Λέει ο καθείς το μακρύ του και το κοντό του, ας πω κι εγώ το δικό μου τώρα μόλις δύο μέρες μετά τις εκλογές.
Δεν είναι όλα επικοινωνία. Δεν νομίζω πως έχασε ο Σύριζα από την συντριπτική υπεροχή της ΝΔ στο επικοινωνιακό πεδίο. Ούτε τα "λάθη" του τον οδήγησαν στην ήττα. Ναι, υπήρχε πρόβλημα με τα ΜΜΕ, ναι έγιναν λάθη με του Κατρούγκαλου το πιο εξώφθαλμο, αλλά εγώ αλλού αποδίδω την ήττα, (αν θεωρήσουμε ήττα ένα ποσοστό 18% για κόμμα της αριστεράς- κεντροαριστεράς).
Εξηγούμαι:
Το 2015 η κοινωνία βοούσε για αλλαγή εννοώντας ότι θα πάρει πίσω μισθούς και συντάξεις που τής στέρησαν η ΝΔ και το ΠΑΣΟΚ. Ο Τσίπρας ήταν η μόνη της ελπίδα και κρεμάστηκε πάνω του ένα κομμάτι αυτής της κοινωνίας που διαμαρτυρόταν. Ήταν η πλειοψηφία της αριστεράς, αλλά, μαζί της κι ένα μεγάλο κομμάτι του κέντρου και της δεξιάς (συμπεριλαμβανομένου και του Καμμένου).
Αυτό το κομμάτι που τον ψήφισε και τον στήριξε το 2015 απογοητεύτηκε που δεν "βγήκαμε" από τα μνημόνια όπως εκείνο εννοούσε την έξοδο. Δεν τον ένοιαζε η χρηστή διαχείριση, το μαξιλάρι των 37δις και η επίλυση εθνικών ζητημάτων ή η ανθρωπιά στο μεταναστευτικό, τον ένοιαζε να πάρει πίσω τα κλεμμένα. Με αυτό το κριτήριο ήρθε με αυτό θα συνέχιζε.
Μπορούσε να κάνει ο Τσίπρας κάτι για να δικαιώσει αυτόν τον κεντρώο, κυρίως, κόσμο που τον ψήφισε στο διάστημα Σεπτέμβριος '18 έως Σεπτέμβριος '19, αλλά, για λόγους ανεξήγητους, κράτησε στα ταμεία 10 δις παραπάνω από όσα θα έπρεπε (ας άφηνε 27 δις, ήταν αρκετά) και πήγε σε πρόωρες εκλογές (Ιούλιο αντί Οκτώβριο) χάνοντας την ευκαιρία να δείξει ότι "μάς έβγαλε" από τα μνημόνια στην πράξη κι όχι απλά θεωρητικά. Γιατί διορθώνοντας μνημονιακές αδικίες θα αποδείκνυε στην πράξη ότι πράγματι έχει στόχο να μάς επαναφέρει σε μια κανονικότητα, έστω και ένα σκαλί πιο κάτω από το παρελθόν. Δεν το έκανε όμως.
Το '19 πήρε 31,5% καθώς δεν υπήρχε άλλη πρόταση κόντρα στην ΝΔ (το ΠΑΣΟΚ τότε είχε 4,6%) όμως ήταν εντελώς προσωρινό. Από τους πρώτους μήνες της διακυβέρνησης Μητσοτάκη τα γκάλοπ έδιναν 41% έναντι 21%. Ο κόσμος που θεωρούμε ότι έφυγε το 2023, είχε φύγει ήδη από το 2019.
Για να κερδίσει ο Τσίπρας τους κεντρώους και δεξιούς (που τον στήριξαν το 2015 για να "σκίσει" τα μνημόνια και το 2019 ελλείψει άλλου), έκανε τα πάντα, αλλά στο κυριότερο ζητούμενο (την πρόταση κυβερνησιμότητας) τον έφαγε η απλή αναλογική, που βεβαίως κι εγώ ήμουν ένθερμος οπαδός της και δεν μυρίστηκα τίποτε από όσα βλέπω τώρα εκ των υστέρων. Αυτό επιδείνωσε την κατάσταση όπως και τα ΜΜΕ κι ο Κατρουγκαλος κι όλα όσα έχουν ειπωθεί.
Ωστόσο το παιχνίδι είχε χαθεί από το 2018-19, τότε που ο Τσίπρας μπορούσε κι έπρεπε να αποδείξει ότι "έσκισε" τα μνημόνια έστω και με έναν βραδυφλεγή τρόπο. Τα λάθη με τις τηλεοπτικές άδειες και με την τυφλή στήριξη στην απλή αναλογική ήταν απλές προσθήκες σε μια προδιαγεγραμμένη ήττα. Αντί για 18% ίσως σταματούσε στο 22%, η ουσία όμως δεν θα άλλαζε.
Νομίζω πως η σωστή εκτίμηση των αιτίων μιας ήττας είναι η βάση για την ανατροπή της. Σε αυτό το πλαίσιο κατέθεσα αυτές τις σκέψεις. Όποιος θέλει τις ακούει. Πάντως να ξαναπώ ότι το 18% είναι θηριώδες ποσοστό για αριστερό κόμμα κι αυτό πρέπει να γεμίζει τον Σύριζα με αισιοδοξία ότι μπορεί κάποια στιγμή, στο όχι πολύ μακρινό μέλλον, να διεκδικήσει την εξουσία. Φυσικά με την προϋπόθεση ότι θα τα έχει κάνει θάλασσα ο Μητσοτάκης, πράγμα που δεν το εύχομαι γιατί προέχει το καλό των ανθρώπων και της χώρας κι έπεται το κομματικό συμφέρον. Ο Σύριζα πάντως πρέπει να είναι έτοιμος και οργανωτικά αλλά και από πλευράς γνώσης και αυτοπεποίθησης.
