Η
θέση μου για τις συμφωνίες της Ελλάδας
με Ιταλία κι Αίγυπτο για τις ΑΟΖ είναι
γνωστή. Τις θεωρώ και τις δυο θετικές,
παρά τις παραχωρήσεις που περιλαμβάνουν,
γιατί δημιουργούν ένα διεθνές πλαίσιο
συμμαχιών απολύτως αναγκαίο στη διαμάχη
μας με την Τουρκία.
Ουδέν
καλόν, όμως, αμιγές κακού. Κι αυτό, δεν
είναι μια απλή παρένθεση σε έναν
σχολιασμό. Τώρα, αυτές οι παραχωρήσεις
που έγιναν, καταγράφτηκαν και σαν
τουρκικές θέσεις επίσημα και στον ΟΗΕ.
Αυτό έγινε με επίσημη επιστολή
Σινιρλίογλου προς Γκουτιέρες, δηλαδή
του Μόνιμου Αντιπροσώπου της Τουρκίας
στον ΟΗΕ προς τον Γενικό Γραμματέα του
οργανισμού.
Ο
Σινιρλίογλου (δηλαδή η Τουρκία σαν
κράτος) τονίζει στον ΟΗΕ πως με τις
συμφωνίες της η Ελλάδα αναγνωρίζει ότι
τα νησιά δεν δικαιούνται αυτομάτως
υφαλοκρηπίδα.
Γράφει
η επιστολή μεταξύ άλλων:
«Ακόμη
και η Κρήτη, το πέμπτο μεγαλύτερο νησί
της Μεσογείου με έκταση 8.300 τετραγωνικά
χιλιόμετρα, έχει λάβει μειωμένη επήρεια
σύμφωνα με την αποκαλούμενη συμφωνία
Αιγύπτου και Ελλάδος. Ωστόσο, ο επίμονος
ελληνικός ισχυρισμός προβλέπει πλήρη
επήρεια για το Καστελλόριζο, αν και θα
του δινόταν μόνο αιγιαλίτιδα ζώνη, αλλά
καθόλου υφαλοκρηπίδα και ΑΟΖ σύμφωνα
με τη νομολογία των σχετικών διεθνών
δικαστηρίων».
Πραγματικά
υπάρχουν αποφάσεις δικαστηρίων επί
διεθνών υποθέσεων που δικαιώνουν αυτόν
τον ισχυρισμό (Γαλλία-Βρετανία το 1977,
Ρουμανία-Ουκρανία το 2009 και
Νικαράγουα-Κολομβία το 2012. Αυτές
επικαλείται η Τουρκία. Η Τουρκία κατηγορεί
την Ελλάδα ότι με την υπογραφή αυτών
των συμφωνιών τορπίλισε τις διερευνητικές
επαφές. Αυτές είχε συμφωνηθεί να
ξεκινούσαν την επόμενη μέρα της συμφωνίας
με την Αίγυπτο και θα είχαν ως αντικείμενο
συζήτησης και άλλα θέματα πέραν της
υφαλοκρηπίδας. Μάλιστα η Τουρκία λέει
πως το ότι οι διερευνητικές επαφές δεν
θα είχαν ως μόνο αντικείμενο την
υφαλοκρηπίδα το έχει δεχτεί με επιστολή
της στον ΟΗΕ και η Ελλάδα, δια μέσου της
Μόνιμης Αντιπροσώπου της κυρίας Θεοφίλη.
Οι διεθνείς υποθέσεις και συνθήκες είναι αρκετά πολύπλοκες διαδικασίες και ουδέν καλόν εξ αυτών δεν είναι ποτέ αμιγές κακού, χωρίς να παραγνωρίζεται και το αντίστροφο. Το ανέφερα αυτό γιατί είμαστε συνηθισμένοι σε προτάσεις και συνθήματα του τύπου άσπρο-μαύρο, όταν η ζωή σε όλες της τις εκφάνσεις προτιμά πιο γκρίζα χρώματα.
