Εν όψει των δημοσιεύσεων των συνεχειών του βιβλίου μου "ΔΟΝ ΧΟΥΑΝ ΗΡΑΚΛΕΙΔΗΣ" που θα αρχίσουν αυτές τις μέρες, σκέφτηκα να γράψω μερικά πράγματα για την χρονική εκείνη περίοδο αντί προλόγου.
ΤΟ ΙΣΤΟΡΙΚΟ ΠΛΑΙΣΙΟ ΜΕΣΑ ΣΤΟ ΟΠΟΙΟ
ΕΞΕΛΙΣΣΕΤΑΙ Η ΙΣΤΟΡΙΑ ΤΟΥ ΒΙΒΛΙΟΥ
Τον 16ο αιώνα η Ελλάδα βρίσκεται σχεδόν ολόκληρη υπό Οθωμανική διοίκηση και εν μέρει υπό Ενετική (Κρήτη, Κύπρος, Ναύπλιο, Ιόνια νησιά), Γενοβέζικη (Χίος και κάποια άλλα νησιά) αλλά και Ισπανο-Γερμανική (Μεθώνη, Κορώνη) κατοχή. Σουλτάνος είναι ο Σουλεϊμάν και κοινός βασιλιάς Ισπανίας και Γερμανίας είναι ο Κάρολος του Οίκου των Αψβούργων).
Η οθωμανική αυτοκρατορία είναι πανίσχυρη. Κανείς δεν σκέφτεται να την ανατρέψει ή να την υποτάξει. Αυτό
που ζητούν οι Έλληνες (κάποιοι Έλληνες) είναι να ελευθερωθεί μια γωνιά
της αυτοκρατορίας στην οποία να υπάρξει ένα ελεύθερο εθνικό κράτος, το
ελληνικό.
Η Κωνσταντινούπολη έχει περίπου 100 χρόνια που έχει πέσει στα χέρια των Τούρκων όταν ξεκινά η ιστορία του δικού μας μύθου για την ανάκτηση της ελευθερίας των Ελλήνων από τον οθωμανικό ζυγό. Είναι ιστορικό γεγονός ότι τον 16ο αιώνα γίνονται πολλές προσπάθειες (άγνωστες εν πολλοίς από όλους μας σήμερα) για να απελευθερωθούν οι Έλληνες είτε με την επίκληση βοήθειας από την Δύση (Πάπας, Κάρολος) είτε με τοπικές εξεγέρσεις καπεταναίων Ρωμιών κι Αρβανιτών κυρίως. Η Οθωμανική αυτοκρατορία, όμως, είναι πανίσχυρη και συνθλίβει τις εξεγέρσεις ή τις εισβολές των δυτικών. Οι Ενετοί που φοβούνται τον Οθωμανό, αποφεύγουν να τον προκαλούν και συνεργάζονται εν πολλοίς μαζί του. Το διεθνές πλαίσιο είναι ασφυκτικά δύσκολο, αλλά, δεν λείπουν οι ελπίδες και τα σχέδια. Κάποια από αυτά, και ιδιαίτερα ένα νέο (της μυθοπλασίας μας) ακολουθούμε στο βιβλίο αυτό.
Υπ' όψιν ότι εκείνο τον καιρό δεν υπάρχουν ακόμη εθνικά κράτη
κι η ιδέα της εθνικής ελευθερίας είναι ακόμη πολύ πρωτόγονη. Είμαστε 200
χρόνια πριν την γαλλική επανάσταση, είμαστε στον 16ο αι. πολύ πριν τον
διαφωτισμό. Όμως ήδη έχει ξεκινήσει κι επικρατεί στον βορά μια
επανάσταση, ο προτεσταντισμός, που αμφισβητεί τον Πάπα και την
οικουμενικότητα των εξουσιών του. Στον νότο η ορθοδοξία βρίσκεται υπό
την σκέπη του Σουλτάνου, αλλά, μια εθνική κατά κάποιο τρόπο συνείδηση
αρχίζει να αναπτύσσεται, στηριγμένη στο αρχαίο κι όχι στο μεσαιωνικό
παρελθόν της Ελλάδας. Οι ιστορικές αναφορές των αποφασισμένων να αλλάξουν τον ρουν
της ιστορίας δεν οδηγούνται και τόσο από την πρόσφατη βυζαντινή ελληνόφωνη ρωμαϊκή
αυτοκρατορία που κατέλυσε ο Πορθητής όσο από μια Ελλάδα που θαυμάζει αυτά τα χρόνια η
διανόηση στη δύση, την Ελλάδα της αρχαιότητας.
