Αντιγράφω ανάρτηση του ΝΙΚΟΥ ΜΠΕΛΑΒΙΛΙΑ σχετική με την κτηματική αγορά και την κατάσταση στα ενοίκια.
**********************************
ΤΙ ΘΑ ΓΙΝΕΙ ΜΕ ΤΑ ΕΝΟΙΚΙΑ;
Οι τιμές ενοικίων έχουν εκτιναχθεί, Στον Πειραιά ζητούνται τιμές Λονδίνου, για διαμερίσματα λίγων τετραγωνικών μέτρων, στο εσωτερικό της Καλλίπολης. Στο Κερατσίνι και στη Νίκαια έχουμε αυξήσεις της τάξης του 18% μέσα σε ένα έτος. Το Airbnb καλπάζει με αύξηση 200% στη διετία, πλησιάζοντας τις διακόσιες χιλιάδες διαμερίσματα σε όλη τη χώρα, με την Αθήνα και τις τουριστικές περιοχές να δέχονται τη θύελλα. Η αγορά των διαμερισμάτων από ξένους έχει ξεφύγει.
Το αποτέλεσμα είναι παλαιοί ενοικιαστές να ξεσπιτώνονται αλλάζοντας γειτονιές προς το χειρότερο, νέα ζευγάρια και φοιτητές να μη βρίσκουν σπίτι, γιατροί και δάσκαλοι στα νησιά να βρίσκονται κυριολεκτικά στο δρόμο. Αν σε αυτά συμπληρωθούν οι επικείμενοι πλειστηριασμοί κατοικιών και η επιστροφή της ανεργίας στο προσκήνιο τότε τα πράγματα πάνε πολύ άσχημα.
Δεν έχει κανείς απαίτηση από τη σημερινή κυβέρνηση η οποία φέρεται ως μεσάζων της άγριας αγοράς ακινήτων, να έχει ευαισθησίες. Είναι η ίδια που στην προηγούμενη θητεία της διέλυσε τους οργανισμούς και τους μηχανισμούς προστασίας της στέγης, και σήμερα ξαναδιαλύει ότι στήθηκε τα τελευταία χρόνια. Ούτε περιμένει κανείς από την κεντρική διοίκηση να στήσει πολιτικές όπως αυτές, του δήμου του Βερολίνου που μόλις πριν λίγο καιρό «πάγωσε» τα ενοίκια ή της Βαρκελώνης που έβαλε μπροστά τη χαλιναγώγηση του Αirbnb.
Επειδή όμως είναι ένα θέμα φλέγον για τις πόλεις, για την αυτοδιοίκηση, για τα ευάλωτα στρώματα του πληθυσμού, για τους νέους, για τα χαμηλά εισοδήματα, ακόμη και αν οι δήμοι δεν διαθέτουν τα θεσμικά εργαλεία σήμερα για να το κάνουν, πρέπει να το αναλάβουν. Τη διεκδίκηση της προστασίας της στέγης. Τη μέριμνα για «Στέγη για Όλους».
**********************************
ΤΙ ΘΑ ΓΙΝΕΙ ΜΕ ΤΑ ΕΝΟΙΚΙΑ;
Οι τιμές ενοικίων έχουν εκτιναχθεί, Στον Πειραιά ζητούνται τιμές Λονδίνου, για διαμερίσματα λίγων τετραγωνικών μέτρων, στο εσωτερικό της Καλλίπολης. Στο Κερατσίνι και στη Νίκαια έχουμε αυξήσεις της τάξης του 18% μέσα σε ένα έτος. Το Airbnb καλπάζει με αύξηση 200% στη διετία, πλησιάζοντας τις διακόσιες χιλιάδες διαμερίσματα σε όλη τη χώρα, με την Αθήνα και τις τουριστικές περιοχές να δέχονται τη θύελλα. Η αγορά των διαμερισμάτων από ξένους έχει ξεφύγει.
Το αποτέλεσμα είναι παλαιοί ενοικιαστές να ξεσπιτώνονται αλλάζοντας γειτονιές προς το χειρότερο, νέα ζευγάρια και φοιτητές να μη βρίσκουν σπίτι, γιατροί και δάσκαλοι στα νησιά να βρίσκονται κυριολεκτικά στο δρόμο. Αν σε αυτά συμπληρωθούν οι επικείμενοι πλειστηριασμοί κατοικιών και η επιστροφή της ανεργίας στο προσκήνιο τότε τα πράγματα πάνε πολύ άσχημα.
Δεν έχει κανείς απαίτηση από τη σημερινή κυβέρνηση η οποία φέρεται ως μεσάζων της άγριας αγοράς ακινήτων, να έχει ευαισθησίες. Είναι η ίδια που στην προηγούμενη θητεία της διέλυσε τους οργανισμούς και τους μηχανισμούς προστασίας της στέγης, και σήμερα ξαναδιαλύει ότι στήθηκε τα τελευταία χρόνια. Ούτε περιμένει κανείς από την κεντρική διοίκηση να στήσει πολιτικές όπως αυτές, του δήμου του Βερολίνου που μόλις πριν λίγο καιρό «πάγωσε» τα ενοίκια ή της Βαρκελώνης που έβαλε μπροστά τη χαλιναγώγηση του Αirbnb.
Επειδή όμως είναι ένα θέμα φλέγον για τις πόλεις, για την αυτοδιοίκηση, για τα ευάλωτα στρώματα του πληθυσμού, για τους νέους, για τα χαμηλά εισοδήματα, ακόμη και αν οι δήμοι δεν διαθέτουν τα θεσμικά εργαλεία σήμερα για να το κάνουν, πρέπει να το αναλάβουν. Τη διεκδίκηση της προστασίας της στέγης. Τη μέριμνα για «Στέγη για Όλους».
*****************************************
Δεν κάνω απλή κοινοποίηση του κειμένου του ΝΙΚΟΥ ΜΠΕΛΑΒΙΛΙΑ αλλά το παραθέτω για να προσθέσω και τα δικά μου σχόλια. Είναι ένα κείμενο που τα λέει όλα και περιγράφει ακριβώς την σημερινή κατάσταση.
Οι δήμοι έχουν ελάχιστα εργαλεία για να ασχοληθούν με το θέμα. Μοιάζει ιδιωτική υπόθεση αυτός ο μπελάς. Όμως ένα πρόγραμμα θα μπορούσε να λειτουργήσει βοηθητικά. Δεν ξέρω αν θα λέγεται "στέγη για όλους" ή κάπως αλλιώς, ωστόσο είναι αναγκαίο να οργανωθεί μια βοήθεια σε ανθρώπους που την έχουν ή θα την έχουν σύντομα ανάγκη.
Όταν ιδιώτες μπορούν να στήνουν γραφεία κτηματικής αγοράς κι ενοικίασης, γιατί δεν μπορεί ο δήμος με τις υπηρεσίες του να στήσει ένα γραφείο βοήθειας ενοικιαστών. Να μπορεί να μιλά με γραφεία ιδιωτικά ή δημόσια, να κάνει έρευνα, να μεσολαβεί, να βοηθά. Αξίζει να το δει η τοπική αυτοδιοίκηση.
