Ο Δήμος Δραπετσώνας

Το πρώτο κοινοτικό συμβούλιο της Δραπετσώνας του 1951 (για ένα χρόνο η Δραπετσώνα ήταν Κοινότητα πριν γίνει Δήμος) ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ από Αρχείο Γ. Χατζόπουλου

Ένα τοπικό θέμα θα θίξω σήμερα. Είναι η διάσπαση του δήμου Κερατσινίου-Δραπετσώνας σε δύο τουλάχιστον δήμους στο προσεχές μέλλον. Ιστορικά η ύπαρξη δύο δήμων έχει νόημα. Η περιοχή βορειοδυτικά του Πειραιά είχε πάντοτε δύο γεωγραφικές ενότητες σημειωμένες στους χάρτες και μνημομευμένες σε γραπτές αναφορές. Ήταν η Τραπετσώνα ή Ντραπετσών εγγύτερα στον Πειραιά και το Τζερατζίνι ή Κερατζίνι λίγο πιο εκεί. Όταν αργότερα οι περιοχές του ευρύτερου Πειραιά αποτέλεσαν αυτόνομους οργανισμούς τοπικής αυτοδιοίκησης δημιουργήθηκαν με φυσικό τρόπο οι δήμοι Κερατσινίου (από το 1932) και Δραπετσώνας (από το 1952) 

Όλα αυτά μέχρι να εμφανιστεί η απίστευτα αλαζονική κυβέρνηση ΓΑΠ με τον αρχιστράτηγο Ραγκούση που ονειρευόταν να διαδεχτεί τον ΓΑΠ όταν θα ερχόταν το πλήρωμα του χρόνου. Κι επειδή οι μεγάλοι άντρες κάνουν όχι μόνο μεγάλα όνειρα αλλά και μεγάλα έργα, ο Συραγκούσι (αυτό λένε ότι είναι το κανονικό όνομά του) έφτιαξε τον Καλλικράτη. Κι έβαλε προδιαγραφές (λέξη πολύ κοντινή στο "προγραφές"). Κάθε νησί και δήμος. Αποτέλεσμα ολόκληρη η Κέρκυρα με 108.000 κατοίκους σε ένα μεγάλο νησί που πάντοτε ήταν Νομαρχία και που με τον Καποδίστρια είχε "μαζευτεί" σε 8 δήμους, τώρα να γίνει ένας (1) δήμος ολόκληρη και να μην διοικείται πλέον παρά μόνο μέσω κινητών. Το ίδιο ολόκληρη η Λέσβος, ολόκληρη η Ρόδος, ένας δήμος όλο το νησί. Και ταυτόχρονα η Γαύδος δήμος με 80 κατοίκους, το Αγαθονήσι δήμος με 150 κατοίκους!!! Γελοιότητες!

Η ΚΕΔΚΕ (καντρική ένωση δήμων και κοινοτήτων) είχε έτοιμο ένα  σχέδιο ισορροπημένο με εθελοντικές συγχωνεύσεις που μείωναν τον αριθμό των δήμων στους 383 αλλά ο Ραγκούσης έφτιαξε δικό του σχέδιο με 325! Ο άνθρωπος ήθελε να τον λέμε Μεγάλο Ναπολέοντα, δεν εξηγείται αλλιώς η αλαζονεία του και η τύφλα του να δει τι υπήρχε γύρω του. Κατάργησε ιστορικούς δήμους όπως την Καισαριανή, τη Δραπετσώνα, τον Ρέντη κλπ. που τώρα πρέπει να ανασυσταθούν για να εκλείψουν οι συνέπειες των αυθαιρεσιών του.

Η Δραπετσώνα έχει σήμερα περίπου 12,5 χιλιάδες κατοίκους. Έτσι κι αλλιώς όμως αυτό που ονομαζόταν Δραπετσώνα ιστορικά, είναι πολύ μεγαλύτερο από την έκταση της σημερινής δημοτικής κοινότητας. Απλά ο δήμος Πειραιά δεν της έδινε εδάφη και κατοίκους που της ανήκαν για να κρατάει μια επαφή με τα εργοστάσια (που είχαν υψηλά δημοτικά τέλη) και το νεκροταφείο. Τώρα, αν επανασυσταθεί ο δήμος, θα μπορεί να μεγαλώσει η έκτασή του και να συμπεριλάβει περιοχές όπως τμήμα από το Ε' διαμέρισμα του Πειραιά (μεταξύ Αγ. Δημητρίου, Σαλαμίνος, Καλοκαιρινού, Αναπαύσεως) και τμήματα του δήμου Κερατσινίου όπως την περιοχή γύρω από την κοπή μέχρι Σαλαμίνος και νεκροταφείο, την Ευγένεια και τη Χαραυγή με όριο τις οδούς 25ης Μαρτίου, και Χρυσοστόμου Σμύρνης (ή Δωδεκανήσου). Για τις νέες περιοχές καλό θα είναι να ερωτηθούν οι κάτοικοι αν και δεν εμπιστεύομαι καθόλου τους πιθανούς διοργανωτές ενός τέτοιου δημοψηφίσματος. Με αυτές τις περιοχές, ο πληθυσμός του δήμου Πειραιά θα μειωθεί κατά 3-4 χιλ. κατοίκους περίπου και ο δήμος Κερατσινίου κατά 10 χιλ περίπου με τον νέο Δήμο Δραπετσώνας να ξεπερνά τις 25.000 κατοίκων, αριθμό ικανοποιητικό για έναν οργανισμό τοπικής αυτοδιοίκησης. 

Ανακεφαλαιοποίηση τραπεζών του 2015: Τεράστιο σκάνδαλο ή απύθμενη βλακεία; Δεν έχω ακούσει την απάντηση κι έτσι είμαι σε αναμονή.

Είναι γνωστό από τις δικές μου δημοσιεύσεις ότι στηρίζω και ψηφίζω τον Σύριζα από το 2012 χωρίς να είμαι μέλος του. Είναι γνωστό επίσης ότι στήριξα την μεταλλαγή του σε κόμμα με θέσεις πλησιέστερες προς την σοσιαλδημοκρατία στις πρόσφατες εκλογές του Σεπτέμβρη προτάσσοντας τη λογική του αποφθέγματος "το μη χείρον βέλτιστον" και της παραδοχής του αφηγήματος της διαπραγματευτικής ήττας που οδήγησε στον μονόδρομο του Σόιμπλε.

Κατά καιρούς ακούω την σφοδρή κριτκή των "αριστερών" συντρόφων και των κεντρο-δεξιών "φιλελέδων" για όσα κάνει η κυβέρνηση της αριστεράς και όσα ψηφίζει. Μόνιμη επωδός μου η αναγκαιότητα να ψηφιστούν τα μέτρα που η κυβέρνηση είχε συνομολογήσει ΠΡΙΝ τον Σεπτέμβρη τα οποία συνιστούν εξ άλλου τον γνωστό υποχρεωτικό μονόδρομο. Περιμένοντας από μέρα σε μέρα τις μειώσεις στην κύρια και επικουρική μου σύνταξη που θα με φέρουν κι εμένα στο επίπεδο της φτώχειας, επιμένω όλον αυτόν τον καιρό να θεωρώ πως αφού μπήκαμε στον δρόμο του μννημονίου δεν έχουμε πλέον άλλη επιλογή. Το προσωπικό κόστος δεν ήταν ποτέ, ούτε και θα γίνει, κριτήριο για την επιλογή του σωστού ή δίκαιου ή έστω καταναγκαστικού δρόμου που πρέπει να ακολουθήσει η χώρα κι εγώ μαζί της. Επομένως "Σύριζα και ξερό ψωμί".

Ώσπου έπεσα πάνω σε κάποια σχόλια για την ανακεφαλαιοποίηση των τραπεζών. Έγραψε ο Λαπαβίτσας, έγραψε η ΙΣΚΡΑ, έγραψε ο Δ.Βλάχος στη Χάφιγκτον Ποστ, γράψανε κι άλλοι σε διάφορα μέσα αλλά το θέμα πέρασε στα αζήτητα ή υποβαθμίστηκε καθώς τα κύρια ΜΜΕ δεν το ανέδειξαν. Είναι το θέμα τη ανακεφαλαιοποίησης των τραπεζών. Μετοχές που το κράτος αγόρασε στην τιμή των 4,29 και 1,7 και 0,44 και 1,54 ευρώ ανά μετοχή πουλήθηκαν τώρα στις τιμές αντίστοιχα 0,02 και 0,003 και 0,04 και 0,01 ευρώ δηλαδή πενήντα φορές πιο κάτω. Το κράτος έδωσε 25 δισ. ευρώ για να τις αγοράσει και θα πάρει τώρα 0,5 δισ. Κι όχι μόνο αυτό, επί πλέον έχει αυτοαποκλειστεί (όπως έχουν αποκλειστεί και οι μικροί μέτοχοι) από την αγορά των νέων μετοχών με νόμο. Το αποτέλεσμα είναι να χαθούν 24,5 δισ και να χαθεί ο έλεγχος των τραπεζών. Από εκεί που είχε το 80-95% των μετοχών το κράτος θα έχει πλέον 1-2% το πολύ!

Δεν ξέρω αν είναι το μεγαλύτερο σκάνδαλο όλων των εποχών ή η μεγαλύτερη βλακεία. Επίσης δεν έχω ακούσει την κυβερνητική απάντηση που την αναμένω. Σημειώνω όμως το γεγονός και υπόσχομαι να επανέλθω.

Ημερίδα για την προστασία και ανάδειξη των μνημείων του Σαρωνικού

Μια επιστημονική Ημερίδα διοργανώνεται αύριο Σάββατο, 28 Νοεμβρίου από τις 10 το πρωί ως τις 4 το απόγευμα στο μέγαρο του ΟΛΠ (στην Παγόδα) που στοχεύει στην ευαισθητοποίηση των πολιτών για την προστασία και την ανάδειξη των μνημείων ιστορίας και πολιτισμού του Σαρωνικού. Όπως καταλαβαίνει κανείς με την πρώτη ματιά, η ημερίδα "βλέπει" και στην παραχώρηση χώρων από τον ΟΛΠ στους δήμοιυς πριν αυτός πουληθεί σε ιδιώτη, ωστόσο έχει και πιο φιλόδοξους στόχους (Ελληνικό, νησιά κλπ).

Με τίτλο "Ο Σαρωνικός Λεωφόρος Πολιτισμού και Γνώσης" οι διοργανωτές, που είναι οι οργανώσεις "Εναλλακτική Δράση για την Ποιότητα Ζωής" και "Δίκτυο Προστασίας Σαρωνικού" θα έχοιυν σαν ομιλητές ειδικούς επιστήμονες (κυρίως ιστορικούς και αρχαιολόγους) που θα παρουσιάσουν τα μνημεία των παράκτιων δήμων του Σαρωνικού.

Θα γίνει συζήτηση και οι παρευρισκόμενοι θα  μπορούν ακόμα και να τοποθετηθούν.

Για τη Δραπετσώνα γνωρίζω ότι θα παρουσιάσουν την Ηετιώνεια Πύλη, ένα μνημείο που έχει ήδη αναδειχθεί και προστατεύεται ενώ θα απουσιάζει το Θεμιστόκλειο, ακριβώς εκείνο που πρέπει να αναδειχθεί και να προστατευτεί. Αυτό ακριβώς θα πάω να τους πω αύριο. Μόνη ελπίς μια αρχαιολόγος η κ. Μαρία Σούτου που πήρε υπό μάλης το "Θεμιστόκλειο" του Ι.Δραγάτση και είπε ότι θα το διαβάσει. Ίσως πει κάτι ... 

Η ημερίδα θα ξεκινήσεις στις 10.30πμ. και στις 11 πμ θα γίνουν οι χαιρετισμοί των επισήμων ενώ οι παρουσιάσεις θα γίνουν μεταξύ 11.30 πμ και 4 μμ με δυο δεκαπεντάλεπτα διαλείμματα. Δεν ξέρω πότε ακριβώς θα γίνουν για να σας έλεγα να έρθετε αφού όπως πάντοτε στις ημερίδες στα διαλείμματα βρίσκεται όλο το ζουμί τους (υπολογίζω μάλλον στη 1μμ και στις 2.30μμ)

Αίτημα προς το ΚΑΣ για το Θεμιστόκλειο

Σήμερα ο Θανάσης Καλογιαντσίδης κι εγώ, καταθέσαμε από κοινού μια αίτηση προς το Κεντρικό Αρχαιολογικό Συμβούλιο (ΚΑΣ) στο τμήμα Προϊστορικών και Ιστορικών Αρχαιοτήτων. Με την αίτησή μας αυτή ζητάμε από το ΚΑΣ να χαρακτηρίσει το Θεμιστόκλειο που βρίσκεται στον χώρο των Λιπασμάτων ως επίσημο αρχαιολογικό χώρο. Φυσικά κάτι τέτοιο θα συνεπάγεται και την πραγματοποίηση ανασκαφής εκεί από την αρχαιολογική υπηρεσία.

Η αίτησή μας συνοδεύτηκε

1.- από μια πλήρη τεκμηρίωση του προσδιορισμού του Θεμιστόκλειου στον χώρο των Λιπασμάτων στηριγμένη κυρίως στην έρευνα του Ιάκωβου Δραγάτση αλλά και στις μαρτυρίες των αρχαίων συγγραφέων, σε γκραβούρες εποχής, σε χάρτες (μιας γαλλικής αποστολής, τοπογραφικά του εργοστασίου Λιπασμάτων κλπ) και σε αναφορές συγγραφέων ή περιηγητών των περασμένων αιώνων.

2.- από το βιβλίο του Ιάκωβου Δραγάτση (έκδοση Παπαγεωργίου 1910) που το καταθέσαμε φωτοτυπημένο

Σε δύο μήνες περίπου -όπως μας είπαν- θα έχουμε μιαν απάντηση. Όταν το θέμα εισαχθεί στο ΚΑΣ θα μπορούμε να παραβρεθούμε (και όχι μόνο εμείς) για να υποστηρίξουμε τις θέσεις μας.

Το εξώφυλλο της αίτησης:

         Προς το ΚΑΣ

ΤΟ ΘΕΜΙΣΤΟΚΛΕΙΟ

ΣΤΗΝ ΠΑΡΑΛΙΑ ΤΩΝ ΛΙΠΑΣΜΑΤΩΝ ΔΡΑΠΕΤΣΩΝΑΣ

Τα επιχειρήματα για την αναγκαιότητα

να χαρακτηριστεί ο χώρος ως αρχαιολογικός

Θανάσης Καλογιαντσίδης, Γιώργος Τσιρίδης

Δραπετσώνα, 25 Νοεμβρίου 2015

Ο αδιέξοδος κόσμος

Ασύμμετρος πόλεμος είναι ο πόλεμος όπου ένας Μπιν Λάντεν ρίχνει τους δίδυμους πύργους στη Νέα Υόρκη σε απάντηση της εισβολής των Αμερικανών στα αραβικά εδάφη. Ασύμμετρη απειλή που πραγματώνεται είναι κι αυτή η χτεσινή επίθεση του Ισλαμικού Κράτους (καθ' όλες τις ενδείξεις)  που αιματοκύλησε το Παρίσι. Η απάντηση στις προσβολές που δέχεται ο Μωάμεθ δίνεται με την εκτέλεση δημοσιογράφων σατυρικού περιοδικού και η απάντηση στα βασανιστήρια που υφίστανται οι μουσουλμάνοι ανά τον κόσμο δίνεται με βομβιστικές τυφλές επιθέσεις. Μα τι κόσμος είναι τέλος πάντων αυτός που ζούμε; Άνθρωποι τρελαμένοι από την ΕΞΟΥΣΙΑ διατάζουν πολέμους και άνθρωποι τρελαμένοι από την ΘΡΗΣΚΕΙΑ διατάζουν εκτελέσεις.

Νομίζω πως ο εικοστός πρώτος αιώνας δεν προμηνύει τίποτε καλό. Ίσως θα είναι χειρότερος κι από τον εικοστό που κληροδότησε την ανθρωπότητα με δυο παγκόσμιους πολέμους, φασισμούς και δικτατορίες.

Ζούμε σε ένα κόσμο πολύ δικαιότερο από εκείνον του Μεσαίωνα, πολύ παραγωγικότερο από εκείνον όλων των προηγούμενων εποχών, πολύ ανώτερο τεχνολογικά από κάθε άλλο αιώνα της παρουσίας μας στην Γη, φτάσαμε όμως σε ένα όριο. Πέρα από αυτό το όριο, η διαχείρηση του κόσμου μας φαίνεται πως γίνεται όλο και δυσκολώτερη. Ίσως για να πιστέψουμε κάποια στιγμή πως η παγκόσμια κυβέρνηση είναι αναγκαία!

Στον Μεσαίωνα δεν ήξερε κανείς στο ένα χωριό τι γίνεται στο άλλο και πολύ περισσότερο σε μια γειτονική του χώρα, πόσο μάλλον μακρινή... Σήμερα η πληροφορία ταξιδεύει με ταχύτητα φωτός. Στις πιο παλιές εποχές οι άνθρωποι πεινούσαν αλλά δεν ένιωθαν την ίδια στέρηση αγαθών με αυτή που νιώθουν οι σημερινοί. Γιατί εκείνοι τρέφονταν από τη γη τους και καμιά βιομηχανική επανάσταση και κανείς καπιταλισμός δεν τους είχαν μετατρέψει ακόμα σε καταναλωτές, που βασική τους ιδιότητα είναι η ανακάλυψη νέων στερήσεων. Ναι, η τεχνολογία ήταν χαμηλή αλλά έτσι δεν επέτρεπε ούτε την απειλή πυρηνικής καταστροφής να υπάρχει ούτε την εξάπλωση όπλων μαζικής καταστροφής σε μικρές ομάδες να προκαλεί τρομοκρατικές ενέργειες όπως η χτεσινή. Ο κόσμος ήταν "χειρότερος" από τεχνολογική και παραγωγική άποψη αλλά πολύ ασφαλέστερος. Ακόμη και τα δεσμά της θρησκείας ή η άγνοια της κοσμολογίας και της ιστορίας επέτρεπαν να υπάρχει ένα ατομικό πέπλο προστασίας, αυτό που έφτιαχνε η εκάστοτε κρατούσα ιδεολογία (βλέπε θρησκεία). Σήμερα ο υπαρκτός έστω κι αν είναι μη αναγνωρίσιμος αγνωστικισμός και η συνακόλουθη ψυχοπάθεια (από την έλειψη νοήματος για τη ζωή) θερίζουν.

Η απελευθέρωση του ανθρώπου, μερική και ατελής έστω, δια του διαφωτισμού δεν συνοδεύτηκε και από τις αναγκαίες δικλείδες ασφαλείας. Ο άνθρωπος της δύσης με τη γνώση και την ελευθερία κινήσεων που του προσέφερε η καλύτερη θέση του στον κόσμο, κυριάρχησε με την τεχνική του υπεροχή και το αρπακτικό πνεύμα του που τον διακατέχει από την εποχή των βαρβάρων που κατέλυσαν τον αρχαίο κόσμο. Με τον ιμπεριαλισμό του κατέκτησε τον πλανήτη και επέβαλε τις δικές του αξίες, τον καπιταλισμό, τον υποβιβασμό του ανθρώπινου όντος σε άβουλο καταναλωτή, την ωμή βία και τον νόμο του δυνατού στις παγκόσμιες σχέσεις. Από το πνεύμα της αρχαίας Ελλάδας, της λογικής και του ωραίου, δεν απέμεινε τίποτα!

Ας αναφέρω μερικά από τα παγκόσμια προβλήματα:

ΑΝΙΣΟΤΗΤΑ: Σήμερα οι Κινέζοι παράγουν σχεδόν τα πάντα από όσα καταναλώνουμε κι όμως εμείς έχουμε μισθούς άνω των 1.000 ευρώ κατά μέσον όρο τον μήνα (βάσει ΑΕΠ) και στη απώτερη δύση άνω των 1.500 ενώ στην Κίνα ζουν με 100-200 ευρώ τον μήνα οι περισσότεροι Κινέζοι. Τα ίδια και στην Ινδία, όπου η φτώχεια θερίζει και βλέπουμε τους Πακιστανούς να μας έρχοναι κατά κύματα για να βγάλουν 200-300 ευρώ τον μήνα ώστε να στείλουν τα μισά στην πατρίδα τους σαν εμβάσματα σωτηρίας.

ΘΕΣΜΟΘΕΤΗΜΕΝΗ ΑΔΙΚΟΠΡΑΓΙΑ: Όποτε η δύση θέλει κάτι (πετρέλαιο, πρώτες ύλες, στρατηγικές βάσεις κλπ) το αρπάζει ανενδοίαστα και με πολέμους αστραπιαίους που έχει πάψει πλέον ακόμα και με φύλο συκής (ΟΗΕ, ΝΑΤΟ κλπ.) να τους καλύπτει. Αφγανιστάν, Ιράκ, Συρία, Λιβύη το αποδεικνύουν.

ΟΙΚΟΛΟΓΙΚΗ ΚΑΤΑΣΤΡΟΦΗ: Η εξάντληση των φυσικών πόρων που συντελείται στον πλανήτη είναι ραγδαία και οφείλεται στην ανισομερή κατανάλωση πηγών ενέργειας και πρώτων υλών από τον "αναπτυγμένο κόσμο" με μπροστάρη τις ΗΠΑ. Φαινόμενο θερμοκηπίου, Όξινη βροχή, Αμαζόνιος, Τήξη παγετώνων, Ερημοποιήσεις, Μεταβολή του φλοιού της γης από την υπεράντληση πετροχημικών, Μεταλλαγμένα τρόφιμα κλπ. είναι μονάχα η αρχή.

Οι διάφορες συνάξεις των G-20  της ΕΕ κλπ. όχι μόνο δεν λύνουν τα προβλήματα αλλά αντίθετα επικυρώνουν τις λανθασμένες αποφάσεις (π.χ. πολέμους, οικονομικές πολιτικές, περιορισμούς δικαιωμάτων κλπ) και οδηγούν ομάδες ανθρώπων στην απόγνωση.

Ο κόσμος αυτός, των ανθρώπων, δεν έχει μπροστά του σπουδαίο μέλλον. Εξαντλεί την γη πάνω στην οποία κατοικεί και σκοτώνει τα άλλα ζώα με βασανιστικούς τρόπους για να τα φάει. Βιάζει την φύση. Έχει φτιάξει μια κοινωνία που ροκανίζει το κλαδί πάνω στο οποίο στέκεται. Εκπέμει παντού μηνύματα μίσους δια μέσου των θρησκειών (οικουμενικό μίσος), των κάθε είδους εθνικισμών (μίσος σε επίπεδο χώρας-κράτους) και των ηθικών διδασκαλιών (μίσος σε επίπεδο οικογένειας) που φοράνε στον ντρεσαρισμένο άνθρωπο το κουστούμι του μικρού θεού. 

Μικρέ θεέ, φάε αυτό το πρόβατο, η σπάλα του σου ανήκει. 

Μικρέ θεέ, πάρε αυτό το κομμάτι μαζούτ από τα σπλάχνα της γης και αυτά τα πετρώματα του βωξίτη και του σιδηροπυρίτη, σου ανήκουν όπως το αυτοκίνητό σου. 

Μικρέ θεέ κι ο πλανήτης Άρης δικός σου είναι, το αλατισμένο του νερό σου ανήκει!

Στο μεταξύ οι μικροί θεοί, οι ποτισμένοι με μίσος, σκοτώνουν τους Παριζιάνους. Κι εκείνοι, άλλοι μικροί θεοί επίσης, ψηφίζουν Ολαντ ή Λεπέν και στέλνουν τις βόμβες της Γαλλίας ή της Αμερικής να σκοτώσουν Σύριους και να στείλουν πρόσφυγες στο βυθό του Αιγαίου. 

Όμορφος κόσμος, αδιέξοδος, αγγελικά πλασμένος!   

Το "ΟΧΙ που έγινε ΝΑΙ" ή "ο ατελείωτος θρήνος που έγινε καημός";

Θέλω να μιλήσω σήμερα για ένα θέμα που μοιάζει μπαγιάτικο αλλά επανέρχεται συνεχώς στο προσκήνιο πότε με γραπτά και πότε με τον προφορικό λόγο, πότε σε επιστολές και πότε με αναφορές, πάντοτε απαξιωτικά και πάντοτε με ένα τρόπο που θεωρείται αναμφισβήτητη αλήθεια: Πρόκειται για το ΟΧΙ του δημοψηφίσματος που κατά πολλούς ο Τσίπρας το έκανε μέσα σε οχτώ μέρες ΝΑΙ, από την Κυριακή 5/7 της ψηφοφορίας ως την άλλη Κυριακή 12/7 της διαπραγμάτευσης.

Αλήθεια, ο Τσίπρας έκανε ΝΑΙ ένα ΟΧΙ που είχε πει ο λαός;

Και γιατί ο λαός δεν τον έκραξε λίγες μέρες μετά όταν προκήρυξε εκλογές; Αν τον είχε κοροϊδέψει κατάμουτρα, γιατί ο λαός δεν του έτριψε το ΝΑΙ στα μούτρα με ένα δεύτερο ΟΧΙ;

Μήπως αυτή η αλλαγή του ΟΧΙ σε ΝΑΙ είναι ένας ακόμα μύθος που από βαριεστημάρα -κι ίσως γιατί είναι πλέον ανεπίκαιρο και χωρίς νόημα- κανείς δεν κάθεται να τον αναιρέσει;

Ας θυμηθούμε λίγο πως έγιναν τα πράγματα.

Ο Τσίπρας έλεγε καθαρά ΠΡΙΝ το δημοψήφισμα, στις συνεντεύξεις του Τετάρτη, Πέμπτη και Παρασκευή, (λένε πως αυτές τις μέρες έγειρε το αποτέλεσμα υπέρ του ΟΧΙ) ότι το ΟΧΙ θα είναι όπλο του για να διαπραγματευτεί και ότι με κανένα τρόπο δεν θα φύγει από το Ευρώ. Το είπε πάρα πολλές φορές και πάρα πολύ καθαρά. Κι αυτό που είπε ο Τσίπρας, αυτό ψήφισε ο πολύς κόσμος. Σου δίνουμε τη δύναμη που θέλεις με ένα τρανταχτό ΟΧΙ αλλά ξέρουμε ότι δεν θα μας βγάλεις από την Ευρώπη. Πήγαινε και κάνε ό,τι καλύτερο μπορείς. 
Γι αυτό και δεν θεώρησαν οι ψηφοφόροι (κατά πλειοψηφία πάντα) ότι το ΟΧΙ έγινε ΝΑΙ. Αν είχαν θεωρήσει κάτι τέτοιο, αν είχαν υποστεί τέτοια κοροϊδία, θα τον πλήρωναν στις εκλογές που έγιναν πολύ γρήγορα. Είναι προφανές ότι οι ψηφοφόροι του (κατά μεγάλη πλειοψηφία) και ο Τσίπρας ήταν συντονισμένοι στο εξής: Λέμε ΟΧΙ δυνατά για να δείξουμε ότι έχουμε φωνή και στηρίζουμε την κυβέρνηση της αριστεράς, άρα ματαιώνουμε την προσπάθεια των Ευρωπαίων να την ρίξουν για να δώσουν το παράδειγμα του φόβου σε όλη την Ευρώπη. Κατά τα άλλα θα μείνουμε στο ευρώ προσπαθώντας να πετύχουμε το καλύτερο δυνατό.

Αν κάποιοι δεν άκουγαν ή έκαναν πως δεν άκουγαν τι έλεγε ο Τσίπρας και τι σήμαινε γι αυτόν το δημοψήφισμα, είναι επόμενο κατόπιν εορτής να απορούν και να ερμηνεύουν όπως θέλουν το αποτέλεσμα. 
Και ... καλά οι ΝΔ-ΠαΣοΚ-Ποτάμι που έλεγαν ΑΥΘΑΙΡΕΤΑ ότι το ΟΧΙ σημαίνει "έξω από την Ευρώπη" ας λένε ... Τέτοια ερμηνεία (ψεύτικη και τρομοκρατική) έδιναν αυτοί και τα κανάλια τους και τέτοια κριτική (ότι "άλλαξε" το αποτέλεσμα ο Τσίπρας) κάνουν στη συνέχεια. Για όσους όμως ψήφισαν ΟΧΙ και προέρχονταν από τον χώρο του Σύριζα, πάντα κατά πλειοψηφία, αυτή η φιλολογία περί κοροϊδίας ακούγεται σαν κακόγουστο αστείο που χρόνισε. Οι εκλογές -αμέσως μετά το δημοψήφισμα- έδειξαν ότι ο λαός ψήφισε αυτό που του είχε ζητήσει με το ΟΧΙ ο Τσίπρας και όχι αυτό που επαγγέλλονταν διάφορες αφίσες διαφόρων παρατάξεων (Ανταρσύα, ΕΠΑΜ, Σχέδιο Β κλπ) που κι αυτές ΟΧΙ ψήφιζαν αλλά με το όχι εννοούσαν "έξω από την Ευρώπη αν δεν υποχωρήσουν αυτοί". Ακόμα και η Χρυσή Αυγή το ΟΧΙ προπαγάνδιζε με τον δικό της τρόπο βέβαια.

Δεν θέλω να δικαιολογήσω την υποχώρηση που κάναμε σαν κυβέρνηση και -κατά συνέπεια- σαν λαός. Δεν ήμασταν προετοιμασμένοι για την λύση της δραχμής ή του παράλληλου νομίσματος άρα δεν είχαμε εναλλακτική πρόταση και διέξοδο. Στο τσίκεν γκέιμ που παιζόταν από τον Φεβρουάριο υποχωρήσαμε εμείς. Το 50-50% του Βαρουφάκη ηχούσε σαν να παίζαμε την Ελλάδα στα ζάρια κι η ελληνική κυβέρνηση υποχώρησε. Εκείνο που θέλω να πω είναι ότι δεν μετέτρεψε το ΟΧΙ σε ΝΑΙ ο Τσίπρας. Είχε εξηγήσει ΠΡΙΝ ΤΟ ΔΗΜΟΨΗΦΙΣΜΑ ότι και με το ΟΧΙ θα μείνουμε στο ευρώ και μάλιστα το ΟΧΙ θριάμβευσε ακριβώς χάρη σε αυτή την καθαρή εξήγηση.

Φτάνει πια με τους θρήνους για το ΟΧΙ που έγινε ΝΑΙ και το Πρόγραμμα της Θεσσαλονίκης που δεν εφαρμόστηκε. Φτάνει πια το βρισίδι στον Τσίπρα και σε όποιον τον στήριξε τον Σεπτέμβρη. Ας δούμε τι θα κάνουμε από εδώ και πέρα. Ας οργανωθεί ένα σχέδιο "δραχμής" που να είναι εφικτό, να μην διαλύει την Ελλάδα και να μετρήσουμε τι έχουμε να κερδίσουμε ή να χάσουμε από αυτό. Αν στέκει, ας πάμε στη δραχμή, αν όχι, ας αποδεχτούμε τη σκληρή πραγματικότητα κι ας δούμε τι μπορεί να γίνει ΜΕΣΑ από αυτήν. Στην πραγματικότητα ούτε οι υπέρμαχοι του ευρώ ούτε οι υπέρμαχοι της δραχμής ξέρουν με σιγουριά τι σημαίνει η επιλογή τους. Όλοι κάτι έχουν ακούσει. Στα τυφλά πηγαίνουμε στα τυφλά προχωρούμε. Τώρα που υπάρχει καιρός ας μάθουμε τουλάχιστον με σχετική βεβαιότητα τι σημαίνει η κάθε επιλογή, τι κόστος έχει και τι κέρδος. 
Κρίσιμες στιγμές θα υπάρξουν και στο μέλλον. Βρίζοντας ο ένας τον άλλον ή αδιαφορώντας δεν θα είμαστε ΠΟΤΕ έτοιμοι για ΤΙΠΟΤΕ!

Περί φθοράς

Περί της φθοράς των πάντων ο λόγος σήμερα. 

Χτες βλέπαμε τον Αλεξανδράκη με την Αλίκη στη Σωφερίνα. Άνετος, ωραίος, όχι μόνο σαν ρόλος στο έργο αλλά και σαν άνθρωπος στη ζωή του. Σαν σήμερα 8 Νοεμβρίου πέθανε πριν δέκα ακριβώς χρόνια. 

Όλοι θα πεθάνουμε κάποτε, το μόνο σίγουρο.

Έχοντας όμως μια αίσθηση ΙΣΤΟΡΙΑΣ, που κανένα άλλο ζώο δεν την έχει (όπως και κανένα δεν μελετά τον θάνατό του, άλλο αν κάποια τον συναισθάνονται) εμείς διαφέρουμε. Μας νοιάζει πως ήταν η Ελλάδα πριν δυο ή δεκαδυό χιλιάδες χρόνια και μας νοιάζει τι θα απογίνει η Ελλάδα μετά από άλλα διακόσια. Λες και θα είμαστε εμείς κάπου να την βλέπουμε να προοδεύει ή να καταστρέφεται. Κι όμως, ζούμε με την ιστορικότητα που μας την επιβάλει μια ανθρωποκεντρική ΠΑΙΔΕΙΑ, είτε φιλελεύθερη είτε κατηχητική.

Όλα τα πράγματα είτε άψυχα είτε έμψυχα, πεθαίνουν, αυτός είναι και ο τρόπος για να ανανεώνονται, για να ξαναγενννιούνται. Ακόμα και οι ιδέες!

Παλιότερα είχα φτιάξει ένα βιντεάκι ...(ΣΗΜ.: όλα τα βιντεάκια μου είναι παλιότερα, τώρα που χρησιμοποιώ το UBUNTU κι όχι τα WINDOWS δεν έμαθα ακόμα πως να φτιάχνω καινούρια βιντεάκια). Το έφτιαξα επηρεασμένος από σκέψεις σαν τις παραπάνω. 

Είναι εικόνες πάνω στη μουσική του Fade out των Radiohead
Στο youtube βρίσκεται ΕΔΩ

Οι στίχοι των Radiohead σε μια (κάπως ελεύθερη) δική μου μετάφραση

Σπίτια στη σειρά, με βαραίνουν

Νιώθω τα θλιβερά τους χέρια να με αγγίζουν

Όλα στη θέση τους

Για να τα καταναλώσω με μιας

Και να χαθώ πάλι, να χαθώ

Οι μηχανές δεν μου λένε τίποτα

Οι σκέψεις με σφίγγουν

Γίνε παιδί του κόσμου, κάνε ένα κύκλο

Πριν πάμε όλοι κάτω

Και χαθούμε πάλι

Σπασμένα αυγά, πεθαμένα πουλιά

Κράζουν παλεύοντας για ζωή

Νιώθω τον θάνατο, βλέπω τα μάτια του

Όλα στη θέση τους

Για να τα καταναλώσουμε

Και να χαθούμε

Βυθίσου στον έρωτα

Ο Φίλης, ο ... ανάξιος μισθός του και η ποινικοποίηση των απόψεων

Πριν γράψω για τον Φίλη, ας πω την άποψή μου: 

η εθνοκάθαρση του Πόντου ήταν Γενοκτονία. 

Στην αρχή του 20ου αιώνα, μετά την γενοκτονία των Αρμενίων ακολούθησε -σε μικρότερη κλίμακα- η γενοκτονία των Ρωμιών του Πόντου και σε ακόμη μικρότερη κλίμακα η γενοκτονία των Ρωμιών της Μικρασίας. Δεν είμαι ιστορικός για να πω ότι τα ξέρω όλα, ούτε νομικός για να αποφανθώ αν το τάδε άρθρο του ΟΗΕ ή του νόμου εφαρμόζεται εδώ, είμαι όμως πολίτης που διαμορφώνω την γνώμη μου διαβάζοντας, ακούγοντας και μετέχοντας στον δημόσιο διάλογο. Διαβάζοντας, λοιπόν, τον ορισμό της γενοκτονίας (ακόμα κι η Σρεμπρένιτσα η λογίζεται νομικά ως γενοκτονία) καταλήγω στο συμπέρασμα ότι αυτό που έμαθα ότι συνέβη εκεί στον Πόντο (τόπο καταγωγής μου) ήταν μια ξεκάθαρη ΓΕΝΟΚΤΟΝΙΑ. Μιλάω γι αυτά που έμαθα από τα βιβλία ή από τους ανθρώπους, γιατί εγώ προσωπικά δεν το είδα με τα μάτια μου, το είδαν όμως ο πατέρας μου και οι γιαγιάδες μου και τα κατέγραψαν πολλοί, όχι μόνο Έλληνες αλλά κυρίως ξένοι πρεσβευτές, δημοσιογράφοι, συγγραφείς, στρατιωτικοί κλπ.

Με εκνεύρισε ο Φίλης, όχι τόσο γιατί επέμεινε στην παλιά του άποψη και δεν βρήκε ένα τρόπο να την κάνει γυριστή, όσο για το ότι έχει αυτή την "εύκολη" άποψη που τον κάνει "αριστερό" ως παρεκκλίνοντα της καθεστηκυίας άποψης. Φαντάζομαι ότι και για τη Σλαβομακεδονία θα έχει μια επίσης παρεκκλίνουσα άποψη, κι ίσως να μην απέχει πολύ από την δική μου εκεί. Θα είναι σίγουρα και φεμινιστής, και λίγο αναρχικός (κι ας γίναμε υπουργοί βρε αδελφέ) και ευαίσθητος στον ανθρώπινο πόνο και με τους μετανάστες και με τα δικαιώματα των γύφτων και με τις λαϊκές συνοικίες και με όλα τα στερεότυπα μέσα στα οποία φύεται ο αριστεράνθρωπος. Αυτό τον έφαγε, η αριστεροφροσύνη που όποτε βλέπει πηλήκιο και στολές βγάζει σπυριά! Που όποτε βλέπει πατριδοκάπηλους να υποστηρίζουν μιαν άποψη αμέσως σκέφτεται πως οι αντίθετοι θα έχουν το δίκιο. Το πάθαμε όλοι κατά καιρούς, ο Φίλης θα γλίτωνε;

Ας πρόσεχε όμως. Είναι υπουργός, στήριξε τον Τσίπρα σε δύσκολες στιγμές και εξαργύρωσε αυτή τη στήριξη με το να είναι κοινοβουλευτικός εκπρόσωπος και μετά υπουργός. Ας μην χύνει την καρδάρα με το γάλα. Έχει ξεσηκώσει την αντιπολίτευση και σύσσωμη τη δεξιά χάρη στην αστοχία του να μιλήσει σαν άνθρωπος απλός και όχι σαν υπουργός Ξέχασε τι είναι ... υπάρχει και η παχυλή μηνιαία μισθοδοσία του όμως που θα έπρεπε να του το θυμίζει.

Κάθε άνθρωπος δικαιούται να έχει άποψη και δεν είμαι υπέρ της ποινικοποίησης της άποψης κανενός. Δεν μου αρέσει που ποινικοποιείται η άρνηση των γενοκτονιών ακόμη και του ολοκαυτώματος. θα προτιμούσα όμως μια απαξιωτική απάντηση στον Φίλη ή στον καθένα που θέλει να το παίξει αριστερός ή προοδευτικός καλυπτόμνενος πίσω από μια "επιστημονικότητα". Γιατί ούτε ο Φίλης είναι ιστορικός.

Δεν ξέρω αν θα αντέξουν κι αυτός και η κυβέρνηση να έχουν ένα αγκάθι στον πισινό τους να τους τσιμπάει συνεχώς. Γιατί το δικαίωμα που έδωσαν οι άλλοι δεν θα το αφήσουν να χαθεί. Δεν έχουν και τίποτε άλλο να πουν. Και πρώτη φορά η Δεξιά βάζει κάτω από την ομπρέλα της και την δήθεν κεντρώα αντιπολίτευση με Βενζέλο και Φώφη να βάλουν κατά του εύκολου στόχου.

Η κυβέρνηση πρέπει κάποτε να δει το σπουδαίο και αριστερό (να καταργηθούν οι ποινικοποιήσεις των απόψεων) και να ξεμπερδέψει με τα δευτερεύοντα (τα στραβοπατήματα του κάθε Φίλη). Μπορεί; πολύ αμφιβάλω!

ΜΥΘΩΔΙΑ

Το βιντεάκι που ακολουθεί είναι το πρώτο μέρος (movement 1) της ΜΥΘΩΔΙΑΣ, του έργου που έγραψε ο Βαγγέλης Παπαθανασίου (ο Vangelis)  για να γιορταστεί η εκτόξευση του διαστημοπλοίου για τον πλανήτη Άρη το 2001. 
Η συναυλία έγινε στον ναό του Ολυμπίου Διός (στους στύλους του Ολυμπίου Διός) κάτω από την Ακρόπολη και ήταν μια έκκληση στον Δία (και την Ήρα) και γενικά τους αρχαίους Έλληνες θεούς οι οποίοι βέβαια όπως μας λέει και ο Καβάφης καθόλου δεν πέθαναν επειδή εμείς σπάσαμε τα αγάλματά των! 
Καλά, δεν είναι ανάγκη να πάθουν κλακάζ οι ορθόδοξοι, Ας ησυχάσουν, ο ελληνικός λαός είναι 99% ορθόδοξος οπότε ουδέν πρόβλημα, εγκεφαλικά παιχνίδια του Vangelis και της παρέας του είναι αυτά (θα ήθελα να είμαι σε αυτή την παρέα!)

Μην ανησυχείτε νεοέλληνες ελληνοχριστιανοί! 
Για να γίνει ένας Νεοέλληνας Έλληνας πρέπει πρώτα να γίνει Ευρωπαίος γιατί οι Ευρωπαίοι ανακάλυψαν τους Έλληνες και τους ανέσυραν στην επικαιρότητα χαρίζοντάς τους στην ανθρωπότητα από τον Καιάδα όπου τους είχε ρίξει ο μονοθεϊσμός εδώ και χίλια πεντακόσια περίπου χρόνια. Και όταν πια γίνει Ευρωπαίος (διαφωτισμένος δηλαδή) μετά πρέπει να απορρίψει τους Ευρωπαίους και να γίνει Έλληνας. Δύσκολη διαδρομή! 
Απλά, εμείς οι τυχεροί νεοέλληνες που ζούμε στη χώρα των Ελλήνων, νιώθουμε στο πετσί μας τον δικό τους ήλιο και βρεχόμαστε από τη δική τους θάλασσα αναπνέοντας τον δικό τους αέρα, και που έχουμε την τύχη να μιλάμε (στο περίπου βέβαια) την δική τους γλώσσα, ε, ίσως εμείς οι νεοέλληνες να καταφέρουμε κάποτε (μετά από 100, 200, 300 χρόνια;;) να γίνουμε αρχικά Ευρωπαίοι και κατόπιν Έλληνες και να δει η ανθρωπότητα τον ορθολογισμό και την ομορφιά να κυριαρχούν αντί του παραλογισμού, της δεισιδαιμονίας και της ασχήμιας 

Για όποιον δεν μπορεί να δει το βιντεάκι από το εικονίδιο που στέλνω, το βρίσκει ΕΔΩ στη διεύθυνση  https://www.youtube.com/watch?v=nY3Rb2eTGX4&feature=youtu.be όπου το μεταφόρτωσα
Τα λόγια που ακούγονται είναι ΔΙΑ ΕΛΑ, ΕΣΥ ΠΑΙ ΔΙΑ κλπ

Είναι μία νίκη

Κατατέθηκε στη Βουλή για να ψηφιστεί με τα "προαπαιτούμενα" όχι ως προαπαιτούμενο αλλά ως "άλλες διατάξεις" και η τροπολογία που αφορά στη Δραπετσώνα για την τέως βιομηχανική ζώνη.

Θυμίζω την τροπολογία όπως είχε φτιαχτεί επί Λαφαζάνη με τη σύμφωνη γνώμη του δήμου και όπως κατατέθηκε χτες στη Βουλή.

1. Αντικαθίσταται η παράγραφος 5 του τμήματος του Παραρτήματος IV του ν.4277/2014 «Ρυθμιστικό Σχέδιο Αθήνας – Αττικής και άλλες διατάξεις» (Α’ 156), το οποίο αναφέρεται στα «Προγράμματα Ειδικών Παρεμβάσεων Μητροπολιτικού Χαρακτήρα για την Αττική», της παραγράφου 4 του άρθρου 14 του νόμου αυτού, ως εξής:

«5. Οργανωμένη πολεοδομική ανασυγκρότηση – ανάπτυξη στο παραλιακό μέτωπο 640 στρεμμάτων του δήμου Κερατσινίου – Δραπετσώνας, αξιοποιώντας πλεονεκτήματα της θέσης λόγω γειτνίασης με το λιμένα Πειραιά, σύμφωνα με τις εξής κατευθύνσεις:

α) Δημιουργία ενός πόλου υπερτοπικής εμβέλειας για την αναβάθμιση του δυτικού Πειραιά, με χρήσεις πολιτισμού, εκπαίδευσης, υγείας, αθλητισμού, πράσινου και αναψυχής.

Έμφαση δίνεται στην ενίσχυση χρήσεων, αυτού του χαρακτήρα, άμεσα συνδεδεμένων με τη λειτουργία του αστικού ιστού και στην χωροθέτηση συμπληρωματικών χρήσεων της αναψυχής προς το θαλάσσιο μέτωπο.

β) Εξασφάλιση σημαντικών αδόμητων χώρων για κοινόχρηστες χρήσεις και χρήσεις αναψυχής στην κατεύθυνση αποκατάστασης της συνέχειας μεταξύ γειτονικής ενδοχώρας και παραλιακού μετώπου με τη δημιουργία εκτεταμένου πάρκου κοινόχρηστου πρασίνου, που θα προκύψει στο μεγαλύτερο ποσοστό από την εφαρμογή εργαλείων πολιτικής γης και εισφορών, όπως αυτά θα καθοριστούν από την πολεοδομική μελέτη ανάπλασης που θα εκπονηθεί από το δήμο Κερατσινίου – Δραπετσώνας. Η χρήση αναψυχής θα εφαρμοστεί μετά την εξειδίκευση της από την πολεοδομική μελέτη.

Ο μέγιστος συντελεστής δόμησης που είναι δυνατόν να καθοριστεί από την πολεοδομική μελέτη ορίζεται σε 0,15 επί της συνολικής έκτασης.

γ) Προστασία και ανάδειξη των μνημείων βιομηχανικής αρχαιολογίας με επανάχρησή τους με συμβατές στις ανωτέρω χρήσεις δραστηριότητες, οι οποίες θα ανάγονται στην ιστορικότητα, τον πολιτισμό και τις παραδόσεις της περιοχής.

δ) Εξασφάλιση αποτελεσματικής προσπέλασης με μέσα σταθερής τροχιάς για την εξυπηρέτηση του Πειραιά, αλλά και για τη σύνδεση της περιοχής με το δήμο Κερατσινίου – Δραπετσώνας».

2. Η περίπτωση (ε) της παραγράφου Α.2 της υπ’ αριθμ. 20422/15-4-2014 απόφασης του Υπουργού και του Αναπληρωτή Υπουργού Περιβάλλοντος Ενέργειας και Κλιματικής Αλλαγής «Έγκριση τροποποίησης του Γενικού Πολεοδομικού Σχεδίου ( ΓΠΣ) της δημοτικής ενότητας Κερατσινίου του δήμου Κερατσινίου – Δραπετσώνας ( Ν. Αττικής )» (ΦΕΚ ΑΑΠ 142) αντικαθίσταται ως εξής:

«ε. Τον καθορισμό Περιοχής Ανάπλασης και Ειδικής Παρέμβασης Μητροπολιτικού Χαρακτήρα της παραγράφου 4 του άρθρου 14 του ν.4277/2014, όπως ισχύει, ως πόλου υπερτοπικής εμβέλειας, επιφάνειας 640 στρεμμάτων στο παραλιακό μέτωπο του δήμου Κερατσινίου – Δραπετσώνας, με χρήσεις πολιτισμού, εκπαίδευσης, υγείας, αθλητισμού, πράσινου και αναψυχής, με προτεινόμενο συντελεστή δόμησης 0,15 στο σύνολο της έκτασης, όπως η περιοχή φαίνεται στο χάρτη Π-1 σε κλίμακα 1:10.000, ο οποίος δημοσιεύεται με την παρούσα ρύθμιση και αποτελεί αναπόσπαστο τμήμα αυτής».

ΑΙΤΙΟΛΟΓΙΚΗ ΕΚΘΕΣΗ

Η πρώην λιμενοβιομηχανική ζώνη Κερατσινίου – Δραπετσώνας, δηλαδή η ευρύτερη παραλιακή περιοχή γύρω από το παλιό εργοστάσιο Λιπασμάτων, που βρίσκεται μεταξύ του επιβατικού και εμπορικού λιμένα του Πειραιά, αποτελεί μία ζωτικής σημασίας από άποψη θέσης, περιοχή για τον δυτικό Πειραιά και ειδικότερα, για το δήμο Κερατσινίου – Δραπετσώνας.

Η περιοχή αυτή που αποτελούσε στο παρελθόν μια βασική βιομηχανική ζώνη για την περιοχή του Πειραιά είναι σήμερα ανενεργή βιομηχανικά, τα περισσότερα βιομηχανικά κτίρια έχουν κατεδαφιστεί και εμφανίζει σημαντικά προβλήματα περιβαλλοντικής υποβάθμισης.

Οι ισχύουσες διατάξεις υποβαθμίζουν σημαντικά το περιβαλλοντικό ισοζύγιο της ευρύτερης περιοχής του δυτικού Πειραιά και ταυτόχρονα του δήμου Κερατσινίου – Δραπετσώνας.

Οι συνολικές χρήσεις γης που είχαν προσδιοριστεί για τη συγκεκριμένη περιοχή υποβάθμιζαν έτι περαιτέρω με χρήσεις βιομηχανικές, μεταποιητικές κλπ αλλοιώνοντας το φυσικό περιβάλλον, χωρίς να στοχεύουν στην βελτίωση της επιβεβαρυμμένης ποιότητας ζωής των κατοίκων.

Η περιοχή αυτή προβλέπεται πλέον ως περιοχή στρατηγικής παρέμβασης για την ποιοτική αναβάθμιση του δυτικού Πειραιά, όσο και για το δήμο Κερατσινίου – Δραπετσώνας, με την εξασφάλιση υψηλής ποιότητας περιβάλλοντος και υποδομών, κύριων λειτουργιών, καθώς και διεξόδου αναψυχής προς το θαλάσσιο μέτωπο.

Συγκεκριμένα, προτείνονται χρήσεις αναψυχής, καθώς και χώροι αστικού πρασίνου, εμπλουτισμένες με εγκαταστάσεις κοινής ωφέλειας, οι οποίες θα εξυπηρετούν κατά κύριο λόγο τόσο τις ανάγκες του εν λόγω δήμου, όσο και τις ανάγκες του δυτικού Πειραιά.

Επίσης προτείνεται η πολεοδόμηση της περιοχής, ώστε να υπαχθεί στις διατάξεις εισφορών σε γη και να εξασφαλιστούν οι απαιτούμενοι και αναγκαίοι κοινόχρηστοι και κοινωφελείς χώροι, που θα καθοριστούν από την πολεοδομική μελέτη.

Οι χρήσεις θα εξειδικευτούν από την πολεοδομική μελέτη ανάπλασης, η οποία θα εκπονηθεί από το δήμο Κερατσινίου - Δραπετσώνας.

Ταυτόχρονα με την παρούσα διάταξη προσαρμόζεται, αντίστοιχα, η σχετική διάταξη της τροποποίησης του ΓΠΣ της δημοτικής ενότητας Κερατσινίου – Δραπετσώνας ( υπ’ αριθμ. 20422/2014 ΦΕΚ ΑΑΠ 142).

Η προτεινόμενη ρύθμιση στο σύνολο της τυγχάνει της στήριξης του δήμου Κερατσινίου – Δραπετσώνας, για την επεξεργασία της οποίας ο Δήμος συνέβαλε ουσιωδώς και το δημοτικό του Συμβούλιο την ενέκρινε με την υπ’ αριθμόν 70/2015 απόφασή του. Υπογραμμίζεται, επίσης, ότι την εν λόγω ρύθμιση στηρίζει και ψήφισε ο Δήμος Πειραιά και όλοι οι δήμοι της Β’ Περιφέρειας Πειραιά, Νίκαιας-Ρέντη, Κορυδαλλού, Περάματος, Σαλαμίνας, γεγονός που αναδεικνύει την ευρύτατη κοινωνική αποδοχή της ρύθμισης.

Οι προβλεπόμενες ρυθμίσεις στο νομοσχέδιο που κατατέθηκε είναι ακριβώς τα παραπάνω με μια μικρή διόρθωση (στο 2ε ο ΣΔ έγινε 0,15 αντί για 0,1 που ήταν αρχικά).

Ελπίζουμε μέσα στα όσα μαύρα ή απλώς δυσάρεστα που θα ψηφιστούν αυτό το Σαββατοκύριακο να περάσει και ετούτη εδώ η ελπίδα για την περιοχή του ευρύτερου Πειραιά και κυρίως της Δραπετσώνας.

Να σημειώσω πως ο ΣΔ 0,15 για το σύνολο της έκτασης των 640 στρεμμάτων προβλέπει δόμηση 96.000 τ.μ. οριζόντιας ιδιοκτησίας που μαζί με τα Διατηρητέα (17.600 της ΑΕΕΧΠΛ και πολύ περισσότερα της ΑΓΕΤ) ανεβάζει την δομημένη οριζόντια ιδιοκτησία κοντά στο νούμερο 168.000 τ.μ. που θα ήταν το όριο αν η ρύθμιση έδινε ΣΔ 0.4 ανά ιδιοκτησία (οι ιδιοκτησίες είναι 420 στρέμματα)

Να σημειώσω επίσης ότι θα μπορούσε να επιτρέπεται χρήση μη οχλούσας βιοτεχνίας, π.χ. εργαστήρια λαϊκής τέχνης, επεξεργασίας γυαλιού (και όχι βέβαια βιομηχανίας) προκειμένου να υπάρξει κίνητρο για επενδύσεις μικρών ή μεγάλων επενδυτών. Επίσης θα μπορούσε να προβλέπεται η λειτουργία εγκαταστάσεων υποστηρικτικών μιας μαρίνας που είναι η μόνη διέξοδος για ανάπτυξη με επισκεψιμότητα και απόδοση στον δήμο χρημάτων για την συντήρηση του προβλεπόμενου πάρκου.

Φυσικά αναμένεται και η τροπολογία για την εξαίρεση του παραλιακού μετώπου από την παραχώρηση στο ΤΑΙΠΕΔ για την πώληση του ΟΛΠ, η οποία είναι δέσμευση της κυβέρνησης και εκ των ων ουκ άνευ για την περίπτωσή μας.

Ζει ο βασιλιάς Αλέξανδρος;

Για τον Κωνσταντίνο Κουκκίδη ο λόγος σήμερα.

Ποιος είναι; Είναι ο ήρωας-φρουρός που, όταν μπήκαν στην Αθήνα σαν κατακτητές οι Γερμανοί στις 27 Απριλίου 1941 και ανέβηκαν στην Ακρόπολη για να υψώσουν την γερμανική σημαία, τυλίχτηκε με την ελληνική σημαία και έπεσε μαζί της από την Ακρόπολη αυτοκτονώντας.

Έπεσε; ε, ... τώρα ... έπεσε!

Θρύλος, αντάξιος με το κρυφό σχολειό; 

Τουλάχιστον το κρυφό σχολειό υπήρξε, έστω κι αν δεν ήταν κρυφό παρά για περιορισμένο χρονικό διάστημα όταν έκλειναν κάποιο από τα φανερά διδασκαλεία οι Τούρκοι σαν τιμωρία ενός χωριού ή μιας περιοχής. 

Για τον Κουκίδη, το πρόβλημα είναι ότι δεν υπήρξε.

Πως έχω πεισθεί; ... διαβάζοντας τον Νίκο Σαραντάκο που μάζεψε τα στοιχεία. Σήμερα μας ξανάστειλε (σε όσους τον διαβάζουμε) μια ανάρτηση και μας τα ξαναθυμίζει. Την αναφέρω λοιπόν για να την δει όποιος θέλει να μάθει κάτι επ' αυτού. Φυσικά μπορεί κανείς να δει και τις δυο απόψεις

Διαβάζοντας το άρθρο θα δει την άποψη που λέει ότι Κουκίδης και αυτοκτονία με τη σημαία δεν υπήρξαν και βλέποντας ένα βίντεο (που επίσης παραθέτω και παραθέτει και ο Σαραντάκος) θα δει την άποψη που λέει ότι όλα αυτά υπήρξαν και ότι όσοι ισχυρίζονται το αντίθετο είναι ανθέλληνες.

Η ανάρτηση του Νίκου Σαραντάκου ΕΔΩ

Έχει τίτλο "Και πάλι για τον ανύπαρκτο ήρωα Κωνσταντίνο Κουκίδη"

Το άρθρο στηρίζεται κυρίως σε μια αναφορά του αρμόδιου για την περίπτωση αντιστρατήγου Ιωάννη Κακουδάκη που αποφάσισε το 2001 να βάλει τα πράγματα στη θέση τους κι αφού ένα χρόνο πριν (το 2000) ο Αβραμόπουλος έχει φτιάξει και αναθηματική στήλη στο μνημείο που έφτιαξε στους πρόποδες της Ακρόπολης για τον Κωνσταντίνο Κουκίδη.

Σαν να του φάνηκε ότι το αστείο παρατράβηξε.

Λέει ο αντιστράτηγος στο περιοδικό "Πόλεμος και Ιστορία" στο τεύχος 47 του Δεκεμβρίου 2001 στη σελίδα 4

Τον Εύζωνα Κουκίδη δεν τον είδε κανένας ποτέ. Δεν βρέθηκε ποτέ η Σημαία. Δεν βρέθηκε ποτέ το πτώμα. Ψάξαμε παντού, όπου υπάρχει περίπτωση να υπάρχει το όνομα Κωνσταντίνος Κουκίδης. Στα νεκροταφεία, στα νεκροτομεία, στα ληξιαρχεία και στις συγκεκριμένες ημέρες δεν υπάρχει καμία εγγραφή. Από τους καταλόγους του ΟΤΕ και από όλα τα Ληξιαρχεία της Αττικής ψάξαμε για επιζώντες με αυτό το όνομα και ερευνήσαμε σχετικά. Μετά από όλα αυτά δεν υπάρχει καμία επίσημη τεκμηρίωση του συγκεκριμένου περιστατικού και αν το συγκεκριμένο πρόσωπο υπήρξε στην πραγματικότητα. Βέβαια καμία στρατιωτική υπηρεσία δεν μπορεί να χάσει κάποιο στρατιώτη της χωρίς να το ξέρει ή χωρίς να έχει γραφεί σε κάποια κατάσταση.

Στη ΔΙΣ ήλθε μέχρι και ο Ιατροδικαστής Αθηνών με το βιβλίο που είχε η υπηρεσία του τότε και κατέγραφαν όλες τις ιατροδικαστικές πράξεις -όλους τους νεκρούς- όπου δεν σημειωνόταν κανένας νεκρός στρατιώτης την περίοδο 27-30 Απριλίου 1941.

Να σημειώσω ότι η Προεδρική Φρουρά, τότε Ανακτορική Φρουρά, δεν έβαζε και δεν βάζει ποτέ φρουρούς στην Ακρόπολη. Ζει ακόμα στο Παγκράτι ο τότε Επιλοχίας της Ανακτορικής Φρουράς, τον όποιο και συνάντησα και ο όποιος με διαβεβαίωσε ότι τους ήξερε όλους τους στρατιώτες του “απέξω και ανακατωτά” και στρατιώτης με το όνομα Κώστας Κουκίδης δεν υπήρχε στην Ανακτορική Φρουρά. Όπως επίσης ότι δεν τοποθετούσαν φρουρούς στον Βράχο της Ακρόπολης. Βέβαια με την λέξη “Εύζωνας” υπάρχει το ενδεχόμενο να ήταν στρατιώτης των Ευζωνικών Ταγμάτων. Όμως τα συντάγματα αυτά δέν έδρευαν στην Αθήνα.

Κανένας δεν μπορεί να υποστηρίξει με βεβαιότητα ότι τέτοιο πρόσωπο υπήρξε, άλλα από την άλλη είναι θετικό να πλανάται ένα τέτοιο γεγονός. Διότι πραγματικά πρόκειται για κάτι το συγκλονιστικό, εάν έγινε. Επομένως το ερώτημα αν το περιστατικό αυτό είναι αληθές η όχι δεν τεκμηριώνεται ιστορικά. Χωρίς να αποκλείεται. Και για τον λόγο αυτό έχουμε έναν ογκωδέστατο φάκελο με όλα τα στοιχεία που έχουμε συγκεντρώσει, μετά από όλες αυτές τις έρευνες για το συγκεκριμένο θέμα, από όπου δεν τεκμηριώνεται η ύπαρξη του προσώπου και του γεγονότος.

Δηλαδή, ο αντιστράτηγος βρίσκει θετικό να πλανάται ο μύθος αλλά ξεκαθαρίζει με χειρουργική ακρίβεια ότι Κωνσταντίνος Κουκίδης δεν υπήρξε.

Η ΒΙΚΙΠΕΔΙΑ γράφει στο λήμμα Κωνσταντίνος Κουκίδης:

Με το όνομα Κωνσταντίνος Κουκίδης αναφέρεται πως υπήρξε ένας εύζωνας κατά τη διάρκεια του Β´ παγκοσμίου πολέμου στην Αθήνα, του οποίου η ιστορική διάσταση αμφισβητείται. Σύμφωνα με το χρονικό της διήγησης, ο Κουκίδης αρνήθηκε να παραδώσει την Ελληνική σημαία στους Γερμανούς κατακτητές όντας φρουρός στην Ακρόπολη, και κρατώντας την, αυτοκτόνησε πηδώντας από τον βράχο.

Τι καταλάβατε; Ε, τι να καταλάβετε, βικιπέδια είναι όχι Δομή...!

Σε άρθρο που γράφτηκε επετειακά για τον Κουκίδη, πρόσθεσαν κάποια φορά και μια φωτογραφία Ευζώνου. Από τότε η φωτογραφία αυτή συμβολίζει (θρύλος είναι) τον Κουκίδη

Ωστόσο κάποιοι επιμένουν. Το σχετικό βίντεο στο youtube που θα βρείτε ΕΔΩ είναι ένα δεκαεπτάλεπτο "ρεπορτάζ" της έγκριτης ΕΡΤ στην εκπομπή "Αληθινά Σενάρια" και παραθέτει τα στοιχεία που υπάρχουν για την περίπτωση Κουκίδη, αυτά που αναιρεί ο Σαραντάκος.

Δείτε μόνοι σας και το άρθρο που λέει ότι Κουκιδης δεν υπήρξε και το βίντεο που λέει ότι όποιος ισχυρίζεται κάτι τέτοιο δεν ξέρει τι του γίνεται και αποφασίστε. Ίσως έτσι καταλάβετε με ποιο λαό έχετε να κάνετε. 

Ηλίθιοι είμαστε; ή μήπως είμαστε Εθελόδουλοι; 

Μόνοι μας σβήνουμε την ιστορία μας; ή μήπως μόνοι μας γράφουμε την ιστορία μας;

Αλήθεια ή Μύθος; 

Ζει ο βασιλιάς Αλέξανδρος; 

ΘΕΜΙΣΤΟΚΛΕΙΟ τεκμηρίωση

Συνεχίζω την χτεσινή ανάρτηση, όπου το κυριότερο σημείο που τόνιζα ήταν ότι στην παραλία των Λιπασμάτων, η τρύπα με τις αρχαίες πέτρες δίπλα στην ... καντίνα(!!!) είναι το Θεμιστόκλειο.

Επειδή κάποιοι ίσως να μην γνωρίζουν τι στοιχεία υπάρχουν επ' αυτού, θα τα εκθέσω σήμερα εν συντομία για να μπορούν όλοι να μάθουν, αν το θέλουν:

Τα στοιχεία είναι τα ΓΡΑΠΤΑ ΜΝΗΜΕΙΑ και τα ΑΝΑΣΚΑΦΙΚΑ ΕΥΡΗΜΑΤΑ. 

Έχουμε Γραπτές τρεις αρχαίες μαρτυρίες. Μία του Πλούταρχου (η κυριότερη) είναι εκείνη που αναφέρει τα λόγια του Διόδωρου του Περιηγητή, τα εξής:

"Διόδωρος δε ο περιηγητής εν τοις περί μνημάτων είρηκεν, ως υπονοών μάλλον ή γιγνώσκων, ότι περί τον λιμένα του Πειραιώς, από του κατά τον Άλκιμον ακρωτηρίου, πρόκειταί τις οίον αγκών και κάμψαντι τούτον εντός, ή το υπεύδιον της θαλάσσης, κρηπίς εστίν ευμεγέθης και περί αυτήν βωμοειδές, τάφος Θεμιστοκλέους"

Το εξώφυλλο του βιβλίου του Ιάκωβου Δραγάτση, του 1906

Με βάση τα παραπάνω, ο Ιάκωβος Δραγάτσης προσδιόρισε από το 1906 με τρόπο μη επιδεχόμενο αμφισβήτησης τον χώρο του Θεμιστόκλειου στην δεξιά ακτή όπως εξέρχεται κανείς από τον Πειραιά και συγκεκριμένα στην ακτή της Δραπετσώνας (Τραπεζώνος) όπου, το 1909, χτίστηκε το εργοστάσιο. Ανασκεύασε επίσης ο Δραγάτσης μιαν άποψη που επικράτησε επ' ολίγον ότι δήθεν το μνημείο βρισκόταν στην απέναντι Πειραϊκή Ακτή (στη θέση Ξυλοφάναρο).

Το κύριο επιχείρημα του Ιάκωβου Δραγάτση για το ότι ο τάφος δεν μπορούσε να βρίσκεται στο Ξυλοφάναρο (ούτε στον χώρο της σχολής Ναυτικών Δοκίμων όπου επιχειρήθηκε να “τοποθετηθεί” αργότερα) ήταν ότι οι τύμβοι που βρέθηκαν στις θέσεις της Πειραϊκής ήταν οικογενειακοί τάφοι. Όμως ο Θεμιστοκλής δεν χρειαζόταν τάφο (που να χωράει ολόκληρο το σώμα ενός νεκρού) αλλά οστεοφυλάκιο μια και είχε πεθάνει και είχε ταφεί στην Μαγνησία. Επίσης ο τύμβος είχε κατασκευαστεί για τον μεγάλο στρατηγό και δεν θα ήταν κοινός με άλλους ενταφιασθέντες εκεί. Το γεγονός λοιπόν ότι ήταν ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑΚΟΙ και ότι ήταν ΤΑΦΟΙ αρκούσε για να αποδειχθεί ότι δεν ήταν τύμβοι που αναφέρονταν στον Θεμιστοκλή. Αντίθετα ο τύμβος στη Δραπετσώνα όχι μόνο πληρούσε τις προδιαγραφές των περιγραφών του Διόδωρου αλλά επί πλέον ήταν τύμβος που είχε μία μόνο κρύπτη για ένα οστεοφυλάκιο και επί πλέον βρισκόταν στον καταλληλότερο χώρο για να χτιστεί το μνημείο καθώς εκεί μπροστά είχαν βυθιστεί τα πλοία των Περσών στην ναυμαχία της Σαλαμίνας.

Επί πλέον ο Δραγάτσης έκανε την ορθή μετάφραση του χωρίου του Διόδωρου του Περιηγητή, όπως την διέσωσε ο Πλούταρχος, κι αυτό ήταν αρκετό για τον προσδιορισμό του χώρου. Η λανθασμένη μετάφραση κάποιου Γερμανού αναζητητή αρχαιοτήτων είχε προκαλέσει την αναζήτηση του τάφου στους τύμβους της Πειραϊκής.

Λέει ο Δραγάτσης: 

“Το χωρίο του Διόδωρου που παραθέτει ο Πλούταρχος, ερμηνεύτηκε με λάθος τρόπο ή παρεξηγήθηκε με τρόπο που δεν έπρεπε να γίνει, κι αυτό έγινε σε καιρούς που η τοπογραφική έρευνα στη χώρα μας ήταν ακόμα στα σπάργανα". 

Στην συνέχεια ο Ιάκωβος Δραγάτσης εξηγεί ποιο ήταν το μεταφραστικό λάθος που έκαναν αγνοώντας το "περί τον λιμένα" αγνοώντας το "πρόκειται οίων αγκών" και διαβάζοντας λάθος το "από του κατά τον Άλκιμον"

Σχεδιάγραμμα του Δραγάτση που δείνει τον "αγκώνα" την "κάμψη εντός" όπου το "υπεύδειον"

Αντί να πάνε απέναντι (από του ...) από το ακρωτήριο του Άλκιμου (το σημερινό Χατζηκυριάκειο) πήγαν σε αυτό. Αγνόησαν το "από του". Επίσης δεν είδαν τον αγκώνα που είναι η εξοχή όπου αργότερα έγινε ο μώλος του Κράκαρη δεξιά όπως βγαίνουμε από το λιμάνι. Στην άλλη πλευρά (αριστερά όπως βγαίνουμε) δεν εμφανίζεται τίποτα που να μοιάζει με εξοχή ("πρόκειταί τις οίων αγκών"). Ούτε έδωσαν σημασία στο "κάμπτεται εντός" πράγμα που συμβαίνει μόνο στην παραλία Λιπασμάτων μόλις βγούμε από τον Κράκαρη, και δεν μπορεί να αγνοηθεί ότι το μνημείο βρισκόταν στο "υπεύδειον της θαλάσσης" εκεί όπου παύει το κύμα (στην Φρεττύδα το κύμα δεν παύει καθόλου).

Αλλά ακόμη μόνο στη Δραπετσώνα το ταφικό μνημείο είναι "κρηπίς ευμεγέθης" και υπάρχει "περί την κρηπίδα βωμοειδές". Στην Φρεαττύδα δεν υπάρχει βωμοειδές και είναι τετράγωνος ο περίβολος ενώ στη Δραπετσώνα στρογγυλός (βωμοειδής).

Υπάρχουν πολλά επιχειρήματα ακόμα, μέχρι και οι "αφύες" (αθερίνα) τα ψάρια που αναφέρει ο Αριστοτέλης συνηγορούν ότι το μνημείο βρίσκεται σε αυτή τη θέση και όχι απέναντι. 

Σχεδιάγραμμα του Δραγάτση για την ανασκαφή που έκανε με τον Σαχτούρη

Να σημειώσω ότι ο Ιάκωβος Δραγάτσης έκανε και ανασκαφή μαζί με τον Αλ. Σαχτούρη, διοικητή της Σχολής Ναυτικών Δοκίμων όπου εκείνος δίδασκε. Βρήκαν συλημένο τον τάφο, βρήκαν αρχαίες πέτρες,  βρήκαν την κοιλότητα βάθους 0,77 και διαμέτρου 0,75 όπου είχαν αποτεθεί τα οστά, βρήκαν και οστά, όχι του Θεμιστοκλή κατ' ανάγκη αλλά ίσως και άλλων που μπορεί να είχαν ταφεί αργότερα, μετά την σύληση, εκεί. 

Σχεδίασμα του Πομπάρντι 18ος αι.

Η ίδια παραλία σήμερα

Τα επιχειρήματα του Ιάκωβου Δραγάτση δεν εξαντλούνται εδώ. Θυμίζει εκφράσεις του Παυσανία, του Πλούταρχου, του Διόδωρου, του Πλάτωνα κωμικού κλπ., χωρία με τα οποία δείχνει πόσο ταιριάζει αυτή η θέση σε όλες τις περιγραφές. Επίσης θυμίζει ότι στον τόπο αυτό ακόμα ψαρεύεται η αθερίνα (αφύες) όπως αναφέρει ο Αριστοτέλης αλλά και όπως θα υποδείξει ο τυχαίος ψαράς που θα τον ρωτήσεις.

Σταματάω εδώ τα επιχειρήματα με την αναλυτική σκέψη και δράση του Ιάκωβου Δραγάτση.

Υπάρχουν αρχαίες πέτρες στο Θεμιστόκλειο που γράφουν "ΘΕ .. ΚΛΗΣ..." ή "ΘΕΜΙΣΤΟΚΛΕΙΟΝ" κλπ. Βοά ο τόπος ότι εδώ είναι το ταφικό μνημείο του Θεμιστοκλή, το Θεμιστόκλειο. Υπάρχουν γκραβούρες που το δείχνουν, (παραπάνω βλέπετε την ομοιότητα των τοπίων) υπάρχουν χάρτες που το σημειώνουν, υπάρχουν τοπογραφικά των Λιπασμάτων του '38 του '53 και του '96 που το υποδεικνύουν, υπάρχουν ιστορικές αναφορές του Φωτιάδη στην εποχή του 1827 που προσδιορίζουν το Θεμιστόκλειο στον χώρο του εργοστασίου Λιπασμάτων, τι άλλο περιμένουμε;

Πρέπει να έρθει άμεσα η Αρχαιολογική υπηρεσία και να ερευνήσει τα δεδομένα, να πραγματοποιήσει ανασκαφή και να επιβεβαιώσει τον χώρο ως αρχαιολογικό. Η τραγική καθυστέρηση τελικά παρά λίγο να μας βγει σε κακό. Όμως έστω και τώρα, έστω και καθυστερημένα, πρέπει να τρέξουμε.  Ό,τι κερδήθηκε επί Χρονόπουλου γύρω στο 2000 και ό,τι κερδήθηκε επί Τζανή το 2013-14 δεν πρέπει να πάει χαμένο. Η αρχαιολογική υπηρεσία είναι ενημερωμένη, περιμένει όμως το δικό μας αίτημα. Προγράμματα σχετικά για χρηματοδότηση ανασκαφικής έρευνας υπάρχουν (σα να λέμε ... λεφτά υπάρχουν!) ... δεν μπορούμε άλλο να στεκόμαστε αδρανείς.

Ό,τι κι αν γίνει στο μέλλον, προβλήτες πάνω σε αρχαιολογικό χώρο δεν στήνονται. Ας το καταλάβει γρήγορα η δημοτική αρχή και ας πράξει αναλόγως.