Επανέρχομαι
μετά από 10 μέρες που δεν είχα ιντερνετ
και σας άφησα στην ησυχία σας.
Γίνανε
πολλά ... γίνονται κάθε μέρα πολλά και
ετοιμάζονται πολλά για σήμερα. Πρόβα
επανάστασης για κάποιους, ευκαιρία για
προβοκάτσια ολκής για κάποιους άλλους.
Χτες
είχαμε συγκέντρωση συμμαθητών της τάξης
του 1970. Αποφαοιτήσαμε όλοι από το 1ο
Μικτό Γυμνάσιο Δραπετσώνας πριν 44 χρόνια
(ήταν εξατάξιο τότε Γυμνάσιο και Λύκειο
μαζί). Ήμασταν πολλοί αλλά όχι όλοι.
Κάποιοι έλειπαν σε δουλειές ... δυο έχουν
πεθάνει. Θυμήθηκα μεταξύ άλλων και την
εποχή. Ήταν χούντα χωρίς αντίλογο. Δεν
είχε ακόμα οργανωθεί κάποια συγκροτημένη
μαζική αμφισβήτηση (που ξεκίνησε το
1971-72). Πέπλο φτώχειας με ένα αχνό αλλά
πεντακάθαρο φως ελπίδας στο βάθος.
Ελπίζαμε όλοι στο καλύτερο ... ίσως γιατί
ήμασταν νέοι.
Σήμερα
οι νέοι έχουν άλλα να τους απασχολούν.
Βλέπουν με σιγουριά πως το πέπλο της
φτώχειας απλώνεται γύρω τους χωρίς να
αχνοφέγγει τίποτα στον ορίζοντα. Ο
Αλέξης Γρηγορόπουλος το 2008 στα Εξάρχεια
σκοτώθηκε από σφαίρα αστυνομικού και
ο φίλος του Νίκος Ρωμανός, αυτόπτης
μάρτυς εκείνης της δολοφονίας, χαροπαλεύει
με μια απέλπιδα απεργία πείνας στις
φυλακές.
Οι
νεαροί θερμόαμοι στα σχολεία και στις
πλατείες βράζουν. Θέλουν εκδίκηση για
τα χαμένα όνειρά τους. Ονειρεύονται
ίσως ένα ξέσπασμα και μια βίαιη απάντηση
στην μαυρίλα που θυμίζει την χούντα της
δικής μου γενιάς.
Η
ακροδεξιά κλίκα που βρίσκεται στον
κόρφο της σημερινής εξουσίας επιθυμεί
αν δεν πυροδοτεί κι όλας την σύγκρουση.
Θέλει ξεκαθάρισμα λογαριασμών με την
αναρχική νεολαία και δεν θα χάσει την
ευκαιρία να απαλλαγεί και από την πίεση
του "νομιμόφρονα" Σύριζα φορτώνοντάς
του την ευθύνη των επεισοδίων.
Σήμερα
το βράδυ ή ίσως αύριο θα ξέρουμε το
αποτέλεσμα. Θα νικήσει το φαβορί, η
Εξουσία ή θα γυρίσει το ματς; Ο ΠΑΟΚ το
έκανε την Τετάρτη, γιατί όχι και Οργή
το Σαββατοκύριακο;
