Ο Σύριζα κι ο χαρακτήρας του

Λένε κάποιοι πως ο λαός εκείνος που ψήφισε τον Σύριζα σε ποσοστά από 26% έως 36% στα χρόνια 2012-19, είτε "δεν ενσωματώθηκε στην αριστερά" ή "δεν ήξερε τι ψήφιζε" ή "δεν είχε συνείδηση αριστερή" κτλ.

Ε, και; Γιατί να τα κάνει ένας ψηφοφόρος όλα αυτά;

Ψηφίζεις μια φορά στα τέσσερα χρόνια, πρέπει να γίνεις και συνειδητός οπαδός από πάνω; Όχι, βέβαια! Δεν χρειάζεται να διαβάσει κανείς το πρόγραμμα και το καταστατικό ενός κόμματος για να το ακολουθήσει. Αυτό είναι ελιτισμός. Στον κόσμο, στον λαό, στον απλό άνθρωπο και πολίτη, αρκούν τα γενικά μηνύματα που εκπέμπει το κάθε κόμμα κι έχει δίκιο να αρκείται σε αυτά.

Ο Σύριζα το 2012 (κι από το 2010-11 στις πλατείες) έπεισε τον κόσμο ότι είναι κόντρα στο μνημόνιο. Πραγματικά, το πάλεψε το 2015 όταν πήρε την εξουσία και προσπάθησε επί ένα εξάμηνο να διώξει τους δανειστές με ένα άρθρο και με ένα νόμο αλλά δεν μπόρεσε. Όταν δεν τα κατάφερε ζήτησε παράταση για να πετύχει με πιο αργό ρυθμό τον ίδιο στόχο και πήρε το Ο.Κ. του λαού. Και όντως, το 2018 μάς έβγαλε από το μνημόνιο, όμως, είχε πια ξεχάσει τον λόγο για τον οποίο ψηφίστηκε. Είχε ξεχάσει πως έπρεπε να αποδείξει ότι εξακολουθεί να είναι κόντρα στο μνημόνιο. Αντί να επιστρέψει μέρος, έστω, των κλεμμένων (έστω τα 4-5 δις εκ των 37 του αποθεματικού σε όσους είχαν υποστεί απώλειες) και να διακηρύξει την αντιμνημονιακή του τοποθέτηση, προτίμησε να εγκαταλείψει την εξουσία πρόωρα και να αφήσει στα ταμεία μια προίκα στην ΝΔ.

Γιατί το έκανε αυτό;

Κατά την γνώμη μου, οι πολλοί έπαινοι από τους ξένους για την οικονομική του διαχείριση και την συμφωνία των Πρεσπών, τού δημιούργησαν την λανθασμένη εντύπωση πως είναι ένα "κανονικό" αστικό κόμμα κι όχι ένα "κίνημα ειδικού σκοπού", όπως στην πραγματικότητα ήταν. Συμπεριφέρθηκε σαν κόμμα εξουσίας σε ένα διπολικό σύστημα με αστικό τακτ και μάλιστα υπερβάλλον. Όμως ο κόσμος άλλα περίμενε από αυτόν. Άλλον Σύριζα γνώρισε, άλλον ψήφισε κι άλλος τού βγήκε. Όχι γιατί δήθεν το ΟΧΙ το έκανε ΝΑΙ, ούτε για την δήθεν διαχειριστική του "ανεπάρκεια". Αυτά ο κόσμος μπορούσε να τα συγχωρήσει και να γράψει τα ΜΜΕ στα παλιά του τα παπούτσια, εξάλλου το είχε ήδη κάνει μια φορά στο δημοψήφισμα.

Ο κόσμος που ψήφισε Σύριζα, ψήφισε ένα κόμμα αντιμνημονιακό που θα επέστρεφε τα κλεμμένα ή ένα μέρος, έστω, από αυτά, και ο Σύριζα σε αυτό ακριβώς τον απογοήτευσε. Έκανε πρόωρες εκλογές, λες κι ήταν ένα κόμμα αστικό που έπρεπε να φερθεί με δημοκρατική "ευαισθησία" στον αντίπαλο και κράτησε το χρήμα στο ταμείο, λες και μετρούσε αυτό και όχι η άδεια τσέπη των ψηφοφόρων του και όλων των Ελλήνων. Έπρεπε να γίνει αστικό κόμμα, αφού όμως πρώτα έδειχνε τον χαρακτήρα του κι εξηγούσε πως τώρα τα πράγματα έχουν αλλάξει πια. Δεν το έκανε και το πλήρωσε.

Μόνος του, λοιπόν, ο Σύριζα απώλεσε την ταυτότητά του και τον χαρακτήρα του, τα στοιχεία που τον έφεραν στην κυβέρνηση. Έχασε γιατί άργησε να το καταλάβει, ίσως μάλιστα να μην το κατάλαβε κι ίσως να μην το καταλάβει ποτέ. Δεν παρεξηγώ κανέναν, αφού, κι εγώ άργησα πολύ να το καταλάβω, κι εγώ το αντιλήφθηκα μόνον κατόπιν εορτής. Και νομίζω ότι δρόμος επιστροφής δεν υπάρχει. Αυτό που έγινε το 2019, όταν ο Σύριζα κρατήθηκε στο 31,5% λόγω έλλειψης άλλης εναλλακτικής και λόγω Τσίπρα, είχε ως συνέπεια αυτό που έπαθε ο Σύριζα το 2023. Το δυστύχημα είναι ότι μαζί με τον Σύριζα την έπαθε κι ένας ολόκληρος λαός που τώρα θα έχει έναν ανάξιο ετερόφωτο πολιτικό, ένα φερέφωνο των συμφερόντων και της οικογένειάς του, για παντοκράτορα πρωθυπουργό. Λαός φυλάξει!

Θέση για την Όιλ Ουάν

Το Δημοτικό συμβούλιο του Δήμου Κερατσινίου Δραπετσώνας θα συζητήσει αύριο Τετάρτη 19/7/23 μεταξύ άλλων και για το θέμα της Όιλ Ουάν. Σχετική ανακοίνωση έβγαλαν ο Δήμαρχος και οι παρατάξεις του Δ.Σ.

Η θέση μου προσωπικά και της Δημοκρατικής Προοδευτικής κίνησης "Η δική μας πόλη" για το θέμα αυτό είναι:

Α.

Η Όιλ Ουάν πρέπει να φύγει γιατί καταστρέφει την περιοχή μας. Απειλεί με το βενζόλιο την υγεία των κατοίκων, απειλεί με τις μυρωδιές την ποιότητα της ζωής τους, μειώνει τις αξίες γης κι επομένως τις περιουσίες των ανθρώπων και αποτελεί ένα μεγάλο εμπόδιο στην ανάπλαση της περιοχής που είναι η ελπίδα όλου του Πειραιά για αναβάθμιση.

Β.

Για να φύγει πρέπει να αλλάξει ο νόμος 3305/2005 που προϋποθέτει να βρεθεί νέος χώρος στον ίδιο ή όμορο δήμο και να εκδοθεί και η άδεια προκειμένου να γίνει η μετεγκατάσταση. Αυτό κάνει πρακτικά αδύνατο το αίτημα της μετεγκατάστασης. Επίσης πρέπει να μειωθεί το περιθώριο παραμονής της επιχείρησης σε περίπτωση αλλαγής χρήσης γης από 20 σε 7 χρόνια.

Γ.

Μέχρις ότου φύγει δεν μπορεί να λειτουργεί ανεξέλεγκτα. Πρέπει να ληφθούν μέτρα για να ρυπαίνει όσο το δυνατόν λιγότερο και να μην εκλύει βενζόλιο και μυρωδιές. Προς τούτο, μεταξύ άλλων, πρέπει να αφαιρεθούν οι άδειες που έχει, οι οποίες δεν αφορούν στην συλλογή των σλοπς και την πρώτη απλή επεξεργασία διαχωρισμού ύδατος και λιπαντικών, αλλά, επιτρέπουν την περαιτέρω επεξεργασία των πετρελαιοειδών καταλοίπων των πλοίων.

Δ.

Επειδή πρόκειται για βιομηχανία της οδηγίας Σεβεζο, που αφορά σε κίνδυνο μεγάλου περιβαλλοντικού επεισοδίου, πρέπει να ληφθούν ιδιαίτερα μέτρα προφύλαξης της περιοχής και των κατοίκων και να υπάρξουν σχετικές ασφάλειες για αποζημιώσεις.

Ε.

Για την κατοχύρωση της αναγκαιότητας της μετεγκατάστασης της Όιλ Ουάν και της Λαφάρτζ και κάθε οχλούσας δραστηριότητας πρέπει να προχωρήσει η Πολεοδομική Μελέτη Ανάπλασης στην περιοχή των 640 στρεμμάτων της λιμενοβιομηχανικής ζώνης.

Είμαστε ανοιχτοί να συζητήσουμε κάθε πρόταση που στηρίζει και προωθεί τα παραπάνω είτε μακροπρόθεσμα είτε άμεσα.

Το πρόβλημα της Όιλ Ουάν

Γράφτηκε χτες ένα άρθρο στο σάιτ Σταγόνα 4u. Το άρθρο αφορά τον τρόπο που μπορούμε να αντιμετωπίσουμε την Όιλ Ουάν. Ζητά να ψάξουν οι επίσημοι φορείς (Δήμος Περιφέρεια, Κράτος) να μάθουν τι γίνεται σε άλλες πόλεις και να εφαρμόσουμε τα ίδια κι εδώ. Στην ουσία ζητά να ξεκινήσει μια διαδικασία που θα οδηγήσει στο να φτιάξουμε ένα πλαν Β (λύση Β), περιορισμού της μυρωδιάς, της μόλυνσης, των κινδύνων κτλ. μέχρις ότου μπορέσουμε να βάλουμε επιτακτικά το θέμα της μετεγκατάστασης (λύση Α1) ή να δημιουργήσουμε συνθήκες ώστε να θέλει ο ίδιος ο Μελισσανίδης να φύγει (λύση Α2).

Είναι προφανές ότι η λύση Α1, δηλαδή της μετεγκατάστασης του εργοστασίου, αν και άριστη, είναι και ανέφικτη, αφού, σύμφωνα με την ισχύουσα νομοθεσία (Ν. 3305/2005) για να μετεγκατασταθεί η βιομηχανία λόγω αλλαγής χρήσης γης πρέπει να έχει βρει ο Δήμος ή το κράτος άλλον χώρο στον ίδιο Δήμο (ή σε όμορο) για να εγκαταστήσουν εκεί την βιομηχανία και μάλιστα να της έχουν βγάλει και άδεια. Πρακτικά αυτό σημαίνει ότι δεν θα φύγει ποτέ αν δεν το θέλει κι η ίδια η βιομηχανία, πράγμα που μάς πάει στην λύση Α2.

Από την πρώτη στιγμή που αντιλήφθηκα την λάθος πορεία του δήμου να έχει περιοριστεί μόνο στο να ζητά την κατάργηση του άρθρου 70 (περιθώριο να μένει ανενόχλητη για 20 χρόνια αντί για 12 μετά την αλλαγή χρήσεων γης) ή να ζητά γενικώς απομάκρυνση της Όιλ Ουάν χωρίς να λαμβάνει υπόψη του ότι αυτή θα συνοδεύεται υποχρεωτικά από την εξεύρεση άλλου χώρου και μάλιστα θα συνοδεύεται και με την έκδοση νέας άδειας, στράφηκα στην αναζήτηση των λύσεων Β (πλαν Β) ή Α2 (να του δυσκολέψουμε την ζωή). Και για τις δύο περιπτώσεις ο δρόμος είναι ο ΕΛΕΓΧΟΣ των αδειών του σε δύο κατευθύνσεις

α) αν δικαιούται να έχει τις άδειες που έχει και 

β) αν εφαρμόζει αυτά για τα οποία έχει άδειες, δηλαδή ΕΛΕΓΧΟΣ της δράσης του.

Στον δήμαρχο (από το 2017-18 που τον επισκέφτηκα με τον κοινό μας φίλο Ν.Α., πριν ακόμη διαπιστώσω ότι πρακτικά η μετεγκατάσταση είναι αδύνατη) πρότεινα να αναθέσει σε διεθνή οργανισμό των ΗΠΑ κατά προτίμηση (ή της ΕΕ έστω) να κάνει αυτούς τους δύο ελέγχους. Έχοντας την εντολή από το δημόσιο (τον Δήμο) θα ήταν σε θέση να κάνει την Όιλ Ουάν φύλλο και φτερό. Μάλιστα προτείναμε και λεπτομέρειες για πράγματα που έπρεπε να ελέγξει. Ο δήμαρχος μάς αγνόησε. Την πρόταση αυτή την επανέφερα κατά καιρούς συναντώντας, όμως, την άρνηση, αν και καλύτερα θα ήταν να πω την αδιαφορία ή την περιφρόνηση.

Φυσικά, στο θέμα της Όιλ Ουάν σημαντική είναι κι η πρόταση για την Πολεοδομική Μελέτη Ανάπλασης που, εκτός από το γεγονός ότι αναδεικνύει την αναγκαιότητα της απομάκρυνσης, δίνει επιπλέον και την δυνατότητα για ελέγχους των αδειών που υπάρχουν και για προτάσεις βελτίωσης των συνθηκών λειτουργίας, αφού, αυτή η βελτίωση είναι όρος αναγκαίος για να υπάρξει επένδυση είτε δημόσια είτε ιδιωτική. Φυσικά κι εδώ υπήρξε άρνηση από τον δήμαρχο και μάλιστα αδικαιολόγητη και με προφάσεις που δεν στέκουν ούτε σε μωρά παιδιά, αλλά, τις χρησιμοποιεί για να πείθει τους δημοτικούς του συμβούλους.

Δεν είναι κακό να ζητά ο Δήμος την άμεση απομάκρυνση της Όιλ Ουάν, αρκεί να μην μένει μόνο εκεί. Σε αυτό συμφωνώ με το σκεπτικό της ανάρτησης του σάιτ. Καλό είναι να ασκηθεί πίεση στους αρμόδιους να φέρουν πληροφόρηση για το πώς αντιμετωπίζεται η υπόθεση της συλλογής κι επεξεργασίας των σλοπς σε άλλες πόλεις, αλλά θεωρώ ότι είναι ένα ερώτημα που έχει προ πολλού απαντηθεί. Κι η απάντηση είναι η εξής:

Παντού επιβάλλεται να γίνεται συλλογή των σλοπς, να γίνεται και μια πρώτη απλή επεξεργασία (χωρισμός νερού και λιπαντικών) και μετά αναλαμβάνουν τα διυλιστήρια την περαιτέρω επεξεργασία.

Αυτήν την επιπλέον επεξεργασία η οιλ ουαν την κάνει εδώ ΚΑΚΩΣ είτε γιατί δεν έπρεπε να πάρει την άδεια για κάτι τέτοιο είτε γιατί κινείται στα όρια του νόμου. Δεν λέω ότι είναι παράνομη γιατί δεν έχω στοιχεία. Λέω, όμως, ότι δεν έχω στοιχεία γιατί δεν γίνεται έλεγχος. Δεν γίνεται έλεγχος γιατί κάποιοι δεν τον κάνουν, αρκούνται μόνο να βρίσκουν πού φυσάει ο άνεμος και τι είδους μυρωδιά είναι αυτή. Καλά είναι κι αυτά και χρήσιμα, δεν τα απορρίπτω, αλλά δεν είναι to the point για να το πω μάγκικα κι ακραιφνώς ελληνικά 

Έγραψα αυτό το σημείωμα γιατί ενόψει δημοτικών εκλογών θα ακουστούν πολλά για το πώς θα αντιμετωπιστεί το πρόβλημα της Όιλ Ουάν. Προτιμώ λοιπόν να υπενθυμίσω τα δεδομένα και τις προοπτικές που έχουμε για να παλέψουμε το θέμα. Ίσως με την γνώση να έρθει και η επίγνωση.

Υποψήφιοι δήμαρχοι του Σύριζα

ΜΕ ΑΠΟΦΑΣΕΙΣ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΚΕΣ ΝΑ ΒΓΟΥΝ

ΟΙ ΥΠΟΨΗΦΙΟΙ ΤΟΥ ΣΥΡΙΖΑ ΣΕ ΚΑΘΕ ΔΗΜΟ

Σήμερα, λέει, θα αποφασίσει ο Σύριζα ποια πρόσωπα θα στηρίξει για τις προσεχείς δημοτικές εκλογές. Νά η ευκαιρία λοιπόν!

Μια καλή ιδέα θα ήταν να πει πως αυτό θα το αποφασίσουν οι τοπικές του οργανώσεις (ΟΜ) κάθε μια για τον δήμο της. Να καθιερώσει μάλιστα και μια ανοιχτή διαδικασία που να τρέξει μέσα στον Ιούλιο π.χ. σε μία εβδομάδα οι υποψήφιοι και την επόμενη οι ψηφοφορίες. (Σημ. Φυσικά, αν κάπου υπάρχει ένας αδιαμφησβήτητος, θα κατατεθεί μια υποψηφιότητα και δεν θα χρειαστεί η κάλπη.)

Αυτό θα είναι κάτι αληθινά διαφορετικό.

Θα το τολμήσει ο Σύριζα τώρα που δεν τον ενδιαφέρουν οι εντυπώσεις και που δεν έχει σημασία αν θα καταγράψει 3 ή 6 δήμους σε όλη την Ελλάδα των 330 δήμων;

Αυτό θα ήταν μια πραγματική αλλαγή προς την κατεύθυνση της δημοκρατίας και του κόμματος των μελών.

Μετά την απομάκρυνση εκ του ταμείου ...

Χτες γέμισε το διαδίκτυο με παράπονα των δημοτών του Κερατσινίου και της Δραπετσώνας για την φοβερή μυρωδιά που βγαίνει από τα καζάνια του Μελισανίδη και που κόντεψε να τους πνίξει. Κάποιοι είπαν "τι κάνει η δημοτική αρχή;" κάποιοι είπαν να φτιάξουν κίνημα, άλλοι είπαν ότι θα φύγουν από την περιοχή να πάνε να μείνουν αλλού. Ο καθένας κάτι είπε για να παρηγορηθεί και να παρηγορήσει τον διπλανό του. Θα πω κι εγώ δυο λόγια κι ας μην είναι λόγια παρηγοριάς.

Αγαπητοί φίλοι και φίλες, συνδημότες και συνδημότισσες

Είχατε την μεγάλη ευκαιρία πριν λίγους μήνες να επιβραβεύσετε ή να καταδικάσετε πολιτικές που αφορούν στη ζωή σας. Και το κάνατε ψηφίζοντας. Τώρα τι ακριβώς ζητάτε;

Τι ψάχνετε για τον δήμο και τον δήμαρχο που δήθεν θα αλλάξει τα πράγματα όταν η αλήθεια είναι ότι η τοπική αυτοδιοίκηση πλέον ΔΕΝ ΜΠΟΡΕΙ να κάνει τίποτε ακόμη κι αν το ήθελε. Και δεν μπορεί γιατί ακόμη κι η νομοθεσία του 2018 που έδινε αρμοδιότητες στους δήμους και τις κοινότητες ανατράπηκε το 2019 από την κυβέρνηση της ΝΔ και εκμηδένισε σχεδόν όλη την δύναμη των δημοτικών συμβουλίων.

Τι ψάχνετε όταν έχουμε τα νέα δεδομένα στο επίπεδο της κυβέρνησης που ΕΚΕΙΝΗ ΜΟΝΟ μπορεί να ρυθμίσει τέτοιες υποθέσεις όπως η Όιλ Ουάν και η πολεοδομία μεγάλων περιοχών ανάπλασης;

Η ΝΔ που έφερε τον Μελισσανίδη στην Δραπετσώνα με ρύθμιση-τροπολογία του 2014 πήρε 37% κι ο Σύριζα που έδωσε την παραλία στον δήμο κι άλλαξε τις χρήσεις γης το 2015 πήρε 19% πριν λίγους μήνες.

Ο λαός μίλησε.

Ο λαός προφανώς είπε πολύ φωναχτά ότι θέλει αυτή την χρήση γης που νομοθετήθηκε το 2014 επί Σαμαρά (οϊλ ουάν, και μεταποίηση αλλά και πετρελαιοειδή) κι όχι αυτά που προβλέπουν οι τροπολογίες του Σύριζα του 2015 (αναψυχή, πολιτισμός, υγεία, παιδεία). Όπως είπε ότι προτιμά την ακρίβεια Μητσοτάκη αντί για την μείωση ΦΠΑ και ΕΦΚ που υποσχόταν ο Σύριζα.

Το να διαμαρτύρεται κανείς ότι του φαίνεται ακριβό το σούπερ μάρκετ κι ότι το σπίτι του βρωμάει πετρέλαιο και γκάζι από την Οιλ Ουάν και να έχει ψηφίσει όπως ψήφισε πριν λίγες μέρες είναι παράνοια.

Και ... δυστυχώς ... μετά την απομάκρυνση εκ του ταμείου ουδέν λάθος αναγνωρίζεται.

Πού πάει ο Σύριζα; (άρθρο γνώμης)

Σήμερα που είναι η μέρα του Άγιου Παϊσίου ας πούμε δυο λόγια ακόμα για τον Σύριζα.

Ο Σύριζα ανέβηκε από το 5% του 2009 στο 17% και στο 26% το 2012 και στο 35-36% το 2015 σαν το πιο αξιόπιστο αντιμνημονιακό κόμμα. Ακόμα και τον Σεπτέμβρη του 2015 ψηφίστηκε για να βγάλει την χώρα (έστω και πιο αργά αυτή την φορά) από το μνημόνιο.

Όμως, μόλις έβγαλε την χώρα από τα μνημόνια αντί να το αποδείξει με πράξεις στην περίοδο Σεπτεμβρίου'18-Σεπτεμβρίου'19 με την επανόρθωση αδικιών της περιόδου 2011-14, ο Σύριζα προτίμησε να κρατήσει 37 δις στα ταμεία του κράτους. Μπορούσε να κρατήσει 30 ή 32 δις, (ήταν υπεραρκετά) και, δίνοντας τα 5-7 δις για την μερική έστω επιστροφή των κλεμμένων, να αποδείξει ότι παρέμενε ο Σύριζα που είχε ψηφίσει ο κόσμος της ΔΙΟΡΘΩΣΗΣ των ΑΔΙΚΙΩΝ. Δεν το έκανε και το πλήρωσε κι έχει ακόμα να πληρώνει.

Επιπλέον ο Σύριζα μπορούσε να ανοίξει το τηλεοπτικό τοπίο επιτρέποντας να υπάρξουν πολλά (πάνω από 12 ή και 15) κανάλια πανελλαδικής εμβέλειας, ώστε να υπάρξει ΠΟΛΥΦΩΝΙΑ στα ΜΜΕ. Όμως ο Σύριζα προτίμησε να δει τι "αντέχει" η αγορά (και τι τον ένοιαζε τον Σύριζα αν θα βγάζει ή όχι κέρδη ο κάθε ολιγάρχης;) και περιόρισε τα κανάλια σε 4 με 30-70 εκ. για κάθε τηλεοπτική άδεια. Το ΣτΕ κινούμενο στην ίδια λογική έκανε 6 τις άδειες με 30 εκ. για την κάθε άδεια, αποκλείοντας έτσι κάθε φωνή που δεν ανήκει στην ολιγαρχία, στους διαπλεκόμενους, στην ΝΔ, στους ορκισμένους εχθρούς του Σύριζα κι εχθρούς του ίδιου του λαού.

Μετά από αυτά τα δύο κορυφαία λάθη, ο Σύριζα (που κρατήθηκε το 2019 προσωρινά σε αξιοπρεπή ποσοστά λόγω έλλειψης κάθε άλλης εναλλακτικής λύσης) βυθίστηκε το '23 στο 20% και 18% και δεν ξέρουμε πού θα σταματήσει η κατρακύλα.

Το θέμα είναι ότι τα κορυφαία λάθη της περιόδου 2017-2019 (άδειες τηλεοπτικές και ταμείο 37 δις) ΔΕΝ ΔΙΟΡΘΩΝΟΝΤΑΙ, είναι αμετάκλητα και θα συνεχίσουν να τον ρίχνουν στο καναβάτσο σε κάθε εκλογική αναμέτρηση (έρχονται δημοτικές το '23 και μετά ευρωεκλογές το '24).

[ΣΗΜ. Δεν εξαιρώ τον εαυτό μου. Κι εγώ πολύ αργά κι εκ των υστέρων τα κατάλαβα. Τα λάθη αυτά τα χρεώνομαι εξίσου με όσους τα έκαναν.]

Τι γίνεται τώρα;

ΔΥΟ ΔΡΟΜΟΙ ΥΠΑΡΧΟΥΝ:

α.-

Ο ένας δρόμος λέει ότι ο Σύριζα θα ανανεωθεί πλήρως σαν κόμμα και θα γίνει ο άλλος πόλος του νέου δικομματισμού, που θα πει ότι θα πάψει να θυμίζει οτιδήποτε παραπέμπει στην αντιμνημονιακή του τοποθέτηση. Αυτή η ιστορική περίοδος τελείωσε. Όχι πως τελείωσε το μνημόνιο, ούτε τελείωσε η χρεοκοπία, εκείνο που τελείωσε είναι η παραγωγή πολιτικής με βάση την χρεοκοπία.

Επίσης θα πρέπει ο νέος Σύριζα να γίνει αποδεκτός από τα ΜΜΕ. Αυτό σημαίνει ότι θα παίξει το παιχνίδι της εναλλαγής όχι σαν αριστερή επαναστατική παράταξη αλλά σαν ο άλλος πόλος μιας τυπικής κοινοβουλευτικής δημοκρατίας. 

Κάποιοι θα πουν ότι αυτόν τον ρόλο θα τον παίξει καλύτερα το ΠαΣοΚ. Νομίζω πως το ΠαΣοΚ θα αποτελέσει συμπληρωματική δύναμη στην ΝΔ κι όχι έναν άλλο πόλο. Και στο κάτω-κάτω αν αυτό βοηθήσει στην επανένωση της ευρύτερης δημοκρατικής παράταξης, ακόμη καλύτερα, γιατί μόνο έτσι θα ανασχεθεί η δεξιά πλημμυρίδα και ο Μητσοτάκης που την εκφράζει.

β.-

Ο Σύριζα θα ανανεωθεί πλήρως σαν κόμμα της ριζοσπαστικής αριστεράς. Θα πάψει να κάνει όνειρα κυβερνώσας αριστεράς, θα πάψει να παίζει έναν ρόλο που τον εκθέτει στα μάτια των αριστερών χωρίς να τον βελτιώνει στα μάτια των κεντρώων, και θα ξαναγίνει η καταγγελτική αριστερά που θα λέει τα πράγματα με το όνομά τους και θα ενδιαφέρεται να βρίσκεται στα κινήματα, στον δρόμο, στις διεκδικήσεις ως κόμμα-κίνημα κι όχι ως κόμμα-κυβέρνηση (έστω κι εν δυνάμει κυβέρνηση).

Το παρελθόν του ως κυβέρνηση θα τον βοηθήσει να ριζώσει στην αριστερά αφού όσα καλά έκανε θα τα έχει ως υπόδειγμα κι όσα λάθη έκανε θα τα ρίχνει στο μνημόνιο που έφταιγε για όλα. Επιπλέον θα καλύψει έναν χώρο που ως τώρα έχει μείνει στο ΚΚΕ και το Μερα25 ή την Ανταρσύα και δεν καλύπτεται επιτυχώς. Παρεμβάσεις στα εργατικά σωματεία, στην τοπική αυτοδιοίκηση, στους συλλόγους, σε όλους τους κοινωνικούς χώρους και χτίσιμο μιας πολιτικής δύναμης που θα επαγγέλλεται την αλλαγή του συστήματος γιατί το σύστημα είναι εξολοκλήρου σάπιο.

Για την κυβέρνηση ας ενδιαφερθούν η ΝΔ, το ΠαΣοΚ κι όποιος άλλος θέλει να υπηρετήσει το σύστημα.

Υπάρχει τρίτος δρόμος;

Κλείνοντας αυτές τις σκέψεις (και με την ευχή του Σαν Παστίτσιο να μας συνοδεύει) να πω ότι υπάρχουν βέβαια και οι ενδιάμεσοι δρόμοι. Μπορεί κανείς να θελήσει να είναι και με την αριστερά και με το κέντρο, και κυβερνώσα και ριζοσπαστική, και το ένα και το άλλο.

Πολλοί θα το υποσχεθούν, όμως, δεν νομίζω ότι θα γίνει έτσι τίποτε άλλο από μια άνοστη αποτυχημένη σούπα. Κι ο κόσμος θα αναμένει σε μερικά χρόνια να ξαναγυρίσει ο Αλέξης με έναν εντελώς νέο φορέα για να μας σώσει από τους "λωποδύτες που μας κλέβουν με τον νόμο". 

Οχτώ χρόνια μετά

Επειδή ξεχύθηκαν και πάλι οι "μισθοφόροι" να μιλήσουν (και να θάψουν) το δημοψήφισμα του 2015, κι επειδή απίθανοι "αναλυτές" βγήκαν να μας πουν πόσο λάθος κάναμε τότε, αναγκάζομαι να μιλήσω με ένα ποίημα. Είναι του μέγιστου και νομπελίστα Γερμανού ΓΚΥΝΤΕΡ ΓΚΡΑΣ που τον ενέπνευσε ακριβώς ο λαός μας.

Η ΝΤΡΟΠΗ ΤΗΣ ΕΥΡΩΠΗΣ

Στο χάος κοντά

γιατί δεν συμμορφώθηκε στις αγορές

κι Εσύ μακριά από τη Χώρα

που Σου χάρισε το λίκνο

-

Όσα Εσύ με την ψυχή ζήτησες και νόμισες πως βρήκες

τώρα θα καταλυθούν

και θα εκτιμηθούν σαν σκουριασμένα παλιοσίδερα.

-

Σαν οφειλέτης διαπομπευόμενος και γυμνός,

υποφέρει μια Χώρα

κι Εσύ, αντί για το ευχαριστώ που της οφείλεις

προσφέρεις λόγια κενά.

-

Καταδικασμένη σε φτώχεια η Χώρα αυτή,

που ο πλούτος της κοσμεί Μουσεία

η λεία που Εσύ φυλάττεις.

-

Αυτοί που με τη δύναμη των όπλων είχαν επιτεθεί στην Χώρα

την ευλογημένη με νησιά,

στον στρατιωτικό τους σάκο κουβαλούσαν τον Χέλντερλιν.

-

Ελάχιστα αποδεκτή Χώρα, όμως οι πραξικοπηματίες της,

κάποτε, από Εσένα, ως σύμμαχοι έγιναν αποδεκτοί.

-

Χώρα χωρίς δικαιώματα,

που η ισχυρογνώμων εξουσία ολοένα και περισσότερο

της σφίγγει το ζωνάρι.

-

Σ' Εσένα αντιστέκεται φορώντας μαύρα η Αντιγόνη

και σ' όλη τη Χώρα πένθος ντύνεται ο λαός,

που Εσένα φιλοξένησε.

-

Όμως έξω από την Χώρα,

του Κροίσου οι ακόλουθοι και οι όμοιοί του

όλα όσα έχουν τη λάμψη του χρυσού στοιβάζουν

στο δικό Σου θησαυροφυλάκιο.

-

Πιες επιτέλους, πιες!

κραυγάζουν οι εγκάθετοι των Επιτρόπων

όμως ο Σωκράτης,

με οργή σου επιστρέφει το κύπελλο γεμάτο ως επάνω.

-

Θα καταραστούν εν χορώ,

ό,τι είναι δικό Σου οι Θεοί, που τον Όλυμπό τους

η δική Σου θέληση ζητάει ν' απαλλοτριώσει.

-

Στερημένη από πνεύμα

Εσύ θα φθαρείς χωρίς τη Χώρα,

που το πνεύμα της,

Εσένα, Ευρώπη, δημιούργησε

ΓΚΥΝΤΕΡ ΓΚΡΑΣ

Δυο βιβλία μου για το 2023

ΔΥΟ ΒΙΒΛΙΑ ΓΙΑ ΤΟ 2023

Για φέτος ετοίμασα και σκόπευα να παρουσιάσω κάποια βιβλία μου. Με τις συνεχείς εκλογές (Μάϊο και Ιούνιο έγιναν οι βουλευτικές, Οκτώβρη γίνονται οι δημοτικές και περιφερειακές) έχασα την περίοδο της Άνοιξης ή την αρχή του καλοκαιριού και θα χάσω και το φθινόπωρο. Αναγκαστικά λοιπόν η παρουσίαση θα γίνει τον Νοέμβρη του 2023 και δεν θα είναι για ένα μόνο βιβλίο, αλλά, για περισσότερα.

Θα γράψω μερικά πράγματα για δύο από αυτά τα βιβλία που μού αρέσουν κι ελπίζω να αρέσουν και σε εσάς που με διαβάζετε.

Α.

ΗΕΤΙΩΝ Ο ΠΕΙΡΑΙΕΥΣ

Πρόκειται για τον Ήρωα από την Πέτρα της Κορίνθου που ήρθε στον Πειραιά τον 8ο-7ο αι. π.Χ (γύρω στο 700 π.Χ.) κι έφτιαξε την Ηετιώνεια Άκρα που την γνωρίζουμε σήμερα σαν την Ηετιώνεια Πύλη των Μακρών τειχών του Πειραιά.

Υπόψη ότι το Η στο όνομά του είναι ιωνικό. Στην δωρική διάλεκτο το Η είναι Α και ο Ηετίων γίνεται Αετίων που σημαίνει Αετός.

Όταν ήρθε ο ΗΕΤΙΩΝ εδώ, ο Πειραιάς δεν ήταν επίνειο των Αθηνών ούτε καν λιμάνι. Ο Θεμιστοκλής τον έκανε λιμάνι το 480 π.Χ. διακόσια χρόνια μετά. Ο Ηετίων διαμόρφωσε τον χώρο σαν εγκατάσταση προφανώς για λόγους εμπορικούς.

Γνωρίζουμε λίγα πράγματα για τον Ηετίωνα από τον Ηρόδοτο, τον Σουίδα, τον Στέφανο Βυζάντιο και τον Αρποκρατίωνα, ενώ γνωρίζουμε αρκετά για την σύζυγό του Λάβδα και κυρίως τον γιο του Κύψελο. Ο τελευταίος έγινε τύραννος της Κορίνθου απαλλάσσοντάς την από την φρατρία των Δωριέων Βακχιαδών που είχε επιβάλλει ένα αυταρχικό αριστοκρατικό καθεστώς.

Η μυθοπλασία κινείται στην αρχαϊκή εποχή και μπλέκει τον μύθο της βασισμένη στις ανταγωνιστικές σχέσεις Αχαιών και Δωριέων, στα φοβερά γεγονότα του πρώτου μεσσηνιακού πολέμου μεταξύ Σπαρτιατών και Μεσσηνίων, στο ανθηρό εμπόριο της Κορίνθου και στην περιοχή του Πειραιά.

Τότε ο Πειραιάς ήταν μέρος της πόλης των Αθηναίων κι είχε τους δήμους των Πειραιέων, των Ξυπετών, των Φαληρέων και των Θυμοιτάδων και λεγόταν Τετράκωμο Ηράκλειο.

Β.

ΟΙ ΘΗΣΑΥΡΟΙ ΤΗΣ ΤΡΟΙΑΣ

Ο Ερρίκος Σλήμαν ήρθε στην Αθήνα το 1871 με στόχο να αποδείξει ότι η Ιλιάδα δεν ήταν ένα παραμύθι αλλά μια αληθινή ιστορία. Παντρεύτηκε μιαν Ελληνίδα, την Σοφία, και πήγε στην περιοχή του Ισαρλίκ όπου ανακάλυψε την Τροία και τον θησαυρό του Πριάμου το 1873. Ξαναγύρισε το 1876 χωρίς να βρει κάτι πιο σπουδαίο, έτσι κι αλλιώς είχε συγκλονίσει τον κόσμο με τα ευρήματά του.

Η δική μας ιστορία εκτυλίσσεται στα χρόνια 1872-1874. Ένας αγρότης, ο Έκτωρ (Τορής), από την Προύσα και μια νεαρή αστή, η Ανδρομάχη, από την Κωνσταντινούπολη, μπλέκονται σε ιστορίες που περιλαμβάνουν θησαυρούς σαν εκείνους του Σλήμαν αλλά και διαφορετικούς και δέχονται κυνηγητό από επιτήδειους Γάλλους κι από ανίδεους ληστές της περιοχής.

Έρωτες, γάμοι, υποσχέσεις πίστης και πράξεις απιστίας, συμπλέκονται με ανασκαφές στην Τροία κι επιχειρηματικές κόντρες. Οι χώροι όπου εκτυλίσσονται όλα αυτά είναι το Ισαρλίκ (η Τροία), η Αθήνα, η Κωνσταντινούπολη, η Προύσα, η Μασσαλία, ακόμα κι η Τένεδος.

Ποιός θησαυρός αξίζει πιο πολύ, τα αρχαία πετράδια ή τα αρχαία έγγραφα; Κι ο έρωτας πόσο αξίζει μπροστά σε αυτούς τους θησαυρούς; Με αυτά τα ερωτήματα ασχολείται το διήγημα μιας αλλοτινής και αρκετά άγνωστης εποχής.

Μηδένα προ του τέλους μακάριζε!

Όπου κι αν φτάσει ο Σύριζα ΠΣ, αν μείνει στο 18% ή αν πέσει στο 3% ή στο 33%, το ηθικό πλεονέκτημα έναντι των λαμόγιων της πολιτικής δεν θα το χάσει ποτέ.

Γιατί δεν έκλεψε, δεν έφαγε, δεν αδιαφόρησε. Κι είχε απέναντί του ένα ολόκληρο σύστημα συμφερόντων και διαπλοκής. Η ιστορία γράφει.
Κάποτε θαύμαζαν τον Παπαδόπουλο κι έλεγαν ότι είναι "κεφάλι". Κεφάλας ήταν τελικά και δικτάτορας. Μηδένα προ του τέλους μακάριζε!

Ο Σύριζα πρέπει να καταγράψει και να παραδεχτεί τα λάθη του.

Ο Σύριζα ΠΣ είναι δύσκολο να πορευτεί χωρίς τον Τσίπρα, κι ακόμη πιο δύσκολο να ανακάμψει. Ταυτόχρονα, όμως, είναι και μια πρόκληση να επιβιώσει χωρίς τον χαρισματικό αρχηγό του και να καταφέρει μιαν ολική επαναφορά. Έτσι κι αλλιώς ο Σύριζα έχει απέναντί του έναν προβληματικό Μητσοτάκη (όχι σαν πρόσωπο, αλλά, σαν εκφραστή μιας προβληματικής πολιτικής), έναν Ανδρουλάκη που δεν αποτελεί υψηλό εμπόδιο, κι έναν Κουτσούμπα καθισμένο στην νιρβάνα του. Δεν έχει γίγαντες να αντιμετωπίσει κι ο πιο μεγάλος αντίπαλος του Σύριζα είναι ο εαυτός του.

Ερωτάται:

Θα μπορέσει να παραδεχτεί τα λάθη του; Κι αναφέρω ενδεικτικά μερικά εμβληματικά από αυτά.

* Ο χειρισμός των τηλεοπτικών αδειών που έψαχνε 4 μόνο πάμπλουτους για να τούς παραδώσει όλες τις συχνότητες.

* Η δημιουργία ενός ταμείου 37 δις χωρίς να ληφθεί υπόψη η ανάγκη να δεί και να ζήσει ο κόσμος έμπρακτα την έξοδο από τα μνημόνια.

* Οι μαζικές παραπομπές πολιτικών αντιπάλων με στοιχεία που η δικαιοσύνη (αυτή η δικαιοσύνη, αλλά την ξέραμε) τα έκανε καραμέλες.

* Μια ΕΡΤ (στα μεσημεριανά της σχόλια) από το υπόγειο της Κουμουνδούρου

* Τα λάθη στην διαχείριση της καταστροφής στο Μάτι (όχι στην ίδια την συμφορά βεβαίως)

* Τον καταγγελτικό λόγο μας την περίοδο 2011-15 που ισοπέδωνε δίκαιους κι άδικους ή μοίραζε άφεση αμαρτιών.

... κτλ ...

Θα τα παραδεχτούμε; Αν δεν δεχτούμε ότι έγιναν λάθη θα είμαστε έτοιμοι να τα ξανακάνουμε. Αν δεν δεχτούμε ότι έγιναν λάθη δεν θα μάς εμπιστεύονται κι οι εν δυνάμει (έστω και μελλοντικοί) πιθανοί σύμμαχοί μας.

Η αντιμετώπιση του Τσίπρα

Αντιγράφω από το σημερινό TVXS το σχόλιο για τον Αλέξη Τσίπρα και την αντιμετώπισή του από το σύστημα της εταιρείας συμφερόντων "Μητσοτάκης ΑΕ" που κατέλαβε εκ νέου την εξουσία στην Ελλάδα. Το σχόλιο μεταξύ άλλων λέει:

"Η μικροψυχία που έδειξε ο Κ. Μητσοτάκης με τη δήλωσή του μετά την παραίτηση του Αλέξη Τσίπρα από την ηγεσία του ΣΥΡΙΖΑ και η χαιρεκακία που εκφράζει ο προπαγανδιστικός του μηχανισμός προκειμένου να απαξιώσει την προσωπικότητα και την πολιτική παρακαταθήκη του πρώην πρωθυπουργού δείχνουν ότι ένα ισχυρό σύστημα εξουσίας εξακολουθεί να τον θεωρεί επικίνδυνο.

Ο προφανής λόγος είναι ότι το σύστημα Μητσοτάκη δεν του συγχωρεί ότι δεν υπάρχει καμία σκιά διαφθοράς στην πολιτεία του, ότι δεν διαπραγματεύτηκε με την ολιγαρχία και ότι δεν απεμπόλησε το ιδεώδες της Αριστεράς στο όνομα του διαχειριστικού πραγματισμού. Ένας αυτοδημιούργητος ηγέτης που δεν ξέχασε τη λαϊκή του καταγωγή και δεν υπέκυψε στον πειρασμό της εξυπηρέτησης των ελίτ με αντάλλαγμα τη στήριξή τους.

Ο Αλέξης Τσίπρας, πριν κλείσει τα 50 του χρόνια, έχει ήδη καταγραφεί ως μία από τις σημαντικότερες πολιτικές προσωπικότητες της μεταπολίτευσης, ο πρώτος πρωθυπουργός της Αριστεράς στη χώρα μας και ο σημαντικότερος ηγέτης της στην ΕΕ. Αρκετά για να εκνευρίζονται όσοι προσπαθούν να κατασκευάσουν μύθο μεγάλου ηγέτη για τον Κ. Μητσοτάκη των υποκλοπών."

Να προσθέσω ότι ο Μητσοτάκης έχει εξασφαλίσει τα νώτα του, όμως το "σύστημά του" που, φυσικά, διαρκεί περισσότερο, δεν ξέρει πότε θα τον ξαναβρεί μπροστά του και πάει να κόψει το "κακό" στη ρίζα του. Δεν μπορεί όμως να συγκριθεί με τον θρύλο που ο Αλέξης Τσίπρας δημιούργησε με τις πράξεις και το παράδειγμα ζωής του.

Πότε ακριβώς έχασε ο Σύριζα, το 2023 ή το 2018-19;

Λέει ο καθείς το μακρύ του και το κοντό του, ας πω κι εγώ το δικό μου τώρα μόλις δύο μέρες μετά τις εκλογές.

Δεν είναι όλα επικοινωνία. Δεν νομίζω πως έχασε ο Σύριζα από την συντριπτική υπεροχή της ΝΔ στο επικοινωνιακό πεδίο. Ούτε τα "λάθη" του τον οδήγησαν στην ήττα. Ναι, υπήρχε πρόβλημα με τα ΜΜΕ, ναι έγιναν λάθη με του Κατρούγκαλου το πιο εξώφθαλμο, αλλά εγώ αλλού αποδίδω την ήττα, (αν θεωρήσουμε ήττα ένα ποσοστό 18% για κόμμα της αριστεράς- κεντροαριστεράς).

Εξηγούμαι:

Το 2015 η κοινωνία βοούσε για αλλαγή εννοώντας ότι θα πάρει πίσω μισθούς και συντάξεις που τής στέρησαν η ΝΔ και το ΠΑΣΟΚ. Ο Τσίπρας ήταν η μόνη της ελπίδα και κρεμάστηκε πάνω του ένα κομμάτι αυτής της κοινωνίας που διαμαρτυρόταν. Ήταν η πλειοψηφία της αριστεράς, αλλά, μαζί της κι ένα μεγάλο κομμάτι του κέντρου και της δεξιάς (συμπεριλαμβανομένου και του Καμμένου).

Αυτό το κομμάτι που τον ψήφισε και τον στήριξε το 2015 απογοητεύτηκε που δεν "βγήκαμε" από τα μνημόνια όπως εκείνο εννοούσε την έξοδο. Δεν τον ένοιαζε η χρηστή διαχείριση, το μαξιλάρι των 37δις και η επίλυση εθνικών ζητημάτων ή η ανθρωπιά στο μεταναστευτικό, τον ένοιαζε να πάρει πίσω τα κλεμμένα. Με αυτό το κριτήριο ήρθε με αυτό θα συνέχιζε.

Μπορούσε να κάνει ο Τσίπρας κάτι για να δικαιώσει αυτόν τον κεντρώο, κυρίως, κόσμο που τον ψήφισε στο διάστημα Σεπτέμβριος '18 έως Σεπτέμβριος '19, αλλά, για λόγους ανεξήγητους, κράτησε στα ταμεία 10 δις παραπάνω από όσα θα έπρεπε (ας άφηνε 27 δις, ήταν αρκετά) και πήγε σε πρόωρες εκλογές (Ιούλιο αντί Οκτώβριο) χάνοντας την ευκαιρία να δείξει ότι "μάς έβγαλε" από τα μνημόνια στην πράξη κι όχι απλά θεωρητικά. Γιατί διορθώνοντας μνημονιακές αδικίες θα αποδείκνυε στην πράξη ότι πράγματι έχει στόχο να μάς επαναφέρει σε μια κανονικότητα, έστω και ένα σκαλί πιο κάτω από το παρελθόν. Δεν το έκανε όμως.

Το '19 πήρε 31,5% καθώς δεν υπήρχε άλλη πρόταση κόντρα στην ΝΔ (το ΠΑΣΟΚ τότε είχε 4,6%) όμως ήταν εντελώς προσωρινό. Από τους πρώτους μήνες της διακυβέρνησης Μητσοτάκη τα γκάλοπ έδιναν 41% έναντι 21%. Ο κόσμος που θεωρούμε ότι έφυγε το 2023, είχε φύγει ήδη από το 2019.

Για να κερδίσει ο Τσίπρας τους κεντρώους και δεξιούς (που τον στήριξαν το 2015 για να "σκίσει" τα μνημόνια και το 2019 ελλείψει άλλου), έκανε τα πάντα, αλλά στο κυριότερο ζητούμενο (την πρόταση κυβερνησιμότητας) τον έφαγε η απλή αναλογική, που βεβαίως κι εγώ ήμουν ένθερμος οπαδός της και δεν μυρίστηκα τίποτε από όσα βλέπω τώρα εκ των υστέρων. Αυτό επιδείνωσε την κατάσταση όπως και τα ΜΜΕ κι ο Κατρουγκαλος κι όλα όσα έχουν ειπωθεί.

Ωστόσο το παιχνίδι είχε χαθεί από το 2018-19, τότε που ο Τσίπρας μπορούσε κι έπρεπε να αποδείξει ότι "έσκισε" τα μνημόνια έστω και με έναν βραδυφλεγή τρόπο. Τα λάθη με τις τηλεοπτικές άδειες και με την τυφλή στήριξη στην απλή αναλογική ήταν απλές προσθήκες σε μια προδιαγεγραμμένη ήττα. Αντί για 18% ίσως σταματούσε στο 22%, η ουσία όμως δεν θα άλλαζε.

Νομίζω πως η σωστή εκτίμηση των αιτίων μιας ήττας είναι η βάση για την ανατροπή της. Σε αυτό το πλαίσιο κατέθεσα αυτές τις σκέψεις. Όποιος θέλει τις ακούει. Πάντως να ξαναπώ ότι το 18% είναι θηριώδες ποσοστό για αριστερό κόμμα κι αυτό πρέπει να γεμίζει τον Σύριζα με αισιοδοξία ότι μπορεί κάποια στιγμή, στο όχι πολύ μακρινό μέλλον, να διεκδικήσει την εξουσία. Φυσικά με την προϋπόθεση ότι θα τα έχει κάνει θάλασσα ο Μητσοτάκης, πράγμα που δεν το εύχομαι γιατί προέχει το καλό των ανθρώπων και της χώρας κι έπεται το κομματικό συμφέρον. Ο Σύριζα πάντως πρέπει να είναι έτοιμος και οργανωτικά αλλά και από πλευράς γνώσης και αυτοπεποίθησης.

Συγνώμη παιδιά

Ένα μεγάλο συγνώμη χρωστάω στα νέα παιδιά που μεγαλώνουν στην Ελλάδα.

Τους δίνουμε μια χώρα που την εξουσιάζουν σκληροί φραγκοφονιάδες ολιγάρχες και την κυβερνούν γελοίοι υποτακτικοί τους.
Θέλαμε ένα κόσμο δίκαιο, αφήνουμε ένα κόσμο ανόητο, άσχημο, άδικο, αβίωτο.
Συγνώμη, παιδιά.

Συγνώμη παιδιά για τον κόσμο στον οποίο σας εγκαταλείπουμε
Συγνώμη που δεν τσακίσαμε τον φασισμό, δεν πατάξαμε τα λαμόγια, δεν καθαρίσαμε με τους ηλίθιους θρησκόληπτους, εθνικιστές, ναζί και τους "καθώς πρέπει" υποστηρικτές των αγίων "οικογενειών".

Ο χρόνος παραμορφώθηκε

 (476) Ο χρόνος παραμορφώθηκε - Αντώνης Καλογιάννης & Μαρία Φαραντούρη (1977) - YouTube

Διαβάστε το ποίημα της Ρένας Χατζηδάκη, γραμμένο στα κρατητήρια της χούντας στις πιο μαύρες μέρες του ελληνισμού.

Δείτε το λίγο θεατρικά με τον τρόπο που θέλω εγώ να το δώσω. Μέσα από έξι σκηνές, διαβάστε το ποίημα κι ακούστε μετά τον Θεοδωράκη να το μελοποιεί θεϊκά.

Α. Μιλά η ίδια (όντας μελλοθάνατη) στο παιδί της και σε όλα τα παιδιά του κόσμου. Φυσικά μέσα στην φυλακή ο χρόνος παραμορφώθηκε, τίποτε δεν γίνεται σωστά ούτε θα γίνει ποτέ στο μέλλον πια. Τους λέει: "Είμαι ο φόβος, ο θάνατος, η μνήμη, είμαι κι ο καημός της χαλασμένης μας ζωής", χαλασμένης αφού χωριστήκαμε κι είμαι μέσα στη φυλακή εγώ αντί να είμαστε μαζί.

Β. Δεν ησυχάζω. Πολιορκώ (με τον λόγο και τις πράξεις μου) τους εφησυχασμένους, την αδιαφορία τους, εγώ που -όντας πεθαμένη- δεν γίνεται να σκοτωθώ.

Γ. Τα παιδιά κληρονομούν την εμπειρία μας, τα λάθη μας, τα ψέματα με τα οποία μεγαλώσαμε, τους μύθους που μας έθρεψαν, με ό,τι εμείς δεν καταφέραμε να φτιάξουμε από αδυναμία. Θα καταλάβουν όμως και θα τα διορθώσουν εκείνα. Η νέα γενιά δεν θα χαθεί.

Δ.- Κι αν σε γυρεύω τώρα είναι γιατί θέλω να τραντάξω τον κόσμο με την γλώσσα μου που βγαίνει από την θυσία μου (τον θάνατο), πετάω κραυγές από την ταράτσα των βασανιστηρίων

Ε.- Εσύ θα βγεις από τον λαβύρινθο, θα είσαι δέντρο περήφανο που το ποτίζουν όλα τα ποτάμια, εσύ θα προλάβεις να ζήσεις, εσύ και τα παιδιά σου.

ΣΤ.- Κι αν εγώ θα έχω πεθάνει ωστόσο θα δικαιωθώ γιατί το κορμί μου, νεκρό μεν αλλά ακέραιο, θα αναπαύεται με την θύμησή σου και την θύμηση μιας ζωής ηλιόλουστης.

Ο χρόνος παραμορφώθηκε,

Τα χρόνια που έρχονται παραμορφώθηκαν.

Ξέρεις που θα με βρεις,

Εγώ ο Φόβος. Εγώ ο θάνατος. Εγώ η μνήμη, ανήμερη.

Εγώ η θύμηση της τρυφεράδας του χεριού σου,

εγώ ο καημός της χαλασμένης μας ζωής.

Θα πολιορκώ το «κοίταζε τη δουλειά σου» με τη αγωνία μου.

Θα θρυμματίζω τον ύπνο τους μ’ άσεμνα, φρικιαστικά βεγγελικά.

Σφαίρες αμέτρητες θα πέφτουν στους αδιάφορους διαβάτες,

ώσπου ν’ αρχίσουν να σφαδάζουν

ώσπου ν’ αρχίσουν ν’ αναρωτιούνται.

Εμένα δε θα μπορούν να με σκοτώσουν.

Όμως θαρρώ, οι μόνοι που ίσως καταλάβουν θα ναι τα παιδιά,

πλούσια απ’ την κληρονομιά μας

πρώτη φορά, τα παιδιά

σκληρά στη μνήμη, σκληρά σε μας,

θα διαβάσουν ίσως έγκαιρα

τ’ αδέξια μηνύματα των προτελευταίων ναυαγών

διορθώνοντας τα λάθη, σβήνοντας τα ψέματα,

ονοματίζοντας σωστά, χωρίς ρομαντισμούς τα παιδιά,

χωρίς αναγραμματισμούς ηλικίας

σημαδεμένα από την αστραπή τη γνώση της μοναξιάς της δύναμης

που σε μας άργησε τόσο πολύ να `ρθει.

Κι αν τώρα σε γυρεύω απελπισμένα

στα πελώρια κύματα της αγρύπνιας μου

κι αν τώρα κάθε που ανασαίνω 

βγαίνει τ’ όνομά σου

όταν θ’ αρχίσω να γυρίζω στους σκοτεινούς δρόμους του κόσμου,

με μόνο μια χούφτα φεγγαρόπετρες να μ’ οδηγούν

τυφλώνοντας τον κόσμο με τις λάμψεις του τρελού γέλιου σου,

της καλόγριας που κρατούσε τα κλειδιά,

κουφαίνοντας τον κόσμο με τους ήχους της ταράτσας,

με τις κραυγές αυτών που βασανίστηκαν κι αυτών που βασανίζουν

τραντάζοντας τον κόσμο με τη γλώσσα τούτη του θανάτου

ίσως τότε θα `χεις βρει το δρόμο στο δικό σου το λαβύρινθο

ίσως εσύ τότε θα στέκεσαι περήφανο δεντρί,

στο σταυροδρόμι του κόσμου,

μ’ όλους τους ποταμούς να φτάνουν μυστικά στις ρίζες σου,

ίσως τότε τα παιδιά σου, μαζί μ’ όλα τα παιδιά,

να προλάβουν τον καιρό και τη ζωή

μια στιγμή πριν απ’ το χάος.

Και πια δε θα `χει μείνει τίποτ’ από μένα

ούτε η τύψη που έμελλε να γίνω

ούτε το άγγιγμά μου στο χέρι σου

ούτε το πιο δικό μου, η γλώσσα μου,

μα θα `χω διαλυθεί σ’ όλους τους ποταμούς του κόσμου

θα `χω γράψει τ’ όνομά σου σ' όλα τα χιόνια των γραμμών

θά 'χω διασχίσει το σκοτάδι που φοβόμουνα,

ως την άλλη όχθη

και το κορμί μου ίσως νεκρό

μα πάλι ακέραιο θ’ αναπαύεται

με γύρω του τη θύμησή σου

και τη λιόλουστη ζωή.

Παρέμβαση υπέρ ΣΥΡΙΖΑ από αυτοδιοικητικά στελέχη του Πειραιά.

 Παρέμβαση υπέρ ΣΥΡΙΖΑ από αυτοδιοικητικά στελέχη του Πειραιά.

«ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΚΕ ΚΑΙ ΠΡΟΟΔΕΥΤΙΚΕ ΠΟΛΙΤΗ

Στις 25 του Ιούνη ο κόσμος της Δημοκρατίας και της Προόδου δίνει μια μεγάλη μάχη. Μια μάχη ιστορική, μια μάχη στη οποία θέλει να αποτρέψει το ενδεχόμενο μια παντοδύναμης, ανεξέλεγκτης, αλαζονικής και αδίστακτης δεξιάς.

Τη μάχη αυτή τη δίνει στο όνομα της κοινωνίας, με στόχο την ανατροπή των συσχετισμών, όπως προέκυψαν από τις εκλογές στις 25 του Μάη.

Η μάχη αυτή είναι δύσκολη. Άλλωστε καμία μάχη από όσες έδωσαν οι προοδευτικοί και δημοκρατικοί πολίτες απέναντι στη συντήρηση και τους κάθε είδους εκφραστές της δεν ήταν εύκολη.

Όμως είμαστε αισιόδοξοι. Γιατί ξέρουμε ότι ο προοδευτικός και Δημοκρατικός πολίτης δεν θέλει έναν Μητσοτάκη και μια καθεστωτική δεξιά από τα παλαιά που προκαλεί, διώκει και εκβιάζει όλους όσους βρεθούν απέναντί τους ή αμφισβητήσουν τη πολιτική τους.

• Που ωφελεί τους λίγους και χαρίζει ανεξέλεγκτα κέρδη στα καρτέλ ενέργειας.

• Που κατάφερε να κάνει την Ελλάδα την ακριβότερη και φτωχότερη χώρα στην Ευρώπη και τους Έλληνες να έχουν τους χαμηλότερους μισθούς.

• Που καταρράκωσε το κράτος δικαίου με παρακολουθήσεις και παράνομα λογισμικά κατασκοπείας, χρησιμοποιώντας την ΕΥΠ σαν παρακρατικό μηχανισμό.

• Που υπόσχεται προεκλογικά προσλήψεις και αυξήσεις σε μισθούς, χωρίς να τα περιλαμβάνει αυτά στο μεσοπρόθεσμο που πρόσφατα κατέθεσε στην Ε.Ε.

• Που διέλυσε το κράτος και τη δημόσια διοίκηση αδυνατώντας να εγγυηθεί ακόμα και την αυτονόητη ασφάλεια στις μεταφορές (57 νεκροί στα Τέμπη).

• Που διέλυσε το Εθνικό Σύστημα Υγείας με την Ελλάδα να βρίσκεται στις πρώτες θέσεις της Ευρώπης σε θανάτους την περίοδο της πανδημίας και τους πολίτες να πεθαίνουν αβοήθητοι σε καρότσες φορτηγών ή περιμένοντας τα ασθενοφόρα.

• Που υπόσχεται προκλητικά και υποκριτικά ότι θα κάνει για τα αδύναμα και μεσαία οικονομικά στρώματα όλα όσα δεν έκανε την επόμενη τετραετία.

• Που δεν αναλαμβάνει καμία δέσμευση για τη διατήρηση του δημόσιου και κοινωνικού χαρακτήρα των Ο.Τ.Α.

ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΚΕ ΚΑΙ ΠΡΟΟΔΕΥΤΙΚΕ ΠΟΛΙΤΗ

Σε καλούμε στη κάλπη της 25ης Ιουνίου να ρίξεις το ψηφοδέλτιο του ΣΥΡΙΖΑ –Π.Σ., παρά τις όποιες διαφωνίες και επιφυλάξεις.

• Γιατί μόνο ο ΣΥΡΙΖΑ – Π.Σ. μπορεί να αποτελέσει ισχυρό ανάχωμα στα σχέδια της δεξιάς.

• Γιατί ποτέ δεν άνοιξε μέτωπο με τις προοδευτικές δυνάμεις, αλλά ούτε και κράτησε ίσες αποστάσεις μεταξύ των δυνάμεων της συντήρησης και της προόδου.

• Γιατί ποτέ δεν άφησε ανοιχτό το θέμα της συνεργασίας με τη Ν.Δ.

• Γιατί μόνο ένας ισχυρός ΣΥΡΙΖΑ –Π.Σ. μπορεί να δώσει στήριξη στους αγώνες της κοινωνίας για δημοκρατία, προκοπή και κοινωνική δικαιοσύνη.

Όλοι όσοι υπογράφουμε αυτό το κείμενο έχουμε διατελέσει αιρετοί εκπρόσωποι σας στην τοπική αυτοδιοίκηση των Δήμων της Α’ και Β’ Πειραιά, καθώς και της Περιφέρειας Αττικής και γνωρίζουμε από πρώτο χέρι τις οδυνηρές συνέπειες της πολιτικής της Νέας Δημοκρατίας.

Οι προεκλογικές τους υποσχέσεις, τη στιγμή που απουσιάζουν παντελώς οι ουσιαστικές πρωτοβουλίες και παρεμβάσεις για τους κατοίκους των πόλεων του ευρύτερου Πειραιά, όπως και του δημόσιου και κοινωνικού χαρακτήρα των Ο.Τ.Α. δείχνουν πως μας αντιμετωπίζουν ως την πίσω αυλή της Αττικής, έχοντας ως στρατηγική επιλογή την εγκατάλειψη των περιοχών μας.

Με το χέρι λοιπόν στη καρδιά και το ψηφοδέλτιο του ΣΥΡΙΖΑ – Π.Σ. στη κάλπη βάζουμε φραγμό στα σχέδιά τους.

Στις 25 του Ιούνη ψηφίζουμε ΣΥΡΙΖΑ –Π.Σ.»

Το κείμενο υπογράφουν:

Αγαπίου Κώστας, π. Πρόεδρος Δημοτικού Συμβουλίου και π Αντιδήμαρχος Σαλαμίνας

Αθανασιάδης Γιώργος, Κοινοτικός Σύμβουλος Δήμου Πειραιά.

Αθανασίου Σάββας, Δημοτικός Σύμβουλος του Δήμου Τροιζινίας – Μεθάνων.

Αλεβιζόπουλος Γιώργος, Περιφερειακός Σύμβουλος Αττικής.

Αλεξανδρίδης Λάζαρος, Δημοτικός Σύμβουλος Κορυδαλλού.

Αλεξίου Κώστας, Αντιδήμαρχος του Δήμου Κερατσινίου – Δραπετσώνας.

Αποστολοπούλου Μαλάμω, π. Περιφερειακή Σύμβουλος της Περιφέρειας Αττικής

Αραμπατζή Ελισαβετ, Κοινοτική Σύμβουλος 4ης Κοινότητα του Δήμου Πειραιά.

Βαρκαρόλης Γιάννης, Κοινοτικός Σύμβουλος της 5ης Κοινότητας του Δήμου Πειραιά.

Βαλλιανάτου Ειρήνη, Πρόεδρος του Δημοτικού Συμβουλίου του Δήμου Νίκαιας – Αγ.Ι. Ρέντη.

Βεντούρη Γαρυφαλλιά, Πρόεδρος Κοινοτικού Συμβουλίου Κερατσινίου

Βεντούρη Ζαμπέτα, Δημοτική Σύμβουλος Δήμου Νίκαιας – Αγ.Ι.Ρέντη.

Βουτυράκος Παναγιώτης, Δημοτικός Σύμβουλος του Δήμου Πειραιά.

Γαβρίλης Γώργος, Υποψήφιος Δήμαρχος Πειραιά, π. Αντιπεριφερειάρχης Πειραιά.

Γιαννακάκη Μαρία, π. Υποψήφια Περιφερειάρχης Αττικής, π. Περιφερειακή Σύμβουλος Αττικής

Γκλεζάκου-Τσελεκίδου Τριανταφυλλιά (Φιλιώ), Αντιδήμαρχος Δήμου Περάματος.

Γκρόζου Άννα, Δημοτική Σύμβουλος Δήμου Κερατσινίου – Δραπετσώνας.

Δαρζέντας Βαγγέλης, Κοινοτικός Σύμβουλος Α’ Διαμερίσματος Δήμου Πειραιά.

Δασκαλάκης Στράτος, Αντιδήμαρχος του Δήμου Κερατσινίου – Δραπετσώνας.

Δέδες Ιάσων, Κοινοτικός Σύμβουλος 3ου Διαμερίσματος Δήμου Πειραιά.

Διδυμιώτης Σώζος, π. Δημοτικός Σύμβουλος του Δήμου Κερατσινίου – Δραπετσώνας.

Δρίτσα – Αποστόλου Λία, Δημοτική Σύμβουλος του Δήμου Πειραιά.

Δρίτσας Θοδωρής, Βουλευτής, π. Υποψήφιος Δήμαρχος Πειραιά με το “ Λιμάνι της Αγωνίας”, π. Δημοτικός Σύμβουλος του Δήμου Πειραιά.

Ζορμπαλά Μαρία, π. Κοινοτική Σύμβουλος του Δήμου Πειραιά.

Θεόδοτος Μιλτιάδης, Αντιδήμαρχος του Δήμου Κερατσινίου – Δραπετσώνας.

Ιωαννίδου Σταματία (Τούλα), Δημοτική Σύμβουλος, Γραμματέας του Δημ. Συμβουλίου Δήμου Νίκαιας – Αγ.Ι. Ρέντη.

Ισαακίδου Κούλα, Κοινοτικός Σύμβουλος του Δήμου Νίκαιας – Αγ.Ι.Ρέντη.

Καλαμάρη Μαρία, Δημοτική Σύμβουλος του Δήμου Κορυδαλλού.

Καλογεράς Αντώνης, π. Αναπληρωτής Νομάρχης Πειραιά, π. Αντιδήμαρχος Κερατσινίου.

Καζάκου Μαρία, Δημοτική Σύμβουλος Δήμου Νίκαιας – Αγ. Ι. Ρέντη.

Καψετάκης Γιώργος, Δημοτικός Σύμβουλος του Δήμου Κερατσινίου – Δραπετσώνας.

Καρακώστα Εύη, π. Υποψήφια Περιφερειάρχης, π. Περιφερειακή Σύμβουλος Αττικής.

Καρακώστας Δημήτρης (Μήτσος), π. Δημοτικός Σύμβουλος Κερατσινίου, π. Υποψήφιος Δήμαρχος Κερατσινίου.

Καρδαράς Γιάννης, π. Δημοτικός Σύμβουλος Δήμου Πειραιά.

Κασαπίδης Δημήτριος, π. Δήμαρχος Περάματος.

Κασαπίδης Γ. Παναγιώτης, π. Δημοτικός Σύμβουλος Δήμου Περάματος

Κασαπίδης Στέφανος, π. Πρόεδρος Δημοτικού Συμβουλίου Δήμου Περάματος.

Κασσιμάτη Αγγελική, Δημοτική Σύμβουλος του Δήμου Κερατσινίου – Δραπετσώνας.

Κατσαντώνη Μαρία, Κοινοτική Σύμβουλος 5ης Κοινότητας του Δήμου Πειραιά.

Κατσαφάδος Κυριάκος, Δημοτικός Σύμβουλος, Πρόεδρος Σχολικής Επιτροπής Β’/θμιας Εκπαίδευσης Δήμου Κερατσινίου – Δραπετσώνας

Κυλάκου Καίτη, Επικεφαλής της Δημοτικής παράταξης Κορυδαλλού “Πάμε Αλλιώς”, π. Δημοτική Σύμβουλος Κορυδαλλού.

Κυραμαργιός Σταύρος, π. Πρόεδρος του Δημοτικού Συμβουλίου και π. Αντιδήμαρχος του Δήμου Δραπετσώνας.

Λαγουδάκη Δανάη, Δημοτική Σύμβουλος Δήμου Περάματος.

Λαγουδάκης Γιάννης, Δήμαρχος Περάματος.

Λαμπρίδης Χρήστος, π. Δημοτικός Σύμβουλος του Δήμου Κερατσινίου – Δραπετσώνας.

Λαμπρίδου Μαρία, π. Περιφερειακή Σύμβουλος Αττικής.

Λάσκαρη Βασιλική, Περιφερειακός Σύμβουλος Αττικής, π. Αντιπεριφερειάρχης.

Λογοθέτη Κατερίνα, Περιφερειακός Σύμβουλος Αττικής, Μέλος της Οικονομικής Επιτροπής της Περιφέρειας Αττικής.

Λογοθέτης Στέλιος, π. Δήμαρχος Πειραιά, π. Δήμαρχος Νίκαιας.

Μακρυνός Γιώργος, π. Δημοτικός Σύμβουλος Πειραιά, Συντονιστής της Γραμματείας Υγιεινής και Ασφάλειας της Π.Ο.Ε.Ο.Τ.Α.

Μελά Βάνα, Δημοτική Σύμβουλος του Δήμου Πειραιά.

Μελάς Κώστας, π. Γενικός Γραμματέας Δήμου Κερατσινίου-Δραπετσώνας.

Μεταξά Ειρήνη, π. Περιφερειακή Σύμβουλος Αττικής.

Μοίρας Γιάννης, π. Περιφερειακός Σύμβουλος της Περιφέρειας Αττικής.

Μουγιακάκου Ελένη, Πρόεδρος Δημοτικού Συμβουλίου Δήμου Περάματος

Μπελαβίλας Νίκος, π. Υποψήφιος Δήμαρχος Πειραιά του “Πειραιά για Όλους”, Δημοτικός Σύμβουλος του Δήμου Πειραιά.

Μπελώνη Παναγιώτα, π. Αντιδήμαρχος Δήμου Ρέντη, π. Δημοτική Σύμβουλος Δήμου Νίκαιας – Αγ. Ι. Ρέντη.

Μπουζάνη Χρυσούλα, Δημοτική Σύμβουλος Δήμου Κερατσινίου – Δραπετσώνας.

Ντέρου Κυριακή, π. Δημοτική Σύμβουλος του Δήμου Κερατσινίου – Δραπετσώνας.

Ντελής Αντώνης, Δημοτικός Σύμβουλος Δήμου Αίγινας.

Ντίμερης Χριστόφορος, Αντιδήμαρχος Δήμου Περάματος.

Πετράς Δημήτριος, π. Συμπαραστάτης του Δημότη και της Επιχείρησης του Δήμου Περάματος.

Ρέπα Λίτσα, π. Δημοτική Σύμβουλος του Δήμου Κερατσινίου – Δραπετσώνας.

Σοφράς Σπύρος, π. Δήμαρχος Σαλαμίνας

Σπανός Ιωάννης, π. Αντιδήμαρχος Περάματος.

Σταματάκη Ελένη, π.Βουλευτής, π. Δημοτική Σύμβουλος Δήμου Πειραιά.

Σταθάκη Μαρία, Δημοτική Σύμβουλος Δήμου Πειραιά.

Σταυρόπουλος Βασίλης, Δημοτικός Σύμβουλος, Πρόεδρος Σχολικής Επιτροπής Β’/θμιας Εκπαίδευσης Δήμου Νίκαιας – Αγ.Ι.Ρέντη.

Τριφύλλης Μάνος, Δημοτικός Σύμβουλος Δήμου Κυθήρων.

Τσεφαλάς Κώστας, Γενικός Γραμματέας Δήμου Κερατσινίου – Δραπετσώνας.

Τσιρίδης Γιώργος, Δημοτικός Σύμβουλος Κερατσινίου – Δραπετσώνας, επικεφαλής της Δημοτικής παράταξης “ Η Δική μας Πόλη”.

Τσίτουρας Δημήτρης, Κοινοτικός Σύμβουλος Δήμου Νίκαιας – Αγ. Ι. Ρέντη.

Τσουλφάς Θοδωρής, Κοινοτικός Σύμβουλος Δήμου Κερατσινίου – Δραπετσώνας

Χατζηπαυλίδης Λευτέρης, Αντιδήμαρχος Δήμου Νίκαιας – Αγ.Ι.Ρέντη.