Χτες έγραψα πως το 2019 θα είναι έτος εξελίξεων. Βασικά λόγω πολλαπλών εκλογών και στην Ευρωβουλή και στην ελληνική Βουλή και στην Τοπική Αυτοδιοίκηση, σε Περιφέρειες και Δήμους.
Σήμερα να τονίσω πως θα είναι ταυτόχρονα και μια πολύ επικίνδυνη χρονιά. Μιλάω τώρα για τα γεωπολιτικά της περιοχής μας. Εδώ τα πράγματα -κι ας σας λένε άλλα από εδώ κι από εκεί- δεν πάνε καθόλου καλά.
Ο Τραμπ, ανεξέλεγκτος, δρα σαν ταύρος εν υαλοπωλείο. Πρώτα βρίζεται με τον Ερντογάν και μετά τού παραδίδει την Βόρεια Συρία και τους, έως χτες συμμάχους του, Κούρδους.
Ο Ερντογάν, ανεξέλεγκτος, απειλεί δεξιά κι αριστερά. την Ελλάδα, την Κύπρο, τη Συρία, τη Ρωσία, τις ΗΠΑ, το Ισραήλ, το Ιράν.
Ο Μακρόν, αφού εξήγγειλε την νέα αρχιτεκτονική της Ευρώπης, πήρε την κατιούσα με ταχύτητες μεγάλες κι εξαφανίζεται αφήνοντας ένα κενό.
Ο Σαλβίνι στην Ιταλία, ο Όρμπαν στην Ουγγαρία, η Λεπέν στην Γαλλία ορέγονται εκλογικά ποσοστά που θα προκαλέσουν σύγκρυο στην Ευρώπη.
Η Μέϊ, ανεμοδαρμένο καράβι, αμφίβολο για πόσο θα παραμένει στην εξουσία.
Η Μέρκελ έδειξε μόνη της το τέλος της και βρήκε κιόλας την διάδοχό της.
Ο Πούτιν συνεχίζει μόνος κραταιός ηγέτης της χώρας του εν μέσω καταγγελιών για την αυταρχική πολιτεία του.
Μόνο οι Κινέζοι προχωρούν σταθερά στην οικονομική κατάκτηση της Αφρικής, στην διείσδυση στην Ευρώπη και στην δημιουργία παγκόσμιων συμμαχιών. Ετοιμάζονται για την ανάληψη της παγκόσμιας ηγεμονίας σε χρόνο όχι πολύ μακρινό.
Μόνες σταθερές για την Ελλάδα οι συμμαχίες της. Τριμερής με Ισραήλ και Κύπρο, Τριμερής με Αίγυπτο και Κύπρο, Τετραμερής με Σερβία, Ρουμανία και Βουλγαρία, διμερής με ΗΠΑ και πολυδιάστατη εντός της ΕΕ και του ΝΑΤΟ. Όλοι οι αφορισμένοι από την Αριστερά ως στυλοβάτες του καπιταλισμού και δαίμονες του "κακού" είναι τώρα οι μόνοι σταθεροί σύμμαχοι της αριστερής κυβέρνησης απέναντι στην τουρκική και την οικονομική απειλή.
Σας φαίνονται όλα αυτά καθησυχαστικά και ήρεμα;
Εμένα λίγο με φοβίζουν. Ελπίζουμε όμως, όπως πάντα, στο καλύτερο.
Καλή χρονιά το 2019 και να επαληθεύσει τα όνειρα όλων μας ... αν είναι δυνατόν...
