Η ΖΩΗ ΣΤΟN ΠΕΙΡΑΙΑ ΚΑΙ ΤΟ ΚΕΡΑΤΣΙΝΙ
ΥΠΟΒΑΘΜΙΖΕΤΑΙ ΚΙ ΑΛΛΟ
ΧΡΕΙΑΖΕΤΑΙ ΣΥΝΑΓΕΡΜΟΣ ΚΙ ΕΝΗΜΕΡΩΣΗ!
Στον Πειραιά, στο Κερατσίνι-Δραπετσώνα και στο Πέραμα συνεδριάζουν αυτές τις μέρες τα Δημοτικά συμβούλια. Συζητούν -μεταξύ άλλων- και για την ΜΠΕ (μελέτη περιβαλλοντικών επιπτώσεων) του ΟΛΠ για τα προγραμματισμένα έργα της ΚΟΣΚΟ.
Είναι πολύ δύσκολο να διαβάσει κανείς αυτή τη μελέτη των χιλιάδων σελίδων. Άνθρωποι που έχουν εντρυφήσει σε κείμενα δυσνόητα ή επίσημα, δεν το
μπορούν. Αναρωτιέμαι αν μπορεί να το κάνει οποιοσδήποτε άλλος πέρα από όσους κάνουν αυτή τη δουλειά επαγγελματικά.
Στη μελέτη περιέχονται κάποια έργα που είναι προς άμεση εκτέλεση αλλά
και κάποια άλλα των οποίων η πραγματοποίηση επίκειται. Ο Πειραιάς δεν θέλει το μεγάλο Μωλ και το Ξενοδοχείο, το Κερατσίνι δεν θέλει την επέκταση των κοντέϊνερ και το νέο καρ-τέρμιναλ και το Πέραμα δεν θέλει σχεδόν τίποτε από όσα σχεδιάζονται. Όλοι αντιδρούν και φυσικά απορρίπτουν την ΜΠΕ. Η οποία έτσι κι αλλιώς είναι πρωθύστερη, γιατί κανονικά, πρώτα εγκρίνεται η μελέτη και μετά αποφασίζονται τα έργα. Εδώ σε εμάς, η ΕΣΑΛ έχει εγκρίνει τα έργα και τώρα θα δει και την ΜΠΕ! Το συμπέρασμα είναι πως τα συμβούλια, αντί να συζητούν πάνω σε μια μελέτη θα
επικεντρωθούν μάλλον στους τρόπους αντίδρασης σε αυτήν.
Η κυβέρνηση έχει ήδη συμφωνήσει σε ανώτατο επίπεδο -στην επίσκεψη Μητσοτάκη στην Κίνα- να γίνουν όλα τα έργα όπως είχαν αρχικά σχεδιαστεί. Οι Κινέζοι θα δώσουν κάποια χρήματα στους γύρω δήμους και καθάρισαν. Η μάχη φαίνεται εκ των προτέρων χαμένη, όμως θα δοθεί.
Ας περάσω ειδικά στο έργο των κοντέινερ στου Σκλαβενίτη, στο Ικόνιο. Προβλέπεται επέκταση της υπάρχουσας προβλήτας κατά 250 μέτρα μέσα στη θάλασσα και αύξηση της χωρητικότητας σε κοντέινερ περίπου κατά το πενταπλάσιο. Με αυτό το έργο ο Πειραιάς πάει να καταστεί πρώτο λιμάνι της Μεσογείου. Η πόλη όμως θα υποβαθμιστεί κι όσοι έχουν σπίτια που βλέπουν προς παραλία, ή είναι κάπως κοντά, θα υποφέρουν. Για τη διακίνηση των κοντέινερ θα στηθούν τεράστιες γερανογέφυρες. Όχι μόνο θα αυξηθεί η κίνηση στους δρόμους, με την ρύπανση που αυτό συνεπάγεται, αλλά, θα υπάρχει ένας συνεχής θόρυβος πολύ ενοχλητικός από τις γερανογέφυρες. Το δε τοπίο θα γίνει τουλάχιστον τρομακτικό. Η ζωή θα γίνει κόλαση.
Την ώρα που σχεδιάζονται αναπλάσεις στο Ελληνικό, στην παραλία (ριβιέρα) και στα βόρεια προάστια, ο Πειραιάς μετατρέπεται ξανά σε ένα βρόμικο λιμάνι. Οι επενδύσεις εκείνες που υποβαθμίζουν την Αθήνα, γίνονται εδώ κι εκείνες που την αναβαθμίζουν γίνονται αλλού. Γιατί;
Ο κόσμος πρέπει να τα μάθει όλα αυτά. Χρειάζεται συναγερμός και ξεσηκωμός. Πρέπει να υπάρξει επίσημη γνωστοποίηση του τί θα συμβεί και να γίνουν δυνατές κινητοποιήσεις. Αν ο κόσμος καταλάβει πόσο υποβαθμίζεται η ζωή του, ίσως κουνηθεί και αντιδράσει. Και τότε θα υπάρχει ίσως κάποια ελπίδα.
Η κυβέρνηση έχει ήδη συμφωνήσει σε ανώτατο επίπεδο -στην επίσκεψη Μητσοτάκη στην Κίνα- να γίνουν όλα τα έργα όπως είχαν αρχικά σχεδιαστεί. Οι Κινέζοι θα δώσουν κάποια χρήματα στους γύρω δήμους και καθάρισαν. Η μάχη φαίνεται εκ των προτέρων χαμένη, όμως θα δοθεί.
Ας περάσω ειδικά στο έργο των κοντέινερ στου Σκλαβενίτη, στο Ικόνιο. Προβλέπεται επέκταση της υπάρχουσας προβλήτας κατά 250 μέτρα μέσα στη θάλασσα και αύξηση της χωρητικότητας σε κοντέινερ περίπου κατά το πενταπλάσιο. Με αυτό το έργο ο Πειραιάς πάει να καταστεί πρώτο λιμάνι της Μεσογείου. Η πόλη όμως θα υποβαθμιστεί κι όσοι έχουν σπίτια που βλέπουν προς παραλία, ή είναι κάπως κοντά, θα υποφέρουν. Για τη διακίνηση των κοντέινερ θα στηθούν τεράστιες γερανογέφυρες. Όχι μόνο θα αυξηθεί η κίνηση στους δρόμους, με την ρύπανση που αυτό συνεπάγεται, αλλά, θα υπάρχει ένας συνεχής θόρυβος πολύ ενοχλητικός από τις γερανογέφυρες. Το δε τοπίο θα γίνει τουλάχιστον τρομακτικό. Η ζωή θα γίνει κόλαση.
Την ώρα που σχεδιάζονται αναπλάσεις στο Ελληνικό, στην παραλία (ριβιέρα) και στα βόρεια προάστια, ο Πειραιάς μετατρέπεται ξανά σε ένα βρόμικο λιμάνι. Οι επενδύσεις εκείνες που υποβαθμίζουν την Αθήνα, γίνονται εδώ κι εκείνες που την αναβαθμίζουν γίνονται αλλού. Γιατί;
Ο κόσμος πρέπει να τα μάθει όλα αυτά. Χρειάζεται συναγερμός και ξεσηκωμός. Πρέπει να υπάρξει επίσημη γνωστοποίηση του τί θα συμβεί και να γίνουν δυνατές κινητοποιήσεις. Αν ο κόσμος καταλάβει πόσο υποβαθμίζεται η ζωή του, ίσως κουνηθεί και αντιδράσει. Και τότε θα υπάρχει ίσως κάποια ελπίδα.
