Σαν σήμερα, 29 Απριλίου, πριν από 92 χρόνια έφυγε από τη ζωή ο μεγάλος Έλληνας ποιητής Κωνσταντίνος Καβάφης
Ο ποιητής με τα υπέροχα ποιήματά του, που συχνά είναι αινιγματικά, εστιάζει στην μελαγχολία για την χαμένη ομορφιά κατά το πέρασμα του χρόνου. Τα ποιήματά του προκαλούν ένα μεγάλο φάσμα συναισθημάτων και σκέψεων.
Μια κριτική (τού σοφού φίλου μου Φάνη) έλεγε ότι ο Καβάφης είναι πιο πολύ ιστορικός, με την έννοια ότι γράφει σε πεζό λόγο, παρά ποιητής, με την έννοια του μέτρου που χρειάζεται ένα κείμενο, όσο πυκνό κι αν είναι, για να χαρακτηριστεί ποίημα.
Από όλα τα ποιήματά του (και μού αρέσουν πάρα πολλά) διαλέγω για σήμερα ένα, το ΙΩΝΙΚΟΝ (το έγραψε το 1911)
Γιατί τα σπάσαμε τ’ αγάλματά των,
γιατί τους διώξαμεν απ’ τους ναούς των,
διόλου δεν πέθαναν γι’ αυτό οι θεοί.
Ω γη της Ιωνίας, σένα αγαπούν ακόμη,
σένα οι ψυχές των ενθυμούνται ακόμη.
Σαν ξημερώνει επάνω σου πρωί αυγουστιάτικο
την ατμοσφαίρα σου περνά σφρίγος απ’ την ζωή των·
και κάποτ’ αιθερία εφηβική μορφή,
αόριστη, με διάβα γρήγορο,
επάνω από τους λόφους σου περνά.
