Ο Σύριζα ΠΣ είναι δύσκολο να πορευτεί χωρίς τον Τσίπρα, κι ακόμη πιο δύσκολο να ανακάμψει. Ταυτόχρονα, όμως, είναι και μια πρόκληση να επιβιώσει χωρίς τον χαρισματικό αρχηγό του και να καταφέρει μιαν ολική επαναφορά. Έτσι κι αλλιώς ο Σύριζα έχει απέναντί του έναν προβληματικό Μητσοτάκη (όχι σαν πρόσωπο, αλλά, σαν εκφραστή μιας προβληματικής πολιτικής), έναν Ανδρουλάκη που δεν αποτελεί υψηλό εμπόδιο, κι έναν Κουτσούμπα καθισμένο στην νιρβάνα του. Δεν έχει γίγαντες να αντιμετωπίσει κι ο πιο μεγάλος αντίπαλος του Σύριζα είναι ο εαυτός του.
Ερωτάται:
Θα μπορέσει να παραδεχτεί τα λάθη του; Κι αναφέρω ενδεικτικά μερικά εμβληματικά από αυτά.
* Ο χειρισμός των τηλεοπτικών αδειών που έψαχνε 4 μόνο πάμπλουτους για να τούς παραδώσει όλες τις συχνότητες.
* Η δημιουργία ενός ταμείου 37 δις χωρίς να ληφθεί υπόψη η ανάγκη να δεί και να ζήσει ο κόσμος έμπρακτα την έξοδο από τα μνημόνια.
* Οι μαζικές παραπομπές πολιτικών αντιπάλων με στοιχεία που η δικαιοσύνη (αυτή η δικαιοσύνη, αλλά την ξέραμε) τα έκανε καραμέλες.
* Μια ΕΡΤ (στα μεσημεριανά της σχόλια) από το υπόγειο της Κουμουνδούρου
* Τα λάθη στην διαχείριση της καταστροφής στο Μάτι (όχι στην ίδια την συμφορά βεβαίως)
* Τον καταγγελτικό λόγο μας την περίοδο 2011-15 που ισοπέδωνε δίκαιους κι άδικους ή μοίραζε άφεση αμαρτιών.
... κτλ ...
Θα τα παραδεχτούμε; Αν δεν δεχτούμε ότι έγιναν λάθη θα είμαστε έτοιμοι να τα ξανακάνουμε. Αν δεν δεχτούμε ότι έγιναν λάθη δεν θα μάς εμπιστεύονται κι οι εν δυνάμει (έστω και μελλοντικοί) πιθανοί σύμμαχοί μας.
