Δικτατορίσκος κρυμμένος πίσω από δημοκρατικό φερετζέ ο Πούτιν; Ναι. Μαφιόζος που εξοντώνει τους πολιτικούς του αντιπάλους; Ναι. Όπως ο Ερντογάν, όπως οι Σαουδάραβες, όπως ο Σι Ζιπινγκ και άλλοι.
Ήταν εισβολή στην Ουκρανία; Ναι, εισβολή ήταν, η οποία όμως έπρεπε να λήξει στις συνομιλίες της Κωνσταντινούπολης όπου είχαν συμφωνηθεί σχεδόν όλα. Τότε έπρεπε να έχει λήξει αυτός ο πόλεμος. Όμως ο Μπάιντεν κι ο Μπόρις Τζόνσον είχαν άλλη άποψη και την επέβαλαν στον καραγκιόζη Ζελένσκι που χαντάκωσε την χώρα του ονειρευόμενος πως θα γίνει Λεωνίδας ή Θεμιστοκλής. Όμως ήταν μόνο Ζελένσκι.
Όπως ξέρουμε όλοι, την ιστορία την γράφουν οι νικητές. Κι εμείς, η Ελλάδα, μετά την εκλογή Τραμπ και την κωλοτούμπα στις απόψεις της ηγεσίας της Δύσης, βρεθήκαμε στην λάθος πλευρά της ιστορίας. Ποντάραμε στα κουτσά άλογα Ευρώπη και Μπάιντεν και γίναμε γελοίοι στα μάτια της ιστορίας.
Όλοι οι Έλληνες γίναμε γελοίοι;
Όχι βέβαια. Γιατί κάποιοι κράτησαν την λογική μες στην παράνοια των άκρο-κεντρώων.
- Γελοίοι έγιναν αυτοί που έφεραν τον καραγκιόζη Ζελένσκι και τους φασίστες του τάγματος Αζόφ να μιλήσουν στην ελληνική Βουλή, δηλαδή ο Τασούλας κι ο Μητσοτάκης.
- Γελοία έγινε η Μενδωνη που απαγόρευσε έργα του Τσαϊκόφσκι και Ρώσων δημιουργών.
- Γελοίος έγινε -από συνήθεια- ο Γεωργιάδης που εκτίθεται έτσι κι αλλιώς με κάθε ευκαιρία.
- Γελοίοι έγιναν όλοι αυτοί που αποδέχονταν χωρίς κριτική την φανατισμένη Καγια Κάλας ως υπουργό εξωτερικών και την Ούρσουλα Φον Ντερ Λαϊεν ως πρωθυπουργό της Ευρώπης, άρα και δική μας.
Ελπίζω τώρα που βλέπουμε να διαμορφώνεται μπροστά στα μάτια μας το νέο σκηνικό, να κοιταχτούμε όλοι βαθιά μέσα μας. Ίσως χρειαστεί να αναθεωρήσουμε μερικά πράγματα που ως τώρα θεωρούσαμε δεδομένα. Γιατί το γεωπολιτικό παιχνίδι έχει χοντρύνει κι η εμμονή σε σταθερές που έχουν πάψει να ισχύουν δεν θα μάς βγει σε καλό.
