα μπορεί να συνεχίσει να κυβερνά με τους 162 αλλά τα νομοσχέδια του μνημονίου και τους εφαρμοστικούς νόμους θα τους ψηφίζουν οι 250 που συμφωνούν. Είναι τρελό αλλά υπάρχει στα μυαλά πολλών Συριζαίων. Ας το δούμε να αναπτύσσεται, θα είναι ένα ακόμη πρωτοπόρο επίτευγμα της Αριστεράς.
