Η Επιτροπή Επαγγελματικού Αθλητισμού είναι πενταμελής. Όταν βγάζει αποφάσεις με 3-2 ή 4-1 ψήφους, τότε κάποιος ή κάποιοι (η μειοψηφία) βλέπουν το πράγμα διαφορετικά, έχουν αντίθετη άποψη. Στην ομοφωνία, μπορείς να πεις ότι έχεις να κάνεις με κάτι το προφανές. Όταν, όμως, υπάρχει μειοψηφία, τότε λες ότι οι απόψεις είναι δύο κι επικράτησε η μία εξ αυτών.
Αυτό θα πει ότι αν αλλάξουν γνώμη ένα η δύο μέλη μιας πενταμελούς επιτροπής που δεν έχει καταλήξει σε ομοφωνία, τότε αλλάζουν κι οι αποφάσεις της. Κι αν αλλάξει όχι, απλά, η γνώμη, αλλά, η ίδια η σύνθεση της επιτροπής, τότε μπορεί κανείς να αμφιβάλλει δικαίως για την απόφαση που θα έβγαινε ΠΡΙΝ την αλλαγή. Γιατί δύο μέλη μπορούν να μετατρέψουν το 1-4 σε 3-2. Μπορούν το 2-3 να το κάνουν 4-1. Άρα η αλλαγή δύο μελών λίγο πριν εκδοθεί μια ΚΡΙΣΙΜΗ απόφαση, μόνο την αμεροληψία κι επομένως την αποδοχή δεν εξασφαλίζει.
Αυτός είναι ο ένας βασικός λόγος που μια απόφαση, καλή ή κακή, μιας αθλητικής επιτροπής έγινε κυβερνητικό ζήτημα. Ο άλλος έχει να κάνει με την ουσία, την ίδια την απόφαση, που υποβιβάζει ή στερεί το πρωτάθλημα σε μια ομάδα σύμβολο του ελληνικού βορά. Κι ένας τρίτος λόγος είναι η εμπλοκή Μαρινάκη με άμεσο ιδιοτελές ενδιαφέρον που δημιουργεί συνθήκες τέλειας καχυποψίας. Ο συνδυασμός των τριών αυτών παραγόντων έφτιαξε ένα πρόβλημα που δεν θα λυθεί τόσο εύκολα και δεν θα κρατήσει λίγο.
Η αλλαγή της σύνθεσης της ΕΕΑ έριξε το πρώτο ανάθεμα στον Αυγενάκη, κι επομένως στην κυβέρνηση. Ωστόσο, ακόμη κι αν δεν είχε αλλάξει η σύνθεση της ΕΕΑ δυο μέρες πριν την απόφασή της, και πάλι ο ΠΑΟΚ κι η Βόρεια Ελλάδα θα κατηγορούσαν την κυβέρνηση. Το σημαντικό για όλους είναι η ίδια απόφαση κι όχι ποιος την πήρε. Όταν όμως υπάρχει τόσο μεγάλο ζήτημα όσο ο υποβιβασμός του ενός εκ των δύο "μεγάλων" της επικαιρότητας, ή, έστω, η απώλεια ενός πρωταθλήματος, τότε η πολιτικοποίηση του γεγονότος προσφέρει ασφαλή διέξοδο στον χαμένο. Ο διορισμός των δύο μελών από τον Υπουργό, σηματοδότησε μιαν απ' ευθείας "κυβερνητική" ευθύνη. Μαζί με το γεγονός ότι ο Μαρινάκης είναι αυτό που είναι, ε, δεν ήθελε και πολύ.
Η κυβερνητική απάντηση, της μείωσης της ποινής, είναι επίσης ανεπαρκής. Ακόμα κι η εξάλειψη της ποινής δεν φτάνει. Αν ο ΠΑΟΚ χάσει το πρωτάθλημα (κάτι που πιθανότατα θα συνέβαινε έτσι κι αλλιώς με βάση την απόδοση των ομάδων) η απώλεια θα αποδοθεί στην κυβερνητική παρέμβαση που αναστάτωσε τον δικέφαλο. Το μένος δεν θα καταλαγιάσει παρά μόνον αν εξασφαλίσει η κυβέρνηση στον κόσμο του βορά ένα δεύτερο συνεχόμενο τίτλο που, μάλλον, δεν τον δικαιούται με αγωνιστικά κριτήρια. Άσε που κι αυτή η λειψή κυβερνητική απόφαση μπορεί να μην περάσει γιατί παραβιάζει διεθνείς κανόνες του αθλήματος. Οπότε το μπάχαλο θα είναι τέλειο.
Κανείς δεν μπόρεσε να προβλέψει τι θα συνέβαινε αν έβγαινε μια τέτοια απόφαση μεσούντος του πρωταθλήματος; Κανείς δεν σκέφτηκε ότι ένα πρωτάθλημα πρέπει να λήγει όπως ξεκινά. Αφού ο ΠΑΟΚ κι η Ξάνθη είχαν άδεια να ξεκινήσουν το πρωτάθλημα με τις παρούσες ιδιοκτησίες και τα μετοχολόγιά τους, θα έπρεπε έτσι να τελειώσουν το πρωτάθλημα. Η υπόθεση αυτή έπρεπε να εξεταστεί καλοκαίρι. Πριν αρχίσει αυτό το πρωτάθλημα ή πριν αρχίσει το επόμενο. Αν υπάρχει πρόβλημα πολυ-ιδιοκτησίας ή μετοχολογίου, η ομάδα ας μην ξεκινήσει το πρωτάθλημα. Όχι να αλλάζουν οι όροι διεξαγωγής στη μέση του. Τόσο απλό!
Δεν νομίζω ότι αυτό το απλό πράγμα δεν το γνώριζαν στην κυβέρνηση. Απλά, υπέκυψαν στις πιέσεις του Μαρινάκη να προχωρήσει γρήγορα το θέμα και τις εξυπηρέτησαν. Άλλαξαν δυο μέλη της ΕΕΑ όχι γιατί είχαν άλλη άποψη (δεν ξέρω ποια άποψη είχαν) αλλά γιατί καθυστερούσαν την έκδοση αυτής της απόφασης. Έκαναν το χατίρι του Μαρινάκη να βγει άμεσα, τώρα, η απόφαση και βρέθηκαν στο μέσον μιας καταιγίδας.
Στην ουσία η κυβέρνηση δικαίως κατηγορείται. Όχι γιατί υπέκυψε στις πιέσεις του στενού της φίλου και χορηγού Μαρινάκη και πήρε αυτή την απόφαση, αλλά, γιατί υπέκυψε στις πιέσεις του και την πήρε ΤΩΡΑ. Δεν βρέθηκε ένας εχέφρων σύμβουλος να τους πει «ρε παιδιά, ΟΧΙ ΤΩΡΑ, αργότερα!» Δεν βρέθηκε ένας "άριστος" να το κάνει, γι αυτό μην την κλαίτε. Φταίει και πληρώνει.
