Χτες που βρισκόμουν στο κέντρο του Πειραιά κατά τις 5.30 το απόγευμα, έπεσα ακριβώς πάνω στο ξεκίνημα και την εξέλιξη των επεισοδίων των οπαδών του Ολυμπιακού στην πλατεία Κοραή. Θα είδατε οι περισσότεροι σκηνές από αυτήν την "διαμαρτυρία" στις οθόνες της τηλεόρασης. Δεν χρειάζεται ρεπορτάζ εκ μέρους μου πέρα από το ότι και ο ίδιος ως αυτόπτης μάρτυρας άκουσα κάποιους από τους μασκοφορεμένους αγανακτισμένους νεαρούς να φωνάζουν στους "μπάτσους" ότι "κακώς υπερασπίζονται τον ΠαοΚτζή υπουργό με τα εξακόσια μόνο ευρώ που παίρνουν για μισθό".
Αναρωτιούνταν κάποιοι, μεταξύ τους κι εγώ, πως γίνεται ένας δήμαρχος, που δημαρχεύει βέβαια δι' αντιπροσώπου, να βάζει πενήντα ανθρώπους του ("φανατικοί οπαδοί" ονομάζονται) να καίνε την πόλη του. Δεν υπήρχε βέβαια φανερή σχέση εξάρτησης αλλά οι σκέψεις τρέχουν. Ύστερα όμως σκέφτηκα ότι είναι πολύ βαρετό πια να αναρωτιέται κανείς γιατί η Ελλάδα εξάντλησε τόσο γρήγορα, μέσα σε διακόσια μόνο χρόνια, τα καύσιμα που της έδωσε με την γέννησή της το αρχαίο της όνομα και η τόσο λαμπερή κληρονομιά του.
Είδα, ως άλλος Νέρων, το υπόλοιπο της φωτιάς και πήγα αργότερα στον Τσακαλώτο που μιλούσε σε ένα γεμάτο -φίσκα- "Θεοξένεια". Σήμερα το πρωί διάβασα ανακοίνωση που έλεγε πως στο "Θεοξένεια" ήταν μόνο είκοσι άτομα! Αφήστε το, δεν έχουμε καμιά ελπίδα.
