Η Ευρώπη και Εμείς

Η ΑΡΠΑΓΗ ΤΗΣ ΕΥΡΩΠΗΣ
Αν την είχαμε αφήσει στη θέση της, τώρα θα την είχαν καταλάβει οι Τζιχαντιστές!

Είπα να μη γράψω τίποτε για την πολυδιαδεδομένη από τα ΜΜΕ δήλωση του κ. Γιούνκερ, προέδρου της ΕΕ υπέρ του Σαμαρά ούτε και για την εξήγηση που έδωσε ο τοποθετημένος από την Νέα Δημοκρατία εκπρόσωπος της Ευρωπαϊκής Επιτροπής κ. Σχοινάς. Η απορία μου μόνο παραμένει ... εντάξει .. με αυτά που κάνουν θέλουν να βοηθήσουν τον Σαμαρά, όμως προς ποια ακριβώς κατεύθυνση αποβλέπει αυτή η βοήθεια ... στο να παραμείνει πρωθυπουργός ή στο να φύγει από τη θέση αυτή με βεβαιότητα;

Τα ΜΜΕ κάθε βράδυ μιλούν και θα συνεχίσουν να μιλούν για αμφίρροπη μάχη και για θρίλερ περί την προεδρία τη στιγμή ακριβώς που τα ρεπορτάζ τους θα μιλούν για μάχη που έχει κριθεί. Και θα ακολουθεί ο ορυμαγδός των πολεμικών ανακοινωθέντων για όσα κακά κι ανάποδα θα μας συμβούν αν ο Σαμαράς πέσει και έρθει οι ακραίος Σύριζα. 

Δεν νομίζω ότι μπορούν πια να φοβίσουν τον ελληνικό λαό. Βλέποντας γύρω μου νιώθω πως το κλίμα είναι πολύ αλλαγμένο. Κανείς δεν θεωρεί το ευρώ σαν ταμπού. Αντιλαμβάνονται όλοι ότι για να έχουμε το ευρώ υπό τις σημερινές συνθήκες που επικρατούν στην ΕΕ ο δρόμος είναι ένας και μοναδικός. Να τηρήσουμε το πρόγραμμα στο οποίο συμφώνησαν Παπανδρέου, Βενιζέλος και Σαμαράς μαζί με τους τραπεζίτες (Παπαδήμος και Στουρνάρας). Το οποίο λέει πολλά (περί μιας δραστικής εσωτερικής υποτίμησης μέχρι να φτάσουμε στα επίπεδα της Βουλγαρίας) αλλά για να τα συνοψίσουμε θα αναφέρω μόνο ένα:

Πρέπει τα προσεχή πάρα πολλά χρόνια να διατηρούμε ρυθμούς ανάπτυξης γύρω στο 6% (πράγμα αδύνατο για οποιαδήποτε χώρα στη δύση) και να δίνουμε στους δανειστές μας ΚΑΘΕ ΧΡΟΝΟ ένα ποσό γύρω στα 9 δισ. Ευρώ !!!

Σκεφτείτε το, 9 δισ. ευρώ κάθε χρόνο!!!

Όταν για μέτρα ύψους 2-3 δισ. γίνονται απολύσεις, μειώνονται μισθοί και συντάξεις και φορολογούνται άγρια οι Έλληνες πολίτες, εμείς έχουμε υποσχεθεί σαν κράτος (οι παραπάνω αναφερθέντες) ότι θα εξοικονομούμε κάθε χρόνο και θα δίνουμε 9 δισ. για να ξεπληρώνουμε ένα χρέος που ΠΕΤΥΧΑΝ να το δανειστούν αυτοί οι κύριοι.

Για να μην δηλώσουν την χρεοκοπία του 2010 -που σημειωτέον ήταν χρεοκοπία όλων σχεδόν των ευρωπαϊκών τραπεζών- δανείστηκαν τεράστια ποσά. Ανέβασαν συνειδητά το χρέος μας στα ύψη και δεσμεύτηκαν ότι θα το αποπληρώσουμε ξεσκίζοντας τις σάρκες μας για πολλές δεκαετίες. Αυτό είναι το πρόγραμμα που χωρίς Σαμαρά και Βενιζέλο ΔΕΝ ΘΑ ΜΠΟΡΕΣΟΥΜΕ να ακολουθήσουμε. Και για αυτή μας την αδυναμία κλαίνε ο Γιούνκερ και η Μέρκελ και ο κ. Σχοινάς και τα εδώ φερέφωνά τους. Αυτό το πρόγραμμα θέλει ο Σόιμπλε να τηρήσει η Ελλάδα κι ας έχει πρωθυπουργό τον Σαμαρά ή τον Τσίπρα ή τον διάβολο, δεν τον νοιάζει ο πρωθυπουργός, το πρόγραμμα τον νοιάζει, τα 9 δισ. κάθε χρόνο τον νοιάζουνε!

Και ο Σύριζα τι θα κάνει; ρωτάνε

Πρώτη παρατήρηση: Παλιά ρωτούσαν από αγωνία ... τώρα ρωτάνε από περιέργεια ...

Τους αρκεί που ο Σύριζα θα πει όχι. Κι ας γίνει ό,τι θέλει. Όχι σε αυτό που αποφάσισαν για εμάς και που μας οδηγεί στην εθνική ταπείνωση, στην ολική κατάθλιψη και στον χαμό μιας ή δύο γενεών. Κι ας γίνει ό,τι θέλει ... Γι αυτό δεν θα βγει πρόεδρος και γι αυτό θα κυβερνήσει ο Σύριζα, γι αυτό δεν εκφοβίζεται κανείς, γι αυτό τα πολεμικά ανακοινωθέντα των Σκάι, Αντένα, Μέγκα και Σταρ είναι πεταμένα λεφτά. Γιατί εδώ που φτάσαμε κανείς δεν φοβάται ούτε τον Σύριζα, ούτε την απώλεια του ευρώ ούτε τη δραχμή ούτε την ΕΕ.

Θέλαμε να είμαστε Ευρωπαίοι πολίτες γιατί οι Ευρώπη είχε ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ ενώ εμείς χούντα, γιατί η Ευρώπη είχε ΚΟΙΝΩΝΙΚΟ ΚΡΑΤΟΣ κι μείς κακομοιριά και γιατί η Ευρώπη είχε γκλαμουριά, ωραίες πόλεις, πεζοδρόμια, αυτοκινητόδρομους. Ε, λοιπόν, τώρα βλέπουμε την ΕΕ να μας στερεί την δημοκρατία, έστω την λειψή μεταπολιτευτική που αποκτήσαμε μόνοι μας, μας στερεί το κοινωνικό κράτος που φτιάξαμε με δανεικά ή τον κόπο μας και με τις κυβερνήσεις μας (ακόμα κι αν ήταν πελατειακές ή διεφθαρμένες) και δεν τη ζηλεύουμε πια για την ομορφιά της αφού την είδαμε και καταλάβαμε ότι εμείς έχουμε την πιο ωραία χώρα στον κόσμο. Ποιος νοιάζεται πια να είναι Ευρωπαίος, όταν αυτή η Ευρώπη μας στερεί τα στοιχειώδη και κυρίως την ελπίδα και το μέλλον;

Να ξεκαθαρίσω κάτι. Δεν τα γράφει αυτά ένας αντι-ευρωπαϊστής. Θαυμάζω τον γαλλικό Διαφωτισμό που άλλαξε τον κόσμο, υποκλίνομαι στην αγγλική δημοκρατία που αντικατέστησε την απολυταρχία του μεσαίωνα. Ζηλεύω την ιταλική Ιστορία, που είναι η μάνα-ιστορία της Δύσης και της τέχνης της και με εντυπωσιάζει ο γερμανικός δυναμισμός που βρίσκεται κάτω από όποια πέτρα κι αν σηκώσεις στην πολιτική και στην φιλοσοφία.

Θα ήθελα η Ελλάδα, η χώρα των Ρωμιών, να μην ήταν τόσο απομονωμένη για χίλια τουλάχιστον χρόνια από τα ρεύματα που άλλαξαν τον κόσμο. 

Θα ήθελα να καλύψουμε το χαμένο έδαφος μπαίνοντας σε ένα ευρωπαϊκό κοινό ρεύμα, με ανοιχτά σύνορα και -ει δυνατόν- με κοινό νόμισμα. 

Θα ήθελα .....

Όμως σε αυτή τη γερμανική Ευρώπη που διαμορφώθηκε από το 1990 και μετά, έχω τις αντιρρήσεις μου για τη συμμετοχή μας. Δεν την αμφισβήτησε κανείς (πλην του ΚΚΕ), όσο το γερμανικό οικοδόμημα κτιζόταν, από το Μάαστριχτ του 1992 μέχρι την αντικατάσταση των εθνικών νομισμάτων το 1999. Μετά τα τελευταία γεγονότα όμως, και την γερμανική αντιμετώπιση της παγκόσμιας κρίσης με λιτότητα και στήριξη των τραπεζών, τα πράγματα έχουν αλλάξει.

Η δημοκρατική αριστερά (όχι η Δημαρ, γενικά μιλάω), της οποίας συνέχεια είναι και ο Σύριζα, ήταν πάντοτε φιλοευρωπαϊκή. Το 1980, κατά την εισδοχή μας στην ΕΟΚ, το τότε ΚΚΕ Εσωτερικού παραβρισκόταν στην τελετή στο Ζάππειο ενώ απουσίαζαν το ΚΚΕ και το ΠαΣοΚ. Επίσης ο Συνασπισμός κύρωσε την συνθήκη του Μάαστριχτ. Κριτικά αποδέχτηκε μόνο το ευρωσύντταγμα το οποίο όμως έτσι κι αλλιώς δεν προχώρησε. Κι όμως, αυτή η δημοκρατική αριστερά (ο Σύριζα και οι σύμμαχοί του) είναι που αποτελούν σήμερα την μεγάλη απειλή για το ευρωγερμανικό οικοδόμημα.
Η πορεία αυτή δείχνει και την κατάπτωση της Ευρώπης, που αν ελπίζει σε κάτι είναι στην αντίδραση των λαών της. Μόνο έτσι θα υπάρξει μια ανανέωση της ευρωπαϊκής φυσιογνωμίας σύμφωνη με τις δημοκρατικές παραδόσεις της. Ο Σύριζα εδώ, οι Ποντέμος στην Ισπανία, τα κινήματα σε Ιταλία, Σλοβενία, Γαλλία και αλλού ίσως καταφέρουν να παίξουν αυτόν τον ρόλο.