Βαρουφάκης versus ...!

Το έχετε δει; Αν όχι, χάνετε!

Ο Βαρουφάκης εξευτελίζει τα ΑΡΔ-άκια και την ομάδα αλήθειας της ΝΔ που θεώρησαν ότι μπορούν να τον παγιδεύσουν. Ειλικρινά λυπάμαι για το κορίτσι, που το έστειλαν στον λάκκο των λεόντων, αλλά τον προκάλεσε πολλές φορές πριν ο Βαρουφάκης αποφασίσει -δικαίως- να αντιδράσει. Κάπως έτσι πρέπει να ήταν κι η Λιάνα Κανέλλη τότε που ανήκε ακόμα στην Νέας Δημοκρατία.

Το ψέμα

Το ψέμα έχει κοντά ποδάρια, όντως, κύριε Μητσοτάκη, κι όπως έχετε καταπιεί ως τώρα όλες τις βλακείες που είπατε κατά καιρούς για τα Τέμπη, θα το καταπιείτε οσονούπω κι αυτό. Κι ας στηρίζεστε στην γαλάζια σας δικαιοσύνη και σε λίγους δικαστικούς λειτουργούς που έχουν ενεργήσει με τρόπο προκλητικά ενάντιο στο κοινό αίσθημα.

Λένε για το πόρισμα (γνωμοδότηση) Καρώνη ότι είναι ασαφές και ότι χρήζει περαιτέρω ανάλυσης. Ωστόσο αν το διαβάσει κανείς (όχι τα ρεπορτάζ που γράφουν γι αυτό αλλά το ίδιο το πόρισμα) τότε βλέπει ότι υπάρχει κάτι που χρήζει όντως περαιτέρω ανάλυσης, αλλά, όχι χημικής.

Χρήζει ψυχιατρικής ανάλυσης. Και αυτός που χρήζει είναι η ΝΔ (με εκπροσώπους της τον κ. Μητσοτάκη και τον κ.Μαρινάκη) που είπαν πως "το ψέμα έχει κοντά ποδάρια" βασισμένοι σε μια γνωμοδότηση που λέει ότι τα έλαια σιλικόνης δεν προκάλεσαν την πυρόσφαιρα αλλά ανεφλέγησαν από αυτήν.

Φυσικά όλα τα ΜΜΕ και οι "έγκριτοι" δημοσιογράφοι (που γι αυτόν τον λόγο αποκαλούνται ΑΡΔ) έσπευσαν να δημοσιεύσουν ως ρεπορτάζ τα νον πέιπερ του Μαξίμου δίνοντας ερμηνείες βολικές.

Η Ελλάδα ολόκληρη χρήζει ψυχιατρείου που εμπιστεύεται σε τέτοιους τύπους την διακυβέρνηση μιας χώρας.

Που νομιμοποιούν οφσορ των συγγενών για να μην έχει πρόβλημα η κάθε Αλεξία κι η ελληνική κοινή γνώμη ακούει απαθής και ναρκωμένη.

Που πανηγυρίζουν για μια γνωμοδότηση ασαφή στην καλύτερη για αυτούς περίπτωση και ζητούν και τα ρέστα από αυτούς που τούς αποκαλύπτουν και θα τους στείλουν φυλακή αν "βρεθεί δικαστής στην Αθήνα".

Που έχουν κάνει το ψέμα καθημερινή τους πρακτική και πολιτική.

Μια ωραία βραδιά

Μια ωραία βραδιά χτες, στην παρουσίαση βιβλίων μου στην Δραπετσώνα, με αρκετό κόσμο, πολλούς φίλους και γνωστούς.

Ευχαριστώ τον Δήμο για την αίθουσα, τον Αντώνη Καλογερά για τον συντονισμό, την Ματούλα Λαμπρίδη που μίλησε για το έργο μου και τον Γιάννη Λάλο που τραγούδησε. Ευχαριστώ κι όλους που ήρθαν κι αγόρασαν βιβλία. Από ό,τι μού είπαν οι ίδιοι, αλλά και το εμφανές για όποιον ήταν εκεί, έφυγαν όλοι πολύ ευχαριστημένοι, πράγμα που ήταν το πιο σημαντικό. Είμαστε οι άνθρωποι που είναι δίπλα μας κι αυτοί δίπλα στους οποίους είμαστε εμείς.

Στην φωτογραφία όψεις της αίθουσας

Βιβλιοπαρουσίαση

Αύριο Τετάρτη 14/5 στις 8μμ το βραδάκι σάς περιμένω στο πρώην Δημαρχείο Δραπετσώνας για μια εκδήλωση παρουσίασης δύο βιβλίων μου που είναι και τα δύο μυθιστορήματα.

Α) "ΤΙΠΟΤΕ ΔΕΝ ΕΊΝΑΙ ΑΥΤΟ ΠΟΥ ΦΑΙΝΕΤΑΙ"

Η ιστορία εκτυλίσσεται από το 2020 (των λοκντάουν) ως το 2024 (του Ουκρανικού και της Γάζας) να κυριαρχούν στις ειδήσεις. Είναι μια πολύ σύγχρονη ιστορία που θυμίζει τα Τέμπη, την υπόθεση της δωδεκάχρονης στον Κολωνό, τα κέντρα της παραλιακής, τον ανταγωνισμό ΗΠΑ-Ρωσίας σε ελληνικό έδαφος και άλλα τέτοια επίκαιρα θέματα. Φυσικά όλα αυτά αποτελούν το τοπίο μέσα στο οποίο εκτυλίσσεται ο μύθος που είναι μια κοινωνική κι αισθηματική ιστορία στην οποία εντέλει τίποτε δεν είναι αυτό που (αρχικά) φαίνεται.

Β) "ΤΡΙΣ ΕΙΣ ΘΑΝΑΤΟΝ - ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΗ ΤΩΡΑ"

Αυτή η ιστορία είναι σχεδόν σύγχρονη κι εκτυλίσσεται στα χρόνια από το 1997 ως 2007. Πρόκειται για μια κοινωνική κι αισθηματική ιστορία μέσα από την οποία γίνεται μια νέα επισκόπηση του φαινομένου της τρομοκρατίας και της πολιτικής λίγο πριν η χώρα βυθιστεί στα μνημόνια και την κατάθλιψη. Πρόκειται για ήρωες γνωστούς από ένα προηγούμενο μυθιστόρημά μου, το "Τρεις Γενιές Ονείρων", ωστόσο εδώ η ιστορία κυλά ανεξάρτητα με κύριους τόπους δράσης την Αθήνα, την Νέα Υόρκη, τον Μαυρίκιο, το Μπουένος Άιρες και την Λισαβώνα.

Για τα βιβλία θα μιλήσω μαζί σας κι ελπίζω να έχουμε έναν καλό, χρήσιμο κι ευχάριστο διάλογο. Για το έργο μου θα μιλήσει η φιλόλογος Ματούλα Λαμπρίδη και την εκδήλωση θα συντονίζει ο Αντώνης Καλογεράς, ενώ τραγούδια σχετικά με το κλίμα των βιβλίων θα μάς τραγουδήσει με την κιθάρα του ο Γιάννης Λάλος.

Σας προσκαλώ να έρθετε στην αίθουσα εκδηλώσεων του 3ου ορόφου του πρώην δημαρχείου για να περάσουμε όλοι καλά.

Ηγέτες

Δεν πιστεύω ότι Μακρόν, Στάρμερ και Μερτς κάπνιζαν κοκαΐνη στο τρένο μετά την συνάντηση με τον Ζελένσκι αν και είναι τόσο ηλίθιοι που τίποτε δεν αποκλείεται. 

Οι προσπάθειές τους, πάντως, να στηρίξουν τον πόλεμο αντί για την ειρήνη, δείχνει ότι κάτι δεν πάει καλά με τους Ευρωπαίους ηγέτες. 

Ίσως τελικά να το ρίξουν στην κοκαΐνη οι πολίτες της Ευρώπης μπροστά σε τέτοιο ηγετικό έλλειμμα.

Αθήνα

Είμαι σ' ένα καφέ κάτω από την Ακρόπολη απέναντι από το Θησείο και τον Λυκαβηττό. Πουθενά αλλού δεν υπάρχει τόση ομορφιά. Με τον γύρο στην Διονυσίου Αρεοπαγίτου, την Πλάκα, την Αδριανού, το Μοναστηράκι, του Ψυρρή., την Αιόλου, ένας τόπος γεμάτος ποικιλία, ανθρώπους, μαγαζιά, γωνιές, αρχαία, ένας χώρος ατελείωτα όμορφος.

Δεν ξέρω ποιους ενθουσιάζω ή ποιους απογοητεύω, αλλά, μέρος σαν αυτό του κέντρου της Αθήνας (από το 2004 και μετά) δεν υπάρχει σε καμία μεγάλη πόλη. Δεν τις έχω φάει με το κουτάλι αλλά έχω πάει σε Ρώμη, Βερολίνο, Λονδίνο, Παρίσι, Βρυξέλλες, Άμστερνταμ..., ακόμη και στην Βοστώνη στις ΗΠΑ, και σε πολλά άλλα μέρη. Μιλώντας για τις μεγάλες πάντα πόλεις, είδα τις τουριστικές βασικά περιοχές τους και πολλά με εντυπωσίασαν, αλλά μέρος σαν αυτό το γύρω-γύρω της Ακρόπολης, τόσο όμορφο και συνάμα ζεστό και ανθρώπινο δεν συνάντησα πουθενά.
Όσοι ζούμε εδώ κοντά είμαστε τυχεροί, νομίζω, κι όσοι δεν προλάβατε να το απολαύσετε ακόμη, καιρός να αναθεωρήσετε

Ηλίθιος ή προδότης;

Στάρμερ, Μακρόν, Τουσκ και Μερτς. Γύρω γύρω όλοι και στη μέση ο Ζελένσκι για να φορτωθεί τον μουτζούρη. Ήδη ακρωτηρίασε την χώρα του, ξεπούλησε όλο τον ορυκτό της πλούτο και σκότωσε εκατομμύρια Ουκρανούς σε έναν πόλεμο όπου μόνο νικητής δεν μπορούσε να βγει. Αν δεν ήταν ηλίθιος θα ήταν προδότης.

Η πιο μεγάλη ιστορία από όλες τις ιστορίες

Όπως έχω ενημερώσει, θα παρουσιάσω την Τετάρτη που μάς έρχεται δυο καινούργια μυθιστορήματά μου. Είναι ιστορίες βγαλμένες μέσα από την ζωή που ελπίζω να τις βρείτε ενδιαφέρουσες. Ελπίζω αφενός να τις απολαύσετε και αφετέρου να βρείτε σε αυτές κάποιο νόημα, έναν προβληματισμό. Στόχος μου είναι -πέρα από την ψυχαγωγία- να φωτίσω κάποιες πλευρές της ζωής που όλοι μας ζήσαμε τα τελευταία 25 χρόνια και να εξηγήσω πως πολλά από τα ανεξήγητα της καθημερινότητας είναι φυσιολογικές διεργασίες κάτω από κάποιες συνθήκες.

Πριν όμως μπω στις δικές μου ιστορίες, θα μιλήσω για μια μεγαλύτερη ιστορία, την ιστορία της ζωής στον πλανήτη Γη. Το κάνω αυτό γιατί η ιστορία της Γης είναι τόσο μεγαλειώδης και συναρπαστική που κάθε άλλη ιστορία ωχριά μπροστά της. Θέλω λοιπόν να τελειώνουμε με αυτήν πριν μπούμε στο θέμα μας, στις δικές μου ιστορίες.

Η ΙΣΤΟΡΙΑ ΤΗΣ ΓΗΣ ΣΕ ΜΙΑ ΜΕΡΑ

Ως ανθρώπινα όντα έχουμε την τάση να πιστεύουμε ότι η ζωή έχει κάποιον σκοπό. Δεν αφήνουμε την ίδια φιλοδοξία στις μύγες, στην μούχλα, στα ζωϋφια ή τις νυφίτσες. Μόνος σκοπός τους είναι να μάς ωφελούν ή να μάς ενοχλούν. "Μύγα η ανωφελής" λέμε, εμείς, οι άνθρωποι! Για το εαυτό μας όμως έχουμε σχέδια, φιλοδοξίες, επιθυμίες και επωφελούμαστε από όσα μάς "έχουν διατεθεί" μαζί με την ύπαρξή μας.

Τι νόημα όμως έχει η ζωή για μια λειχήνα; Σημειωτέο ότι μια λειχήνα αναπτύσσεται σε βράχια, παγωνιές, με αέρηδες, χωρίς τροφή και περιμένει δεκάδες ή εκατοντάδες χρόνια για να αναπτυχθεί σε μέγεθος ενός πιάτου. Κι όμως η παρόρμησή της να υπάρξει και να επιβιώσει είναι εξίσου ισχυρή με την δική μας, ενδεχομένως ακόμα πιο ισχυρή. Αν μάς έλεγαν ότι είμαστε προορισμένοι να αφιερώσουμε δεκαετίες ολόκληρες παριστάνοντας το γουναρικό ενός βράχου, θα χάναμε ολότελα κάθε διάθεση να συνεχίσουμε. Δεν ισχύει όμως το ίδιο για τις λειχήνες. Όπως όλα σχεδόν τα ανθρώπινα όντα είναι έτοιμες να αντιμετωπίσουν κάθε δυσκολία, να ανεχθούν κάθε προσβολή για να εξασφαλίσουν μιαν επιπλέον στιγμή ύπαρξης. Με λίγα λόγια η ζωή (κάθε ζωή, ανθρώπου, λειχήνας, μύκητα, χελώνας, σκνίπας κ.α.) θέλει να υπάρχει. Και το πιο ενδιαφέρον είναι ότι προκειμένου να υπάρξει δεν έχει μεγάλες απαιτήσεις.

Αυτό ακούγεται λίγο παράξενο γιατί η ζωή είχε όλο τον καιρό να αναπτύξει φιλοδοξίες (κι επομένως να έχει απαιτήσεις). Η Γη έχει ηλικία άνω των 4,5 δισεκατομμυρίων ετών. Κι όμως τα περισσότερα "σπαταλήθηκαν" χωρίς να εμφανιστεί πουθενά αυτό που εμείς ονομάζουμε νόημα της ύπαρξης (δηλαδή νόημα της ανθρώπινης ύπαρξης).

Αν φανταστείτε τα 4,5 δισεκατομμύρια δύσκολα χρόνια της γήινης ιστορίας σαν να είναι συμπιεσμένα σε μια μέρα, ένα εικοσιτετράωρο τότε η Γη που ξεκινά στις 12 τα μεσάνυχτα, βλέπει την ζωή να ξεκινά στις 4.00 το πρωί.

Στις 4.00 π.μ. αναπτύσσονται οι πρώτοι μονοκύτταροι οργανισμοί κι υπάρχουν μόνο αυτοί για τις επόμενες δεκαέξι ώρες, ως τις 8.30μμ το βράδυ. Μέχρι τότε η Γη δεν έχει να επιδείξει τίποτε άλλο στο σύμπαν πέρα από αεικίνητα μικρόβια.

Στις 8.30μμ εμφανίζονται τα πρώτα θαλάσσια φυτά και είκοσι λεπτά αργότερα οι μέδουσες.

Στις 9.04μμ εμφανίζονται οι τριλοβίτες, μικρά ζωάκια σαν έντομα που τα βρίσκουμε τώρα πια μόνο σε απολιθώματα.

Λίγο πριν τις 10μμ (το βράδυ πάντα) ξεπροβάλλουν στην στεριά τα πρώτα φυτά και λίγο μετά τα πρώτα ζώα.

Από τις 10 και τέταρτο, και για ένα δεκάλεπτο περίπου, ολόκληρη η Γη καλύπτεται από δάση ανθρακοφόρα που τα κατάλοιπά τους είναι το κάρβουνο και το πετρέλαιο που χρησιμοποιούμε σήμερα ενώ εμφανίζονται και έντομα με φτερά.

Λίγο πριν τις 11μμ το βράδυ, (στις 10.55μμ) μια ώρα πριν τα μεσάνυχτα, εμφανίζονται οι δεινόσαυροι που κυριαρχούν για τρία τέταρτα της ώρας.

Στις 12 παρά είκοσι εξαφανίζονται οι δεινόσαυροι κι ,αρχίζει η κυριαρχία των θηλαστικών

Μόλις ένα λεπτό και δεκαεπτά δευτερόλεπτα πριν τις δώδεκα εμφανίζονται οι άνθρωποι.

Το σύνολο της καταγεγραμμένης ιστορίας μας σε αυτή την κλίμακα δεν θα ξεπερνούσε τα λίγα δευτερόλεπτα ενώ η διάρκεια της ανθρώπινης ζωής θα ήταν μια στιγμή.

(ΣΗΜ.: για το ταξίδι αυτό της μιας πυκνής μέρας μάς έδωσαν χρόνους και περιγραφές οι Bill Bryson και Isaac Asimof)

Σε όλο αυτό το ταξίδι ένα είναι το συνεχώς επαναλαμβανόμενο. Όσο κι αν προσπαθούν να συγκεντρωθούν και να διατηρηθούν τα βιολογικά είδη, εντέλει συρρικνώνονται και εξαφανίζονται με βεβαιότητα. Κι όσο πιο πολύπλοκα είναι, τόσο πιο γρήγορα εξαφανίζονται. Ίσως αυτό είναι ο λόγος που τόσο πολλές μορφές ζωής δεν έχουν ιδιαίτερες φιλοδοξίες.

Ίσως αυτός να είναι ο λόγος που ένα μόνο είδος μέσα στα δισεκατομμύρια που κατοίκησαν την Γη αποφάσισε ότι όλος αυτός ο κόσμος έγινε για πάρτι του, για να μπορέσει αυτό το είδος να δει και να κατανοήσει το σύμπαν, θέτοντας οτιδήποτε άλλο υπάρχει, ζωντανό ή άβιο στην υπηρεσία του.

Μίλησα για αυτό το μεγάλο μυθιστόρημα της ζωής για να μπορώ τις επόμενες μέρες να μιλήσω για τα μικρότερα που απασχολούν τα δικά μου μυθιστορήματα. Που ασχολούνται με την δική μου και την δική σας ζωή, και που τρέφονται από τον κόσμο που μάς περιβάλλει.

ΔΕΚΑ ΧΡΟΝΙΑ ΑΠΟ ΤΟ ΔΗΜΟΨΗΦΙΣΜΑ

Σήμερα, 2025, είμαστε δέκα χρόνια μετά το δημοψήφισμα που έδωσε για πρώτη και τελευταία φορά την δυνατότητα στον λαό να αποφασίσει ποιον δρόμο θέλει να ακολουθήσει η χώρα του.

Το ΟΧΙ (με 62%) ήταν μια άρνηση περίεργη που τα επέτρεπε όλα. Όχι στο σχέδιο Γιούνκερ και ναι στο σχέδιο Μέρκελ διάβασαν ο Τσίπρας κι ο Καμμένος κι ο ΣΥΡΙΖΑ γενικώς. Όχι στην Ευρώπη που εκβιάζει διάβασαν ο Βαρουφάκης, ο Λαφαζάνης, η Κωνσταντοπούλου κι άλλοι. Το αποτέλεσμα ήταν ότι μετά το πρώτο (2010) και το δεύτερο (2012) μνημόνια, ακολούθησε ένα τρίτο (2015) και η Ελλάδα έφτασε στο σημείο που είχε προδιαγράψει ο Σόιμπλε και στο οποίο είμαστε σήμερα, στην φτώχεια, την γεωπολιτική αδυναμία, τον εξευτελισμό.

Ανεξάρτητα από κομματικές επιλογές και προσωπικές προτιμήσεις, υπάρχουν δύο αφηγήματα για αυτά που έγιναν την κρίσιμη περίοδο 2010-12, όταν η πολιτική τάξη έσκυβε το κεφάλι κι ο λαός διαδήλωνε στο Σύνταγμα.

Το ένα αφήγημα λέει ότι η Ελλάδα σώθηκε, παρά τις απώλειες σε ΑΕΠ και περιουσίες, το άλλο λέει ότι η Ελλάδα καταδικάστηκε στην φτώχεια και θα μείνει δέσμια για πάντα. Οι Σαμαράς Βενιζέλος το 2012-14 και Τσίπρας Καμμένος το 2015-18 ακολούθησαν παρόμοιες μνημονιακές πολιτικές με ρητορική διαφορετική. Οι μεν Σαμαράς και Βενιζέλος αποδέχονταν το πρώτο αφήγημα (κι αν δεν υπήρχε μνημόνιο έπρεπε να το εφεύρουμε) οι δε Τσίπρας Καμμένος το δεύτερο (δεν θέλαμε αλλά μάς υποχρεώνουν οι κακοί).

Δεν ξέρουμε ποιο αφήγημα ήταν εντέλει σωστό. Το πρώτο που επικράτησε έχει αποτελέσματα. Οδήγησε σε μια καταστροφή, αυτήν που ζούμε σήμερα. Το δεύτερο που απλά προτάθηκε, δεν δοκιμάστηκε, δεν ξέρουμε ποια θα ήταν η πορεία εκτός ευρώ και ποιες οι οικονομικές και (κυρίως) γεωπολιτικές συνέπειες.

Είναι νωρίς ακόμα για μια δίκαιη αποτίμηση.

Είναι όμως καιρός να θυμηθούμε το ξεχωριστό αμεσο-δημοκρατικό γεγονός που συνέβη στην χώρα, το δημοψήφισμα του 2015. Όπως το δημοψήφισμα του 1974 έδωσε οριστική λύση στην χώρα κάνοντας παρελθόν το καθεστωτικό ζήτημα, έτσι και το δημοψήφισμα του 2015 έδωσε οριστική λύση (απ' την ανάποδη) στην δυνατότητα της Ελλάδας να παραμείνει ανεξάρτητη και ικανή για ανάπτυξη και πρόοδο χώρα.

 Χωρίς καμία ντροπή ο Μητσοτάκης, οργανωτής του κλεισίματος της ΕΡΤ το 2013, επισκέφτηκε το Ραδιομέγαρο. Το θράσος και το ψέμα στηρίζεται στην δική μας αμνησία. Εξ ου και το 41%.

 Ο Μητσοτάκης αφαίρεσε την αρμοδιότητα ελέγχου των εξοπλιστικών από τον Δένδια που παρακολουθούσε με το πρέντατορ. Ο Δένδιας, φυσικά, αποδέχτηκε. Αν μπορούσε ας έκανε αλλιώς.

Η ΚΟΣΚΟ στο Ευρωκοινοβούλιο

Κάτι κινείται λοιπόν.

Μια επιτυχία της επιτροπής "Ενεργοί Πολίτες Πειραιά" που έφερε το θέμα της Όιλ Ουάν στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο μάς επισημαίνουν ο Γιώργος Γαβρίλης και ο συνδυασμός του. Στην ουσία προχώρησαν στον μόνο ενδεδειγμένο τρόπο, την διεθνοποίηση του προβλήματος, δεδομένου ότι στην Ελλάδα δεν υπάρχει χρόνος και ενδιαφέρον από το Κράτος για προβλήματα των πολιτών β' κατηγορίας (!).

Η Ε.Ε. ΑΝΑΦΟΡΩΝ ΑΠΟΔΕΧΤΗΚΕ ΟΛΑ ΟΣΑ ΥΠΟΣΤΗΡΙΖΟΥΜΕ ΓΙΑ ΤΙΣ ΠΑΡΑΝΟΜΕΣ ΕΝΕΡΓΕΙΕΣ ΤΗΣ COSCO

Στις 19-2-2025 εξετάστηκαν από την Επιτροπή Αναφορών του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου για την εφαρμογή της Ευρωπαϊκής νομοθεσίας στην περίπτωση της παραχώρησης και της εκμετάλλευσης του λιμανιού του Πειραιά από την COSCO, η ΑΝΑΦΟΡΑ των «Ενεργών Πολιτών Πειραιά», που εκπροσωπήθηκε από την Δικηγόρο Ανθή Γιαννούλου ενώ ο Δικηγορικός Σύλλογος Πειραιάς εκπροσωπήθηκε από τον Δικηγόρο Γιάννη Καρδαρά.

Τέθηκαν υπόψη της Επιτροπής Αναφορών τα παρακάτω:

➢ Tα περιβαλλοντικά θέματα της «αέριας ρύπανσης» και της υγείας των πολιτών αλλά και του «κυκλοφοριακού φόρτου» του Πειραιά με την επιπλέον διακίνηση 10.000 τουριστών μέσω του Πειραιά για την επίσκεψη «Ακρόπολη».

➢ Tα προβλήματα που μπορεί να προκύψουν σε περίπτωση έκτακτων αναγκών όπου μπορεί να χρειαστεί το Κράτος το λιμάνι, όταν αυτό ανήκει σε ιδιωτικό μονοπώλιο.

➢ Tόσο η Ε.Ε όσο και το ελληνικό Κράτος χρηματοδοτούν ένα ιδιωτικό μονοπώλιο, την κινέζικη COSCO, που πραγματοποιεί υπερκέρδη και αγνοεί την Ελληνική νομοθεσία και κυριαρχία.

➢ Ο ΟΛΠ δηλ. η COSCO πραγματοποιεί απ΄ ευθείας αναθέσεις και όχι Δημόσιους Διαγωνισμούς, όπως υποχρεούται αφού λαμβάνει ευρωπαϊκά χρήματα.

➢ Εκκρεμεί έλεγχος του δανείου που έλαβε η COSCO από την Ευρωπαϊκή Τράπεζα Επενδύσεων ενώ εκκρεμούν στο ΣτΕ συνολικά 12 προσφυγές για παράνομες ενέργειες της.

Το σημαντικό είναι ότι η Επιτροπή Αναφορών του Ευρωκοινοβουλίου έκανε δεκτές την ΑΝΑΦΟΡΑ, και ζητεί από την Commission να διεξαχθεί περαιτέρω έρευνα, ενώ την διαβίβασε στην Επιτροπή Περιβάλλοντος και στην Επιτροπή Προϋπολογισμού της Ε.Ε.

Γιώργος Γαβρίλης - Giorgos Gavrilis

ΑλλάΖΟΥΜΕ τον Πειραιά για όλους & όλες - Γιώργος Γαβρίλης

Καβάφης, Ιωνικόν

Σαν σήμερα, 29 Απριλίου, πριν από 92 χρόνια έφυγε από τη ζωή ο μεγάλος Έλληνας ποιητής Κωνσταντίνος Καβάφης

Ο ποιητής με τα υπέροχα ποιήματά του, που συχνά είναι αινιγματικά, εστιάζει στην μελαγχολία για την χαμένη ομορφιά κατά το πέρασμα του χρόνου. Τα ποιήματά του προκαλούν ένα μεγάλο φάσμα συναισθημάτων και σκέψεων.

Μια κριτική (τού σοφού φίλου μου Φάνη) έλεγε ότι ο Καβάφης είναι πιο πολύ ιστορικός, με την έννοια ότι γράφει σε πεζό λόγο, παρά ποιητής, με την έννοια του μέτρου που χρειάζεται ένα κείμενο, όσο πυκνό κι αν είναι, για να χαρακτηριστεί ποίημα.

Από όλα τα ποιήματά του (και μού αρέσουν πάρα πολλά) διαλέγω για σήμερα ένα, το ΙΩΝΙΚΟΝ (το έγραψε το 1911)

Γιατί τα σπάσαμε τ’ αγάλματά των,

γιατί τους διώξαμεν απ’ τους ναούς των,

διόλου δεν πέθαναν γι’ αυτό οι θεοί.

Ω γη της Ιωνίας, σένα αγαπούν ακόμη,

σένα οι ψυχές των ενθυμούνται ακόμη.

Σαν ξημερώνει επάνω σου πρωί αυγουστιάτικο

την ατμοσφαίρα σου περνά σφρίγος απ’ την ζωή των·

και κάποτ’ αιθερία εφηβική μορφή,

αόριστη, με διάβα γρήγορο,

επάνω από τους λόφους σου περνά.

Διεθνείς εξελίξεις, μέτωπο Ουκρανία.

Ουκρανική θέση:

Ο Ουκρανός πρόεδρος Ζελένσκι σχολιάζοντας δημοσίευμα του Bloomberg, το οποίο ανέφερε ότι οι ΗΠΑ είναι έτοιμες να αναγνωρίσουν τη ρωσική κυριαρχία στην Κριμαία στο πλαίσιο ειρηνευτικής συμφωνίας, διαμήνυσε ότι η Ουκρανία δεν θα αναγνωρίσει ποτέ νομικά την κατοχή της Κριμαίας από τη Ρωσία.

Αμερικανική θέση:

Ο Πρόεδρος Τραμπ απάντησε ότι ο Βολοντίμιρ Ζελένσκι κομπάζει στο πρωτοσέλιδο της WSJ δηλώνοντας ότι η Ουκρανία δεν θα αναγνωρίσει νομικά την κατοχή της Κριμαίας ενώ δεν υπάρχει τίποτα για να συζητήσουμε εδώ καθώς η Κριμαία χάθηκε πριν από χρόνια από την εποχή Ομπάμα και δεν αποτελεί καν αντικείμενο συζήτησης. Η σημερινή δήλωση του Ζελένσκι (συνεχίζει ο Τραμπ) το μόνο που θα καταφέρει είναι να παρατείνει το «πεδίο θανάτου», κάτι που κανείς δεν θέλει! Βρισκόμαστε πολύ κοντά σε μια συμφωνία, αλλά ο άνθρωπος που «δεν έχει χαρτιά να παίξει» πρέπει επιτέλους να ΚΑΤΑΛΑΒΕΙ και να ΤΕΛΕΙΩΣΕΙ ΤΗΝ ΥΠΟΘΕΣΗ.

Δηλαδή ο υπάλληλος λέει "δεν θα παραδοθούμε" και το αφεντικό τού λέει "δεν έχεις χαρτιά να παίξεις, έχεις τελειώσει και δεν το έχεις καταλάβει". Αυτό δεν είναι διεθνής πολιτική, κωλοχανείο είναι, αμέρικαν μπαρ και τοπίο για μια χούφτα δολάρια.

Και σε αυτό το περιβάλλον, οι ευρωπαίοι ηγέτες (η ντροπή της ιστορίας της Ευρώπης δηλαδή) θα κάνουν rearm για να αντιμετωπίσουν την Ρωσία όταν τούς επιτεθεί. Μιλάμε για τρελοκομείο. Το οποίο θα το πληρώσουμε πάλι εμείς με μια νέα μείωση του επιπέδου ποιότητας ζωής μας.

Ναι, μην αναρωτιέστε, υπάρχει και παρακάτω, εκεί που μάς οδηγεί η Μητσοτάκης ΑΕ 41%.

ΒΙΒΛΙΟΠΑΡΟΥΣΙΑΣΗ

Έχουμε ακόμα καιρό. Σε είκοσι μέρες από σήμερα θα γίνει η εκδήλωση βιβλιοπαρουσίασης δύο βιβλίων μου στο πρώην Δημαρχείο Δραπετσώνας.

Θα ενημερώσω όταν πλησιάζει η μέρα. Απλά αναρτώ σήμερα την αφίσα της εκδήλωσης και τις προσεχείς μέρες θα γράψω λίγα λόγια σχετικά με τα δύο βιβλία που είναι μυθιστορήματα.