Για το "μακεδονικό" έχω γράψει πολλές φορές. Σίγουρα εκνευρίζω κάποιους φίλους που δεν γουστάρουν την πλαστογράφηση της ιστορίας που επιχείρησαν και πέτυχαν (κι αυτό είναι οριστικό και τελειωμένο) οι γείτονες. Δεν θέλουν να αποδεχτούν ότι τώρα συζητάμε μια συνθήκη ειρήνης για να λήξει ένας πόλεμος.
Κι όμως περί αυτού πρόκειται. Ξεκίνησε αυτός ο ιδιόρρυθμος πόλεμος για ένα όνομα τον 19ο αιώνα. Το 1893 ήταν η επίσημη έναρξη με την διακήρυξη των "Μακεδόνων" αλλά από το 1875 ουσιαστικά είχε ξεκινήσει σαν παρακλάδι του πανσλαβισμού. Εντάθηκε με την επανάσταση του Ίλιντεν το 1903 και την "μακεδονομαχία" του 1906-1908. Ρυθμίστηκε το 1912-13 με τους βαλκανικούς πολέμους, φούντωσε το 1943 με το βαλκανικό όραμα των Τίτο-Στάλιν, θάφτηκε στην Γιουγκοσλαβική Μακεδονία ως το 1991 και αναζωπυρώθηκε με την ανεξαρτησία των γειτόνων. Συνεχίζεται ως τις μέρες μας στα διεθνή fora και πάει να βρει την κατάληξή του επί Τσίπρα και Γκρούεφ.
Γιατί τώρα; Για δυο λόγους:
Ο ένας λόγος είναι ελληνικός. Η Νέα Δημοκρατία επί Μητσοτάκη σκόνταψε στο εσωτερικό της που περιείχε ακραίους κύκλους. Το ΠαΣοΚ του Αντρέα στηρίχτηκε στον εθνικισμό και δεν μπόρεσε να δώσει λύση. Το ΠαΣοΚ του Σημίτη κι η ΝΔ του Καραμανλή (που μπορούσαν) δεν βρήκαν την ευκαιρία λόγω της αντίπερα όχθης που ήταν πολύ σκληρή εκείνες τις εποχές.
Ο άλλος λόγος είναι των γειτόνων. Τα εθνικιστικά κόμματα ήταν υπέρ της συνέχισης του πολέμου με Μεγαλέξανδρους και καραγκιοζιλίκια. Μόνο τώρα που ο φιλονατοϊκός αλβανικός παράγοντας παίζει σημαντικό ρόλο, μπορεί να βρεθεί λύση.
Απ' ό,τι φαίνεται, η πίεση από το εξωτερικό είναι πολύ ισχυρή. Ο Τσίπρας θέλει να το παρουσιάσει σαν μια εθνική του επιτυχία. Θέλει να περάσει την εικόνα ότι είναι αποτελεσματικός στο να λύνει προβλήματα που "δεν μπορούν οι άλλοι". Στα θέματα της εξόδου από το μνημόνιο, το μακεδονικό, κάτι ψιλοεκσυγχρονισμούς στο αστικό δίκαιο κτλ. παίρνει τα εύσημα των Ευρωπαίων που βλέπουν την ΝΔ και την οικτίρουν. Δεν ξέρω αν θα του "βγει" εκλογικά ή αν θα "βγει" στον Μητσοτάκη η στάση του, ωστόσο αν υπάρξει λύση όπως διαφαίνεται, αυτή τη φορά θα περάσει κι από την κυβέρνηση κι από την Βουλή. Με την λαβίδα των ΝΑΤΟ και ΕΕ στον λαιμό των γειτόνων, μάλλον θα περάσει κι από εκεί. Και θα έχουμε εμείς μια "ελληνική Μακεδονία" κι οι γείτονες, Σλάβοι κι Αλβανοί, μια "βόρεια Μακεδονία". Με εκατέρωθεν διαβεβαιώσεις για την ιστορία και τα αλυτρωτικά σε μια διεθνή συμφωνία που δεν θα είναι απλά διμερής (άρα αναιρέσιμη) αλλά θα αφορά και τρίτους (Νατο και ΕΕ). Και θα ζήσουν αυτοί καλά κι εμείς καλύτερα.
