Χτες στον Σκάϊ στις 6 ο Μπογδάνος είχε καλέσει κάποιον (δεν ξέρω ποιος ήταν, ωραίος τύπος μου φάνηκε) και μιλούσε μαζί του. Ο τύπος φαινόταν να διαφωνεί με αυτά που έλεγε ή ήθελε να ακούει ο παρουσιαστής και επέμενε στην άποψή του σταθερά. Σε μια στιγμή ο δημοσιογράφος ρίχνει το μπαλάκι στην εξέδρα και για να αλλάξει θέμα τον ρωτάει για τον Ουμπέρτο Έκο που πέθανε. "Να πούμε κάτι για τον Έκο" επιμένει ο παρουσιαστής και ο φιλοξενούμενος του απαντά: "Ε, λοιπόν, ο Έκο έλεγε πως παλιά ο φασισμός (η αστική τάξη) κατέβαζε τα τανκς στους δρόμους, τώρα αντί για τανκς κατεβάζει μέσα στα σπίτια τις οθόνες της τηλεόρασης".
Είναι γνωστή η κόντρα κυβέρνησης-καναλιών για την θέσπιση κανόνων στο ραδιοτηλεοπτικό τοπίο. Θεωρητικά συμφωνούν και οι δυο ότι μια τάξη πρέπει να μπει αλλά διαφωνούν στον αριθμό των αδειών που θα δοθούν. Η αλήθεια είναι ότι το "τέσσερις άδειες μόνο" είναι αυθαίρετο αφού προκύπτει από μελέτες οι οποίες είναι, όπως ΠΑΝΤΟΤΕ, αναξιόπιστες. Μετρούν πράγματα υπό άλλες συνθήκες από τις πραγματικές καθώς το μέλλον είναι άγνωστο, κάνουν διαιρέσεις και πολλαπλασιασμούς και βγάζουν εύκολα συμπεράσματα που τα λένε επιστημονικά. Στην πραγματικότητα κανείς δεν ξέρει ποιο θα είναι το τηλεοπτικό πεδίο σε λίγα χρόνια, αν θα υπάρχουν περισότερες ή λιγότερες διαφημίσεις (η πίττα για μοίρασμα) αν η τεχνολογία θα επιτρέπει περισσότερες συχνότητες, αν τα κόστη των παραγωγών θα ανέβουν ή θα χαμηλώσουν κλπ. Είναι καλύτερα να τα λύνει αυτά τα θέματα η "αγορά" αρκεί να υπάρχουν σαφείς κανόνες που να εξασφαλίζουν τον θεατή-χρηματοδότη και τον εργαζόμενο στο κάθε κανάλι. Αυτούς τους κανόνες έπρεπε κυρίως να θέσει η κυβέρνηση και να κατοχυρώσει ότι θα τηρηθούν και τώρα και στο μέλλον.
Δεν είναι όμως μόνο η τηλεόραση που βομβαρδίζει τους πολίτες με ψέματα (μισές αλήθειες τα λέμε) και που σκορπίζει τον τρόμο. Είναι και τα διάφορα σάϊτ και μπλογκ των σχολιαστών. Το τι κυκλοφορεί στο διαδίκτυο δεν λέγεται (κι εγώ μεταξύ αυτών των ακατανόμαστων). Ειδικά στο φέϊσμπουκ οι σαχλαμάρες που καταγράφονται είναι απίστευτες ενώ και η κατευθυνόμενη προπαγάνδα είναι εξ ίσου ασύληπτη και ανυπόφορη. Κρίμα που όλο και πιο σπάνια ακούς φωνές ψυχραιμίας που να προσφέρουν κάποιον νέο συλλογισμό και να έχουν και το αναγκαίο χιούμρο. Μια επανάληψη των ίδιων κλισέ, λες και αναπαράγουν άλλοτε τα γραφεία τύπου και τα non paper των κομμάτων κι άλλοτε τις απιθανολογίες κάθε ψεκασμένου.
Δτυστυχώς η Ελλάδα δεν έχει μόνο τους κυβερνήτες που της ταιριάζουν, έχει και τα μέσα που της ταιριάζουν. Όλοι μαζί για φούντο. Όταν χτες ο Μπογδάνος ρώτησε τον φιλοξενούμενό του (αυτόν που ανέφερα στην αρχή) πόσες ελπίδες έχει η Ελλάδα να "σωθεί" εκείνος δίστασε ελάχιστα και απάντησε σταθερά: Καμιά! Συμφωνώ μαζί του.
