Μεταξύ των προαπαιτουμένων που ψήφισε η Βουλή, υπήρχε και ένα άρθρο που παρατείνει από 12 σε 20 χρόνια τη δυνατότητα των βιομηχανιών να λειτουργούν με την παλιά τους άδεια σε περιοχές που άλλαξαν χρήσεις γης και η δραστηριότητά τους είναι πλέον απαγορευμένη. Στη Δραπετσώνα αυτό το θέμα αφορά στις επιχειρήσεις OIL ONE, LAFARGE και ΕΛΠΕ. Ήταν ένας νόμος του 2005 που έδινε αυτή την δωδεκαετή προθεσμία. Ο δήμος και οι τοπικοί φορείς επεδίωκαν να αλλάξουν τον νόμο και να μειώσουν την 12-ετία σε 6-ετία. Μετά την αλλαγή χρήσεων γης, που έγινε το 2015, είχαν περιθώριο 12 ετών (ως το 2027) ισχύος της άδειας τους. Οι τοπικοί φορείς ήθελαν να μειωθεί αυτό το χρονικό περιθώριο μέχρι το 2021. Τώρα, όμως, με το πολυνομοσχέδιο των προαπαιτουμένων, το περιθώριο αυτό έγινε 20 χρόνια και η λήξη των αδειών πήγε στο 2035!!!
Αυτή η παράταση είναι μια νέα ταφόπλακα πάνω από το ημιθανές σώμα της
Δραπετσώνας. Πρώτα την εξουδετέρωσαν (το 2010), ύστερα την εξόντωσαν (το 2014) και τώρα (εν έτει 2018) ασελγούν ασύστολα σαν
νεκρόφιλοι πάνω από το πτώμα της. Κι αν τα προηγούμενα τα έκαναν το ΠαΣοΚ και η Νέα Δημοκρατία, αυτό το νέο κακό το κάνει ο Σύριζα.
Υπήρχε πάντα ο κίνδυνος ότι όλο και κάποια ευνοϊκή στις βιομηχανίες κυβέρνηση θα προέκυπτε και θα τους έδινε νέα παράταση, όμως αποδείχτηκε πως ούτε αυτό χρειαζόταν. Η κυβέρνηση -που ως τώρα είχε δείξει έμπρακτα ότι ενδιαφέρεται για την περιοχή μας- με την κίνηση αυτή αναμφισβήτητα "σβήνει" πολλά μίλια από τον δρόμο συμπάθειας που είχε επάξια κερδίσει.
Δεν νομίζω ότι το Ευρωγκρούπ ή το Ουόσιγκτον γκρουπ είχαν τόσο μεγάλο ενδιαφέρον για μια τέτοια παράταση. Κάποιο λόμπι συμφερόντων πρέπει να τους το σφύριξε. Αλλιώς, πρόκειται για "εγχώρια" ρύθμιση που βρήκε την ευκαιρία να μπει σε ένα νομοσχέδιο προαπαιτουμένων για να ψηφιστεί στα μουγκά. Θα έπρεπε να έχει γίνει αντιληπτό αλλά τα τοπικά ανακλαστικά ενός καλλικρατικού γιγαντιαίου δήμου δεν μπορεί να είναι αστραπιαία.
Δυσκολεύομαι να ανασύρω από τη μνήμη μου επενδύσεις που να έγιναν στην Ελλάδα την τελευταία δεκαετία σε περιοχή που είχε βιομηχανικό χαρακτήρα και άλλαξε όρους δόμησης και χρήσεις γης ακριβώς εκεί όπου αναπτύχθηκε αυτή η επένδυση.
Οι τοπικοί Πειραιώτες βουλευτές δεν μπορούσαν να κάνουν τίποτε για να αποτρέψουν την ψήφιση του άρθρου. Τα προαπαιτούμενα έπρεπε να ψηφιστούν όλα και γι αυτό τον λόγο ψηφίστηκαν πακέτο. Πριν φτάσουμε εδώ, έπρεπε να είχε υπάρξει πρόνοια.
ΔΥΣΤΥΧΩΣ δεν υπάρχει δήμος ανεξάρτητος (ο Δήμος Δραπετσώνας) για να φροντίσει να προλάβει τέτοιες καταστάσεις. Γίνομαι μονότονος αλλά ΓΝΩΡΙΖΩ καλά πως αλλιώς είναι να έχεις ένα οργανισμό προσανατολισμένο στο συγκεκριμένο πρόβλημα κι αλλιώς να έχεις μια σούπα υποθέσεων ενός "μεγάλου" δήμου μέσα στα οποία "παίζει" κι ένα τέτοιο ζήτημα. Όσο είναι καιρός, πρέπει να ανοίξει ο δρόμος της ανεξαρτησίας των δύο δήμων, της Δραπετσώνας και του Κερατσινίου, απ' τον σημερινό υπερτροφικό οργανισμό.
Υπήρχε πάντα ο κίνδυνος ότι όλο και κάποια ευνοϊκή στις βιομηχανίες κυβέρνηση θα προέκυπτε και θα τους έδινε νέα παράταση, όμως αποδείχτηκε πως ούτε αυτό χρειαζόταν. Η κυβέρνηση -που ως τώρα είχε δείξει έμπρακτα ότι ενδιαφέρεται για την περιοχή μας- με την κίνηση αυτή αναμφισβήτητα "σβήνει" πολλά μίλια από τον δρόμο συμπάθειας που είχε επάξια κερδίσει.
Δεν νομίζω ότι το Ευρωγκρούπ ή το Ουόσιγκτον γκρουπ είχαν τόσο μεγάλο ενδιαφέρον για μια τέτοια παράταση. Κάποιο λόμπι συμφερόντων πρέπει να τους το σφύριξε. Αλλιώς, πρόκειται για "εγχώρια" ρύθμιση που βρήκε την ευκαιρία να μπει σε ένα νομοσχέδιο προαπαιτουμένων για να ψηφιστεί στα μουγκά. Θα έπρεπε να έχει γίνει αντιληπτό αλλά τα τοπικά ανακλαστικά ενός καλλικρατικού γιγαντιαίου δήμου δεν μπορεί να είναι αστραπιαία.
Δυσκολεύομαι να ανασύρω από τη μνήμη μου επενδύσεις που να έγιναν στην Ελλάδα την τελευταία δεκαετία σε περιοχή που είχε βιομηχανικό χαρακτήρα και άλλαξε όρους δόμησης και χρήσεις γης ακριβώς εκεί όπου αναπτύχθηκε αυτή η επένδυση.
Οι τοπικοί Πειραιώτες βουλευτές δεν μπορούσαν να κάνουν τίποτε για να αποτρέψουν την ψήφιση του άρθρου. Τα προαπαιτούμενα έπρεπε να ψηφιστούν όλα και γι αυτό τον λόγο ψηφίστηκαν πακέτο. Πριν φτάσουμε εδώ, έπρεπε να είχε υπάρξει πρόνοια.
ΔΥΣΤΥΧΩΣ δεν υπάρχει δήμος ανεξάρτητος (ο Δήμος Δραπετσώνας) για να φροντίσει να προλάβει τέτοιες καταστάσεις. Γίνομαι μονότονος αλλά ΓΝΩΡΙΖΩ καλά πως αλλιώς είναι να έχεις ένα οργανισμό προσανατολισμένο στο συγκεκριμένο πρόβλημα κι αλλιώς να έχεις μια σούπα υποθέσεων ενός "μεγάλου" δήμου μέσα στα οποία "παίζει" κι ένα τέτοιο ζήτημα. Όσο είναι καιρός, πρέπει να ανοίξει ο δρόμος της ανεξαρτησίας των δύο δήμων, της Δραπετσώνας και του Κερατσινίου, απ' τον σημερινό υπερτροφικό οργανισμό.
