Σάββατο 21 Φεβρουαρίου 2015

Ο,ΤΙ ΔΕΝ ΜΕ ΣΚΟΤΩΝΕΙ, ΜΕ ΚΑΝΕΙ ΠΙΟ ΔΥΝΑΤΟ



Γράφουν διάφορα οι αρθρογράφοι σχετικά με τα κέρδη και τις απώλειες της χτεσινής συμφωνίας. Ξεχνούν ότι χτες δεν παίχτηκε καμιά συμφωνία. Ξεχνούν ότι χτες τελείωσε απλά το chicken game, το παιχνίδι του ποιος θα υποχωρήσει τελικά, και τελείωσε με καθαρή δική μας ΝΙΚΗ.
Δυο τρελά φορτηγά τρέχουν με ταχύτητα το ένα προς το άλλο και κερδίζει αυτός που θα μείνει στη θέση του κάνοντας τον άλλον να υποχωρήσει την τελευταία στιγμή αφού η σύγκρουση θα τους σκοτώσει και τους δυο. Αυτό είναι το chicken game. Chicken είναι ο "δειλός" του παιχνιδιού (η "κότα") αυτός που θα υποχωρήσει στο τέλος. Στην αδυσώπητη μάχη Βαρουφάκη-Σόιμπλε ή Ελλάδας-Γερμανίας, ή Ευρωπαϊκής Ευρώπης-Γερμανικής Ευρώπης, ή Ανατολής-Δύσης (όπως θέλετε πείτε το), chicken αποδείχτηκε τελικά ο Σόιμπλε. Γιατί δεν τήρησε αυτό που είπε για "ολοκλήρωση του παρόντος προγράμματος" και έφυγε από το Ευρωγκρούπ με μια "συμφωνία". Ό,τι κι αν περιέχει αυτή η συμφωνία, όσα πλεονεκτήματα κι αν μας δίνει κι όσες δεσμεύσεις κι αν μας επιβάλλει, πάντως επιτρέπει στην ΕΚΤ να συνεχίζει την ρευστότητα αφού υπάρχει "πρόγραμμα" γι αυτήν. Επί πλέον δίνει στην Ελλάδα χρονικό περιθώριο δύο ολόκληρων ημερών για να ετοιμάσει ΔΙΚΕΣ της προτάσεις που θα εγκριθούν ΧΩΡΙΣ νέο ευρωγκρούπ και με τηλεδιάσκεψη (στην πραγματικότητα με e-mail). Μόνο που δεν θα μας στείλουν το e-mail με τις προτάσεις τους αλλά θα τους στείλουμε εμείς. Και μετά τις δυο ολόκληρες μέρες, αν εγκριθεί το e-mail μας, θα ακολουθήσει μέσα στο επόμενο τετράμηνο η ουσιαστική διαπραγμάτευση για το χρέος και την ανάπτυξη. Κάτι είναι κι αυτό ... 

Χτες λοιπόν έληξε το chicken game με δική μας νίκη. Ξέρουν πλέον ότι και την επόμενη φορά μπορούμε να το πάμε μέχρι τέλους. Κι αυτό θα το ξέρουν από την αρχή της όποιας νέας διαπραγμάτευσης. Αυτό που ήξεραν μέχρι σήμερα ήταν ότι οι Έλληνες μόλις τους κάνεις "μπου" υποχωρούν και το μόνο που τους νοιάζει είναι τα προσχήματα. Αν τους ξανακάνεις "μπου" τα παρατάνε και αυτά. Αυτό ήταν οι Έλληνες μέχρι πριν δυο εβδομάδες γι αυτούς. Και μόλις χτες, είδαν ότι εδώ υπάρχει και μια άλλη Ελλάδα, που συνδιαλέγεται με όπλο την ΛΟΓΙΚΗ και που μάχεται ΧΩΡΙΣ ΝΑ ΦΟΒΑΤΑΙ. Κι αυτό θα το ξέρουν και τη Δευτέρα, και μετά από τέσσερις μήνες και όποτε άλλοτε χρειαστεί. Οι δειλοί και μοιραίοι μας τελείωσαν, τα παπαγαλάκια ψόφησαν. Οι Έλληνες υπάρχουν.

Να πω και ένα τελευταίο για τη χτεσινή μάχη. Η Ελλάδα με τον Βαρουφάκη και τον Τσίπρα, με την δική της DREAM TEAM (όπως την ονομάζει ορθά ο φίλος Μιχάλης Τζ.), χτες στάθηκε μπροστά στις γραμμές λέγοντας στο τρένο που ερχόταν "αν με πατήσεις ανατινάζομαι μαζί σου". Το τρένο σφύριξε παραπάνω από τρεις φορές αλλά η Ελλάδα έμεινε στη θέση της. και το τρένο πάτησε φρένο. Δεν το νικήσαμε, δεν το ανατινάξαμε, δεν το ληστέψαμε, όμως το σταματήσαμε. Για όλα τα άλλα υπάρχει καιρός καθώς η Dream Team θα συνεχίσει να παλεύει στο ίδιο δρομολόγιο. Ο Νίτσε το έγραψε και το έλεγε, ο Πορτοκάλογλου το τραγούδησε: Ο,ΤΙ ΔΕΝ ΜΕ ΣΚΟΤΩΝΕΙ, ΜΕ ΚΑΝΕΙ ΠΙΟ ΔΥΝΑΤΟ!

Για τους κακούς και τους στριμμένους που προτιμάνε να πεθάνει η κατσίκα του γείτονα κι ας πεθάνει και η δική τους μαζί, έχω να πω ότι τους δόθηκε η ευκαιρία αυτό το Σαββατοκύριακο να βγάλουν όλη την χολή και την μνησικακία τους. Ελεύθερα παιδιά, γράψτε, μιλήστε, δείξτε ό,τι θέλετε ... εκτονωθείτε. Η χαρά μας για το STOP που μπήκε στο τρελό χωρίς φρένα τρένο του Σόιμπλε είναι αρκετή ώστε να ανέχεται άνετα και τη μιζέρια και τη γκρίνια σας.