ΓΛΩΣΣΑ ΕΛΛΙΠΗΣ παράδειγμα 1:
Λέμε: «Οι γιοί μου έχουν ένα κόκκινο ποδήλατο.»
Ισοδύναμα: «Το κόκκινο ποδήλατο είναι των γιων μου.»
Λέμε: «Οι κόρες μου έχουν ένα κίτρινο ποδήλατο.»
Ισοδύναμα: «Το κίτρινο ποδήλατο είναι των κορών μου (!!!).»
Ποιων "κορών" σου βρε; Υπάρχει "κορών";
Τρομάζουμε που βλέπουμε πως η κόρη δεν έχει γενική πληθυντικού.
Διορθώνουμε όπως-όπως χρησιμοποιώντας μιαν άλλη λέξη (το "κορίτσι"): «... των κοριτσιών μου ήθελα να πω.»
ΓΛΩΣΣΑ ΕΛΛΙΠΗΣ παράδειγμα 2:
Λέμε: «Εδώ είναι ο Νίκος, εδώ κι ένα παιδάκι. Αυτό είναι το κάθισμα του Νίκου κι αυτό του παιδακιού (!!!).»
Ποιανού "παιδακιού" βρε; Τρομάζουμε που δεν έχει το παιδάκι (όπως και όλα τα υποκορίστικά σε -άκι) γενική ενικού και διορθώνουμε όπως όπως: «του ... παιδιού, εννοώ.»
Στην πρώτη περίπτωση η λέξη κόρη δεν είχε γενική πληθυντικού και βάλαμε στη θέση της το κορίτσι (που είναι κάτι άλλο).
Στην δεύτερη περίπτωση το υποκοριστικό "παιδάκι" δεν έχει γενική και πάμε στο αρχικό "παιδί".
Αντί να κοκορευόμαστε για την τρισχιλιετή γλώσσα μας που από όλες είναι καλύτερη, δεν κοιτάμε καλύτερα να φτιάξουμε τα κενά και να συμπληρώσουμε αυτά που της λείπουν;
Ορίστε κύριε Μπαμπινιώτη μου, κάν' τε κάτι κι εδώ.
