ΠΛΟΥΣΙΟΙ ΚΑΙ ΦΤΩΧΟΙ

Το παρακάτω ερώτημα τίθεται από την Laura Hercher, που είναι διευθύντρια έρευνας στο πρόγραμμα ανθρώπινης γενετικής Joan H. Marks του Sarah Laurence Collegeσε. Το άρθρο δημοσιεύτηκε στο "THE NATION" stiw 23/8/19.

«Εάν μπορούσατε, θα χρησιμοποιούσατε γενετικές τεχνικές που εφαρμόζονται στον τομέα της αναπαραγωγής για να αποφύγετε το ενδεχόμενο να πάσχει το παιδί σας από μια κληρονομική ασθένεια;
Για πολλούς δυνητικούς γονείς, αυτό το ερώτημα δεν ανήκει πλέον στη σφαίρα της επιστημονικής φαντασίας. Εάν το γονιδίωμά τους παρουσιάζει έναν ιδιαίτερο κίνδυνο εμφάνισης καρκίνου του στήθους ή των ωοθηκών, μπορούν πλέον να αποφύγουν τη μεταβίβαση του παθογόνου συνδυασμού γονιδίων στους απογόνους τους. Το ίδιο ισχύει και στην περίπτωση όπου και οι δύο φέρουν το γονίδιο της νωτιαίας μυϊκής ατροφίας, γεγονός που συνεπάγεται πιθανότητα της τάξης του 25% να φέρουν στον κόσμο ένα παιδί με θανάσιμη εκφυλιστική νόσο: και σε αυτή την περίπτωση, η γενετική μπορεί να αλλάξει τα δεδομένα.»

Κανείς γονιός δεν θα έλεγε όχι σε τέτοια ερωτήματα. Όμως κανείς γονιός δεν μπορεί να αντέξει το κόστος. Που θα πει ότι οι πλούσιοι μπορούν να γεννούν γερά παιδιά κι οι φτωχοί θα παραμείνουν με τις πιθανότητες εις βάρος τους.
Οι συνέπειες αυτού του διαχωρισμού, αν και όταν επιτραπεί να γίνει, θα είναι πολλές. Οι πλούσιοι επηρεάζουν τις αποφάσεις, χρηματοδοτούν τις έρευνες, κάνουν παιχνίδι. Οι φτωχοί, απλά, αντιδρούν, καμιά φορά και με εξεγέρσεις.
Ποιος ξέρει τι κρύβει το μέλλον. Άραγε θα δούμε υγειονομικές επαναστάσεις; Ως πού θα φτάσει αυτό το τρελό κυνήγι της ανθρωπότητας;