Τώρα που ο πόλεμος στην Ουκρανία φαίνεται να οδεύει προς το τέλος του, ας κάνουμε μια πρόχειρη αποτίμηση του τί έγινε εκεί αυτά τα χρόνια.
Η Ουκρανία μπλέχτηκε με την θέλησή της και με τους εκπροσώπους της, Πρόεδρο, Βουλή, στρατό, σε ένα παιχνίδι υπερδυνάμεων. Η μία εκ των δύο υπερδυνάμεων -οι ΗΠΑ του Μπάιντεν- την χρησιμοποίησε για να πιέσει την άλλη -την Ρωσία του Πούτιν- κι η δεύτερη αντέδρασε.
Και οι δύο αντίπαλοι χρησιμοποίησαν Ουκρανούς της μιας πλευράς (Αζοφ, πατριώτες, Ζελένσκι, διανοούμενοι κτλ) για τις ΗΠΑ ή της άλλης (Ρωσόφωνοι και Ρώσοι της Κριμαίας και του Ντονμπάς) για τον Πούτιν. Στο τέλος ξέσπασε ένας πόλεμος των υπερδυνάμεων εκ των οποίων η μία (Ρωσία) τον διεξήγαγε με δικά της στρατεύματα κι άλλη (ΗΠΑ) δια αντιπροσώπων (Ουκρανικός στρατός+ βοήθειες). Ήταν ένας πρόξι πόλεμος (δι αντιπροσώπων) καθώς μια σύγκρουση ανάμεσα στις δυο μεγαλύτερες πυρηνικές δυνάμεις του πλανήτη δεν μπορούσε να γίνει απευθείας. Στην σύγκρουση αυτή η μια χώρα (Ρωσία) φάνηκε ανθεκτική αφού δεν κατέρρευσε παρά τις οικονομικές κυρώσεις που υπέστη ενώ η άλλη (ΗΠΑ) μετά από 3,5 χρόνια αποδέχτηκε την ήττα της γιατί άλλαξε Πρόεδρο (Τραμπ αντί Μπάιντεν) κι ο νέος βρήκε την σύγκρουση αυτή ανόητη και ασύμφορη.
Σε όλη αυτή την υπόθεση εμπλέκονται από την πλευρά των ΗΠΑ οι ευρωπαϊκές δυνάμεις με συνεισφορά χρημάτων, όπλων και πολυλογίας και από την πλευρά της Ρωσίας οι δυνάμεις της Βόρειας Κορέας και της Λευκορωσίας.
Στο μέσον αυτής της σύγκρουσης, εμπλέκεται η ίδια η Ουκρανία -που αποτέλεσε και το πεδίο της μάχης- γιατί ο Καραγκιόζης Ζελένσκι προτίμησε να το παίξει Λεωνίδας αντί να βρει την ισορροπία μεταξύ Ευρώπης και Ρωσίας όπως ακριβώς είχε υποσχεθεί προεκλογικά στους Ουκρανούς και τον εξέλεξαν.
Φυσικά τα θύματα είναι οι πεσόντες στρατιώτες Ουκρανοί και Ρώσοι, οι άμαχοι Ουκρανοί και η ίδια η χώρα που ξεπουλήθηκε μέχρι δεκάρας για να ξεπληρώσει ο Ζελένσκι τα χρέη ενός πολέμου που δεν ήταν δικός του αλλά τον μετέτρεψε στις προσωπικές του φαντασιακές Θερμοπύλες.
Όλα αυτά για την σωστή πλευρά της ιστορίας είναι λόγια του αέρα, καθώς η ιστορία γέρνει πάντα με τους νικητές κι εδώ νικητής είναι ο Πούτιν με την πονηρή συνεισφορά του Τραμπ που μετέτρεψε μιαν νέα αμερικανική τραγωδία (κοντά στο Βιετνάμ και το Αφγανιστάν) σε προσωπικό του θρίαμβο που θα τού αποφέρει και ένα γυαλιστερό Νόμπελ Ειρήνης.
