Όσοι μιλούν για τον Κουφοντίνα, πρώτα πλένουν το στόμα τους λέγοντας διάφορα όπως π.χ. :
«Ξέρετε, εγώ διαφωνώ κάθετα με τις απόψεις του Κουφοντίνα που σκότωσε έντεκα αλλά ...» ή
«Σέβομαι τις ανθρώπινες ζωές που αυτός ο ισοβίτης δεν σεβάστηκε. αλλά ... » ή
«Είναι γνωστό πόσο απέχω από τις απόψεις του δολοφόνου της προβοκατόρικης 17 Νοέμβρη, αλλά ...»
Κι αφού πλύνουν το στόμα και πουν πόσο καλά και νομιμόφρονα παιδιά είναι, μετά προτείνουν όλοι να τον κρατήσει η ΝΔ στη ζωή. Λένε όχι με τη βία αλλά ξέρουμε πως κι αν το επιχειρήσει (ιατρική βία εννοώ) δεν θα κλάψει κανείς ιδιαίτερα. Αρκεί που θα τον έχουν κρατήσει ζωντανό. Για ποιον λόγο; «Για την δημοκρατία μας» λένε περήφανα. «Που δεν εκδικείται και που είναι δίκαιη και φιλεύσπλαχνη.»
Για όλα αυτά εγώ λέω: Κουραφέξαλα!
Ρε παιδιά, σεβαστείτε πραγματικά τον άνθρωπο.
Αν θέλει να πεθάνει αντιστεκόμενος, αν νομίζει ότι θα γίνει μάρτυρας, ήρωας ή κι εγώ δεν ξέρω τι άλλο, εσείς γιατί τον εμποδίζετε; Πόση αξία δίνετε πραγματικά στη ζωή, δεν σας καταλαβαίνω. Η ζωή μας θα τελειώσει κάποτε, λίγο νωρίς λίγο αργά δεν έχει μεγάλη σημασία. Σαν προσωπικότητα ο καθένας μας, βλέπει την ζωή όχι μόνο βιολογικά (οπότε ένα δάκρυ θα ήταν αρκετό για τον θάνατο του συντρόφου) αλλά κοινωνικά. Την αιωνιότητα την κατακτά κανείς όχι βιολογικά (αδύνατο ακόμα και για τους Φαραώ) αλλά με την διαιώνιση του ονόματός του και των πράξεών του. Κι ο Κουφοντίνας θέλει να μείνει στην ιστορία σαν ο ήρωας εκδικητής που για λογαριασμό του λαού καθάρισε κάποια κατ' αυτόν "καθάρματα". Γι αυτό παραδόθηκε, γι αυτό κράτησε αγέρωχη στάση στη δίκη του, γι αυτό κάνει απεργία πείνας τώρα. Αυτόν τον υποκειμενικό ηρωισμό δεν θα του τον πάρει κανείς, είναι το δικό του εισιτήριο για τον δικό του παράδεισο. Αφήστε λοιπόν τις υποκρισίες.
Όποιος συμφωνεί με τον Κουφοντίνα, ας σηκώσει το χέρι. Νά μια αληθινά αλληλέγγυα πράξη που όμως δεν μπορεί να υλοποιηθεί γιατί ελλοχεύει ο αντιτρομοκρατικός νόμος. Αφού, λοιπόν, το μόνο που θα ήταν αληθινή συμπαράσταση δεν γίνεται, αφήστε τα υπόλοιπα γιατί καταντούν μια αηδία.
Όποιος θέλει ας τον τιμήσει τόσο εν ζωή όσο και μετά θάνατον. Κι ας σταματήσει να κόπτεται για την "δημοκρατία μας" που δήθεν δεν εκδικείται. Εκδικείται η δημοκρατία, γιατί στην πραγματικότητα δεν είναι δημοκρατία αλλά ολιγαρχία. Και, μάλιστα, εκδικείται με τρόπο βάναυσο. Όχι τον Κουφοντίνα που έχει μαξιλάρι για να ακουμπήσει στην αιωνιότητα αλλά για τα χιλιάδες θύματα των νόμων που ψηφίζει αυτή η δημοκρατία των ολίγων και καλοβολεμένων υπουργών, βουλευτών και παρατρεχάμενων.
Αν έχετε κάτι ουσιαστικό να πείτε, αν συμφωνείτε μαζί του και δεν φοβάστε, μιλήστε. Αν όχι, φτάνει κι η "εκ του μακρόθεν συμπαράσταση" όπως κι η υποκρισία. Αφήστε τον Κουφοντίνα να γίνει ήρωας όπως εκείνος νομίζει ότι τού πρέπει.
Αυτός που θα τον καταδικάσει ή θα τον δικαιώσει δεν είμαστε εμείς οι σύγχρονοί του, αλλά, η ιστορία. Κι όποιος δεν το καταλαβαίνει δεν ξέρει πού πατεί και πού πηγαίνει.
