Όταν ο Σίσι, ο Αιγύπτιος πρόεδρος, επισκέφθηκε πρόσφατα την Αθήνα, υπέγραψε διάφορες συμφωνίες εκτός από μία, την θρησκευτική που θα τακτοποιούσε το θέμα της Μονής του Σινά. Το άφησε επίτηδες απ' έξω περιμένοντας την απόφαση του τοπικού Εφετείου για να έχει στα χέρια του μιαν απόφαση ευνοϊκή και να διαπραγματευτεί μετά με την Ελλάδα από θέση ισχύος.
Δεν συζητώ για την ουσία, είναι εκκλησιαστικό θέμα, συζητώ όμως τις γεωπολιτικές προεκτάσεις του (ή το υπόβαθρό του). Προφανώς η Μονή Αγίας Αικατερίνης έχει δίκιο να θέλει να λειτουργεί σαν θρησκευτικό κέντρο, αλλά, όσον αφορά στην ιδιοκτησία, μπορεί να έχει δίκιο η Αίγυπτος σαν χώρα κυρίαρχη. Θα γίνει ένα παζάρι με την Ελλάδα και τα Πατριαρχεία και όλο αυτό κάπου θα καταλήξει. Το σημαντικό για εμάς είναι ένα.
Καμιά χώρα με ισχυρό διεθνές αποτύπωμα δεν θα ενοχλούσε η Αίγυπτος θίγοντας ένα τέτοιο ζήτημα. Το κάνει με την Ελλάδα γιατί θεωρεί την Ελλάδα ανίσχυρο κράτος που δεν έχει ούτε καν συμμάχους που να μπορούν να πιέσουν γι αυτήν (π,χ. ΗΠΑ, ΕΕ, Γαλλία κτλ.). Αυτό είναι το ζήτημα.
Μέσα στο γενικό ελληνικό ξεχαρβάλωμα της χρεοκοπίας από την οποία ακόμα δεν έχουμε ανακάμψει (κι ούτε πρόκειται), της τόσο αντιδημοκρατικής κι αυταρχικής εσωτερικής διακυβέρνησης (πρέντατορ, υποκλοπές, έλεγχος ΜΜΕ), των σκανδάλων (με τρέχον το θέμα του ΟΠΕΚΕΠΕ) και της στρατιωτικής μας αδυναμίας (όσο κι αν το ποντίκι βρυχάται), η Αίγυπτος έχει αποφασίσει να περάσει την χώρα μας από κρύο ντουζ.
Δέχεται μια ΑΟΖ που δεν περνά πέρα από τον 28ο παράλληλο (που θα πει ότι κι εμείς συνειδητά αναγνωρίζουμε ότι για Καστελόριζο δεν έχουμε δικαίωμα να μιλάμε), δηλαδή κάνει παραχώρηση μέχρι εκεί που αποδέχεται η Τουρκία και παζαρεύει την Μονή στο Σινά με μια Ελλάδα που δεν έχει την ισχύ να επιβάλλει το παραμικρό. Λυπάμαι που το διαπιστώνω, αλλά, η χώρα μας είναι φτερό στον άνεμο και το παζάρι για την Μονή στο Σινά είναι μια ακόμη απόδειξη.
