Συνεχίζω με ένα τρίτο μέρος του θέματος της Αθανασίας ή έστω της Μακροζωίας, που άνοιξα προ ημερών.
Είχαμε δει προσπάθειες των μεγιστάνων του πλούτου (που συγκαταλέγονται στους 10-20 πλουσιότερους του κόσμου) να προσπαθούν με κλειστά κλαμπ, φαρμακευτικές εταιρείες ή λογισμικά αποθήκευσης της προσωπικότητας να πετύχουν την αθανασία ή μακροημέρευση. Είχαμε περιγράψει την μόνη ως τώρα αποδεδειγμένη πειραματικά επιμήκυνση του προσδόκιμου ζωής (κατά 30%) μέσω του θερμιδικού περιορισμού (κατά 30% επίσης) και τον αντιοξειδωτικό ρόλο της Ρεσβερατρόλης που ισοδυναμεί εν μέρει με ένα είδος θερμιδικού περιορισμού.
Μιλήσαμε και για την Τελομεράση, με το ελληνικό όνομα.
Τέλος+Μέρος= Τελομερές είναι το μέρος εκείνο του κυττάρου (το άκρο, το τέλος του) που επηρεάζει (θετικά) η Τελομεράση. Να σημειώσουμε ότι το μεσαίο μέρος του κυττάρου λέγεται Μεσομερές.
Το μήκος των Τελομερών παίζει καθοριστικό ρόλο στη βιολογική ηλικία. Κι αυτό έχει την εξής εξήγηση:
Τα κύτταρά μας ανανεώνονται κάθε τόσο. Υπολογίζεται ότι ένα κύτταρο ανανεώνεται περίπου 50-60 φορές κι ύστερα πεθαίνει. Στα άκρα του το κύτταρο έχει τα Τελομερή, τα οποία το προστατεύουν από την φθορά, αλλά τα οποία φθείρονται κάθε φορά που το κύτταρο ανανεώνεται. Όταν μετά από 50-60 ανανεώσεις το Τελομερές εξαντλείται τότε το κύτταρο πεθαίνει. Αν η Τελομεράση μεγαλώσει το Τελομερές (για την ακρίβεια αν το διατηρήσει ώστε να μην φθίνει) εξασφαλίζει ότι το κύτταρο θα ανανεωθεί πολύ περισσότερες φορές. Όσο μεγαλύτερο είναι το Τελομερές, τόσο μεγαλύτερη είναι και η διάρκεια της ζωής και η βιολογική ηλικία του οργάνου που έχει το κύτταρο. Αντίστοιχα, όσο μικρότερο είναι το μήκος των Τελομερών, τόσο μικρότερη είναι η διάρκεια ζωής των κυττάρων επομένως και των οργάνων μας άρα και της ζωής μας.
Υπολογίζεται ότι η διατήρηση του μήκους των Τελομερών έχει τη δυνατότητα να αποτρέψει τη γήρανση και να θεραπεύσει ασθένειες που σχετίζονται με τη γήρανση και ενδεχομένως να επιτρέψει την αύξηση της διάρκεια της ζωής ενός ανθρώπου πέρα από τη θεωρητικά μέγιστη ηλικία των 125 ετών.
Αρνητικό στην υπόθεση αυτή είναι το γεγονός ότι γνωρίζουμε μεν αρκετά αλλά όχι τα πάντα.
Υπάρχει το ενδεχόμενο να προκληθεί καρκίνος καθώς τα καρκινικά κύτταρα αυτήν ακριβώς την ιδιότητα έχουν να μην πεθαίνουν ποτέ, οπότε συσσωρεύονται και σχηματίζουν όγκους. Υπάρχει λοιπόν ο κίνδυνος να πάει κανείς για μαλλί και να βγει κουρεμένος.
Πάντως, προς το παρόν, η Ρεσβερατρόλη ως αντιοξειδωτικό κι η Τελομεράση ως ένζυμο που βοηθά την συνεχή ανανέωση των κυττάρων είναι οι δυο μέθοδοι που έχουν πειραματικά δώσει αποτελέσματα και είναι οι μόνες εναλλακτικές λύσεις στον θερμιδικό περιορισμό που σαφώς είναι η καλύτερη λύση αλλά ζητά από τον άνθρωπο το αδύνατο(!), την αυτοσυγκράτηση.
