Είναι
Δευτέρα 29 Δεκεμβρίου 2014, κι έχει ήδη
ξεκινήσει από τις 12 το μεσημέρι η τρίτη
και φαρμακερή ψηφοφορία για την εκλογή
του Προέδρου της Δημοκρατίας.
Από
τις δηλώσεις που έχουν προηγηθεί η
κυβέρνηση δεν φαίνεται να μπορεί να
πιάσει τους 180 ψήφους υπέρ Σταύρου Δήμα.
Τα μικρά κόμματα των ΑνΕλ και ΔημΑρ
έχουν επιβεβαιώσει την θέση τους να
ψηφίσουν "παρών" και ο Σύριζα, το
ΚΚΕ και η Χρυσή Αυγή δεν έχουν αλλάξει
σε τίποτε την θέση τους που είναι το
"παρών".
Η
κυβέρνηση μέχρι και το πρωί συνέχιζε
να διαδίδει ότι έχει ελπίδες να εκλέξει
πρόεδρο αλλά όλοι γνωρίζουν ότι το
παιγνίδι έχει πλέον μεταφερθεί στις
εκλογές της 25ης Ιανουαρίου. Όλα όσα
λέγονται εκεί αποσκοπούν. Η κυβέρνηση
θέλει να συντηρήσει την δήθεν "αγωνία"
για να δείχνει ισχυρή ακόμα και μέσα
στους ανεξάρτητους βουλευτές και να
θυμίζει στον κόσμο ότι δεν ευθύνεται
εκείνη για την πρόωρη προσφυγή στις
κάλπες αλλά ο Σύριζα. Εκείνη έκανε ότι
ήταν ανθρωπίνως δυνατό.
Μέσα
στη Βουλή η διαδικασία έχει αρχίσει. Τα
"Σταύρος Δήμας" από τους βουλευτές
της Α' Αθηνών της Νέας Δημοκρατίας
ακούγονται κανονικά, όπως και στις δύο
προηγούμενες ψηφοφορίες και τα "παρών"
του Σύριζα επίσης. Και ξαφνικά σκάει η
βόμβα. Ακούγεται ο πρόεδρος να εκφωνεί:
"Νίκος Μιχαλολιάκος" και η απάντηση
"Σταύρος Δήμας" τους κάνει όλους
να πεταχτούν από τις καρέκλες τους.
Ο
Σαμαράς γουρλώνει τα μάτια και κοιτάζει
τον Μπαλτάκο, ο Μπαλτάκος κοιτάζει προς
τον Αποστολόπουλο και ο Μελάς χαριτολογεί
λέγοντας κάτι άσχετο στην κυρία Μισέλ
Ασημακοπούλου ντε Γκρές.
-Να
σας γνωρίσω μαντάμ τον γιο μου, θα είναι
στη νέα Βουλή συνάδελφος
-Μα
δεν είναι για τέτοια τώρα γιατρέ, δεν
βλέπετε; ο Μιχαλολιάκος ψήφισε τον
Σταύρο Δήμα, του κάνει αυτή ανήσυχη
-Ε,
και; αναρωτιέται ο Μελάς
-Τι "και" ρε Παναγιώτη, η Χρυσή Αυγή μας ψηφίζει
... τι θα κάνουμε;
-Α,
τους άτιμους, θα τα έχουν πάρει ... δεν
εξηγείται αλλιώς
-Γιατί
να τα έχουν πάρει ρε Παναγιώτη, εσύ τα
πήρες που ψήφισες;
-Άλλο
εγώ, είπε ο αξιότιμος βουλευτής και
κοίταξε προς τα έδρανα της κυβέρνησης
Ο
Σαμαράς είχε σκύψει και κάτι έλεγε με
τον Βενιζέλο. Από κάτω στα έδρανα του
ΠαΣοΚ γινόταν αναβρασμός.
Ο
Γιώργος Παπανδρέου είχε σηκωθεί όρθιος
και φώναζε "Η δημοκρατία στο απόσπασμα,
πράσινη ανάπτυξη τώρα!" και κάτι άλλα
στα αγγλικά που κανείς δεν τα καταλάβαινε
γιατί ήταν πολύ προχωρημένα.
Λίγο
πιο εκεί, ο Σπύρος Λυκούδης κοίταζε μια
τον Ψαριανό και μια το κινητό του να δει
αν του είχε γράψει κάτι με μήνυμα SMS ο
Σταύρος Θεοδωράκης.
Στο
μεταξύ κι άλλοι χρυσαυγίτες της Α' Αθηνών
ψήφιζαν κι αυτοί "ναι". Δεν ήταν
συνεπώς από λάθος το “Σταύρος Δήμας”
του αρχηγού, υπήρχε σχέδιο. Κι όταν η
Χρυσή Αυγή οργάνωνε σχέδιο, το εκτελούσε
κι όλας. Ήταν ολοφάνερο, λοιπόν, που
πήγαινε το πράγμα. Θα έβγαινε πρόεδρος
με τις ψήφους της "εγκληματικής
οργάνωσης". Ο Δένδιας είχε χάσει το
χρώμα του.
Στην
αντιπολίτευση επικρατούσε σχετική
ευθυμία. Δεν τους πολυάρεσε η εξέλιξη
αλλά έβλεπαν το χρώμα του Σαμαρά και
του Βενιζέλου και τους έφτιαχνε το κέφι.
Μόνο ο Τσίπρας τα είχε βάψει μαύρα. Το
όνειρο να ξυπνήσει πρωθυπουργός μέσα
στον Φεβρουάριο του νέου έτους
απομακρυνόταν. Κοίταξε τον Σαμαρά. Ο
πρωθυπουργός της χώρας ήταν σε πλήρη
σύγχυση με την εξέλιξη και σκεφτόταν
πως να αντιδράσει.
"Θέλουν
να μας ξεφτιλίσουν, θέλουν να μας κάνουν
να ψηφίσουμε μόνοι μας εναντίον του
Δήμα, θέλουν να κοροϊδέψουν τη δημοκρατία,
την πατρίδα, τα κόκαλα της Πηνελόπης
Δέλτα!" φώναζε
Μόνη
ελπίδα πια ήταν οι ανεξάρτητοι. Αυτοί
που είχαν ψηφίσει Δήμα στη δεύτερη
ψηφοφορία παρ' όλο που είχαν καταψηφίσει
τον προϋπολογισμό, οι δεκατρείς που
στήριζαν χωρίς ανταλλάγματα την Νέα
Δημοκρατία. Αν ψήφιζαν “παρών” θα
ακυρωνόταν το χρυσαυγίτικο σχέδιο.
Κοίταξε προς τον Λυκούδη με βλέμμα
σχεδόν ικετευτικό. Άραγε θα τον έσωζαν
για μια ακόμη φορά;
Ο
Λυκούδης είδε τον πρωθυπουργό και τον
λυπήθηκε. Είχε βέβαια άλλες σκέψεις
καθώς δεν τον ένοιαζε τόσο ο Σαμαράς
αλλά ενδιαφερόταν κυρίως για το Σύνταγμα
και το μέλλον της Χώρας.
"Έστω
κι έτσι” σκέφτηκε προς στιγμήν “αν
είναι για να σωθεί η Ελλάδα ... χαλάλι,
ας βγει ο Δήμας και με τους ναζί”.
Είδε
όμως το αγωνιώδες βλέμμα του Σαμαρά και
κατάλαβε ότι κάτι δεν πήγαινε καλά. Ο
Σαμαράς του έγνεφε να ψηφίσουν “όχι”.
Κοίταξε ξανά στο κινητό του. Είδε ότι η
εντολή του Σταύρου (του Θεοδωράκη
βεβαίως) ήταν σαφής: "Δήμας και ξερό
ψωμί" έλεγε.
Κοίταξε
δίπλα του τον Ψαριανό. Αυτός σήκωσε τους
ώμους και του ψιθύρισε "αφού αυτή
είναι η γραμμή ρε Σπύρο, τι να κάνουμε.
Δήμα και ξερό ψωμί".
Στενοχωρημένος
ο σοβαρός μεταρρυθμιστής πολιτικός
έγνεψε με το φρύδι του στον Σαμαρά
αρνητικά. "Δεν μπορούμε να σας σώσουμε
εμείς πρόεδρε", ήταν σαν να του έλεγε.
Στο
μεταξύ ο Παπανδρέου, η άλλη ελπίδα του
Σαμαρά, ο άνθρωπος που τον είχε βγάλει
από την λήθη και τον είχε κάνει
πρωθυπουργό, ο συγκάτοικός του στο
Χάρβαρντ, αφού κατήγγειλε τους πάντες
και τα πάντα ψήφισε κι αυτός Σταύρο
Δήμα. “Από αυτόν τον μ ... περίμενες να σε
σώσει;” ακούστηκε η φωνή του αντιπροέδρου
από δίπλα με κακεντρέχεια.
Ο
Σαμαράς κάθισε στο έδρανο και έπαψε να
ακούει τον οποιονδήποτε. Ήθελε να
συγκεντρωθεί λίγο. Η ψηφοφορία προχωρούσε.
Όσοι ήταν να ψηφίσουν Δήμα, οι περίπου
168 ψήφιζαν. Μαζί με τους χρυσαυγίτες που
ψήφιζαν κι αυτοί ο αριθμός των 180 θα
ξεπερνιόταν. Ο Δήμας θα έβγαινε πρόεδρος
αλλά με τις ψήφους των "εγκληματιών"
όπως τους χαρακτήριζε μέχρι χτες.
Κάτι
μέσα του όμως άρχισε να τον γλυκαίνει. "Τέλος πάντων ... εγκληματίες ... ναζιστικά
καθάρματα ... αλλά εντάξει, μην το
παρακάνουμε, είναι και πατριώτες ... στον Μελιγαλά μόνο εγώ κι ο Μιχαλολιάκος
πηγαίναμε πριν καταργηθεί το μνημόσυνο
και στο κάτω-κάτω για την πατρίδα
παλεύουνε κι αυτοί όπως κι εγώ, από μια
κοινή μήτρα προερχόμαστε ... είναι βέβαια
καθάρματα αφού δεν με στηρίζουνε, όμως
τώρα ... να ... δες ... είδανε φαίνεται
το φως το αληθινό”.
Θα
ήταν και το 2015
πρωθυπουργός, και το μισό 2016,
και ...
"Που
ξέρεις; ... εικοσιέξι
τοις εκατό εμείς
και καμιά
δεκαριά η Χρυσή
Αυγή πάμε στο τριανταέξι,
προσεγγίζουμε την αυτοδυναμία” σκέφτηκε
κι ήταν σαν να ονειρευόταν, τόσο όμορφο
του ακουγόταν
"Κι
αντί για τον Βενιζέλο αντιπρόεδρο θα
έχω τον Μιχαλολιάκο ... ε,
και τι έγινε;
και γραμματέα θα έχουμε τον Μπαλτάκο”
Θυμήθηκε
τον Μπαλτάκο.
Τον
είχε
υποτιμήσει αλλά
αυτός το έκανε
το θαύμα του. Έπρεπε
να θυμηθεί να
του πει
ένα ευχαριστώ τουλάχιστον.
Τον
ξύπνησε ένα σούσουρο από την πλευρά
της συμπολίτευσης και τα νέα χάχανα από
την αντιπολίτευση.
Ήταν
γιατί εκείνη τη στιγμή ένας Νεοδημοκράτης
βουλευτής από κάποιον παραμεθόριο νομό
στην άκρη του πουθενά είχε μόλις ψηφίσει
“παρών” και όλων τα βλέμματα είχαν
γουρλώσει και πάλι. Τι είχε συμβεί;
Ένας
ακόμα νεοδημοκράτης, που ούτε γνώριζε
το όνομά του, ψήφισε κι αυτός παρών. Το
όνειρο είχε αρχίσει να ξεφτίζει. Ποιος
τους είχε πει να την κάνουν γυριστή;
"Τι γίνεται, δεν έμαθαν ότι αλλάξαμε γνώμη; Ποιος μαλάκας τους λέει να ψηφίζουν παρών;”
Κατάλαβε
ότι είχε γίνει μπέρδεμα. Είχε αλλάξει
γνώμη αλλά εκείνοι δεν το γνώριζαν. Ο
Σαμαράς έχασε για δεύτερη φορά το χρώμα
του. Από δίπλα του ο Βενιζέλος έπαιρνε
στο κινητό του τον Σόιμπλε να του καρφώσει
την καινούρια εξέλιξη. Έπρεπε εκεί στο
Βερολίνο να γνωρίσουν τέλος πάντων
ποιος ήταν άξιος και ποιος παρλαπίπας.
Ο
πρωθυπουργός ούτε που πρόσεχε πια τις
κινήσεις του αντιπροέδρου. Τον απασχολούσε
η καινούρια εξέλιξη. Κάποιοι ακολουθούσαν
την αρχική του εντολή ψηφίζοντας παρών
όμως αυτός είχε ήδη αλλάξει γνώμη. Έπρεπε
να τους σταματήσει πριν τον καταστρέψουν!
Δεν ήταν ο Λυκούδης και οι μεταρρυθμιστές
που του χάλαγαν τη δουλειά, αυτοί ψήφιζαν
κανονικά. Οι δικοί του προφανώς έφταιγαν.
Ούτε ο Χρύσανθος ήταν. Ούτε ο Μπαλτάκος,
οι Χρυσαυγίτες συνέχιζαν να ψηφίζουν
Σταύρο Δήμα. Έψαξε να τον Αποστολόπουλο.
Τον είδε κάπου στο βάθος των εδράνων να
μιλάει με κάτι νεοδημοκράτες βουλευτές
από τους διεθνώς αγνώστους. Κι αμέσως
μετά αυτοί ψήφιζαν “παρών”.
“Ο
μ... ο Αποστολόπουλος την έκανε τη
δουλειά!” σκέφτηκε
Τον
πήρε αμέσως τηλέφωνο.
“Τι
κάνεις μωρέ;” του φώναξε
“Πρόεδρε,
την εντολή σου εκτελώ, χαλάω τα σχέδια
της Χρυσής Αυγής”
Ο
δέκατος Νεοδημοκράτης ψήφιζε εκείνη
την ώρα Παρών. Ό,τι και να γινόταν πια ο
Δήμας δεν θα εκλεγόταν.
