Έσπασε, λοιπόν, η σκληρή γραμμή της ολικής απαγόρευσης των πάντων. Σταδιακά η ζωή επανέρχεται σε κάπως πιο φυσιολογικούς ρυθμούς έστω και με βήματα αλλού δειλά κι αλλού τολμηρά. Κυριαρχεί και πάλι το "πολιτικό κόστος", με αποτέλεσμα να ανοίγουν πρώτες οι εκκλησίες (που έκλεισαν τελευταίες) και να ανοίγουν τα εκπαιδευτικά ιδρύματα κυρίως για να εξυπηρετηθούν τα ιδιωτικά σχολεία που, έτσι, δεν θα χάσουν τα δίδακτρα.
Από το διάγγελμα του πρωθυπουργού δεν μου άρεσε καθόλου ένα σημείο. Ήταν εκεί που ο πρωθυπουργός ερμήνευσε την συμπεριφορά μας (κοινωνική ευθύνη) σαν επιδοκιμασία της Νέας Δημοκρατίας. Δεν το είπε ευθέως, αλλά, το υπέδειξε λέγοντας ότι η υπακοή που υπέδειξαν οι πολίτες είναι απόδειξη ότι απορρίπτουν τον λαϊκισμό. Και βέβαια, κατά την λογική Μητσοτάκη: "λαϊκισμός=ΣΥΡΙΖΑ+αντιπολίτευση".
Πολλά θέματα δεν λύθηκαν ακόμα:
Θα εξακολουθήσει το επίδομα, για ανέργους ή τεθέντες σε διαθεσιμότητα, να δίνεται και τον Μάιο;
Θα διαγραφούν οφειλές των επιχειρήσεων προς τα ταμεία (ασφαλιστικά, φορολογικά) για όσο καιρό δεν δούλεψαν;
Θα λειτουργήσουν ξανά οι μεγάλες επιχειρήσεις; θα προσληφθεί ξανά όλο το προσωπικό όπως τουλάχιστον ήταν τον Φεβρουάριο;
Τι θα γίνει με τον τουρισμό;
Είναι πολλά τα αναπάντητα ερωτήματα αλλά αναμένεται να διευκρινιστούν τις προσεχείς μέρες, γι αυτό και δεν χρειάζεται γκρίνια επ' αυτών.
Υπάρχει, όμως, κι ένα ακόμη κεφαλαιώδες ερώτημα που επικρέμαται. Θα γίνουν εκλογές τον Σεπτέμβρη ή έστω τον Δεκέμβρη; Τότε περίπου λήγει η προθεσμία του 18-μήνου από τις προηγούμενες εκλογές που επιτρέπει την ψήφιση με λίστα κι όχι σταυρό. Τι θα επικρατήσει μέσα στην κυβέρνηση κι έξω από αυτήν; Είναι ένα ρίσκο όπου ο Μητσοτάκης μπορεί να τα πάρει όλα ή να τα χάσει όλα. θα το διακινδυνέψει;
