Είναι ο θάνατος βέβαιη κατάληξη; -μέρος 2ο

ΠΕΡΙ ΜΑΚΡΟΖΩΪΑΣ

Καμιά τριανταριά λαίκ σε μια μέρα δεν είναι πολλά, είναι όμως αρκετά για να πεισθώ πως υπάρχουν κάποιοι (ίσως και πολλοί περισσότεροι) που ενδιαφέρονται για το θέμα που έθιξα προχθές. Ήταν το ζήτημα της αναζήτησης της Αθανασίας μέσω της Μακροζωίας.

Είδαμε πως υπάρχουν κάποιοι πάμπλουτοι (μέσα στους 10-20 πλουσιότερους ανθρώπους του κόσμου) που το επιδιώκουν με διάφορους τρόπους, με κλειστά κλαμπ, φαρμακευτικές εταιρείες και πειραματισμούς σε ιδιωτικά εργαστήρια. Αναφέραμε και τα ονόματά τους. Ας δούμε σήμερα πού έχει φτάσει η επιστήμη, όχι η ιδιωτική που αναζητά shortcuts -συντομεύσεις- αλλά εκείνη των πανεπιστημίων και των εργαστηρίων. Όπως ανέφερα και προχτές, τρεις είναι οι δρόμοι που τρέχουν σήμερα και για τους οποίους γίνονται πειράματα σε ζώα (ίσως και σε ανθρώπους αλλά αυτό δεν το ξέρουμε). Ο ένας δρόμος είναι ο θερμιδικός περιορισμός κι οι άλλοι δύο είναι η ρεσβερατρόλη και η τελομεράση (χημικοί παράγοντες). Υπάρχει φυσικά και η γονιδιακή διαδρομή που ακολουθούν όσοι ψάχνουν συντομεύσεις.

ΘΕΡΜΙΔΙΚΟΣ ΠΕΡΙΟΡΙΣΜΟΣ

Είναι μέχρι στιγμής η μόνη μέθοδος που αποδεδειγμένα παρατείνει την ζωή. Πρόκειται για σημαντική μείωση της πρόσληψης θερμίδων στην διατροφή του ζώου. Κατά μέσον όρο τα ζώα που καταναλώνουν 30% λιγότερες θερμίδες ζουν κατά 30% περισσότερο. Αυτό έχει τεκμηριωθεί σε κύτταρα ζυμομύκητα, σε σκουλήκια, έντομα, ποντίκια, αρουραίους, σκύλους και γάτες και προσφάτως με θηλαστικά. Είναι μέχρι στιγμής η ΜΟΝΗ παγκοσμίως επιστημονικά αποδεκτή μέθοδος μεταβολής του προσδόκιμου ζωής ΟΛΩΝ των ζώων που έχουν μέχρι σήμερα ελεγχθεί. Φυσικά το μόνο ζώο στο οποίο δεν έχει δοκιμαστεί (ή δεν ανακοινώθηκε) είναι ο άνθρωπος.

Η βασιμότητα της θεωρίας αποδεικνύεται φυσικά με το πείραμα (κι έχουν γίνει άπειρα τέτοια) και στηρίζεται στις παρατηρήσεις ότι τα ζώα στην φύση ζουν σε κατάσταση σχεδόν ασιτίας και χρησιμοποιούν τα αποθέματά τους για την αναπαραγωγή σε καιρούς αφθονίας. Κάποια μάλιστα πέφτουν και σε χειμερία νάρκη. Η εκτροφή των ζώων σε περιβάλλον ασιτίας κι όχι αφθονίας, έχει ως βιολογική απόκριση την μακροζωία. Θα θυσίαζε κανείς την καλοζωία για την μακροζωία; Αμφίβολο!

Κι ένα κακό (αλλά μπορείς να το πεις και απελευθερωτικό) νέο. Με τον θερμιδικό περιορισμό τα ζώα γίνονται ληθαργικά, νωθρά, και χάνουν το ενδιαφέρον τους για σεξ.

Όπως καταλαβαίνετε είναι εντελώς αδύνατο στον σημερινό άνθρωπο να υποβληθεί σε θερμιδικό περιορισμό 30% για μια χειρότερη ζωή έστω και μεγαλύτερη κατά 30%. Γι αυτό οι επιστήμονες και κυρίως οι φαρμακευτικές βιομηχανίες αναζητούν χημικά που να μπορούν να εκμεταλλευτούν τα θετικά του θερμιδικού περιορισμού χωρίς να πυροδοτήσουν τις ολοφάνερα αρνητικές παρενέργειές του.

ΡΕΣΒΕΡΑΤΡΟΛΗ

Παρεμφερής με το παραπάνω (του θερμιδικού περιορισμού) είναι και η θεραπεία της γήρανσης (και του θανάτου) μέσω της ρεσβερατρόλης, ενός χημικού που ενεργοποιεί ένα μόριο που λέγεται σιρτουίνη και το οποίο επιβραδύνει αποδεδειγμένα την διαδικασία οξείδωσης. Η οξείδωση είναι η βασική αιτία της γήρανσης κι επομένως η ρεσβερατρόλη μπορεί να συμβάλλει στην προστασία ενός οργανισμού από την μοριακή βλάβη που σχετίζεται με το γήρας.

Ένας από τους πρώτους ερευνητές που κατέδειξαν την σύνδεση ανάμεσα σε χημικά όπως η ρεσβερατρόλη και την γήρανση είναι ο Λέοναρντ Γκουαρέντε του ΜΙΤ και του Χάρβαρντ (Leonard P. Guarente - MIT Department of Biology) που ανήκει και στην γνωστή μας NOVARTIS. Έκανε διατροφική μόδα τα χημικά όπως την ρεσβερατρόλη με μεγάλη επιτυχία σε πελάτες. Μάλιστα ίδρυσε μαζί με άλλους την εταιρεία Elysium Health για να ερευνήσει τις πιθανότητες σύνδεσης των χημικών με την αντιγήρανση.

Η ρεσβερατρόλη βρίσκεται κυρίως στο κόκκινο κρασί, στα μούρα, στα φιστίκια στο κακάο και σε φλούδες καρπών. Το κόκκινο κρασί περιέχει 2 mg/L ενώ το λευκό κρασί περίπου 0,5 mg/L..

Μια και αναφερθήκαμε σε αυτό το χημικό προϊόν που βρίσκεται σε γνωστές τροφές, να πούμε ότι η αντιγηραντική του δράση έγκειται στο ότι επεκτείνει τη διάρκεια ζωής ενεργοποιώντας ορισμένα γονίδια που αποτρέπουν τις ασθένειες της γήρανσης. Στην ουσία θεωρείται πως η χορήγηση ρεσβερατρόλης λειτουργεί όπως ο περιορισμός των θερμίδων. Επ' ευκαιρία να πούμε πως προστατεύει και τον εγκέφαλο από την γνωστική μείωση που συνοδεύει την ηλικία, κι αυτό μπορεί εν μέρει να οφείλεται στις αντιοξειδωτικές και αντιφλεγμονώδεις ιδιότητες της ρεσβερατρόλης.

Συμπέρασμα. Ζήστε την ζωή σας και όταν τύχει να πιείτε κόκκινο κρασί ή να φάτε αράπικο φιστίκι νιώστε καλύτερα γιατί παίρνετε φυσική ρεσβερατρόλη που έχει αντιοξειδωτικές ιδιότητες που συνεισφέρουν στην αντιγήρανση και την καλύτερη μνήμη.

Στο επόμενο θα πούμε για την τελομεράση και θα δούμε τι κάνει η επιστήμη με αυτήν.

[Για το άρθρο πολλά ευχαριστώ στον Michio Kaku (Μίκιο Κάκου) και την Google με την δυνατότητα να μάς συνδέει με πανεπιστήμια και εταιρείες.]

ΠΕΡΙ ΤΗΣ ΚΟΙΝΗΣ ΕΛΛΗΝΙΚΗΣ

Είδα και πάλι ένα από τα γνωστά δοκίμια περί της ελληνικής γλώσσας που εξηγούσε ότι η Κοινή ελληνική των ελληνιστικών χρόνων (μετά τον Αλέξανδρο) ήταν μια απλοποίηση της Αττικής διαλέκτου (με τους μονοφθογγισμούς διφθόγγων, την άλλη προφορά, την απαλοιφή του απαρεμφάτου κτλ. Ο ισχυρισμός με προκάλεσε να απαντήσω. Έχω ξαναγράψει για αυτό το θέμα κι έχω εξηγήσει ότι η Κοινή δεν μπορεί να είναι απλοποίηση της Αττικής κι ας το ισχυρίζονται σπουδαίοι γλωσσολόγοι. Η Κοινή ήταν η γλώσσα των πολιτικά και στρατιωτικά κυρίαρχων Μακεδόνων στον κόσμο εκείνη την εποχή. Παραθέτω την απάντησή μου στον ισχυρισμό και θα σχολιάσω μετά.

Όλες οι αλλαγές που περιγράφετε (σαν αλλαγές της Αττικής ώστε να προκύψει η Κοινή) δεν είναι απλές "απλοποιήσεις" είναι άλλη διάλεκτος.

Υπάρχει η λανθασμένη εκτίμηση ότι η Κοινή προέρχεται από την Αττική. Χωρίς να παραγνωρίζει κανείς την δύναμη της Αττικής, δεν μπορεί να αποδοθεί σε αυτήν η Κοινή γιατί δεν δικαιολογούνται πολλά παράδοξα αλλά κυρίως τα εξής δύο:

1.- Οι Μακεδόνες επέβαλαν ένα ιδίωμα που δεν ήταν δικό τους (αλλά των Αθηναίων) και το τροποποίησαν κιόλας;

2.- Οι Μακεδόνες που ήταν κατακτητές και είχαν την διοίκηση παντού στα ελληνιστικά βασίλεια δεν είχαν δική τους διάλεκτο; Ούτε ένας δεν έγραψε σε αυτήν;

Κατά την γνώμη μου (κι υπάρχουν επιστήμονες γλωσσολόγοι που λένε το ίδιο) η Κοινή των ελληνιστικών χρόνων ήταν η μακεδονική διάλεκτος, έστω τροποποιημένη ελαφρά υπό την επίδραση της Αττικής. Αυτό απαντά στο πρώτο και το δεύτερο από τα παραπάνω παράδοξα.

Είναι επίσης λογικό σε μια οικουμένη όπου επικρατούν οι Μακεδόνες κυρίως στα μεγάλα νέα κέντρα του ελληνισμού, Αλεξάνδρεια, Αντιόχεια, Πέργαμος, Πέλλα να μιλούν την δική τους διάλεκτο κρατώντας την Αττική για τα σπουδαία συγγράμματα του παρελθόντος. Η δική τους διάλεκτος αφού δέχτηκε θετικές επιρροές από την Αττική κυρίως αλλά και τις άλλες ελληνικές διαλέκτους, κατέληξε να γίνει η Κοινή καθομιλουμένη στον κόσμο μέχρι την ρωμαϊκή κατάκτηση που έφερε και την λατινική στο προσκήνιο.

Αυτό δικαιολογεί και πολλά άλλα που συνέβησαν στην ελληνική γλώσσα, όπως την διαφορά λόγιας και δημώδους από την εποχή των Ρωμαίων μέχρι πρόσφατα. Υπήρχαν πάντα η αρχαιοπρεπής τάση (προερχόμενη από την Αττική διάλεκτο) και η δημοτική (που προερχόταν από την Κοινή, την μακεδονική). Δεν μπορεί δύο γλωσσικές τάσεις που προέρχονταν από την ίδια (Αττική) διάλεκτο να δημιουργούν επί δύο χιλιάδες χρόνια δύο διαφορετικές εκδοχές. Ο λόγος ήταν ότι οι δύο τάσεις (αρχαΐζουσα και δημοτικίζουσα) προέρχονταν από δύο διαφορετικές διαλέκτους οπότε οι διαφορές τους επέμεναν στο διηνεκές.

Ένα μόνο σχόλιο θα κάνω κλείνοντας. Με το να αγνοούμε ή να απορρίπτουμε εύκολα την προφανή λογική παραπάνω εξήγηση, φτάνουμε στο σημείο να αναρωτιόμαστε ποια γλώσσα μιλούσαν οι Μακεδόνες κι αν ήταν ελληνική, κι επιτρέπουμε να υπάρχει σλαβική μακεδονική χωρίς να υπάρχει η ελληνική μακεδονική πουθενά. Πρόκειται για πολιτικό και γλωσσικό αυτοχειριασμό.

Η γλώσσα που μιλάμε σήμερα είναι η εξέλιξη της μακεδονικής των αρχαίων Μακεδόνων. Έζησε σε κόντρα με την αρχαία ελληνική της Αθήνας και τελικά επικράτησε ώστε σήμερα να την μιλάμε όλοι σαν την Κοινή Νέα Ελληνική γλώσσα.

Τόσο δύσκολο είναι να δεχτούμε το προφανές;

Είναι ο θάνατος μια βέβαιη κατάληξη;

 Μια και ο θάνατος παντού παραμονεύει σε αυτή την ανθρωπότητα που ακόμα δεν κατάφερε να εξαλείψει τον κίνδυνο του πολέμου,, θα μιλήσω για το αντίθετο, για το προσδόκιμο ζωής και την επιδίωξη της αθανασίας.

Με αφορμή τα βιβλία του γνωστού συγγραφέα (και παρουσιαστή εκπομπών εκλαϊκευμένης επιστήμης), Μίκιο Κάκου θα δούμε ότι η σύγχρονη επιστήμη προσπαθεί να ξεκλειδώσει τα μυστικά της γήρανσης επιβραδύνοντάς την ή σταματώντας την σε απεριόριστο βαθμό. Και πολλοί επιχειρηματίες της Σίλικον Βάλεϋ επενδύουν εκατομμύρια στην καταπολέμηση της γήρανσης. Θα αναφέρω μερικούς, συγκεκριμένα τέσσερις περιπτώσεις που αξίζει να μάθετε ότι υπάρχουν:

1. Ο Σεργκέϊ Μπριν (Sergey Brin‎‎, ρωσικά: Сергей Михайлович Брин, Ρωσοεβραίος από την πρώην ΕΣΣΔ, 52 ετών) είναι ένας εκ των ιδρυτών της Google και, όπως λέει ο ίδιος, ελπίζει στην "θεραπεία του θανάτου". Ο 8ος πλουσιότερος άνθρωπος στον κόσμο διευθύνει την εταιρεία Calico κι επενδύει δισεκατομμύρια στην φαρμακευτική AbbVie για την αντιμετώπιση του προβλήματος του θανάτου.

2. Ο Λάρι Έλισον, (Lawrence Joseph Ellison) είναι ένας 81-χρονος δισεκατομμυριούχος που μοιάζει με πενηντάρη το πολύ. Παιδί από το Μπρονξ, είναι ο 7ος πλουσιότερος άνθρωπος στον κόσμο και ένας από τους ιδρυτές και CEO της Oracle. Θεωρεί την αποδοχή της θνητότητας ως "ακατάληπτη", σαν να λέμε θεωρεί ακατανόητο να πιστεύει κάποιος βάσιμα ότι θα πεθάνει.

3. Ο Πίτερ Θιλ (Klaus Friedrich Thiel) δισεκατομμυριούχος από Γερμανία, επενδυτής του τομέα υψηλής τεχνολογίας κι από τους δημιουργούς του PayPal, επένδυσε σε μελέτες μακροζωίας και καθιέρωσε βραβεία ενώ ο ίδιος θέλει (με ταπεινότητα, όπως λέει) να φτάσει τα 120

4. Ο Ντμίτρι Ίτσκοφ (Dmitry Itskov) Ρώσος μεγιστάνας θεωρεί ότι θα είμαστε σε θέση να ανταλλάξουμε το σώμα μας σε ολόγραμμα και να έχουμε ηλεκτρονικούς εγκεφάλους σε 32 σύντομα χρόνια. Έχει φτιάξει και σχετική εταιρεία και το 2024 είχε ήδη 20.000 μετόχους. Πιστεύει πως η αθανασία θα επιτευχθεί το 2045 και με ολογράμματα θα πετύχουμε την επιμήκυνση της ζωής μας για περίπου 10.000 χρόνια.

Βεβαίως εκτός των παραπάνω τεσσάρων οι πάμπλουτοι που δεν συμβιβάζονται με την ιδέα του θανάτου είναι πολλοί και τρέχουν από διάφορους δρόμους.

Ο Ίλον Μασκ, ας πούμε, σχεδιάζει να εμπορευματοποιήσει ένα ανθρωποειδές ρομπότ που ονομάζεται Optimus και θα είναι ένα ανθρώπινο άβαταρ, μηχανικό μας αντίγραφο που θα επισκευάζεται και θα ζει για πάντα, Υπάρχει πάντα η πιθανότητα να μεταβιβαστεί η προσωπικότητά μας σε μηχανήματα.

Ο μελλοντολόγος Tom Cheesewright λέει ότι η τεχνητή νοημοσύνη και οι τεχνολογίες μετατροπής θα μπορούσαν μια μέρα να αφήσουν τους ανθρώπους να εισαγάγουν τη συνείδησή τους. Οι κβαντικοί υπολογιστές έχουν ανάψει την φαντασία όσων υπολογίζουν ότι το ανθρώπινο μυαλό μπορεί να αποθηκευτεί κάπου και να μεταφερθεί.

Ο Ray Kurzweil, διευθυντής των μηχανικών της Google, δήλωσε ότι η αθανασία μπορεί να είναι σήμερα ένα όνειρο, όμως, η τεράστια πρόοδος της τεχνολογίας την καθιστά έναν ολοένα και πιο ρεαλιστικό στόχο.

Και υπάρχουν κι άλλοι πολλοί.

Αυτά λένε οι πάμπλουτοι και κάπως έτσι σχεδιάζουν να αποφύγουν το μοιραίο.

Αύριο θα αναφερθώ σε περιπτώσεις που εξετάζει η επιστήμη για την μακροημέρευση των ανθρώπων με τεχνικές που σήμερα είναι υπό τον έλεγχό της ή υπό έρευνα κι έχουν εφαρμοστεί σε πειραματόζωα. Θα αναφερθώ στον θερμιδικό περιορισμό σαν τεχνική μακροζωίας, στην ρεσβερατρόλη (υπάρχει στο κόκκινο κρασί) σαν χημικό που επιβραδύνει την διαδικασία οξείδωσης, στην τελομεράση που επιτρέπει την ανανέωση των κυττάρων πολύ περισσότερο του αναμενομένου κ.α.

Θα δω κι από τα λάικ στο Φ/Μ αν υπάρχει ενδιαφέρον και θα συνεχίσω.

ΣΗΜΕΡΑ ΚΡΕΜΩΝΤΑΙ ΕΠΙ ΞΥΛΟΥ...

Σήμερα στην Βουλή ψηφίζεται η δίωξη ή η απαλλαγή του Μητσοτάκη από το αδίκημα της εσχάτης προδοσίας.

Φυσικά η Βουλή θα τον απαλλάξει, δική του είναι. Το μόνο θέμα που υπάρχει είναι πόσοι βουλευτές και πόσα κόμματα, που ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ υποχρεωμένα να ψηφίσουν απαλλαγή (όπως η ΝΔ) θα θελήσουν να τον καλύψουν πολιτικά αναγνωρίζοντάς του ελαφρυντικά.

Σήμερα καταμετρώνται οι "πρόθυμοι" και το βλέμμα πέφτει περισσότερο στους πρόθυμους της περίφημης κεντροαριστεράς που με το επιχείρημα ότι "δεν στέκει νομικά" ή "δεν θα έχει αποτέλεσμα" θα ψηφίσουν ουσιαστικά Μητσοτάκη.

Τα δύο μέτρα και τα δύο σταθμά.

Το χάλι των Ευρωπαίων ηγετών όλο και πιο πολύ εντείνεται. Τώρα τρομάζουν μην τυχόν και μεσολαβήσει ο Πούτιν μεταξύ Ισραήλ και Ιράν.

Το δράμα της Ευρώπης είναι ότι έχει χαρακτηρίσει τον Πούτιν ως "αιώνιο αντίπαλο" γιατί, λέει, είναι δικτάτορας και το καθεστώς του είναι αυταρχικό, οπότε κατόπιν τούτου, κάθε λογική πρόταση που περιλαμβάνει τον Πούτιν μέσα της θεωρείται απορριπτέα.

Βεβαίως, οι Ευρωπαίοι έχουν δίκιο να λένε ότι ο Πούτιν είναι δικτάτορας κι ότι η Ρωσία είναι αυταρχικό κράτος. Μπορεί στην Ρωσία να γίνονται εκλογές και να ψηφίζεται ο Πούτιν από τους ψηφοφόρους, μπορεί να υπάρχει το Κοινοβούλιο και το Σύνταγμα, όμως, η λογοκρισία κι ο έλεγχος των ΜΜΕ, η απόλυτη έλλειψη του κράτους δικαίου, η (φυσική) εξόντωση των αντιπάλων του και η απροσχημάτιστη παραβίαση των ατομικών ελευθεριών δείχνουν τον αυταρχισμό του καθεστώτος Πούτιν.

Όμως..., τί από όλα αυτά όμως δεν συμβαίνει και στην Τουρκία; Τί έχει ο Πούτιν που λείπει από τον Ερντογάν;

Και στην Τουρκία ανελεύθερος είναι ο τύπος, υπάρχει έλλειψη κράτους δικαίου, εξοντώνονται οι αντίπαλοι του Ερντογάν παρά τις εκλογές και την ύπαρξη Κοινοβουλίου και Συντάγματος. Όσο αυταρχικό καθεστώς είναι το ρωσικό, άλλο τόσο αυταρχικό είναι το τουρκικό. Κι αν η εισβολή στην Ουκρανία ήταν παράνομη (και είναι) η εισβολή στην Κύπρο είναι νόμιμη;

Όμως οι Ευρωπαίοι θεωρούν δικτάτορα τον Πούτιν και συνομιλητή τους τον Ερντογάν.

Γι' αυτό είναι γελοίοι οι Ευρωπαίοι ηγέτες. Γιατί στηρίζουν ένα κράτος, την Ουκρανία, που δεν ανήκει στην ΕΕ, απέναντι στην αυταρχική Ρωσία και τον ημι-δικτάτορα Πούτιν και δεν στηρίζουν ένα κράτος, την Κύπρο, που είναι μέλος της ΕΕ απέναντι στην επίσης αυταρχική Τουρκία και τον ημι-δικτάτορα Ερντογάν.

Βασιλική Κοκκίνου

Τα έργα του Στίβεν Πρέσφηλντ ("Πύλες της Φωτιάς"-Θερμοπύλες, "Άνεμοι του Πολέμου"-Αλκιβιάδης, "Οι τελευταίες Αμαζόνες" κτλ) μού αρέσουν και τα απολαμβάνω διαβάζοντας. Σκεφτείτε την έκπληξή μου όταν έμαθα ότι μεταφράστρια των έργων του είναι μια συμπολίτισσά μας, η Βασιλική Κοκκίνου. Γιατί δεν είναι απλό να μεταφράσεις για εκδοτικούς οίκους όπως ο Πατάκης και άλλοι, μυθιστορήματα τέτοιας αξίας. Και όταν ενδιαφέρθηκα περισσότερο, έμαθα ότι έχει μεταφράσει σωρεία βιβλίων, πάνω από 500 (ναι ας το πούμε και ολογράφως, πεντακόσια!) βιβλία και είναι βιβλία πολύ σπουδαίων συγγραφέων και μεγάλων εκδοτικών οίκων.

Η Βασιλική Κοκκίνου είναι μια διακεκριμένη συμπολίτισά μας, με αυτό το σπουδαίο έργο. Γεννήθηκε στη Θεσσαλονίκη αλλά μεγάλωσε και ζει στο Κερατσίνι. Αποφοίτησε από την Ελληνογαλλική Σχολή Jeanne d’Arc του Πειραιά και συνέχισε τις σπουδές της στις ξένες γλώσσες (Γαλλικά και Αγγλικά), γεγονός που την ώθησε να ασχοληθεί με τη μετάφραση. Έχει εκδώσει και δυο δικές της ποιητικές συλλογές.

Μαζί με άλλους εξέχοντες λογοτέχνες και εραστές της τέχνης ή δημιουργούς, δραστηριοποιείται στην Εταιρεία Τεχνών, Επιστήμης και Πολιτισμού του Κερατσινίου. Τιμή μας να είναι συμπολίτισσά μας και την ευχαριστούμε για την προσφορά της στα γράμματα.

Μπορείτε να διαβάσετε στο FRACTALART μια συνέντευξη που έδωσε εκεί το 2017 καθώς κι ένα μικρό βιογραφικό της. https://www.fractalart.gr/vasiliki-kokkinou/

Ένα ακόμα ενδιαφέρον βίντεο που μπορεί και να μην το δει κανένας

Ανέβασα, σήμερα το πρωί, ένα ακόμα βίντεο της Ελβίρας Μπάρυ, το κοινοποίησα στο Φέισμπουκ κι είδα ότι είχε επισκεψιμότητα πρακτικά μηδέν, αφού μετά από 6 ώρες στην δημοσιότητα δεν έχει μαζέψει ούτε ένα λάικ. Πιθανότατα δεν το είδε κανείς, ή μάλλον όσοι το είδαν σαν τίτλο, το προσπέρασαν.

Λογικά θα έπρεπε να μην ανεβάσω άλλο. Ωστόσο θα το ξανακάνω, έστω και την ίδια μέρα που το πρώτο βίντεο είχε αυτή την εντυπωσιακά αδιάφορη αντιμετώπιση.

Στο βίντεο αυτό, η συγγραφέας που γεννήθηκε στην ΕΣΣΔ και ζει στην Αμερική, περιγράφει την δεκαετία του '90, την γέννηση της σύγχρονης Ρωσίας αμέσως μετά την διάλυση της ΕΣΣΔ. Είναι η εποχή Γιέλτσιν που γέννησε την εποχή Πούτιν. Η ανάλυσή της είναι τόσο παραστατική, βιωματική και διεισδυτική που -παρά την αρχική αποτυχία με το προηγούμενο βίντεο- θα την συστήσω στους αναγνώστες.

Εγώ το ευχαριστήθηκα. Ελπίζω να το απολαύσετε κι εσείς. Στο κάτω-κάτω τόσα έργα έχετε δει για την περίφημη ρωσική μαφία και τόσα πράγματα θα έχετε φανταστεί για την μετάβαση από έναν ξεχαρβαλωμένο σοσιαλισμό σε έναν ληστρικό μαφιόζικο καπιταλισμό, γιατί να χάσετε μια τόσο καλή αφήγηση για όλα αυτά. Που είναι και αποκαλυπτικά για όσα συμβαίνουν σήμερα.

Η ΡΩΣΙΑ ΜΕΤΑ ΤΟΝ ΠΟΥΤΙΝ (της Ελβίρας Μπάρυ)

Η Ελβίρα Μπάρυ (γεννημένη στην ΕΣΣΔ) είναι συγγραφέας που γνωρίζει καλά την Ρωσία του Πούτιν (και τις προηγούμενες Ρωσίες) και την σημερινή πραγματικότητα στην μεγάλη αυτή χώρα. Η άποψή της για το μέλλον της Ρωσίας μετά τον Πούτιν (όχι και τόσο μακρινό) έχει ενδιαφέρον και ξέρει να "διηγείται" καλά τις απόψεις της.

Έγκλημα στο Ελληνικό

Όσοι πρόκειται να μείνουν στους πύργους που κτίζονται στο Ελληνικό ας ψηφίσουν Μητσοτάκη. Οι υπόλοιποι δεν καταλαβαίνω τι κάνουν;

Δεν βλέπουν ότι φτιάχνεται ένα γκέτο υπερπλουσίων για χάρη του οποίου όταν περνάμε από εκεί θα μπαίνουμε σε ένα υπόγειο τούνελ (για να μην μάς βλέπουν και τούς ενοχλεί η μιζέρια μας) και από πάνω όλα θα είναι φυλασσόμενα, με μπάρες, πανάκριβα και ξένα;

Σε όποιον τομέα κι αν κοιτάξεις βλέπεις μια περιφρόνηση προς τον απλό πολίτη που δεν έχει τα μέσα (χρήματα ή γνωριμίες) για να γίνει δεκτός στην κυρίαρχη ελίτ έστω και ως παρίας. Για τις δευτέρες γειτονιές υπάρχει μόλυνση, ρύπανση, κυκλοφοριακό, άγχος για το μεροκάματο και φόβος για το αύριο..

Αυτό το 41% σε μια κυβέρνηση που νιώθει ανεξέλεγκτη και παίζει με τις ζωές μας ήταν ένα πολιτικό έγκλημα.

Εξωτερική πολιτική

Η ελληνική εξωτερική πολιτική στηρίχτηκε στην απόλυτη σύνδεσή της με τις ΗΠΑ ώστε να υπάρξει προστασία σε περίπτωση τουρκικής επίθεσης. Φυσικά το πλήρωσε με τζάμπα όπλα και πόρους στην Ουκρανία, με εχθρικές σχέσεις με την Ρωσία και απώλεια του πιθανού ρόλου μεσολαβητή που είχε παραδοσιακά στα παλιά χρόνια. Κι ήρθε ο Τραμπ, φίλος και θαυμαστής του Ερντογάν, που θεωρεί ηλίθιο τον Μπάιντεν κι όσους τον ακολουθούσαν (άρα και τον δικό μας) και η αμερικανική στήριξη έγινε καπνός, αν όχι φούμο.

Η ελληνική εξωτερική πολιτική στο θέμα των θαλάσσιων ζωνών τα έκανε μούσκεμα αναγνωρίζοντας έμμεσα τις τουρκικές αξιώσεις όταν έβγαλε το Καστελόριζο από την συμφωνία με την Αίγυπτο κι όταν αποδέχτηκε μειωμένη νησιωτική κυριαρχία στη συμφωνία με την Ιταλία. Και στηρίχτηκε στον Χαφτάρ στο θέμα του τουρκολυβικού μνημονίου αλλά ο Χαφτάρ είναι στην Άγκυρα ζητώντας την έγκριση του Ερντογάν στα σχέδιά του και φτύνοντας την Ελλάδα και (τον ... δικό μας) τον Μητσοτάκη.

Η ελληνική εξωτερική πολιτική στο θέμα του Ισραήλ πήρε ολόψυχα θέση υπέρ του Νετανιάχου στηρίζοντας μιαν ασύμμετρα εκδικητική επίθεση στην Γάζα όταν ακόμα κι ο πνευματικός κόσμος του Ισραήλ στέκει σκεπτικός απέναντι στην τόση σκληρότητα κι αδιαλλαξία. Βοηθά βεβαίως κι η Χαμάς που επιμένει να κρατά τους ομήρους για να συνεχίζεται το μαρτύριο ενός λαού θύματος. Εδώ ακόμη δεν μάς έχουν φτύσει αλλά δεν θα αργήσει να έρθει κι αυτή η ώρα.

Μια καταστροφική εξωτερική πολιτική που το μόνο που την ενδιαφέρει είναι τα προσωπικά συμφέροντα της οικογένειας και των δικών της ανθρώπων. Συμφέροντα που κρύβονται πίσω από τα εξοπλιστικά προγράμματα και που αγνοούν την ελληνική βιομηχανία και τις αληθινές ανάγκες της χώρας. Μια γελοία εξωτερική πολιτική που κυμαίνεται ανάμεσα στην βλακεία ή την υποτέλεια. Κι η πτωχευμένη Ελλάδα εκτός από υποτελής της Ευρώπης και της Δύσης είναι και περίγελος της Ανατολής.

Ο ΤΑΙΝΙΟΔΡΟΜΟΣ ΣΤΟΥ ΚΡΑΚΑΡΗ ΘΕΛΕΙ ΣΥΝΤΗΡΗΣΗ ΚΙ ΕΠΙΣΚΕΥΗ.

Ο Δήμος Κερατσινίου Δραπετσώνας παρουσίασε χτες τα αποτελέσματα των μετρήσεων για την περιοχή της Δραπετσώνας και του Κερατσινίου αναδεικνύοντας το πρόβλημα της Οϊλ Ουαν. Η παρουσίαση έγινε στον χώρο της Ανάπλασης στου Κράκαρη. Κι ήταν άλλη μια ευκαιρία να ξαναδούμε το θέμα του Ταινιόδρομου που έχει χαρακτηριστεί "όχι κατεδαφιστέο αλλά όχι και διατηρητέο".

Το μόνο βέβαιο είναι ότι ο Ταινιόδρομος θα καταρρεύσει από κάποια καταιγίδα ή άλλο φυσικό φαινόμενο πολύ σύντομα, αν δεν γίνουν εργασίες συντήρησης ή και επισκευής. Κι επειδή η αρμοδιότητα κι η ιδιοκτησία του Ταινιόδρομου στον Κράκαρη είναι της ΚΟΣΚΟ κι όχι του Δήμου ή του δημοσίου, τα πράγματα γίνονται δύσκολα.

Ο Δήμος πρέπει να σηκώσει και πάλι το θέμα. Μπορεί να γίνει και συγκέντρωση κατοίκων που να διαμαρτυρηθούν για το θέμα. Είναι εύκολο γιατί πολύς κόσμος πάει εκεί καθημερινά και βλέπει το πρόβλημα.

Η Περιφέρεια πρέπει επίσης να ενδιαφερθεί. Σε συνεργασία με τον Δήμο και την Πολιτεία μπορούν να "πείσουν" την ΚΟΣΚΟ να προχωρήσει στην συντήρηση κι επισκευή του Ταινιόδρομου. Είναι κληρονομιά της πόλης και σημαντικό μνημείο πέρα από την όποια άλλη ενδεχόμενη αξιοποίησή του επ' ωφέλεια των κατοίκων του ευρύτερου Πειραιά.

Ωραία και χρήσιμη βραδιά

Ενημερωτική και σαφής η παράθεση στοιχείων που συνέλεξαν ο Δημόκριτος, το Αστεροσκοπείο και το Αριστοτέλειο για την μόλυνση ρύπανση στην περιοχή Δραπετσώνας Κερατσινίου που οφείλεται στην Οιλ Ουαν όπως τόνισαν οι ομιλητές, ο δήμαρχος Χ. Βρεττάκος, ο πρώην Αντιπεριφερειάρχης Γ. Γαβρίλης, και ο καθηγητής του Πανεπιστημίου Κρήτης κ. Μιχόπουλος.

Αρκετός κόσμος, πολύ ωραίο απόγευμα, ειδυλλιακή τοποθεσία και γνωστός κόσμος από τους αγώνες για την πόλη. Μια ωραία βραδιά η χτεσινή.

ΤΟ ΠΑΖΑΡΙ ΣΤΟ ΣΙΝΑ

Όταν ο Σίσι, ο Αιγύπτιος πρόεδρος, επισκέφθηκε πρόσφατα την Αθήνα, υπέγραψε διάφορες συμφωνίες εκτός από μία, την θρησκευτική που θα τακτοποιούσε το θέμα της Μονής του Σινά. Το άφησε επίτηδες απ' έξω περιμένοντας την απόφαση του τοπικού Εφετείου για να έχει στα χέρια του μιαν απόφαση ευνοϊκή και να διαπραγματευτεί μετά με την Ελλάδα από θέση ισχύος.

Δεν συζητώ για την ουσία, είναι εκκλησιαστικό θέμα, συζητώ όμως τις γεωπολιτικές προεκτάσεις του (ή το υπόβαθρό του). Προφανώς η Μονή Αγίας Αικατερίνης έχει δίκιο να θέλει να λειτουργεί σαν θρησκευτικό κέντρο, αλλά, όσον αφορά στην ιδιοκτησία, μπορεί να έχει δίκιο η Αίγυπτος σαν χώρα κυρίαρχη. Θα γίνει ένα παζάρι με την Ελλάδα και τα Πατριαρχεία και όλο αυτό κάπου θα καταλήξει. Το σημαντικό για εμάς είναι ένα.

Καμιά χώρα με ισχυρό διεθνές αποτύπωμα δεν θα ενοχλούσε η Αίγυπτος θίγοντας ένα τέτοιο ζήτημα. Το κάνει με την Ελλάδα γιατί θεωρεί την Ελλάδα ανίσχυρο κράτος που δεν έχει ούτε καν συμμάχους που να μπορούν να πιέσουν γι αυτήν (π,χ. ΗΠΑ, ΕΕ, Γαλλία κτλ.). Αυτό είναι το ζήτημα.

Μέσα στο γενικό ελληνικό ξεχαρβάλωμα της χρεοκοπίας από την οποία ακόμα δεν έχουμε ανακάμψει (κι ούτε πρόκειται), της τόσο αντιδημοκρατικής κι αυταρχικής εσωτερικής διακυβέρνησης (πρέντατορ, υποκλοπές, έλεγχος ΜΜΕ), των σκανδάλων (με τρέχον το θέμα του ΟΠΕΚΕΠΕ) και της στρατιωτικής μας αδυναμίας (όσο κι αν το ποντίκι βρυχάται), η Αίγυπτος έχει αποφασίσει να περάσει την χώρα μας από κρύο ντουζ.

Δέχεται μια ΑΟΖ που δεν περνά πέρα από τον 28ο παράλληλο (που θα πει ότι κι εμείς συνειδητά αναγνωρίζουμε ότι για Καστελόριζο δεν έχουμε δικαίωμα να μιλάμε), δηλαδή κάνει παραχώρηση μέχρι εκεί που αποδέχεται η Τουρκία και παζαρεύει την Μονή στο Σινά με μια Ελλάδα που δεν έχει την ισχύ να επιβάλλει το παραμικρό. Λυπάμαι που το διαπιστώνω, αλλά, η χώρα μας είναι φτερό στον άνεμο και το παζάρι για την Μονή στο Σινά είναι μια ακόμη απόδειξη.

Κατηγορητήρια σε μια χώρα αθώων

Αυτή η συζήτηση για την συμμετοχή ή μη του Μητσοτάκη στο κατηγορητήριο για τα Τέμπη είναι εντελώς αστεία. Ειδικά όταν συζητούν την παραπομπή του σε σχέση με την ενδεχόμενη ενοχή του. Λες και ψάχνει κανείς κάποια αλήθεια που είναι κρυμμένη και θα έρθουν οι δικαστές να την φέρουν στο φως. Υπάρχει κανείς τόσο ηλίθιος που πιστεύει ότι θα ρίξει φως στην υπόθεση η δικαιοσύνη; Η οποία ξεκινά με ανακριτή κι εισαγγελέα την .... Βουλή, δηλαδή τον ίδιο τον κατηγορούμενο;

Ο Μητσοτάκης, στο ελληνικό δικαστικό σύστημα, δεν θα πήγαινε ειδικό δικαστήριο ακόμα κι αν είχε πυροβολήσει τους 57 ιδιοχείρως, αφού για την παραπομπή του ψηφίζει η Βουλή δηλαδή ο εαυτός του.

Ας μην κοροϊδευόμαστε ότι επιδίωξη είναι η δικαιοσύνη. Αυτή δεν πλησιάζει καν την αλήθεια στην Ελλάδα. Η ΝΔ θα παραπέμψει, όπως εκείνη θέλει, όποιον θέλει, με την κατάλληλη κατηγορία, στους κατάλληλους δικαστές ώστε να πέσουν όλοι στα μαλακά ή να αθωωθούν πανηγυρικά. Υπάρχει ως προς αυτό η παραμικρή αμφιβολία; Πόσο ηλίθιος πρέπει να είσαι για να περιμένεις από μια δικαιοσύνη θεσμικά δεμένη χειροπόδαρα να κάνει οτιδήποτε άλλο από αυτό που θέλει η κυβέρνηση;

Τα κατηγορητήρια λοιπόν είναι πολιτικά. Έχουν νομική μορφή αλλά είναι καθαρά πολιτικά κείμενα χρήσιμα μόνο για να φανεί η ανικανότητα αυτής της κυβέρνησης να διοικήσει και η διαπλοκή της με το δικαστικό και μιντιακό σύστημα -για όποιον αντιπολιτευόμενο τα πιστεύει αυτά βεβαίως. Κάθε άλλη φιλοδοξία είναι καθαρή ανοησία.

Τα κατηγορητήρια λοιπόν της αντιπολίτευσης θα πρέπει να δείχνουν τους πραγματικούς -κατά την γνώμη της- ενόχους με πλήρη επίγνωση ότι θα απορριφθούν. Και με πλήρη συνείδηση ότι η απόρριψη δεν σημαίνει απολύτως τίποτε. Γιατί ο κατηγορούμενος θα αθωώσει τον εαυτό του κι ο ένοχος θα απαλλαγεί όπως έγινε με την Νοβαρτις, την Ζήμενς, τον ένοχο των Υποκλοπών κι όπως θα γίνει με τον αληθινό ένοχο του ΟΠΕΚΕΠΕ και όλων των άλλων σκανδάλων μιας κυβέρνησης ΑΕ που μόνο για μπίζνες ενδιαφέρεται.

Γι'αυτό οποίος αρνείται να περιληφθεί ο Μητσοτάκης στο κατηγορητήριο με πρόσχημα ότι "δεν στέκει νομικά η κατηγορία" είναι είτε επικίνδυνα αφελής, είτε πιασμένος από το πρέντατορ, είτε ακατάλληλος για να κάνει αντιπολίτευση.