Οι χωροι όπου βρισκόταν το Αφροδίσιο σε βινετάκι

Ένα αφιέρωμα στο Αφροδίσιο.

Είναι βιντεάκι του 2012 και δείχνει τους χώρους όπου βρισκόταν στην αρχαιότητα το Αφροδίσιο. Σήμερα είναι ο παλιός σταθμός Λαρίσης του Πειραιά.

Το ανέβασα σήμερα στο youtube για να είναι εύκολα προσβάσιμο.

25 Δεκεμβρίου, ημέρα Χριστουγέννων,

ΚΑΛΕΣ ΓΙΟΡΤΕΣ ΣΕ ΟΛΟΥΣ ΚΑΙ ΜΗΝ ΞΕΧΝΑΤΕ ΠΟΣΟ ΣΥΝΤΟΜΗ ΕΙΝΑΙ Η ΖΩΗ ΜΑΣ

Στις 25 Δεκεμβρίου που γεννήθηκε ο Κρόνος, γεννήθηκε κι ο Μίθρας, γεννήθηκε κι ο Χριστός. Όλοι Μεσσίες (δηλαδή Χριστοί) ήταν για την εποχή τους και για την χώρα τους. Ο Ιησούς όμως έγινε παγκόσμιος.

Πόσες είναι οι πιθανότητες να γεννήθηκε ο Χριστός στις 25 Δεκεμβρίου; Είναι ακριβώς 1 προς 365 (περίπου 0,3%). Κανείς δεν γνωρίζει ποια μέρα του χρόνου γεννήθηκε το ιστορικό πρόσωπο που πήρε το εβραϊκό όνομα Γιεσούα (Ιησούς) και αργότερα αποκλήθηκε Χριστός με την ελληνική ονομασία, ως μετάφραση του εβραϊκού "Μεσσίας" (αυτός που έχει το χρίσμα). Κανείς δεν ξέρει ούτε και την ακριβή χρονολογία, το έτος γέννησης. Η ημέρα γέννησης θα μπορούσε να είναι οποιαδήποτε ημέρα του χρόνου και η χρονολογία ποικίλει από το 7 ή το 4 π.Χ. έως το 1μ.Χ. Πιθανότατα γεννήθηκε πριν το 4 π.Χ. που είναι και το έτος που πέθανε ο Ηρώδης ο Α'.

Οι πληροφορίες μας για τον Χριστό, τον Ιησού γιο της Μαρίας και του Ιωσήφ, έρχονται όλες από τα ευαγγέλια (επίσημα και ανεπίσημα) και έχουν γραφτεί πολλά χρόνια μετά τον θάνατό του. κανείς δεν γνωρίζει τίποτε για τα παιδικά του χρόνια, πόσο μάλλον για την ημερομηνία της γέννησής του. Ωστόσο γιορτάζουμε μια μέρα, την 25η Δεκεμβρίου, σαν την γενέθλια ημέρα του Ιησού-Χριστού. Η μέρα αυτή καθορίστηκε από την ορθόδοξη εκκλησία σε συνόδους. Όπως γράφει η Βικιπέδα (και το σχετικό λήμμα της Britanicca):

«Μετά τον 4ο μ.Χ. αιώνα, όλες οι πιθανές ημερομηνίες γέννησης του Ιησού που είχαν διατυπωθεί καταργήθηκαν, και ως τελική ημερομηνία εορτασμού των Χριστουγέννων καθιερώθηκε η 25η Δεκεμβρίου, ημερομηνία που συνέπιπτε με την ειδωλολατρική γιορτή των Σατουρναλίων προς τιμήν του θεού Κρόνου, με τα γενέθλια του Μίθρα, και με τα Μπρουμάλια τον εορτασμό της μικρότερης μέρας του έτους. Αυτό ήταν κάτι που κατά την άποψη των χριστιανών, έδινε την ιδέα της αναγέννησης του κόσμου μέσω του χριστιανισμού, που ήθελε να δώσει μια νέα διάσταση στα πράγματα ξεπερνώντας τις αρχαίες θρησκείες.»

Καθιερώθηκε λοιπόν (μάλλον το 335 μ.Χ. από την εκκλησία της Ρώμης) η 25η Δεκεμβρίου ως ημέρα των Χριστουγέννων. Γιορτάζεται από την εκκλησία από το 376 μ.Χ. και πέρα. Για την χρονολογία της γέννησης του Ιησού-Χριστού υπάρχει μεγάλη αμφισβήτηση όλων των ημερομηνιών καθώς τα αστρολογικά δεδομένα (άστρο της Βηθλεέμ από σύνοδο πλανητών) βγάζει το 7π.Χ., ο Λουκάς που αναφέρει τον Ηρώδη μας πάει στο 4 π.Χ. και ο Διονύσιος ο μικρός που (αυθαίρετα) όρισε το έτος 754 από κτίσεως Ρώμης σαν έτος γέννησης του Χριστού, τον τοποθετεί στο έτος 1 μ.Χ. 

Ασχέτως όμως ιστορικών γεγονότων, το πιο πραγματικό που μένει στην κοινωνία μας είναι η 25η Δεκεμβρίου του έτους 1μ.Χ. Γιατί στις 25 Δεκεμβρίου γιορτάζονται τα Χριστούγεννα σε όλη την οικουμένη με τον χριστιανισμό να είναι το επικρατούν πληθυσμιακά δόγμα της και γιατί οι χρονολογίες μας όλες ξεκινούν από το έτος 1μ.Χ. θεωρώντας το έτος γέννησης του Χριστού. Κι αφού έτσι είναι τα πράγματα, η ιστορία πια δεν παίζει κανένα ρόλο. Μόνο από περιέργεια την αγγίζουμε.

ΕΥΧΕΣ για το 2021

Πρώτα από όλα ευχόμαστε προσωπική και οικογενειακή ευτυχία για όλους και όλες.

Για την πόλη μας ευχόμαστε να προχωρήσουν τα μεγάλα έργα (ανάπλαση κέντρο υγείας κτλ) και να αποκρούσουμε τις επιθέσεις που δεχόμαστε σαν πόλη(Όιλ Ουάν, Κόσκο, Σκουπίδια κτλ.). Το 2021 να μην έχει καμιά σχέση με αυτό που φεύγει.

 

 

Είμαστε ο περιούσιος λαός. Μπράβο μας!

Το πρακτορείο Bloomberg τον Απρίλιο του 2020 είχε δημοσιεύσει την άποψη ότι η Ελλάδα τα πάει καλά με την πανδημία. Παρέθετε στοιχεία για τους λίγους θανάτους που είχαμε, τότε, στη χώρα μας. Αυτό το στοιχείο (συν και άλλα που συνυπολογίζει το Bloomberg) έβγαζε την χώρα μας σαν μια από τις καλύτερες στην διαχείριση της πανδημίας. Αυτού του δημοσιεύματος υπήρξε εκτεταμένη αναπαραγωγή σε όλα τα ΜΜΕ κι ήταν από τα βασικά στηρίγματα του θεωρήματος ότι "Μητσοτάκης=Μωυσής".

Το πρακτορείο Bloomberg δεν τελείωσε εκεί. Συνέχισε να βαθμολογεί τις επιδόσεις των χωρών ως προς την διαχείριση της πανδημίας και τις μέρες αυτές κατέταξε την χώρα μας από την 31η θέση που την είχε τον Νοέμβριο (μεταξύ των 53 που βαθμολογεί) στην 50η. Δηλαδή μας βάζει στον πάτο! Κύριος λόγος αυτή τη φορά (μαζί με τους άλλους παράγοντες πάντα) η πτώση του ΑΕΠ κατά 9.5%. 

Αυτό το δημοσίευμα λέει ότι η Ελλάδα έπιασε πάτο στην διαχείριση τη πανδημίας. Κανένα ΜΜΕ ευρείας απήχησης  δεν το θεώρησε άξιο προβολής τουλάχιστον σε μια περίοπτη θέση. Μόνο στα σάιτ (στα φιλελεύθερα και στα αντικυβερνητικά) βρίσκεται η είδηση. Γιατί αυτό το δημοσίευμα λέει "Μητσοτάκης=Επτά πληγές του Φαραώ".

Τα εγχώρια ΜΜΕ ασχολούνται με την εξοχική κατοικία του Τσίπρα κι το "σκάνδαλο" των Φολί-Φολί αποδεικνύοντας ότι δεν είναι μέσα επικοινωνίας, αλλά, απλοί και πληρωμένοι προπαγανδιστικοί μηχανισμοί. Ποτέ άλλοτε δεν είχαν φτάσει σε τέτοιο επίπεδο απαξίας, ρυπαρότητας και αυτοεξευτελισμού τα μέσα. Ποτέ άλλοτε, όμως, δεν ήταν εξ ολοκλήρου σχεδόν σε αυτή την κατάσταση ο δημόσιος βίος. Τα μεγάλα ΜΜΕ ανήκουν πια σε επιχειρηματίες που κάνουν μπίζνες με την κυβέρνηση. Χαρακτηριστικό είναι ότι όλοι αυτοί οι επιχειρηματίες διαθέτουν όχι μόνο όλων των ειδών τα ΜΜΕ (τηλεοράσεις, εφημερίδες, ραδιόφωνα, ιστοσελίδες) αλλά έχουν και ομάδες ποδοσφαίρου. Πιάνουν το δημόσιο βίο από όλες του τις εκφάνσεις, τον άρτον και τα θεάματα.

Ο δικός μας Μπερλουσκόνι δεν είναι ένας αλλά πολλοί: Μαρινάκης, Σαββίδης, Αλαφούζος, Μελισσανίδης και λοιποί, είναι η σημερινή Ελλάδα. Ποιος Περικλής ποιος Λεωνίδας και ποιος Αριστείδης; Ποιος Κολοκοτρώνης και ποιος Καποδίστριας, ποιος Λευτέρακης Βενιζέλος και ποιος Γρηγόρης Λαμπράκης; Τα έχουμε ξεπεράσει αυτά. Και σε αυτό το γκρουπ οικονομικών και μιντιακών παραγόντων ποιος άλλος ταιριάζει για αρχηγός από αυτόν που έχουμε; Δυστυχώς είναι ο Μητσοτάκης, που εξαρτάται από τα ΜΜΕ γιατί αυτά τον ανέβασαν και αυτά τον κρατούν ακόμη σε αυτή τη θέση. (Ας όψεται κι ο Θεοδωρικάκος που βρίσκεται πίσω από το πρόσωπο που παρουσιάζει ο ηγέτης).

Αφήστε τον Τσίπρα ρε παιδιά, ήταν πολύ καθαρός για τα μούτρα μας. Δεν είναι, βέβαια, το μόνο καθαρό πρόσωπο στον δημόσιο βίο, όμως, είναι το μόνο που κατάφερε να βρεθεί σε θέση κυβερνήτη. Έκανε λάθη; Ναι. Είπε ψέματα; Ναι! Ψήφισε μνημόνια; Ναι! Ήταν όμως ένα καθαρό πρόσωπο που βγήκε (όχι χάρη στο όνομά του) μέσα από μια αριστερά των ουτοπιών και των αγώνων για να καθαρίσει την κόπρο του Αυγείου. Δεν το εκτίμησε δεόντως ο ελληνικός λαός. Γιατί εμείς όλοι ψηφίσαμε την σημερινή κυβέρνηση και μαζί της κι όλο τον εσμό που κουβαλάει μαζί της. Εμείς ο λαός. Που μας δίνουν το δικαίωμα μια φορά κάθε τέσσερα χρόνια να μιλήσουμε (μία στις χίλιες πεντακόσιες μέρες) κι εκείνη την μοναδική μέρα πάμε και λέμε σαν λαός: «Σφάξε με αγά μου ν' αγιάσω!» Που ξέραμε πως ο Σαμαράς έφερε τον Μελισσανίδη αλλά το ξεχάσαμε. Που ξέραμε ποιοι χρεοκόπησαν την χώρα αλλά διαλέξαμε να το ξεχάσουμε. Που τα φορτώσαμε όλα σε δυο τρεις και καθαρίσαμε. Γιατί είμαστε λαός περιούσιος, δηλαδή λαός με περιουσία το κουκούτσι το μυαλό μας. Μπράβο μας. 

"Πλάσματα της φαντασίας μας είμαστε όλοι"

 

Με εργαλεία του μυαλού που εγώ κατασκευάζω
όπως ο "εαυτός", το "μέλλον" μου ή και το "παρελθόν" μου
τα νιώθω όλα γύρω μου και δίχως να τ' αλλάζω

γίνομαι 'γω ο δημιουργός ενός δικού μου κόσμου

.
Σκέψεις και πόθοι έρχονται και φεύγουν σαν φαντάσματα

κι όλα τα συναισθήματα, μίσος, φόβος κι αγάπη
είναι της φαντασίας μου, ολοδικά μου πλάσματα

όχι υλικά αντικείμενα, μα ατομική αυταπάτη

Η ύπαρξή μου η θολή, που φόβο με γεμίζει

η σκέψη είναι ενός θεού, που κάθεται σε βράχο

κι όπως εγώ ονειρεύομαι αετό να φτερουγίζει

έτσι ο θεός με σκέφτεται, άρα, εγώ υπάρχω

Της φαντασίας του εγώ ένα πλάσμα φευγαλέο

η ύπαρξή μου ένας καπνός αόρατης φωτιάς
κυοφορείται ήρεμα η φθορά μου σαν μοιραίο

κομμάτι μιας ατέλειωτης κι ατέρμονης τροχιάς

 

Καίγονται οι νευρώνες μου πριν καν τους βαρεθώ
σε μιαν αργή οξείδωση αγγείων κι εγκεφάλου

πηγαίνω εκεί που ήμουνα προτού να γεννηθώ 

περίεργος που έζησα κι ανίδεος εξάλλου

 

[ΣΗΜ.: Ο Γουίλκοτ Τρις είναι ποιητής του δρόμου.]

ΠΕΡΙ ΙΣΟΛΟΓΙΣΜΩΝ ΤΩΝ ΔΗΜΩΝ

Το δημοτικό συμβούλιο, σήμερα με τηλεδιάσκεψη, ψηφίζει τον ισολογισμό του δήμου του οικονομικού έτους 2019.

Υπάρχει ένα παράδοξο. Ο ισολογισμός αυτός δεν είναι παρά μια λογιστική αποτύπωση στο ΔΙΠΛΟΓΡΑΦΙΚΟ ΣΥΣΤΗΜΑ οικονομικών πράξεων που ο δήμος πραγματοποιεί με άλλο σύστημα εγγραφών, με το ΑΠΛΟΓΡΑΦΙΚΟ ΣΥΣΤΗΜΑ. Το απλογραφικό σύστημα έχει προϋπολογισμούς και απολογισμούς, δικούς του κωδικούς και μια δική του λογική για να αποτυπώνει τα πεπραγμένα. Το διπλογραφικό σύστημα έχει μιαν άλλη λογική, αυτή που υπάρχει για όλες τις επιχειρήσεις στην αγορά. Είναι δύο διαφορετικά συστήματα που με το ένα (απλογραφικό) ο δήμος λειτουργεί και με το άλλο (διπλογραφικό) κάνει στο τέλος τον ισολογισμό του.

 

Αυτός ο δυισμός υπάρχει από την δεκαετία του '90. Εδώ και 25 χρόνια το τότε εκσυγχρονιστικό κράτος του Σημίτη εισήγαγε το διπλογραφικό στους δήμους. Δούλευαν με απλογραφικό και στο τέλος έκαναν και την αντιστοίχιση σε διπλογραφικό ώστε να είναι έτοιμοι, όταν θα δινόταν το σύνθημα από την κεντρική διοίκηση, να αφεθεί το απλογραφικό στην άκρη και να περάσουν οι δήμοι στο διπλογραφικό για το οποίο θα ήταν έτοιμοι αφού κάθε χρονιά θα έκαναν και σε αυτό το σύστημα τους ισολογισμούς τους.

 

Ε, λοιπόν, πέρασαν τα χρόνια, εικοσιπέντε ολόκληρα χρόνια δεν τα λες και λίγα, και τίποτε δεν έγινε. Το σύνθημα από την κεντρική διοίκηση δεν ήρθε ποτέ. Τι "σχέδιο Καποδίστριας", τι "σχέδιο Καλλικράτης", τι " σχέδιο Κλεισθένης", τι επιτελικό κράτος, όλοι πέρασαν αλλά το σύνθημα κανείς δεν το 'έδωσε. Και σήμερα το δημοτικό συμβούλιο θα συζητήσει ένα απολίθωμα, τον ισολογισμό, που θα έπρεπε να είναι το βασικό όργανο ελέγχου των οικονομικών του δήμου. 

 

Τον πραγματικό έλεγχο τον ασκεί η Οικονομική Επιτροπή που αποφασίζει για τους τριμηνιαίους και τον ετήσιο απολογισμό του δήμου με βάση το απλογραφικό σύστημα που ακόμα κρατά και ισχύει. Και η Οικονομική Επιτροπή είναι όργανο της διοίκησης μετά τον νόμο που ψήφισε η ΝΔ μετά τις εκλογές για να καταργήσει την απλή αναλογική στην πράξη. Ο δήμαρχος έχει έξι (6) από τα εννέα (9) μέλη της επιτροπής. Δηλαδή είναι ο ίδιος και οι τρεις αντιδήμαρχοί του, άλλος δεν χρειάζεται. Και να έρθει η αντιπολίτευση που είναι τρεις, και πάλι έχει πλειοψηφία. Δηλαδή ούτε που τους χρειάζεται τους δύο επιπλέον δικούς του. Κι αυτή τετράδα σήμερα ελέγχει τον δήμο. Δηλαδή οι τέσσερις που διοικούν ελέγχουν αν η διοίκηση τα έκανε σωστά. 

Ε, ρε γλέντια! 

Αυτή είναι η τοπική αυτοδιοίκηση όπως την κατάντησαν οι νόμοι του Θεοδωρικάκου, που με πρόσχημα τις "δυσλειτουργίες" της απλής αναλογικής κατάργησε κάθε έννοια δημοκρατίας.

ΜΕΓΑΛΗ ΣΥΝΟΔΟΣ ΔΙΑ ΚΑΙ ΚΡΟΝΟΥ ΣΤΟΝ ΟΥΡΑΝΟ

Σήμερα, 21 Δεκεμβρίου 2020 το βράδυ, θα συναντηθούν (θα βρεθούν πολύ κοντά) στον νυχτερινό ουρανό ο πλανήτης Κρόνος κι ο πλανήτης Δίας.

*****************************************************

Κάθε είκοσι χρόνια ο Δίας κι ο Κρόνος συναντώνται ψηλά στον ουρανό. Η προηγούμενη σύνοδος έγινε το 2000 (Μάιος) και η επόμενη θα γίνει το 2040.

Η σύνοδος λέγεται "μεγάλη" γιατί πρόκειται για τα δυο μεγαλύτερα ουράνια σώματα.

Να μην ξεχνάμε ότι ΟΥΡΑΝΟΣ ήταν ο πρώτος θεός-κυρίαρχος του σύμπαντος που τον εκτόπισε ο μικρότερος γιος του, ο ΚΡΟΝΟΣ. Στη συνέχεια κι αυτόν τον εκτόπισε ο μικρότερος γιος του, ο ΔΙΑΣ.

Και σήμερα το βράδυ βρίσκουμε τον Δία και τον Κρόνο στον Ουρανό! Θαυμάσιο!

Η σπηλιά του δράκου

Το λιμανάκι των Φωρών και το τοιχίο αντιστήριξης απέναντι πρέπει να ήταν το σημείο της σπηλιάς του Δράκου. Πρόκειται για εκτίμηση με βάση προφορικές μαρτυρίες. Αναμένουμε πιθανές διορθώσεις. 

Δεν γνωρίζω πως πήρε το όνομά της, πάντως η Σπηλιά του Δράκου είναι (ή ήταν) μια ξακουστή σπηλιά στον κόσμο του ρεμπέτικου στις αρχές του 20ου αιώνα. Είναι στη Δραπετσώνα, εκεί που σήμερα είναι οι σωληνώσεις της Όιλ Ουάν, πιθανότατα στο τοιχίο αντιστήριξης που είναι εμφανές από τον λιμένα των Φωρών (λέγεται και όρμος Δραπετσώνας). 

Η σπηλιά πρέπει να περιείχε προϊστορική εγκατάσταση, αλλά, κανείς δεν μπήκε στον κόπο να την εξερευνήσει, Αντίστοιχες έρευνες έγιναν σε σπηλιές στο Σχιστό και εκεί βρέθηκαν προϊστορικά ευρήματα της νεολιθικής εποχής. Για την σπηλιά της Δραπετσώνας, την σπηλιά του Δράκου, τέτοια έρευνα δεν έγινε ποτέ.

Ο Τσιτσάνης που την τραγούδησε (τραγούδι του Μπάτη) λέει στους στίχους του:

    "Ζούλα σε μια βάρκα μπήκα, στη σπηλιά του δράκου βγήκα."

Αντιγράφω από το μπλογκ Cogito ergo sum μιαν όμορφη αναφορά στη σπηλιά του Δράκου.

«Πριν τον πόλεμο, ο Πειραιάς ήταν ο παράδεισος των χασισοποτών. Το κυνήγι που είχαν εξαπολύσει κατά των ναρκωτικών η αστυνομία και η χωροφυλακή, τόσο εδώ όσο και στην Αθήνα, δεν άφηνε τους χασισοπότες σε χλωρό κλαρί. Ειδικά μετά τον μεταξικό νόμο “προς καταστολήν του παρανόμου εμπορίου των ναρκωτικών φαρμάκων” του 1937, το κυνηγητό έγινε ανελέητο και οι χρηματικές ποινές έγιναν εξοντωτικές. Όμως, τούτη εδώ η περιοχή, από Δραπετσώνα μέχρι Καστέλλα, ήταν γεμάτη με κρυφές σπηλιές, απόκρημνα ρέματα και δυσπρόσιτες ακτές, όπου οι χασισοπότες έκρυβαν το μαυράκι και τους λουλάδες τους και πήγαιναν κρυφά για να φουμάρουν.

Μια τέτοια ιστορία διηγείται ο Γιώργος Μπάτης σε ένα γνωστό τραγούδι του: “Ζούλα σε μια βάρκα μπήκα, στην σπηλιά του δράκου βγήκα”. Η σπηλιά του δράκου βρισκόταν κάπου εκεί απέναντι, δεξιά, στις ακτές της Δραπετσώνας και δεν ξέρω αν σ’ αυτήν οφείλεται το ότι προπολεμικά οι ρεμπέτες αποκαλούσαν τον Πειραιά “Πόρτο Δράκο”. Σ’ αυτή την σπηλιά, λοιπόν, ο Μπάτης και η παρέα του κρύβανε το χασίσι τους και τα συμπράγκαλά τους. Κι όποτε τους θυμιόταν, κατεβαίνανε στον μώλο, εδώ που καθόμαστε από κάτω να πούμε, παίρνανε μια βάρκα και πηγαίνανε να μαστουρώσουν με την ησυχία τους, αφήνοντας τους μπασκίνες που παρακολουθούσαν να πιστεύουν ότι πάνε απλώς μια βαρκάδα. Και τι παρέα, ε! Τρεις νοματαίοι άλφα-άλφα. Ο ένας είπαμε ήταν ο Μπάτης. Ο άλλος ήταν ο Στράτος Παγιουμτζής, ο οποίος τραγούδησε και το τραγούδι που αναφέραμε. Κι ο τρίτος ήταν ο αδικοχαμένος Ανέστης Δελιάς, ο Ανέστος ή Ανεστάκι, που άκουγε και στο παρανόμι “Αρτέμης”.»

Aπό το μπλογκ REBET CAFE αντιγράφω:  

"Αν δεν υπήρχε ο Μπάτης ίσως να μην υπήρχε ο Μάρκος και ίσως και το ρεμπέτικο" άρα ίσως και το λαϊκό της αισθητικής του ρεμπέτικου. Θα πούμε λοιπόν να πηγαίνει κανείς τακτικά στη ΣΠΗΛΙΑ ΤΟΥ ΔΡΑΚΟΥ στη Δραπετσώνα και να σκύβει γονυπετής ευχαριστώντας τον Θείο Μπάτη μέχρι να του κάψει ο ήλιος τον καφά (σβέρκο) και ύστερα για να ξελαμπικάρει να λέει σε κανένα βαρκάρη να του βάζει βαρίδια να κάθεται στον πάτο της θάλασσας ώσπου να σώνεται η ανάσα του και δώσ' του πάλι !! Να περνάει γονυπετής σαν ταμένος το δρόμο που πάει από τον Άγιο Διονύση στα σχολειά στην Ανάσταση που ήτανε η μάντρα του Σαραντόπουλου όπου εκεί μάζεψε τους μάγκες ο Μπάτης για να φτιάξουνε το πρώτο μαγαζί με μπουζούκια, στο μαγαζί που μέχρι τότε έπαιζε ο Στελλάκης και ο Κάβουρας ήταν οργανοπαίχτης !!»

Δεν ξέρουμε πολλά πράγματα για τη Σπηλιά του Δράκου. Κι είναι στα όρια της Όιλ Ουάν, χωρίς αυτό, βέβαια, να σημαίνει τίποτε. Όποιος γνωρίζει κάτι γι αυτήν ή έχει φωτογραφίες ή ιστορίες που να την περιέχουν, ας επικοινωνήσει με το μπλογκ μας για να τα μαζέψουμε. Η αναζήτηση και διατήρηση της ιστορικής μνήμης είναι καθήκον κι ευχαρίστηση.

"Η παρουσία μας στο κόσμο των τεσσάρων διαστάσεων"

 

Ω, ασαφείς προβολές του συνεχούς χωροχρονικού

παραμορφωμένα είδωλα ενός τρισδιαστάτου υλικού

σεις, καμπυλώσεις των τριών μέσα στην τέταρτη διάσταση

με ορισμένη μεταξύ ελαχίστων και μεγίστων την υπόσταση

Χόες εις χους είστε μόνο θλιβερά δημιουργήματα 

μιας νευροφυσιολογίας άγνωστης, πυροτεχνήματα

μορφές μάτριξ μπροστά στον εγκέφαλο χτισμένες

εγωιστικές, φοβισμένες, στο πουθενά εστιασμένες

 

Προορισμένες να σβήσετε με την ον-οφ εναλλαγή

δημιουργοί και παίκτες, ενός αλγορίθμου επιταγή

εγκέφαλοι απείρων σκέψεων υπό άλλες περιστάσεις

μεσ' του μυαλού την φυλακή χωρίς πια ανατάσεις

Ω, εσείς, σκιές και προβολές μεταβαλλόμενες

κινούμενες ως κύματα, της ύλης εφαπτόμενες

σταθείτε και κοιτάξτε στο μέσον του φωτός

στο ακίνητο το σύμπαν, δείτε το τέλος του παντός

[Το όνομα Γουίλκοτ Τρις είναι ψευδώνυμο άγνωστου ποιητή του δρόμου.]

Εξίσωση προς τα κάτω.

Χτες βράδυ χτύπησε η Κεραμέως. Το εκπαιδευτικό τρολ της κυβέρνησης. Η θεούσα υπουργός που ντροπιάζει όσους φιλελεύθερους στήριξαν με λόγια ή έργα την αντι-σύριζα κυβερνητική μεταβολή του '19. Με τροπολογία (εκπρόθεσμη φυσικά) από εδώ και στο εξής το τεχνικό Επιμελητήριο (TEE) και Οικονομικό Επιμελητήριο (ΟΕΕ) υποχρεούνται να εγγράφουν πτυχιούχους κολεγίων. Τα παιδιά από τα κολέγια θα έχουν τα ίδια επαγγελματικά δικαιώματα με αυτά των Πανεπιστημίων και του Πολυτεχνείου. Θα το έλεγε κανείς και ισοπέδωση αν ο στόχος του ήταν η ισοπέδωση. Εδώ όμως ο στόχος είναι το δώρο στους ιδιώτες. Δώρο που θα αποφέρει πολλά εκατομμύρια στις τσέπες τους. Χαλάλι ο ιός αν είναι να έχει κανείς τέτοια κέρδη.

Το ΤΕΕ κατήγγειλε ήδη το νυχτερινό κοινοβουλευτικό «πραξικόπημα» και το οικονομικό επιμελητήριο κατηγόρησε την Κεραμέως για απαξίωση του επιστημονικού επιπέδου των οικονομολόγων.

Το θέμα δεν είναι πια αν αυτή η κυβέρνηση θα γκρεμίσει κάθε αξιοκρατία. Δύο είναι τα θέματα από εδώ και στο εξής: 

Πρώτον, να καταλάβουν όσοι έχαψαν το παραμύθι της "αριστείας" ότι χρησιμοποιήθηκαν για να δυσφημιστεί κάθε γραμμή άμυνας της ισοκρατίας και για να ανοίξουν οι "δουλειές" με σχολάρχες, κολεγιάρχες και λοιπούς "άρχες" που εκπροσωπούν τα συμφέροντά τους. Δεύτερον να υπάρξει προγραμματισμός για την επαναφορά της κανονικότητας που διαταράσσεται καθημερινά με πρόσχημα την υγειονομική κρίση που οι επιτήδειοι και οι πολιτικοί τους χειρώνακτες, όπως η Κεραμέως, την βλέπουν σαν ευκαιρία.

Δεν είναι μόνο η αριστερά είναι απέναντι στην Κεραμέως. Η Δεξιά του διαφωτισμού και του ορθολογισμού πρέπει να τα έχει πάρει μαζί της όπως έκανε ο Αντώναρος που πρόσφατα έγραψε ότι «Έχει την αντίληψη του σπασίκλα μαθητή που πιστεύει ( ο δύσμοιρος!) ότι ο δικός του κόσμος είναι ο τέλειος. Κι όλοι οι άλλοι πρέπει να προσαρμόζονται. Αν μπορούσε θα έπαιρνε και τον χάρακα στα χέρια της. Για να επαναφέρει τον σωματικό σωφρονισμό δια του ραβδισμού στα σχολεία.»

Προσυπογράφω.

ΑΦΡΟΔΙΣΙΟ Γ' [3η δημοσίευση]

[ΣΗΜ.: Με την σημερινή ανάρτηση κλείνω το θέμα του Αφροδίσιου από ενημερωτικής πλευράς. Ελπίζω πως το ανοίγω από πλευράς πολιτικής, καθώς όχι μόνο η αρχαιολογία, αλλά, κυρίως ο δήμος Κερατσινίου-Δραπετσώνας στον οποίο ανήκει διοικητικά ο χώρος θα πρέπει να ενδιαφερθεί και να ταρακουνήσει και την αρχαιολογία. Από πλευράς μου θα κάνω ό,τι μπορώ.]

 

ΠΙΘΑΝΑ ΕΡΕΙΠΙΑ ΤΟΥ ΑΦΡΟΔΙΣΙΟΥ

Εδώ αναφέρεται και πάλι η εποχή, ο άρχων και ο μήνας, και οι μισθοί των εργατών. Να σημειωθεί ότι οι ανασκαφές που έγιναν και ανέδειξαν την Ηετιώνεια Πύλη και βρήκαν στοιχεία για την χρονολόγηση των διαφόρων τειχών και οχυρώσεών της προήλθαν από την έρευνα της Γαλλικής αποστολής για το Αφροδίσιο.

Όλα τα παραπάνω, οι γραπτές αναφορές και τα ανασκαφικά ευρήματα, πιστοποιούν ότι υπήρχε πραγματικά στην αρχαιότητα Ιερό της Αφροδίτης. Βρισκόταν κοντά στην Ηετιώνεια Πύλη και εκεί όπου σήμερα είναι ο ΟΣΕ (Σταθμός Λαρίσης). Είναι πιθανό το Αφροδίσιο να εκτεινόταν και σε μέρος του χώρου που χαρακτηρίζεται ως «Καστράκι» και όπου παλιότερα βρισκόταν ο χώρος του τελωνείου του Πειραιά.

Από την ανασκαφή των Γάλλων στα τέλη του 19ου αιώνα μέχρι τα τέλη του 20ου αιώνα το μνημείο υπέστη τεράστιες καταστροφές (όπως και ολόκληρη η Ηετιώνεια Πύλη). Οι βομβαρδισμοί του 1944 συνετέλεσαν πολύ ώστε μετά τον πόλεμο το Καστράκι (η Ηετιώνεια Πύλη) να φαίνεται ελάχιστα ενώ το Αφροδίσιο εξαφανίστηκε. Οι προσχώσεις του ΟΣΕ και του λιμανιού αποτελείωσαν και ό,τι είχε ενδεχομένως απομείνει.

Δυστυχώς η κατάσταση του χώρου είναι απερίγραπτη. Εγκατάλειψη κι αδιαφορία αφού κανείς δεν πιστεύει ή δεν γνωρίζει την ύπαρξη του σημαντικού αυτού αρχαιολογικού χώρου. Μόνο θλίψη προκαλούν οι εικόνες από τα απομεινάρια του Ιερού μέσα στον σταθμό Λαρίσης.

ΤΕΛΕΥΤΑΙΕΣ ΑΝΑΣΚΑΦΕΣ

Η επόμενη ανασκαφή έγινε τα χρόνια 1997-2001 κυρίως χάρη στη χρηματοδότηση του ΟΛΠ και με τη βοήθεια των “Φίλων του Αρχαιολογικού Μουσείου Πειραιά” (με πρόεδρο τον Γιάννης Πολυχρονόπουλος). Στις ανασκαφές για την Ηετιώνεια βρέθηκαν και στοιχεία που πιθανώς ανήκαν στο Αφροδίσιο ιερό. Ο Γ. Σταϊχάουερ, επικεφαλής της ανασκαφής, σημείωσε ότι δεν βρέθηκε κανένα θεμέλιο του ναού. Το κατέστρεψαν εκ θεμελίων έτσι ώστε να χαθεί στην λήθη η ύπαρξή του; Ίσως ... 

Αυτό το τμήμα της Ηετιώνειας Πύλης πιθανώς να ήταν κατά τον κ. Σταϊνχάουερ μέρος του Αφροδίσιου.

 Ο κ. Γ. Σταϊνχάουερ υποδεικνύει έναν χώρο σαν πιθανό μέρος του Αφροδίσιου. Είναι ένα μακρόστενο οικοδόμημα 23 μ. x 6 μ. με τρία δωμάτια, εκ των οποίων το κεντρικό είχε κατώφλι που οδηγούσε σε μια μεγάλη αυλή (πλάτους 15 μ.). Υπάρχει και μια σειρά από τέσσερις λάκκους στους οποίους ενδεχομένως ήταν φυτεμένα τα δέντρα της αυλής. Ό,τι έχει απομείνει, λοιπόν, από το Αφροδίσιο είναι αυτά τα πιθανά ερείπια και τα υπολείμματα εντός του Σταθμού Λαρίσης που είναι χώρος ακριβώς δίπλα και σε συνέχεια της Ηετιώνειας.

ΧΑΜΕΝΗ ΟΜΟΡΦΙΑ

ΤαΑφροδίσια, όπως τονίσαμε, ήταν τόποι ιεροί που χρησίμευαν για θεραπεία σε όσους δεν μπορούσαν να βρεθούν σε φημισμένους χώρους όπως οι Δελφοί, η Σαμοθράκη κλπ. Το τοπίο μέσα και γύρω από τον Ναό ήταν πάντα φροντισμένο ώστε να είναι θαυμάσιο και να βοηθά στους προσερχόμενους να ηρεμήσουν και να βρεθούν κοντά στους θεούς, δηλαδή τη φύση. Μια τέτοια γωνιά, μεγάλης φυσικής ομορφιάς και καλλιέργειας του πνεύματος ήταν το Αφροδίσιο στο Καστράκι πριν υποστεί τις καταστροφές που προκάλεσαν επιδρομείς άρπαγες ή φανατικοί εχθροί της αρχαίας θρησκείας. Δίπλα στη θάλασσα, γεμάτο δέντρα (έχουν βρεθεί και οπές μέσα στις οποίες πιθανώς φύτευαν δέντρα) και προστατευμένο από κάθε επιβουλή, το Αφροδίσιο ήταν ένας τόπος γαλήνης και ομορφιάς που στόλιζε το αρχαίο λιμάνι. Τώρα, στον χώρο του ΟΣΕ, τάφοι ανοιχτοί, αρχαίες πέτρες, χώροι με πιθανή αρχαιολογική αξία, κείτονται απροστάτευτοι και ξεχασμένοι. 

********************* 

Και δυο λόγια για τον Γιώργο Μαρκόπουλο που, όσο ζούσε, πάλεψε για την ανάδειξη του Αφροδίσιου κι ας χτύπησε τότε σε ώτα μη ακουόντων.

Ο ΓΙΩΡΓΟΣ ΜΑΡΚΟΠΟΥΛΟΣ

Δραπετσωνίτης, ηθοποιός-σκηνοθέτης πολυπράγμων, ο Γιώργος Μαρκόπουλος, όταν γύρισε απ’ τη Γαλλία, όπου είχε πάει για σπουδές κι εργασία, έφτιαξε το Bistro 1 στη Γέφυρα του Αγ. Διονυσίου. Συγκέντρωνε ιστορικό υλικό για την πόλη που αγαπούσε, τη Δραπετσώνα. Έδωσε μάχες για να σωθεί το ΑΦΡΟΔΙΣΙΟ όταν σκάφτηκε η περιοχή Καστρακίου από τον ΟΛΠ κι αργότερα τον Δήμο. Ήταν όμως πολύ αργά. Ο Γιώργος Μαρκόπουλος πρώτος πρότεινε την ετυμολόγηση του ονόματος της Δραπετσώνας από το Τραπεζών, βρήκε τους χάρτες και τα σχέδια με τους Τύμβους και το όνομα Drapezon-Trapezon από εκατονταετίες. Τελευταία του προσφορά το Θέατρο Δρόμου που οργάνωσε στη Δραπετσώνα, γεγονός με παγκόσμια απήχηση αλλά και κύκνειο δικό του άσμα.

ΧΕΙΡΟΠΕΔΕΣ ΤΟΥ ΜΥΑΛΟΥ!

Ένα μόνο τρόπο έχουν οι καταπιεστές για να κρατούν μακροχρόνια τους καταπιεζόμενους κάτω από την μπότα τους. Την συναίνεση των ίδιων των σκλάβων. Για μικρές περιόδους υπάρχουν τα όπλα, οι χειροπέδες, οι φυλακές, για μεγάλες όμως περιόδους χρειάζονται την αποδοχή του σκλάβου ότι του αξίζει να είναι σκλάβος και καλώς έχουν τα πράγματα έτσι όπως έχουν, με τον αφέντη του στη θέση του καταπιεστή και τον ίδιο στη θέση του καταπιεζόμενου.

Ολόκληρα συστήματα έχουν στηθεί για να πείθουν τους σκλάβους να μένουν σκλάβοι. 

Τα πιο γνωστά: οι θρησκείες και ιδιαίτερα οι μονοθεϊσμοί, όπου όλοι είναι δούλοι του Θεού και ο Θεός επιβάλει την τάξη του σε αυτό τον κόσμο. Αν σου τύχει να είσαι από κάτω, μπορείς να ελπίζεις να γίνεις καλός άνθρωπος (υπάκουος) και να αξιωθείς τη “δευτέρα παρουσία”.

Τα πιο τέλεια: οι εθνικό-κοινωνικές οργανώσεις όπως στις Ινδίες όπου οι άνθρωποι πιστεύουν ότι γεννιούνται σε κάστες από τις οποίες δεν πρέπει να ξεφεύγουν παρά μόνο στην επόμενη ζωή (και προσοχή γιατί αν βιαστούν μπορεί να γίνουν και ζώα στην ... επόμενη ζωή!) ή στην Αγγλία των Λόρδων και των “λακέδων” κλπ.

Τα πιο σύγχρονα: η μηντιακή ολιγαρχία που εμφανίζει το άγρια καταπιεστικό σύστημα των θεσμοθετημένων οικονομικών ανισοτήτων ως ελευθερία (φιλελευθερισμό) και την καθοδήγηση των σκλάβων στην παθητική αποδοχή ως συναίνεση και δημοκρατία.

Κάποτε οι εξουσίες επιβάλλονταν με τη βία και συνέχιζαν να ζουν χάρη στη συναίνεση που επιτύγχαναν με τα θρησκευτικά ή κοινωνικά συστήματα, τώρα και η επιβολή και η συναίνεση επιτυγχάνονται με τις τηλεοράσεις και τους ειδήμονες να σε πείθουν για το πως και τι πρέπει να καταναλώσεις και κυρίως για το πως θα πρέπει να διαθέσεις τη ζωή σου.

Ένας από τους φιλόσοφους της Γαλλικής επανάστασης, ο Κοντορσέ, ο αναμορφωτής του συστήματος παιδείας (με ισότητα για όλους, δωρεάν παιδεία, μεικτά σχολεία αγοριών-κοριτσιών, υπεροχή των θετικών επιστημών κλπ.) που πέθανε στη φυλακή όταν η επανάσταση πέρασε στην περίοδο της τρομοκρατίας, είχε γράψει ότι καμιά τυραννική δύναμη δεν μπορεί να αντέξει αν ο τύραννος δεν καταφέρει να κρύψει από τον λαό ότι η πραγματική εξουσία δεν βρίσκεται στα χέρια των καταπιεστών αλλά των καταπιεσμένων. Σήμερα το Μάρκετινγκ και ιδιαίτερα το Πολιτικό Μάρκετινγκ έχει αναλάβει αυτόν τον ρόλο.

Όλοι οι μεγάλοι αναμορφωτές της ανθρωπότητας, χρειάστηκαν το σπαθί για να επιβάλουν αλλαγές αλλά στην παιδεία κατέληξαν να βρουν τον μόνο τρόπο για να σταθεροποιηθεί το οικοδόμημά τους και να μην διαλύσει στα εξ ων συνετέθη από τα συμφέροντα του παρελθόντος. Είναι γιατί κι αυτοί αντιλαμβάνονταν ότι οι πιο δυνατές χειροπέδες είναι αυτές που βάζει στα χέρια μας ο νους μας, πειθόμενος ότι τα πράγματα έχουν έτσι κι όχι αλλιώς, ότι εμείς είμαστε οι φταίχτες κι όχι οι καταπιεστές μας, ότι μας αξίζει να είμαστε σκλάβοι γι αυτό ας μην μιλάμε και πολύ, ότι θα χάσουμε και ό,τι έχουμε αν διεκδικήσουμε περισσότερα. Μόνο η παιδεία μπορούσε να ξυπνήσει ένα λαό αλλά αυτή ήταν πάντα το άπιαστο ζητούμενο. Εκείνο που παρείχαν οι κάθε λογής εξουσίες ήταν κατάρτιση σε κάποια γνωστικά αντικείμενα ώστε να είσαι χρήσιμος στην παραγωγή. Εκπαίδευση σε δεξιότητες και ποτέ παιδεία.

Μια φορά, μονάχα, στην ιστορία του ανθρώπου φτιάχτηκαν κοινωνίες που έδιναν προτεραιότητα στην παιδεία και στηρίζονταν σε θεωρίες απελευθέρωσης. Ήταν οι κοινωνίες της Αρχαίας Ελλάδας, που μέσα σε όλες τους τις ατέλειες (δούλοι,  γυναίκες κλπ) είχαν αντιληφθεί ότι πολίτης είναι εκείνος που ξέρει και αποφασίζει για τον εαυτό του και την πόλη του με γνώση και χωρίς μηχανισμούς ελέγχου της σκέψης. Γι αυτό και οι αυτοκρατορίες (των Ρωμαίων κυρίως αλλά και των Μακεδόνων πιο πριν ή των Περσών ακόμα νωρίτερα) τις πολέμησαν με μανία. Οι Πέρσες ήταν ξένοι και ηττήθηκαν, οι Μακεδόνες ήταν Έλληνες και σεβάστηκαν παρά τη  νίκη τους την ανεξαρτησία των πόλεων, οι Ρωμαίοι όμως ήταν κατακτητές και παρά την αρχική τους ευνοϊκή μεταχείριση, μόλις έγιναν μονοθεϊστές εξαφάνισαν από προσώπου γης αυτές τις νησίδες ανθρώπινης ελευθερίας και γνώσης.

Το θέμα είναι τι κάνουμε σήμερα.

Πρέπει να καταλάβουμε αυτό που ο Ουίλιαμ Μπλέηκ είχε καταλάβει εδώ και εκατόν πενήντα χρόνια, ότι οι χειροπέδες του μυαλού είναι χειρότερες από τις οποιεσδήποτε χειροπέδες μιας εξουσίας.

Παραφράζοντας τον μεγάλο Μίκη Θεοδωράκη:

Μας είπαν ψέματα πολλά!

Ψέματα σήμερα μας λένε ξανά!

Κι αύριο ψέματα ξανά θα μας πουν!

Ψέματα μας λένε οι εχθροί μας

μα κι οι φίλοι-μας μας κρύβουν την αλήθεια

Καιρός να σταματήσουμε, καιρός να δούμε!

*************************

 

[ΣΗΜΕΙΩΣΗ: Το άρθρο γράφτηκε πριν 7 χρόνια. Επίκαιρο και σήμερα.]

ΑΦΡΟΔΙΣΙΟ Β' [2η δημοσίευση]

[ΣΗΜ.: Σήμερα βλέπουμε: 1.- αποδείξεις για την ύπαρξη του Αφροδίσιου, μέσα από γραπτές αναφορές αρχαίων πηγών, 2.- τον προσδιορισμό του χώρου στον οποίο βρισκόταν και 3.- σχετικά ανασκαφικά ευρήματα που αποδεικνύουν όλα τα παραπάνω.]

 

ΥΠΑΡΞΗ ΤΟΥ ΑΦΡΟΔΙΣΙΟΥ

Οι μαρτυρίες που υπάρχουν αποδίδουν την ίδρυση του Αφροδίσιου σε μεγάλες νίκες της πόλης των Αθηνών. Άλλοι αποδίδουν την ίδρυση στον Θεμιστοκλή, σαν αφιέρωμα για την μεγάλη νίκη στη Σαλαμίνα και άλλοι το αποδίδουν στον Κόνωνα για τη νίκη του στην Κνίδο (στα παράλια της Μικράς Ασίας) όπου υπήρχε ο περίφημος ναός της “Κνιδίας Αφροδίτης”. Βεβαίως είναι ακόμα πιθανό να προϋπήρχε στην περιοχή αυτή κάποιος ναός της Αφροδίτης και να ενισχύθηκε με αφορμή αυτές τις νίκες από τους στρατηγούς που τις πέτυχαν. Είναι λογικό επίσης να πούμε ότι η πόλη του Πειραιά έγινε αστικό κέντρο και πόλη ναυτικών μετά την ναυμαχία της Σαλαμίνας και χάρη στον Θεμιστοκλή, οπότε είναι λογικό να ανεγέρθηκε τότε το Αφροδίσιο. Ως γνωστόν η Αφροδίτη, με τον τίτλο Ευπλοία, στην αρχαιότητα ήταν προστάτιδα των ναυτικών και σε όλα τα λιμάνια υπήρχαν Αφροδίσια.

Τμήματα (πιθανώς) του Αφροδίσιου μέσα στον χώρο του ΟΣΕ

ΓΡΑΠΤΕΣ ΑΝΑΦΟΡΕΣ ΜΑΡΤΥΡΙΕΣ

Για την ύπαρξη του Αφροδίσιου Ιερού γίνονται καθαρές αναφορές στο έργο “Ειρήνη” του Αριστοφάνη καθώς και σε έργα του Παυσανία και του Πλουτάρχου. Από τον Αριστοφάνη (“Ειρήνη”) προέρχεται η εξής μαρτυρία:

“Έχει δε ο Πειραιεύς λιμένας τρεις, πάντας κλειστούς. Εις μεν εστιν ο Κανθάρου λιμήν, εν ώ τα νεώρια εξήκοντα. Είτα Αφροδίσιον είτα κύκλω του λιμένος στοαί πέντε”

Ο Γ.Σταϊχάουερ, σχολιάζοντας την πληροφορία αυτή λέει ότι τα νεώρια και το Αφροδίσιο αποτελούσαν τα πιο γνωστά σημεία του λιμένα του Κανθάρου και ότι αυτό επιβεβαιώνεται από επιγραφή της εποχής του Αυγούστου (IG II 1035). Επεξηγούντο στην επιγραφή οι θέσεις των “ψηκτρών” (ταρσανάδων) με βάση τα πιο γνωστά κτίρια του λιμανιού και περιγράφονταν ως εξής: Διαδοχικά από αριστερά (όπου ήταν η Ηετιώνεια) μέχρι δεξιά (όπου ήταν το Εμπόριον) τα σημαντικότερα κτήρια ήταν: Τα Νεώρια, το Αφροδίσιο, οι Στοές. Ο Παυσανίας αναφέρει (για τον Κόνωνα):

“Προς δε τη θαλάσση ωκοδόμησεν Αφροδίτης ιερόν, τριήρεις Λακεδαιμονίων κατεργασάμενος περί Κνίδον”

Λέει λοιπόν ο Παυσανίας ότι το Ιερό το ίδρυσε ο Κόνων σε ανάμνηση της νίκης του στην Κνίδο, γι αυτό και πιθανότατα ήταν ένα ιερό της “ΕΥΠΛΟΙΑΣ ΑΦΡΟΔΙΤΗΣ”.

Ο Πλούταρχος στο έργο του “Βίος Θεμιστοκλή” αναφέρει ότι: “Όθεν και μετά την νίκην απαρχής Αφροδίτης ιερόν ιδρύσατο εν Πειραιεί, ως Αμμώνιος ο Λαμπτεύς εν περί των βωμώ φησί”. Δεν αποκλείεται να έχουν και οι δύο δίκιο με την έννοια ότι ο Θεμιστοκλής ίδρυσε το Αφροδίσιο μετά την εν Σαλαμίνα νίκη του και εν συνεχεία ο Κόνων το επισκεύασε και το επανίδρυσε ως “Ιερόν Ευπλοίας Αφροδίτης” μετά την νίκη του στην Κνίδο.

ΑΝΑΣΚΑΦΙΚΑ ΕΥΡΗΜΑΤΑ

Για τους αρχαιολόγους, εκείνο που μετρά περισσότερο από οτιδήποτε άλλο στην τεκμηρίωση ενός χώρου ή γεγονότος ως ιστορικού, είναι τα ανασκαφικά ευρήματα. Στην περίπτωση του Αφροδίσιου, εκτός από τις γραπτές αναφορές, υπάρχουν και ανασκαφικά ευρήματα που εντοπίστηκαν στον χώρο ήδη από τα τέλη του 19ου αιώνα και που τα αναφέρει ο κ. Γ.Σταϊχάουερ.

Πέρα, λοιπόν, από τις γραπτές μαρτυρίες, υπάρχει και το σαφέστατο ανασκαφικό εύρημα που αποδεικνύει την ύπαρξη του Ιερού στον χώρο αυτόν.

ΟΙ ΠΛΑΚΕΣ ΤΗΣ ΑΝΑΣΚΑΦΗΣ

ΣΤΟ ΚΑΣΤΡΑΚΙ ΚΑΙ ΤΟ ΑΦΡΟΔΙΣΙΟ

  Οι ανασκαφές που έγιναν στην Ηετιώνεια Πύλη από τον Φουκάρ (Foucart BCH 1887 σελ. 126-138) έφεραν στο φως δυο πλάκες με επιγραφές που χαρακτηρίστηκαν με τα στοιχεία IG II 1656 και IG II 1657 και οι οποίες γράφουν τα εξής:

  

«ΕΠ’ ΕΥΒΟΥΛΙΔΟ ΑΡΧΟΝΤΟΣ ΑΠΌ ΤΟ ΣΗΜΕΙΟ ΑΡΞΑΜΕΝΟΝ ΜΕΧΡΙ ΤΟ ΜΕΤΩΠΟ ΤΩΝ ΠΥΛΩΝ ΤΩΝ ΚΑΤΆ ΤΟ ΑΦΡΟΔΙΣΙΟΝ ΕΠΙ ΔΕΞΙΑ ΕΞΙΟΝΤΙ Γ[Η]ΗΗΓ[Δ]ΔΔΔΔ ΜΙΣΘΩΤΗΣ ΔΗΜΟΣΘΕΝΗΣ ΒΟΙΩΤΙΟΣ ΑΥΤΉ ΠΡΟΣΑΓΩΓΗ ΤΩΝ ΛΙΘΩΝ» (IG II 1657)

Εδώ αναφέρεται ότι στο Αφροδίσιο εκτελέστηκαν κάποιες εργασίες, ίσως κάποιες επισκευές. Όλα αυτά έγιναν στο τείχος που βρέθηκαν οι πλάκες και επομένως εκεί κοντά ήταν το Αφροδίσιο. Αναφέρεται η εποχή (επί Ευβουλίδου άρχοντος) ο εργολάβος (Δημοσθένης από Βοιωτία), τα υλικά (λίθοι) και το ποσό που πήρε ο μισθωτής.

 

«ΕΠΙ ΔΙΟΦΑΝΤΟ ΑΡΧΟΝΤΟΣ ΣΚΙΡΟΦΟΡΙΩΝΟΣ ΜΗΝΟΣ ΕΣ ΤΑ ΚΑΤ’ ΗΜΕΡΑΝ ΕΡΓΑ ΖΕΥΓΕΣΙ ΤΟΥΣ ΛΙΘΟΥΣ ΑΓΟΥΣΙ ΜΙΣΘΟΣ/ ΗΓ[Δ] Δ/ΣΙΔΗΡΙΩΝ ΜΙΣΘΟΣ Γ[Δ]» (IG II 1656)

ΣΗΜΕΙΩΣΗ: Ο Πωλ-Φρανσουά Φουκάρ (Paul-François Foucart, 15 Μαρτίου 1836 – 19 Μαΐου 1926) ήταν ένας Γάλλος αρχαιολόγος με ειδίκευση στην επιγραφολογία, γνωστός για τις έρευνές του αναφορικά με τα Ελευσίνια Μυστήρια. Υπήρξε πατέρας του αιγυπτιολόγου Ζωρζ Φουκάρ (από Βικιπέδια).

**************************

ΣΗΜ. Στην επόμενη 3η δημοσίευση για το Αφροδίσιο θα δούμε τα πιθανά ερείπια του και α ευρήματα των τελευταίων ανασκαφών του 1997-2001. Θα δούμε και τι πρέπει να γίνει για τον χώρο αυτόν.

 

ΑΦΡΟΔΙΣΙΟ Α' [1η δημοσίευση]

ΣΗΜΕΙΩΣΗ: Το Αφροδίσιο δεν το γνωρίζουν πολλοί. Ισως να μην το γνωρίζει και κανένας από το ευρύ κοινό και τους κατοίκους του Πειραιά, πλην ελαχίστων. Επομένως αυτές οι δημοσιεύσεις είναι και κάτι σαν εισαγωγή σε ένα καινούργιο θέμα.

Στην σημερινή πρώτη μας δημοσίευση για το Αφροδίσιο παρουσιάζουμε γενικά τον χώρο και λίγα λόγια για την Αφροδίτη και τα Αφροδίσια. Από την επόμενη θα παραθέσουμε τα στοιχεία που αποδεικνύουν την ύπαρξη του ΑΦΡΟΔΙΣΙΟΥ, και θα δώσουμε γραπτές αναφορές και μαρτυρίες γι αυτό. Στη συνέχεια θα δώσουμε τα ΑΝΑΣΚΑΦΙΚΑ ΕΥΡΗΜΑΤΑ και τις πλάκες που βρέθηκαν στην ανασκαφή που έγινε το 1887 στο Αφροδίσιο. Θα δούμε τα πιθανά ερείπια του Αφροδίσιου και τι έδωσαν οι τελευταίες ανασκαφές του 1997-2001. Θα κάνουμε και μια αναφορά στον αείμνηστο Γιώργο Μαρκόπουλο που ασχολήθηκε ερασιτεχνικά με το θέμα και ανέδειξε πολλά ενδιαφέροντα στοιχεία για την περιοχή.

 ************************

Το Αφροδίσιο

Τα Ιερά της Αφροδίτης ήταν Τόποι λατρείας, Τόποι Αναψυχής, Τόποι Θεραπείας. Ένα τέτοιο Ιερό της Αφροδίτης υπήρχε στον χώρο μεταξύ του Σταθμού Λαρίσης και της Ηετιώνειας Πύλης

Η ΘΕΑ ΑΦΡΟΔΙΤΗ

Η Αφροδίτη και ο έρως

Η Αφροδίτη κατά την αρχαία ελληνική μυθολογία και θρησκεία είναι η θεά του έρωτα, της ομορφιάς, της σεξουαλικότητας, της ηδονής και της τεκνοποίησης.

Παρόλο που οι εκδιδόμενες γυναίκες θεωρούσαν την Αφροδίτη προστάτιδά τους, η δημόσια λατρεία της ήταν σοβαρή, ιεροπρεπής και απέριττη (από την Βικιπέδια)

Το Ιερό της Αφροδίτης

Στην αρχαιότητα η θεραπεία του σώματος και η ανάρρωση από τις διάφορες παθήσεις γινόταν στα Ασκληπεία που ήταν ένα είδος θεραπευτηρίων κάτι σαν τα σημερινά νοσοκομεία. Η περιποίηση του ασθενούς γινόταν όχι μόνο με βότανα ή χειρουργικές επεμβάσεις αλλά και με την εξασφάλιση συνθηκών ψυχικής ανάτασης. Γι αυτό και τα θεραπευτήρια εκείνης της εποχής ήταν σχεδόν Ιερά αφιερωμένα στους θεούς.

Τα Αφροδίσια ήταν ησυχαστήρια με πράσινο, νερά και χώρους αναψυχής για την θεραπεία της ψυχής κυρίως.

Υπολείμματα του Αφροδίσιου που βρίσκονται μέσα στον σταθμό Λαρίσης Λαρίσης και χρησιμεύουν σχεδόν σαν δοχεία απορριμμάτων όσο δεν τα φροντίζει η αρχαιολογική υπηρεσία

Ήταν δύο ή ένα τα Αφροδίσια του Πειραιά;

Μεταξύ αυτών των Ιερών, τα Αφροδίσια ήταν πολύ γνωστά και δημοφιλή. Ήταν ευρέως διαδεδομένα σε ολόκληρο τον ελληνικό κόσμο. Στον Πειραιά υπήρχε τέτοιο Ιερό της Αφροδίτης και είναι πιθανό μάλιστα να υπήρχαν δύο. Αν ήταν πράγματι δύο, τότε το ένα θα βρισκόταν στο ανατολικό μέρος του λιμένα του Κανθάρου, εκεί που σήμερα είναι ο Άγιος Νικόλαος και το άλλο θα βρισκόταν στην δυτική ακτή του Κανθάρου, στην περιοχή της Δραπετσώνας. Εκεί βρίσκεται σήμερα ο Σταθμός Λαρίσης και η “Ανάπλαση Καστρακίου” ο χώρος δηλαδή από τον σταθμό και το αναψυκτήριο του Δήμου μέχρι την Ηετιώνεια Πύλη.

Δεν γνωρίζουμε, φυσικά, για ποιο λόγο αποφάσισαν οι αρχαίοι Αθηναίοι (και οι Πειραιώτες τότε Αθηναίοι ήταν) να δημιουργηθούν δύο ιερά της ίδιας θεάς στο ίδιο λιμάνι (του Κανθάρου) το ένα στη μια και το άλλο στην απέναντι πλευρά. Είναι πιθανό να πρόκειται για λανθασμένη αρχικά υπόδειξη του Αφροδίσιου στην περιοχή όπου σήμερα είναι ο Άγιος Νικόλαος και τον εν συνεχεία προσδιορισμό του στην απέναντι ακτή της Δραπετσώνας χωρίς να αποκατασταθεί το αρχικό λάθος. Εμάς εδώ μας ενδιαφέρει το Ιερό της Αφροδίτης που υπήρχε στην πλευρά της Δραπετσώνας για το οποίο υπάρχει και ανασκαφικό εύρημα που στηρίζει την ύπαρξή του.

Τέτοια λάθη ήταν συνηθισμένα σε περασμένους αιώνες. Όλα τα προσδιόριζαν στον κεντρικό Πειραιά κι αγνοούσαν την απέναντι Ηετιώνεια Ακτή. Το πιο μεγάλο τέτοιο λάθος έγινε στην περίπτωση του Θεμιστόκλειου που, ακόμα, κάποιοι το αναζητούν στη απέναντι ακτή, στη σχολή ναυτικών δοκίμων παρά τις αποδείξεις που παρουσιάστηκαν ήδη από το 1906. Αφού ένα τέτοιο μνημείο το τοποθετούσαν λανθασμένα, δύσκολο θα ήταν να το πράξουν και για ... ένα Αφροδίσιο;

************************

Θα συνεχίσουμε αύριο με την δεύτερη δημοσίευση για το Αφροδίσιο.

Κινητοποίηση για τα απορρίμματα

ΕΠΙΤΥΧΗΣ Η ΚΙΝΗΤΟΠΟΙΗΣΗ

ΓΙΑ ΤΟΝ ΑΠΟΚΛΕΙΣΜΟ ΤΟΥ ΣΧΙΣΤΟΎ

 Οι Δημοτικοί Σύμβουλοι, εργαζόμενοι του Δήμου κι άλλοι (μεταξύ των οποίων ισχυρή αντιπροσωπεία του ΣΥΡΙΖΑ με πανό και δύο βουλευτές του, ο Ραγκούσης κι ο Αλεξιάδης) βρέθηκαν σήμερα το πρωί στις 6 το πρωί στο Σχιστό.

Έκλεισαν την είσοδο στα απορριμματοφόρα που έφερναν (άκαρπα βεβαίως) τα σκουπίδια των γύρω δήμων. Στόχος ήταν να φανεί ότι το Κερατσίνι και η Δραπετσώνα δεν αντέχουν άλλο να είναι ο σκουπιδότοπος του λεκανοπεδίου.

Εξήντα χρόνια αρκετά. Εξήντα χρόνια μόνο η Φυλή και το Σχιστό φορτώνονται το σκουπίδι της Αττικής. Η Δραπετσώνα και το Κερατσίνι φορτώνονται επίσης τα λύματα (Ψυτάλλεια), τα πετρέλαια, τα απόβλητα των πλοίων, τα τσιμέντα, την Κόσκο και πιο παλιά τα Λιπάσματα την ΔΕΗ κτλ. Φτάνει πια.

Σε σχέση με τα απορρίμματα το δημοτικό Συμβούλιο της πόλης αποφάσισε ομόφωνα:

- Καμία μονάδα διαχείρισης απορριμμάτων με οποιαδήποτε μορφή στο Σχιστό.

- Κανείς νέος Σταθμός Μεταφόρτωσης Απορριμμάτων στο Σχιστό.

- Kαμία ΣΔΙΤ.

Το ομόφωνο ψήφισμα καταλήγει:

«Καλούμε την Κυβέρνηση και την Περιφέρεια να λάβουν σοβαρά υπόψιν τις αποφάσεις της πόλης και τις διαθέσεις των κατοίκων. Δηλώνουμε προς πάσα κατεύθυνση ότι δεν θα επιτρέψουμε την μεγαλύτερη υποβάθμιση της ζωή μας. Θα συνεχίσουμε!»

Το επόμενο βήμα θα δείχνει την κλιμάκωση του αγώνα.