Έχω φτιάξει ένα βιντεάκι διάρκειας 10 λεπτών με το οποίο έδειξα -κατά την γνώμη μου- την σχέση της φωνητικής γραφής με την δημοκρατία. Όταν λέμε ΓΡΑΦΗ εννοούμε την αλφάβητο με τα φωνήεντα, το σύστημα δηλαδή που με 24 πάνω κάτω γράμματα-σύμβολα μπορεί να απεικονίσει στο χαρτί τον προφορικό λόγο. Είτε με το ελληνικό (και τα λατινικό, κυριλικό που είναι παράγωγά του) ή με το σημιτικό ή το ινδικό ή όποιο άλλο αλφάβητο, η καταγραφή των λόγων πάνω στο χαρτί ή την πέτρα είναι η Γραφή. Όσο πιο ακριβής και πλούσια είναι η γραφή τόσο καλύτερα εξυπηρετείται η μετάδοση της γνώσης. Και η φωνητική γραφή είναι ο καλύτερος τρόπος που έχει ανακαλυφθεί. Με την φωνητική γραφή έχουμε μετάδοση της γνώσης, έχουμε ιστορία, έχουμε φιλοσοφία, έχουμε επιστήμες. Και χωρίς αυτήν γίνεται, αλλά τότε όλα είναι ελλιπή.
Γραφή φωνητική έχουμε επειδή στην Ελλάδα υπήρξε κάποτε η δημοκρατία. Αυτή επέβαλλε να είναι ΟΛΟΙ οι πολίτες εγγράμματοι και έσπρωξε αυτόν τον λαό των Ελλήνων να εφεύρει ένα σύστημα γραφής φωνητικό. Πήραν το φοινικικό αλφάβητο και άλλαξαν μερικά από τα σύμβολά του για να δημιουργήσουν τα φωνήεντα. Τότε έφτιαξαν ένα σύστημα που μπορούσε να εκφράζει καλύτερα ιδέες και σκέψεις.
Στο βιντεάκι αναφέρομαι σε όλα αυτά, εξηγώ πώς ήταν η γραφή ως συλλαβογράμματη, ως ιερογλυφική, ως γραφή ιδεογραμμάτων, και πώς φτάσαμε στην φωνητική. Νομίζω έχει ενδιαφέρον να το ακούσετε.
